Ik ben een alleenstaande moeder. Mijn zoon is bijna 4 maanden. Hoe zit jullie situatie met de vader van je kind? Doen jullie voor je kind veel moeite om hem toch in zijn/haar leven te houden?
Ik ben ruim 6 jaar alleenstaand geweest, heb heel lang geprobeerd hem in haar leven te houden maar ik zou het nooit weer overnieuw doen. Een man moet zelf zijn kind willen zien, niet vanuit dwang. Inmiddels is mijn dochter 9 en sinds een jaar hebben we nu pas een omgangsregeling via de rechter.
Ik was zwanger toen ik niet samen meer kon zijn met de vader van me dochter. Sinds die tijd deed die alsof die veel om zijn kind gaf maar was me.alleen maar aan het zieken en gewoon ruzie aan het zoeken.. en kwam vaak zak met de woorden ik ga nooit wat voor dat kind doen het is niet van mij je moet en dna test doen waarop ik hem.negeerde van prima. Maar wel elke keer achter me rug omdoen dat ik me.dochter bij hem weghoud terwijl hij zelf er niet naar omkijkt en alles mooi speelt.want hij wou ze dochter vaak zien waardoor de rechter besloot 1x in de week bij mij omgang en 1x in de 14 dagen onder toezicht van zijn ouders daar omgang omdat die niet in staat is om zelf voor het kind te zorgen sinds die tijd nooit.meer.gezien en toen was ze net 1 jaar ze is nu bijna 3. Ik heb elke keer geprobeerd om tog contact te zoeken om hem tog in haar leven te hebben maar hij heeft ze eigen dingen maar dan erl als die iedere keer en ander vriendinnetje heeft haar mij laten bellen vragen of ze die kleine mogen ophalen. Helaas zegt me dochter vaakzat dat haar papa er niet is als ze 1x in de 14 dagen naar opa en oma gaat en noemt hem ook geen papa maar bij ze voornaam. Heb het er heel.moeilijk mee.gehad met hoe gaat ik dit doen want me.dochter ziet gewoon niet in wat papa is . Heb al bijna anderhalf jaar en nieuwe vriend die vanaf het begin in haar leven is maar alsnog merk ik dat ze het lastig vind en het vaderfiguur niet snapt.
Ik was zwanger toen ik niet samen meer kon zijn met de vader van me dochter. Sinds die tijd deed die alsof die veel om zijn kind gaf maar was me.alleen maar aan het zieken en gewoon ruzie aan het zoeken.. en kwam vaak zak met de woorden ik ga nooit wat voor dat kind doen het is niet van mij je moet en dna test doen waarop ik hem.negeerde van prima. Maar wel elke keer achter me rug omdoen dat ik me.dochter bij hem weghoud terwijl hij zelf er niet naar omkijkt en alles mooi speelt.want hij wou ze dochter vaak zien waardoor de rechter besloot 1x in de week bij mij omgang en 1x in de 14 dagen onder toezicht van zijn ouders daar omgang omdat die niet in staat is om zelf voor het kind te zorgen sinds die tijd nooit.meer.gezien en toen was ze net 1 jaar ze is nu bijna 3. Ik heb elke keer geprobeerd om tog contact te zoeken om hem tog in haar leven te hebben maar hij heeft ze eigen dingen maar dan erl als die iedere keer en ander vriendinnetje heeft haar mij laten bellen vragen of ze die kleine mogen ophalen. Helaas zegt me dochter vaakzat dat haar papa er niet is als ze 1x in de 14 dagen naar opa en oma gaat en noemt hem ook geen papa maar bij ze voornaam. Heb het er heel.moeilijk mee.gehad met hoe gaat ik dit doen want me.dochter ziet gewoon niet in wat papa is . Heb al bijna anderhalf jaar en nieuwe vriend die vanaf het begin in haar leven is maar alsnog merk ik dat ze het lastig vind en het vaderfiguur niet snapt.
