Normaal lees ik altijd alleen mee, maar nu toch even een topic aangemaakt n.a.v. een gesprek vanmorgen en de twijfels die bij mij toeslaan.
Een jaar geleden hebben wij een rijtjeshuis gekocht in een rustig dorp, alles leek perfect toen we introkken. Aan de ene kant woont een lieve oudere dame en aan de andere kant een alleenstaande moeder met 3 kinderen, waar dit topic over gaat. We hadden leuk contact met beide buren, voelden ons echt welkom in de straat. Vanaf het begin hoorden we de buurvrouw met de kinderen al constant op de kinderen schreeuwen. ‘S ochtends vroeg begon het vanaf een uur of 6 en het ging door zodra ze thuis was tot ‘s avonds laat en soms diep in de nacht. De vaders van de kinderen zijn nauwelijks betrokken, waardoor moeder er voornamelijk alleen voor staat met veel hulp dagelijks van haar ouders. Naast het schreeuwen hoorden we de kinderen ook vaak krijsen, werd er veel gebonkt en hoorden we moeder vaak in de nacht kreunen wanneer haar vriend er was. Na een paar maanden zijn we aan de deur geweest om aan te geven dat we ons wat zorgen maakten om de kinderen, omdat we haar zoveel hoorden schreeuwen op ze. Moeder gaf aan dat ze dit zelf ook doorhad en moeite had met het oudste kind. Dit is een tijd erna goed gegaan tot het weer begon. Inmiddels zijn we weer een paar maanden verder en hebben we haar vanmorgen voor de derde keer aangesproken op de geluidsoverlast. We proberen moeder duidelijk te maken dat we echt geen last ervaren van de kinderen wanneer zij aan het spelen zijn en we echt begrijpen dat drie kinderen onder de 10 geluid met zich meebrengen. De kinderen hebben adhd, mijn man ook waardoor we echt weten hoe lastig de omgang kan zijn en hoe luid het kan worden haha. Waar we wel last van hebben is haar geschreeuw en het gekreun en gebonk in de nacht, het gekrijs en gebonk vanaf 6 uur in de ochtend. Moeder werd behoorlijk geïrriteerd op ons en zei dat we een hyperfixatie hadden op haar en haar kinderen. Nogmaals aangegeven dat we geen last van de kinderen hebben, maar echt van haar geluiden.
Vrienden of familie bij ons laten logeren gaat niet meer, omdat zij ook hun bed uit geschreeuwd worden door de buurvrouw. Buiten eten met lekker weer wordt telkens door haar verstoord. De tv aanzetten of een muziekje draaien helpt niet, we horen haar boven het geluid uit. Elk uur van de dag wanneer zij thuis is, horen we haar.
We hebben al meerdere malen aangegeven dat we altijd bereid zijn om op te passen op de kinderen, zodat moeder soms ook de nodige rust krijgt. Dit slaat ze altijd af, maar blijft wel de schuld bij haar (in haar eigen woorden) lastige kinderen leggen. Ze lijkt niet te begrijpen dat we alleen last van haar hebben.
Na haar opmerking over de hyperfixatie vraag ik me af of wij nog wel juist zitten en verdraagzaam zijn? Ik wil niet bij haar blijven zeuren, maar we zouden graag wat meer rust krijgen. Wanneer het niet stopt wilden wij een burenbemiddelingsorganisatie inschakelen, maar voor we dit doen wilde ik jullie mening vragen. Zijn wij echt zo lastig en zonder begrip of mogen wij van haar vragen om wat stiller te zijn?
Ik heb helaas ook zo'n buurvrouw. Schreeuwt tegen de kinderen, waar wij dan weer last van hebben. Helaas is het hier al door andere buren volledig geescaleert en is niemand meer voor rede vatbaar. Maar het veranderd niet, het probleem ligt bij de buurvrouw, niet bij de kinderen. Er lopen nu dossiers over haar bij de politie, bij de gemeente en nu ook op school. Maar nee, niks lijkt te helpen. Zijn jullie allemaal eigenaar? Als iemand echt overlast blijft veroorzaken, dan kan je niks anders doen dan een dossier opbouwen, met behulp van het buren bemiddelingsbureau en hopen dat in de toekomst een van jullie vertrekt (en hopelijk dus zij).
