Ik zit met mn handen in het haar vandaar dit (rare) bericht.
Ik ben moeder van een kindje van 7 jaar. Vanaf de zwangerschap alleenstaand geweest (korte relatie, net over, zwanger door de pil heen, meneer wilt er niks van weten). Vanaf dat mn dochter 6 maanden was een nieuwe relatie van 6 jaar. Ik had een hevige kinderwens... hij besloot uiteindelijk toch geen kinderen meer te willen. Relatie breker voor mij.
Na deze relatie besloten om me aan t melden bij een feriliteitskliniek en mijn wens voor een 2e kindje waar te maken via een donor. Ik zou hier in februari/maart/april 2021 mee willen beginnen.
De afgelopen paar maanden ben ik omgegaan met een man waar ik het gwn leuk mee had en waar verder voor beide partijen geen toekomstperspectief in zit. Je raaf het al... ik werd niet ongesteld en testte positief.
En nu? Ik schrok natuurlijk...maar ik dacht: okee ik wilde toch zo graag een kindje en nu heb je het. Toch zit mn gevoel niet helemaal lekker en het wordt er niet beter op. Ik wil echt nog wel een 2e kindje ,maar niet van deze persoon. Ik had niet voor niks voor een "onbekende" donor gekozen. Ik heb ook veel last van de zwangerschapskwalen "onwijs moe", "heel de dag misselijkheid" en " extra prikkelbaar"...
Herkent iemand dit misschien of heeft iemand een dergelijke situatie meegemaakt ? Je mening geven mag natuurlijk ook ... ik zit hier namelijk in mn eentje mee te strugglen en kan misschien wel wat perspectieven uit andere hoeken gebruiken:)
Heb je verhaal gelezen. Je zou contact op kunnen nemen met www.erishulp.nl lieve vrouwen die zonder je te veroordelen met je kunnen praten over de situatie 😘
Wat hieronder veel gezegd word over het feit dat hij wel leuk genoeg was voor sex maar niet om zwanger van te raken , vind ik een beetje een kromme gedachten. Sex hebben met een man/vrouw is heel iets anders dan er voor de rest van je leven aan verbonden zitten. Ik dan wel vind dat je dan ALLES eraan had moeten doen om niet zwanger te raken van “zo’n” persoon .. Maargoed dat heb je zelf ook wel bedacht lijkt me .
Ik zou het hem vertellen maar Meer met de insteek Van het is een mededeling, zou er zeker weinig tot niks van verwachten. Alles wat hij “geeft” is mooi meegenomen.
Ik denk niet dat je perse je hele leven aan deze man verbonden zit, hij hoeft tenslotte niet de aanwezige papa figuur te zijn. Zoals een donor dat ook niet is.
Als hij dat wel wilt ben je de Sjaak haha! Nee voor kindje is dat vaak wel het beste natuurlijk, maar Als ik uit eigen ervaring spreek kan het heeeeel frustrerend zijn ..
Lastig als je plots geconfronteerd wordt met de wens die je al heel lang hebt maar eigenlijk op een andere manier in vervulling had willen laten gaan. Maar.... Je bent zwanger van een klein wondertje, je hoeft niet en heel traject in met alle eventuele hormonen van dien (dat is, als het nu een goede zwangerschap is). En ja, om iemand te vertellen dat je zwanger bent terwijl het niet de bedoeling is kan nogal wat teweeg brengen maar om te zeggen dat je alles maar voor jezelf wilt houden is ook niet eerlijk. Niet naar jezelf, niet naar zowel je geboren kind als je ongeboren kind en zijn of haar vader (tenzij deze man om de een of andere reden een zeer slechte donor zou zijn, denkend aan crimineel alcohol of drugs verslaafde). Ik zou je willen adviseren om met iemand te praten die je kunt vertrouwen in even wat zaken op orde te krijgen zodat je een keuze kunt maken zover je hormonen de overhand te laten zijn.
Ik zag trouwens een aflevering van spoorloos waarbij familieleden voor de grap dna ingeleverd hadden bij zo'n stamboom site. Een meid met een donorvader was opzoek naar haar vader en heeft ook haar dna aangeleverd, en zodoende werd ze aan het dna van deze familie gekoppeld. De familie was er niet van op de hoogte dat deze man gedoneerd had. Ik wil daarmee eigenlijk zeggen dat als je het kindje niet wil vertellen wie de vader is, het kind er later misschien zelf wel achter komen kan op een minder prettige manier. Zodoende kan de papa dus ook later overvallen worden met het nieuws dat hij een kind heeft. Dat is niet fair voor de papa om het op die manier te weten te komen. Heel zn leven op zn kop op latere leeftijd.
