Ik zit een beetje in twee strijd ik wil heel graag een 2e kindje maar ik heb geen partner.
Welke mama’s zijn er nog meer alleenstaande mama van 2 kindjes en hoe ervaren jullie dat? Vind je dit zwaar? Ik ben ook heel bang hoe mijn familie en omgeving hier op gaat reageren als ik vertel dat ik dit graag wil. Ze zullen me wel gaan steunen maar ik weet wel zeker dat ze het me eerst gaan afraden.
Bedankt voor deze hoop gevende berichtjes!😊 Ik ga hier voor want ik voel dat het vast wel goed gaat komen ik ga uitzoeken hoe ik dit het beste kan aanpakken met het zoeken van een donor het liefst wil ik anoniem maar dat is niet mogelijk in NL. Hebben jullie nog tips hoe ik dit allemaal het beste kan aanpakken?😊 En waar ik rekening mee moet houden?
Bedankt allemaal😊 Ik wil dit heel graag en natuurlijk zou ik het ook wel met een partner willen maar die is er helaas niet en dat vind ik in de opvoeding niet erg omdat ik het zo ook gewend ben en ik wil er niet op wachten tot die er is. En ik vind het ook heerlijk om alleenstaande mama te zijn van mijn zoontje en zal alle liefde aan hem geven die er is en hoop dat hij zo niks mist en ben van plan om dat ook te gaan doen bij de 2e🙈 Toch ben ik heel bang wat mensen over mij gaan denken dat ik bewust alleenstaande moeder wil zijn van 2 kindjes (mijn zoontje was niet bewust)
Ik ben alleenstaande moeder van twee kinderen. Ik heb er wel bewust voor gekozen en ik vind het heel erg fijn. Mijn kinderen zijn nu 7 en bijna 5. De overgang van 1 naar 2 was veel makkelijker dan ik had verwacht; dat het toch nog wel pittig was, kwam vooral doordat mijn jongste prematuur geboren werd. De couveuse periode hakte er wel in, maar dat is bij andere ouders van prematuurtjes niet anders.
Mijn oudste heeft autisme, dat wist ik nog niet toen zijn broertje werd geboren. Toch zijn ze heel close met elkaar. Ja, het is wel eens zwaar, maar over het algemeen valt dat best mee. Je groeit er in, je wordt handiger, je went eraan. Voor mij was en is mijn netwerk wel een belangrijke en fijne ondersteuning. Meestal kan ik het zelf wel af, maar als er een keer iets is, dan is het wel fijn om op mijn netwerk te kunnen terugvallen.
Overweeg je opties goed. Jij kent jezelf het beste. Ben je handig in het bedenken van oplossingen als het onverwacht anders loopt dan je had verwacht? Ben je optimistisch en heb je gevoel voor humor? Ben je een zeurkous die snel bij de pakken neer gaat zitten, of zet je je schouders eronder en maak je er het beste van? Besef ook: Als de baby er eenmaal is, dan helpt de natuur (hormonen) je een handje mee. Bovendien: als je kindje er is, dan moet het. En als het echt moet, dan kan er (en dan kan je) veel meer dan je vooraf had verwacht. Neemt niet weg dat je ‘m niet terug kan stoppen als ie er eenmaal is. ;)
Uiteindelijk ben jij degene die het moet gaan doen, en daarmee ben jij ook degene die het beste kan kiezen. Ik wens je veel liefde en wijsheid bij het maken van je keuze. ❤️
Ik zou er zelf niet bewust voor kiezen. Maar jij wel en daardoor denk ik dat jij het daarom ook aan zou kunnen. Het lijkt me alleen voor het kindje vervelend om geen papa te hebben. Maar ook niet alle gezinnen met 2 ouders hebben wel een ideale situatie voor een kind.
Ik heb twee kindjes en een partner, en heb dagen dat ik het als heel intens ervaar. Zeker vlak na de bevalling, toen de oudste aan de baby moest wennen en ik helemaal niks kon, dat overviel me echt. En nu nog, het niet doorslapen, het vele ziek zijn van mijn kids, het zelf ook niet altijd fit voelen. Ik heb veel respect voor mama's die het alleen doen, juist omdat ik het als getrouwde mama soms al zwaar vind.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (5) Verversen