Je bent zeker niet onredelijk, enkel heeft ze er zelf geen hinder van. Ga het geluid opnemen zodat je bewijs hebt, weerleggen wat zou je er zelf van vinden. Het nogmaals in gesprek gaan heeft geen nut, je gaat tegen een muur lopen. Ik zou verderdere stappen ondernemen. Je moet idd wat verdragen maar dit gaat in mijn inziens net verder dan verdragen. Zolang ze het zelf niet door heeft of wil accepteren of wat je er aan hangt kom je niet verder. De laatste optie al is het niet de ideale is ga aan de deur nodig haar uit en ga om tafel. Maak het wat toegankelijker, het is miss aanvallender als iemand steeds aan je deur sTAAT
Dankjewel voor je reactie!! Fijn om die bevestiging te krijgen. We hebben haar al aangeboden om samen om tafel te gaan, helaas mogen we niet binnen komen en wilt ze bij ons niet komen i.v.m de kindjes. Lastig he. Ik denk naar aanleiding van alle reacties hier dat we toch de volgende stap gaan zetten naar buurtbemiddeling, in de hoop dat moeder misschien ook de maatschappelijk werkers kan accepteren van deze organisatie. Ik gun haar ook de rust die wij zoeken. Ik heb in ieder geval op advies van veilig thuis wel al een logboek bijgehouden van de overlast, misschien ook eens de geluiden op gaan nemen
Zou ik zeker doen, dan heb je ook geluid wat je haar kan luisteren. Niet iedereen accepteert verandering of confrontatie. Wellicht voelt ze zich aangevallen en doet ze haar best. Enkel lijkt me continue schreeuwen voor de kinderen geen gezonde situatie plus voor haar zelf. Ze ziet niet in dat je het beste met haar voor hebt en voelt zich aangevallen. Je hebt je best gedaan, als iemand niet open staat welke communicatie dan ook, dan moet je iets anders. Het is ook niet dat je dit voor je lol doet, je wil gewoon rust punt
Ik zou niet zozeer meet langs de deur gaan over de geluidsoverlast. Ook al begrijp ik je heel goed en vind ik het niet onredelijk van je. Ik denk gewoon dat het geen zin heeft, omdat het duidelijk onmacht is bij haar. In plaats daarvan zou ik gewoon af en toe eens langs gaan om hulp aan te bieden. "Ik ga zo langs de winkel, kan ik een boodschap voor je meenemen?" Of eens uitnodigen voor koffie en een luisterend oor bieden. Ik kan me heel goed voorstellen dat iemand die hulp in eerste instantie niet accepteert, zeker wanneer iemand eerst klaagt over geluidsoverlast. De verhouding is dan al niet meer gelijkwaardig, wat voor een drempel zorgt. Maar met geduld en een vriendelijke en oprechte houding kan die drempel denk ik weer lager worden. Uiteindelijk denk ik dat het ook zijn effect kan hebben op de geluidsoverlast. Lastig wel. Wijsheid gewenst!
Dankjewel voor je reactie! We hebben in het begin inderdaad voor we haar aanspraken op het geluidsoverlast vaker hulp aangeboden, dit was nooit nodig gaf ze dan aan. We zijn helaas ook nooit binnen mogen komen en bij ons een kopje koffie drinken wilt ze niet i.v.m de kindjes. Wat ik natuurlijk ook begrijp. Ik ga wel absoluut je advies meenemen om laagdrempelig toch hulp aan te blijven bieden!
Je mag het zeker vragen vindt het niet raar. Hier ook echt veel geluidsoverlast van de buurvrouw en haar 4 kinderen. We hebben zelf 3 kids in dezelfde leeftijd en hier met adhd en ass maar blijkbaar lukt het hier wel om niet de hele dag de boel bij elkaar te schreeuwen de muziek hard aan te zetten etc. Daar zitten gewoon consequenties aan voor de kinderen. Spelen en geluid mag maar schreeuwen om te schreeuwen heb ik echt een hekel aan. Ik zit zelf steeds overprikkeld in mijn eigen tuin dus ja ik snap je heel goed. Ik vermoed echter sterk dat de buurvrouw een persoonlijkheidsstoornis heeft en zelf niet anders kan dan dit. We spreken wel de buurkinderen er op aan als ze directe overlast in onze tuin veroorzaken (8x een bal over de schutting binnen 10 min met weer rennende en schreeuwende kids in onze tuin). Bij jullie zal de buurvrouw ook niet anders kunnen verwacht ik dus buurtbemiddeling is best een optie om te kijken waar evt een stukje van een oplossing kan liggen..