Hij was trouwens wel leuk genoeg om sex mee te hebben, ik begrijp dan niet zo goed waarom een kindje van hem niet goed genoeg zou zijn.
En daarbij kun je het kindje prima alleen opvoeden lijkt mij, duidelijke afspraken met de papa maken met wat je wel en niet verwacht.
Ja ik zou er dankbaar voor zijn en niet deze zwangerschap af te breken om een andere zwangerschap aan te gaan. Het is niet een meubel die toch niet goed bevalt. Ik zou de vader vertellen dat je zwanger bent en kijken hoe hij erin betrokken wilt worden. Waar seks is kunnen kinderen komen. Als je hem niet geschikt vond als vader dan had je geen seks met hem moeten hebben.
Waarom heb je dan geen condooms gebruikt als je niet zwanger van deze man wilde worden? Klinkt niet heel aardig, maar dit kwam zo bij mij op. Jullie zien beide geen toekomst voor jullie samen schrijf je. Gen toekomst samen is ook geen verplichtingen naar elkaar lijkt mij.
Je hebt een enorme kinderwens en wilde graag een anonieme donor. Maar nu is je kinderwens vervuld, alleen niet zoals je had gepland. Is dat heel erg? Je kunt je eigen plannen nog steeds wel doorzetten denk ik, alleen een beetje bijstellen. In de zin van: bespreek het met de man in kwestie.. Geef aan dat je blij bent, dat je het wilt houden en dat hij nergens verantwoordelijk is. Leg hem je eigen plan dan ook uit, maar ook dat deze zwangerschap je overkomen is. Ik vind eigenlijk dat je deze zwangerschap in eerste instantie niet moet gaan afbreken omdat het niet helemaal volgens je eigen plan is gegaan. Nu is het met plezier tot stand gekomen en misschien duurt het traject waar je in wilt gaan, nog best lang voordat het überhaupt wil slagen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het een beetje een 'luxe probleem' vind als de persoon in kwestie wel goed was voor de seks, maar nu je onbedoeld van die persoon zwanger bent, wordt het kindje afgeschreven want ja die persoon voldoet niet aan je wensen?
Ik snap je gevoel in zo verre dat je natuurlijk zélf de donor had kunnen kiezen. Maar dan nog, ook al heb je een intelligente knappe man, zijn er nog een miljoen genenparen-combinaties mogelijk, dus op basis waarvan is deze persoon in kwestie 'afgeschreven' en wat moet een donor dan hebben om wel aan jouw wensen te voldoen? Hoe het kind is en er uit komt te zien, heb je niet in de hand, en maar goed ook. Uiteindelijk houd je toch van het kind om wie het is? Niet om de reden dat hij/zij van de juiste donor afkomstig is of bepaalde kenmerken moet hebben?
Ik bedoel het overigens niet rot hoor, maar dat is dan toch wel iets wat ik me dan zo hardop afvraag. Maar goed, uiteindelijk is het jouw beslissing, maar als ik in jouw schoenen stond, dan was ik er gewoon voor gegaan.
Het klinkt alsof je enige bezwaar is “wat vinden andere mensen hiervan”. Lekker laten denken. De eerste week is het voor iedereen nieuw, daarna weten ze niet beter!
Wel zo fair om het de vader te vertellen. Afhankelijk van wat voor rol jij voor de vader toe wilt laten kan je je boodschap fine tunen. Het enige onzekere hierin is wel dat je zijn reactie niet weet. Hij kan zeggen ik wil er niks mee van doen hebben, of juist ik wil ook gezag e.d.. accepteer zijn keuze hierin.
Twijfel je of je dit kindje überhaupt wil houden? Of weet je eigenlijk dat je dit kindje wel wilt en zit je nu met de ‘ellende’ hoe dit te communiceren naar de buitenwereld en je kindje?
Misschien verstandig om eens met iemand anders te praten (vriendin of maatschappelijk medewerker) die je kan helpen om de gevolgen van de verschillende scenario’s te overzien. Voor jou, voor de vader, voor je kindje. Want grote kans dat je eigen gedachten helemaal vast zitten.