Ik was alleenstaande moeder voor een paar jaar. Onze zoon was net 1 toen we uit elkaar gingen. Ik heb hem altijd betrokken bij onze zoon. Hij wilde ook betrokken zijn dat scheelt :-) Hij was en is 2 a 3 dagen per week bij zijn vader. Zijn hoofd adres is bij mij en ik regel ook alles. Dus verzekering, financiën, grootste gedeelte van school enz. Hij kan het wel maar is en blijft een man... vergeet nogal eens wat. Rolverdeling is goed zo en hij is een goede vader.
Hee hee, Als de vader niet veel moeite doet niet. Zou een beetje kijken hoe het loopt. Ik ben ook alleenstaand en ik heb ook vaak gevraagd wil je dit niet of wil je dat niet maar kwam niet vaak uit, nu heb ik dat los gelaten. Ze gaan om het weekend en dat is het.
Ik vind dat het er een beetje ligt aan wat de situatie is. Mijn baby daddy is gewoon niet te vertrouwen met de kleine dus hij ziet de kleine niet hij mag hem wel zien (onder toezicht) maar pas na dat hij hulp heeft gehad voor zijn problemen en dat wil hij niet. Verder doet hij er ook niks voor en ik vraag het hem ook niet meer.
Ik ben ook alleenstaande moeder, vader ziet zijn zoon niet nu 15 maanden oud en heeft zijn vader al 6 maanden niet gezien. Vader betaalt geen alimentatie is verslaafd hij doet ook geen enkele moeite alleen zielig bij andere
Ik word ook alleenstaande moeder. Ik heb geen verwachtingen van de vader, ik laat het aan hem over. Het was mijn keuze om het kindje te houden, hij wilde het liever niet. Ik vraag ook geen alimentatie, maar wel een bijdrage als ik grote uitgaven krijg en ik dat zelf niet red. Tijdens de zwangerschap heb ik niet gek veel aan hem gehad (ook geen behoefte aan). Hoe hij zich als vader neer zal zetten, zullen we gaan zien. Maar ik heb dus geen verwachtingen
Ik ben alleenstaande moeder geweest. In het begin kwam hij wel eens een uurtje langs, op gegeven moment een halve dag in de week. Later is het naar om het weekend een weekend gegaan. Vaak zat gehad dat ik hem eerder kan ophalen, niet aan afspraken houden etc. Sinds vorig jaar 2 weken zomer vakantie, waarvan ik een halve week eerder moest ophalen.. Ik vind het zelf wel belangrijk dat hij zn vader kent, maar ik kan niet op hem rekenen qua verzorging (kapper, nagelsknippen doet hij niet ook al vraag ik hem dit etc..) Laatst heeft hij zelf 1x het haar met een tondeuse gedaan.
Ik krijg €50,- alimentatie p/m. Hij koopt geen kleding/schoenen voor hem, hij houdt allemaal kleding wat ik mee geef bij hem. Ik verwacht ook geen geld straks extra te krijgen voor zwemles/ander sport..
Hij doet qua opvoeding weinig, ook al geef ik hem tips of advies of wat ik graag wil zien gebeuren. Als hij dat weekend daar is, is het lang leven de lol. Krijgt super veel snoep en altijd zijn zin.. Ik krijg als ik hem weer ophaal een ontregelt kind terug..
Verder zal ik hem hierdoor zijn vader niet ontnemen, ik vind het belangrijk dat hij zijn vader kent en een band heeft met hem. Ook al raak ik er zelf de dupe van soms.
(Mijn vriend doet een heeeeeel stuk meer aan mn zoontje zn opvoeding als zn vader zelf! Leert hem van alles, verzorgt hem met van alles.)
Ik was alleenstaande moeder, ik heb niet veel moeite gedaan moet ik zeggen. Hij was er nog niet aan toe om de vaderrol op zich te nemen .. hij heeft hem wel regelmatig gezien en het gaat al een aantal jaar wel “oké” .. Hoef hem niks extra’s te vragen, zoals een x naar kapper brengen als hij eerstvolgende schooldag de schoolfotograaf. Is allemaal teveel werk dus hij is daar, lekker hele weekend PlayStation spelen en Thats it ..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (11) Verversen