Dankjewel voor je reactie! Wat fijn om te lezen dat het ook anders kan, dat zou ik onze buurvrouw ook gunnen. En de kinderen natuurlijk…. Ik durf zelf de kinderen er niet op aan te spreken, uit angst voor de reactie van de buurvrouw. Fijn dat dat bij jullie wel kan ☺️ Dat stukje persoonlijkheidsstoornis zou mij nu je het zegt inderdaad ook niks verbazen…..
Nou de buurvrouw vindt er ook wat van … ik heb haar aangegeven dat als zij zelf niet corrigeert en het over mijn huis gaat dat mijn regels gelden en ik dus corrigeer.
Wij zijn ook pas geleden verhuist naar een rijtjes woning wat heel gehorig is. Heb ook 3 kinderen waarvan de oudste net 4 is en geloof me hier wordt ook wat af gehuild en geschreeuwd ik probeer echt rekening te houden met de buren. Bij ons is het stil van 20:00-07:00 en toch heeft de oudere buurvrouw last van ons. Eerst was het ja je kinderen rennen hard binnen mijn schilderijen vallen van de muur en daarna was het je kinderen rennen in de nacht van de trap wat absoluut niet kan wat moet een kind van 4, 3 en 1,5 jaar in de nacht op de trap en daarna was het je gebruikt een hak mes tijdens het koken. Ik zelf vind het echt niet meer fijn wonen en roep de hele dag tegen me kinderen zachtjes de buren. Opgegeven moment hoor je ook geluid omdat je daar op gefocust bent. Probeer het los te laten dat is de enige advies dat ik je kan geven
Ach jeetje wat is dat frustrerend zeg! Alsof je niet meer mag leven. Een hakmes nog wel 🙈 Gelukkig hebben wij daar geen last van, we hebben hiervoor 5 jaar in een flat gewoond en zijn wel wat leefgeluiden gewend gelukkig, echter gaat dit ons petje te boven. Onze oudere buurvrouw horen we eigenlijk nooit, af en toe eens haar tv omdat ze deze op standje bioscoop moet zetten wegens gehoorproblemen🤣
Ja het is echt heel naar. Ik zei ook tegen mijn man als ze nou last van harde muziek of feestjes of bezoek ofzo had dan snap ik het maar spelende kinderen kan ik weinig mee kan ze niet op de bank vast binden en voor de tv zetten de hele dag.
Ik begrijp beide kanten. Zou ik ook helemaal niet fijn vinden. Maar helaas ben ik ook zo’n schreeuwende mama 🫣 dus ik begrijp jouw buurvrouw ook. En als ik uit eigen ervaring mag spreken: ik vind het verschrikkelijk dat ik zoveel moet schreeuwen en dat mijn kinderen zelf ook vaak krijsen voor het minste. Zowel voor ons eigen huishouden maar ook voor de buren. Ik schaam me ervoor. Mijn schreeuwen is altijd een reactie op de kinderen. Ofwel omdat ik hetzelfde al 10x heb herhaald. Of omdat ze elkaar blijven pijn doen (nadat ik al x aantal waarschuwingen heb gegeven). Ofwel omdat ik te overprikkeld raak. Het is net of mijn kinderen doof zijn. Ze hebben al een gewoonte om luid te praten, ook al sta ik voor ze. Ze spelen al schreeuwend. De televisie staat altijd veel te luid voor de kleine ruimte waarin we wonen. Er is elke 10minuten wel iemand die zich pijn doet en begint te krijsen. Dan raak ik overprikkeld en begin te schreeuwen dat het moet stoppen… Elke dag is een nieuwe dag, denk ik dan. En ik probeer het elke dag beter te doen. Maar toch bereik ik elke dag het punt waarop ik “moet” schreeuwen op ze, want anders komt het niet binnen. Het is een vicieuze cirkel. En er uit breken gaat heel moeilijk helaas. Ik ben aan het overwegen om een opvoedcoach in te schakelen.
