Hoi! Ik ben net zwanger van m’n eerste kindje. Na een traject van 1,5 jaar bij een fertiliteitskliniek is het dan eindelijk zover:) Ik heb dit traject heel bewust doorlopen en onderzocht of ik een solo moeder wilde worden en ben hier voor 100% voor gegaan. Nu het zo ver is, vind ik het opeens heel spannend en heb ik soms zelfs twijfels of ik het wel alleen kan… Heeft iemand hier ervaring mee? Zijn deze gedachten heel gek of abnormaal? Of zijn dit mijn hormonen? :) Verder ben ik ook nieuwsgierig naar solo moeders die al een kindje(s) hebben.. hoe is dat? Mocht je iets met me willen delen dan hoor ik het graag😊
Heel normaal. Ik heb dat bij mijn eerdere zwangerschappen ook gedacht en nu eigenlijk ook nog wel. Het komt dan opeens heel dichtbij en het is een levensveranderende gebeurtenis. Logisch dat je je dan toch opeens zorgen maakt. Komt allemaal echt wel goed. Je hebt hier lang over nagedacht, je situatie is goed, jij kan dit!
Ik ben ook zwanger van mijn tweede kindje en bam moeder, maar ik had al een kind uit een eerdere Relatie. Mijn Ex en ik zijn uit elkaar gegaan toen ze 1 jaar was, ik heb het al die tijd alleen gedaan. Het komt wel goed! Ik vind het soms ook heel spannend of ik het aankan. Ik heb vanacht maar 4 uur geslapen omdat mijn oudste bij mij in bed wou slapen en ik kon daarna niet meer slapen. Ik merk nu hoe moe ik ben en ga zo ook weer lekker naar bed haha! Ik ben ook niet de liefste moeder als ik moe bent, ik zeg altijd sorry tegen mijn dochter als ik onaardig was, maar dat hoort er ook bij! Wat ik je graag mee wil geven is dat je niet te streng voor jezelf moet zijn, iedereen maakt fouten! Dat hoort er nou eenmaal bij.
Oh meid, dat gevoel heeft inderdaad iedere aanstaande moeder. Alleen of niet. Heel normale en verantwoordelijke gedachte. Je wil tenslotte het beste voor je kind.
En ja, het gaat pittig worden. Zeker de eerste 3 maanden. Maar dat kan jij! Tuurlijk kan jij dat. Je groeit als moeder, je hoeft het niet perfect te doen en je leert elke dag weer een beetje bij.
Gefeliciteerd! Ik denk dat bijna iedereen, solo of niet, dat gevoel herkent als je net zwanger bent: help! Nou gaat het gebeuren… was dit nou wel zo’n goed idee? Zo’n gevoel wat ook weer even op kan poppen als je baby er net is en alles overweldigend en spannend en doodvermoeiend is.
Gefeliciteerd!! En , je kan het alleen hoor! Zijn zoveel vrouwen die alleen zijn of komen te staan, je hebt die keuze weloverwogen gemaakt dus blame het maar on the hormones 😅
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (6) Verversen