Pfff...wat een toestand... Tijd om eerlijk te worden, lijkt me. Dat verdient dit kindje. Hier de meest volwassen manier om vanaf hier verder te gaan: Stap 1: je vertelt de man in kwestie dat je zwanger bent, maar niks van hem verwacht. Als jij hem goed genoeg vond om seks mee te hebben, kun je hem dit ook gewoon vertellen. Je hoeft het niet in de krant te zetten.
Stap 2. Je schrijft op wie de vader is en bewaart dat ergens voor het geval jou ooit iets mocht overkomen. Stap 3. Neem je gevoelens niet te serieus: hormonen maken alles 10 keer dramatischer. Stap 4. Je gaat je verheugen op de komst van dit kindje en gaat alvast eens over een babykamer denken, ondanks de misselijkheid. Denken zal nog wel lukken
Ik zou er gewoon voor gaan. Je wilt het al zo lang en de wens was toch om het nu alleen te gaan doen. Dan maakt het toch ook niet uit wie de vader is. Ik zou het de vader wel vertellen. Hij heeft het recht om te weten dat hij een kind krijgt in mijn opinie en kan dan zelf besluiten wat hij ermee doet. Dat heeft jouw kindje later ook. Niet voor niets worden donorgegevens geregistreerd en vrijgegeven als een volwassen kind ernaar vraagt op latere leeftijd. Ik weet niet precies wat de situatie is waardoor jij denkt dat het voor iedereen beter is als niemand er weet van heeft, maar het is sowieso gebeurd. Of mensen er nou weet van hebben of niet. Dus het enige wat je kunt doen is hieruit verder gaan. Accepteer de consequenties Zekerheid heb je nooit. Ik zie elke zwangerschap als een wonder en zou zelf enorm bang zijn dat als je het weg laat halen er alsnog geen garantie is dat je opnieuw zwanger wordt en later alsnog een kindje kan krijgen. Daarnaast, een fertilietietstraject is ook niet niets. En de mensen die dat aangaan zijn over het algemeen mensen die echt geen andere opties hebben. In hoeverre bepalen de zwangerschapskwalen jouw huidige gevoel? Een volgende zwangerschap brengt ook gewoon kwaaltjes met zich mee.
Thanks voor je reactie! Ik snap ook helemaal wat je zegt hoor... Ik bedoel met de zwangerschapskwaaltjes meer dat dat ik t allemaal ineens zo negatief zie... ipv het super blije gevoel wat ik eigenlijk had verwacht op het moment dat ik (op welke manier dan ook) zwanger zou zijn...
Snap het helemaal hoor. Wij zijn al ruim anderhalf jaar bezig zwanger te worden en toen ik dat pas was zag ik opeens overal beren op de weg en ging ik uit het niets aan alles twijfelen. Opeens leek ons huis ongeschikt, de financiën niet op orde enzovoort. Maar dat is waarom ik het erbij zette. Probeer je ervan bewust te zijn dat de hormonen veel invloed hebben op hoe je je nu voelt. Je zou toch ook geen beslissing willen maken waar je over een paar weken weer spijt van zou hebben. Spijt blijft de rest van je leven met je. Terwijl je hoe dan ook ontzettend veel van dit kindje gaat houden, ondanks de moeilijke situatie. Dus ik ga ervan uit dat je als jouw kindje er eenmaal zou zijn nooit meer spijt zou hebben van de keuze het te houden.
Klopt Manon3... ik ken mezelf en weet dat ik erg impulsief kan zijn qua het nemen van beslissingen waar ik dan later weer spijt van krijg. Normaliter is er geen man over boord want al die beslissingen zijn niet zo mega huge... maar dit is andere koek en daar ben ik me enorm van bewust
Houd het kindje, breng het groot met liefde, maar vertel wel wie de vader is! Je kunt het je kind niet aan doen om het met zo'n grote leugen op te laten groeien. Je kind zal je dit voor altijd kwalijk nemen. Ik begrijp uit je reacties dat je zwanger bent geworden van iemand, waarvan anderen het beter niet kunnen weten. Toch weet ik zeker dat jij een tijdje door die schaamte en schande (als dat het is) heen moet, dan je kind dit aan te doen. Ik wens je iniedergeval veel kracht toe.
