Eerste dochter is nu 2,5 en hebben een baby van 6 weken oud.
Ik merk dat ik nu veel meer weet. (Nu voel ik me ook goed. Na 1e bevalling moest ik lang herstellen, ik was zelf snel overprikkeld).
Zoals dat ik de baby nu ook overdag inbaker ivm slapen. Dochter sliep bijna een hele dag niet en dat zag ik terug bij de baby. Deed dan alleen snachts inbakeren bij dochter. Maar als ik toen had geweten dat je slaapjes overdag ook kunt inbakeren... dan had ik dat natuurlijk bij mijn dochter ook geprobeerd. Want de baby baker ik elk slaapje in en daardoor slaapt die overdag ook veel beter.
Zo zijn er wel meer dingen. En dan voelt het alsof ik mijn dochter tekort heb gedaan. Bij haar is alles natuurlijk de eerste keer voor ons, dus het zal ook wel een beetje zo blijven?
Ja dat blijft zo kan ik zeggen met 4 kids waarvan de oudste 13 ;-) de vierde is appeltje eitje en ik kan hem vanaf dag 1 lezen. Natuurlijk kon ik dat bij de eerste niet. Nu in de puberteit klooi ik ook maar weer wat aan om te zien wat wel en niet werkt ;-)
Ik vond de tweede aan de ene kant makkelijker, omdat je meer op gevoel en ervaring kunt doen. Maar qua karakter is m'n tweede juist een enorme hand vol 😅
Niet schuldig voelen hoor, ik zeg weleens tegen m’n twee oudste voor de grap “ sorry jongens jullie zijn mijn uitprobeersels”.
Bij een tweede gaan dingen wel makkelijker, maar ze zijn geen kopjes van elkaar. Mijn tweede is een totaal ander persoon en vraagt een totaal andere aanpak. Zo is dat ook met de rest ( 6 kids). Onze jongste kan blijkbaar toch slecht tegen een wisselende omgeving dus na twee stops onderweg naar Italië is ze helemaal de weg kwijt , alleen maar huilen ( we delen het huis met een Italiaan, arme man🙈). Dus dan moet je toch weer een “ wiel uitvinden”. Derde had kma.. eerste twee niet, dus die heeft giga veel gehuild “ nee mevrouw niks met hem aan de hand hoor”. Van hem heb ik doordrammen en eisen bij de HA geleerd. Vierde reflux, wilde alleen in de draagdoek, die droeg ik net als m’n kleding,s ochtends doek om, ‘s avonds af…5e was weer zo mak, dat ik constant boven haar stond te luisteren of ze nog leefde. Die is nu met 4 nog steeds heel lief maar weer een stuk slimmer …dat klinkt lullig.. dan de rest. Geeft weer andere uitdagingen. “ Dat weet ik toch allang mamaaaa!”… ben ik niet gewend. Twee autisten erbij..zo kan ik wel ff doorgaan. Dus je krijgt handigheid met sommige dingen, maar ze blijven uniek
Hier 3 kinderen. Bij de eerste was het van alles uitvinden, bij de tweede en derde net zo goed omdat je echt je kindje moet leren kennen. 3 verschillende karakters. Alleen je hebt meer ervaring en je groeit daarin. Maar dat wil niet zeggen dat je de oudste te kort hebt gedaan, zeer zeker niet. Je handelt nu anders op basis van eerdere ervaringen en je probeert net zo goed dingen uit. Je kijkt naar je baby in wat het nodig is. Alleen maar mooi. Geniet van je kinderen en niet tegen jezelf zeggen dat je de ene te kort hebt gedaan. Je deed het anders met het beste wat je toen kon doen.
Mijn tweede was echt niet makkelijker. Nu nog steeds niet. Ze heeft een pittig karakter. Maar de oudste was gewoon makkelijker en de jongste ook. Nooit aan mezelf daarin getwijfeld.
Ik voel een beetje alsof jij jezelf schuldgevoel aanpraat richting je oudste. Niet doen! Daarbij kan je niet stellen of een tweede daadwerkelijk makkelijker is. Het is een gevoel. Een gevoel die ik zeker niet deel. Onze oudste was de makkelijke van de twee in hun babytijd. Met mijn jongste hebben wij in de babytijd heel veel moeilijkheden gekend. Nooit mijzelf aangepraat dat ik mij schuldig moet voelen tegenover de oudste.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (10) Verversen