Ik woon in België, dus weet niet wat buurtbemiddeling kan betekenen voor jullie. Maar hopelijk biedt dit een ander perspectief. Dus nee, je bent zeker niet lastig of onredelijk. Maar misschien kan je de mama ook voorstellen om een opvoedcoach in te schakelen. Dan toon je aan dat je haar wil helpen met het probleem IN haar huis op te lossen. Anders krijgt ze gewoon een extra probleem bovenop het andere. Ze weet waarschijnlijk zelf ook dat ZIJ de lastige buurvrouw is, daarom schiet ze in de verdediging. Ik kan mijn kinderen nog “afschuiven” op mijn partner wanneer ik overprikkeld raak ‘s avonds. Dat kan zij blijkbaar niet
Ooh dat wat jij schrijft herken ik best wel, over schreeuwen tegen je kind omdat je op een moment niet meer weet wat dan wél werkt. Ik heb wel iets gehad aan de podcasts van how2talk2kids. En daarna het boek besteld en ook daar nog wat uit gehaald. Zou je eens naar kunnen kijken, best heel interessant ook. Sterkte 💕
Dankjewel voor je openheid en reactie 🥰 ik kan me voorstellen hoe frustrerend het is en het schaamtegevoel…. Ik herken het wel vanuit vroeger, mijn zusje heeft ook adhd en mijn ouders moesten ook wel eens de stem verheffen om iets duidelijk te maken. Het is lastig en dit blijven we ook bij moeder aangeven, we begrijpen het! Fijn om te horen dat we niet lastig zijn, ik vind het zo moeilijk. Ik had nog nooit van een opvoedcoach gehoord, misschien is dat een goede! Gaan we zeker meenemen, nogmaals dankjewel!!
Buurtbemiddeling was bij ons een uitkomst. Die luisteren naar beide kanten van het verhaal.
Deze moeder staat waarschijnlijk onder hoge druk en dan ben je meestal niet ‘de beste versie van jezelf’. Misschien heeft ze een beetje ondersteuning nodig, een gezinscoach die even meekijkt hoe moeder ontlast kan worden, misschien spelen er andere zorgen (bv geldzorgen, problemen op het werk) die de zorg voor de kinderen extra zwaar maakt. Ik denk dat jullie vraag heel terecht is, geluidsoverlast is slopend. Ik heb aan beide kanten van de medaille gestaan: Ik heb geluidsoverlast gehad, en jaren later was ik zelf de overlastgever met twee zorgintensieve kinderen wat ik ook niet meer trok en op een gegeven moment merkte dat ik ook steeds liep te schreeuwen. Uiteindelijk sprak een buurvrouw 3 (!) deuren verder me erop aan, omdat zelfs zij me hoorde schreeuwen.
In ons geval heb ik het met beide handen aangepakt en is er verandering gekomen. Ik schreeuw bijna nooit meer tegen mijn kinderen. (Die paar keer per jaar dat het toch gebeurt tel ik niet mee.)
Schreeuwen naar je kinderen kan zoveel oorzaken hebben: Hoge druk en zorgen zoals hierboven vermeld, aangeleerd gedrag (als het bij haar thuis vroeger normaal was), zelf als moeder een aandoening hebben zoals ADHD… daar gaan jullie als buren niet achter komen, dat is aan de hulpverlening.
Dat ze niet verandert na drie keer vragen, kan ook weer verschillende oorzaken hebben, o.a.: a) Ze ziet het probleem niet. b) Ze wil wel veranderen, maar het lukt niet. De druk is te hoog. c) Ze ziet het probleem wel, maar wil niet veranderen. Dat soort mensen heb je helaas ook. Ik kreeg destijds te horen: “Jij bent hier het laatst komen wonen, je past je maar aan.” De buren draaiden de muziek zo hard dat ik in mijn eigen woonkamer met mijn mond bij de oren van mijn bezoek moest schreeuwen, anders was ik niet te verstaan.
Wat ik zou voorstellen:
Benader haar luchtig en benoem vriendelijk dat je het idee hebt dat ze zich door jullie op de huid gezeten voelt. Nodig haar uit voor een kop thee. Zeg dat jullie zien hoe zwaar ze het heeft en vraag of ze wil vertellen waar ze allemaal tegenaan loopt. Jullie willen haar graag begrijpen.
Dit werkt twee kanten op:
1) Als jullie haar begrijpen, dan kan je meer van haar hebben.
2) Als ze zich gehoord voelt door jullie, dan is de kans aanwezig dat ze meer bereid is om ook iets voor jullie te doen, bv zachter doen. Zeker als ze ook bij jullie thuis komt en jullie leert kennen. Bekend maakt bemind, dat werkt nou eenmaal zo.