Ik snap wat je zegt en ben het ook echt wel met je eens... maar ik wilde gwn zo bewust een donor die niemand zou kennen zodat er ook geen gezeik en of drama zou komen ooit... maar dat is natuurlijk mn eigen schuld nu en dat moet ik gaan oplossen...
En hee, mensen maken fouten hè! Het is de oplossing die alles over jou zal zeggen. Denk alsjeblieft goed na. Je zal sterker zijn dan dat je nu zelf denkt ;).
ik begrijp het niet helemaal.. dit is toch voor jou iets prachtigs? Je bent bij je ex weggegaan omdat hij geen kinderen wilde, nu wilde een heel traject ingaan om je kinderwens te vervullen, maar nu ben je spontaan zwanger zonder medisch traject! Dat is toch waar veel vrouwen van dromen? En je kind kan zijn/haar vader leren kennen! Ik zou het echt bizar vinden (netjes en mild verwoord) als je abortus zou plegen en over een paar maanden opnieuw zwanger probeert te worden... wat vind de vader ervan?
Ik probeerde het aardig en netjes te verwoorden met enig medeleven, maar jij beschrijft precies wat ik er ook over denk. Vind het eigenlijk uberhaupt gek dat het kan. Een abortus plegen en direct erachteraan een fertiliteitstraject beginnen. Ik vroeg me tijdens het typen nog af of die abortus dan niet ergens geregistreerd zou worden.
Ik probeer het even te relativeren hoor; het enige verschil is dat je nu een kindje krijgt van een 'bekende donor', toch?
Ik snap wel dat je schrikt, maar je bent nu gewoon wat eerder zwanger dan gepland. Die zwangerschapskwaaltjes horen er nu eenmaal bij. Wat wil de man in kwestie?
Ja eigenlijk is het wel zo zwart wit inderdaad... ik heb het hem niet vertelt en ben dat ook niet van plan (lastig verhaal maar geloof me dat het voor heel veel mensen beter is dat niemand weet dat we het een tijd leuk hadden samen)
Wat wil die man? Er ook niks van weten? Betrokken zijn terwijl jij dat niet wil?
Ik zou een beetje zijn van “het moest zo zijn”. Bij een anonieme donor weet je helemaal niet van wie het is, kan het in theorie nog van een arrogante, onaangename kobold met een haakneus zijn. Zeg maar ;) nu weet je iig dat het van iemand is met wie je het leuk had.
Ik heb het hem niet vertelt en ben dat ook niet van plan. Weet alleen ook niet wat ik dan moet zeggen wanneer er vragen komen vanuit het kind over de biologische vader. Vanuit een donor hebben kids het recht om in ieder geval te weten wie het is etc...
Het hem niet vertellen, dat vind ik heftig hoor. Voor je kind later idd maar ook voor hem. Waarom zeg je het hem niet ? Je kan toch direct zeggen dat je niks van hem moet en hij als hij dat niet wil nergens aan vast zit. En als je ervoor kiest niks tegen de man te zeggen. Zet het op papier, zijn gegeven enzo stel dat er ooit iets gebeurt dan kan je kind de vader zoeken. En dan kun jij het je kind uitleggen waarom jij hier voor koos.
Ik snap jullie reactie ook totaal hoor! Zou het ook zo hebben gezegd als ik niet wist wat de reden precies zou zijn om het in ieder geval niet meteen of voor de 16e/18e verjaardag aan het kindje te vertellen. Ik kan er verder helaas niet over uitwijden
Krijg uit je reactie het gevoel dat de betreffende man al een vriendin, vrouw en/of gezin heeft. En dat het ook nog eens is die jouw verdere omgeving ook kent. Waardoor het een flink gedonder zou kunnen worden. Ik ben niet pro abortus om vervolgens direct bezig te gaan met zwanger worden maar dan met een anonieme donor. Ik zou eerst een goede echo afwachten (proberen die rond 7/8 weken aan te vragen) En als het kindje goed gezond is dan toch met de billen bloot. Eerlijkheid duurt tenslotte het langst. Zowel vader als kind hebben er gewoonweg recht op om het te weten. Jammer dat je in deze situatie bent beland..
Oké je hebt er dus een goede reden voor. Nou dan idd dat briefje met gegevens weg leggen. Afsluiten die had hij was gewoon je donor klaar. Geniet geniet
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (39) Verversen