Ik had een buurman met ernstige problemen—de man die de muziek zo luid had. Na een fijn gesprek waarbij ik echt naar zijn behoeftes luisterde, voelde hij zich gehoord en konden we afspraken maken. De muziek was zijn uitlaatklep en manier om zich te verdoven en zijn zorgen te vergeten, zonder kon hij niet. Dus de muziek ging nog wel hard, maar nu spraken we af dat op zondag t/m donderdag de muziek om 22 uur zacht ging, zodat ik kon slapen; en op vrijdag en zaterdag om 23 uur. Zo’n afspraak was voor dit gesprek ondenkbaar. Het was nog steeds een hel, maar nu was het vol te houden omdat ik wist wanneer het zou stoppen. (Ik verhuisde er alsnog zsm weg, overigens.)
Mocht een gesprek niet lukken, ga dan in overleg met buurtbemiddeling. En besef: Je hebt recht op stilte, zeker ‘s nachts. Dus als het moet, dan kan je op je strepen gaan staan. Doe dit echter pas als laatste redmiddel, want dreigen met dwang verbetert de burenrelatie niet en dat is ook niet fijn, kan ik je verzekeren.
Hoe het werkt bij een koophuis weet ik niet, bij huur kan je de verhuurder benaderen, die geven iemand dan een waarschuwing. Misschien weet buurtbemiddeling welke stappen je kunt zetten, of het juridisch loket. De weg via de politie of handhaving is er ook nog, maar dat is een láááng traject. Daarvoor moet de politie een dossier aanleggen en iedere keer langskomen om te constateren of er overlast is. Dat staat niet erg hoog op hun prioriteiten lijst, dus dat kan ff duren voor ze er zijn. Je maakt er hoe dan ook geen vrienden mee.
Blijf je eigen grenzen goed bewaken en ook jullie behoeftes benoemen. Je kan gewoon vriendelijk en zonder lading zeggen: “Wij hebben er echt last van, maar jeetje, we begrijpen ook dat jij het zwaar hebt. Kunnen we samen tot een oplossing komen?”
Het kan soms al iets praktisch zijn als het bed 10 cm van de muur af schuiven, zodat het er niet tegenaan bonkt bij de nachtelijke escapades. Misschien kunnen jullie haar helpen om de weg te vinden naar een maatschappelijk werker oid die met haar mee kan denken. Dat heeft mij ook geholpen toen ik overspoeld werd door de intensieve zorgbehoeften van mijn kinderen.
Ik hoop hier iets tussen staat waar je wat aan hebt. Sorry voor mijn geratel en chaos (ik heb ook ADHD 🙈).
Pas goed op jezelf en hou ook je eigen belang in het oog. Geluidsoverlast sloopt je op den duur. Zet ‘m op!
Dankjewel voor je uitgebreide reactie, zo fijn ☺️☺️ Dat geratel en chaos valt reuze mee hoor!
We hebben haar aangeboden om samen te zitten en het gesprek aan te gaan, echter wilt zij niet naar ons komen i.v.m. de kinderen en helaas mogen wij niet bij haar binnen komen. Mijn man zou juist graag eens het gesprek aangaan, omdat hij veel van het gedrag van de kinderen herkent vanuit vroeger en ook herkent hoe zijn ouders erop in gingen. De buurtbemiddeling die in onze streek zit is een uitgebreide organisatie, welke ook maatschappelijk werkers hebben die binnen gezinnen hulp bieden met problemen. Ik hoopte dat wanneer het toch zover komt dat wij deze inschakelen, moeder ook de hulp van deze kan accepteren en misschien verder kan gaan hiermee. We gunnen naast onszelf ook haar wat meer rust, want pfoe ja hoeveel druk staat op een mens met drie kinderen en een fulltime baan erbij. Ik denk dat zij echt bezwijkt onder de druk, haar ouders komen elke dag helpen met de kinderen en deze krijgen de kinderen wel vaak rustig via rustige en duidelijke communicatie.
We hebben haar gevraagd of ze bijvoorbeeld een kussen tussen het bed en de muur wilde leggen om het gebonk tegen te gaan, maar toch horen we het en het nogal harde gekreun dat soms zelfs over gaat in schreeuwend kreunen 🙈 wanneer we dat aangeven reageert ze er eigenlijk niet op, wat ik ook begrijp want dit terughoren van je buren is geen comfortabel gesprek.
Nogmaals dankjewel voor je uitgebreide reactie en de tips, die gaan we zeker meenemen ❤️
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (20) Verversen