Hoi allemaal, ik zou graag de ervaringen horen van vrouwen die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben. Ik ben onbedoeld, ongewild zwanger geraakt van een man die ik al 1.5 jaar ken en waarmee ik lange tijd intens heb gedate. Toen ik erachter kwam was dit een grote schok, ook voor hem. Hij dwong me in eerste instantie tot abortus en toen hij doorkreeg dat ik dat écht niet kan en wil, heeft hij me gedumpt. Hij zegt dat een kind opvoeden voor hem een levenslopende keuze is, hij wil die verantwoordelijkheid niet. Hij wil niks met mij en de baby te maken hebben. Hij zei ook dat hij niemand in zijn omgeving wat verteld heeft. Laatste keer dat wij contact hadden, was een kleine week na de ontdekking.
Veel verdriet gehad, maar sinds de eerste echo (waarop het hartje prachtig klopte!) draait het om het kindje. Ik ga ervoor, ik voelde zoveel liefde en kracht. Maar hoe ga ik het allemaal doen... Wat vertel ik mijn kindje? Moet ik de vader een geboortekaartje sturen? Hoe geef ik het kindje aan bij de gemeente, het is niet dat de vader onbekend is, dat wil ik zo niet op papier? Ook denk ik vaak aan zijn ouders die van mijn kindje opa en oma gaan zijn maar dit nooit zullen weten tenzij ik het vertel.
Moet ik alimentatie van hem eisen? Dat zou het leven wel gemakkelijker maken. En is het niet ook gewoon zijn verantwoordelijkheid, hij was erbij toen we onveilige seks hadden. Ik pik het gewoon niet dat ik hier alleen voor op moet draaien. En kan zo'n vaderschapsactie echt alleen via een dure advocaat? Zal de vader echt nooit meer wat laten horen?? Ik snap niet dat iemand waar ik om gaf en mij door en door kent, zo kan zijn.. Zoveel vragen in mijn hoofd. Ik zou graag in contact komen met vrouwen die deze vragen en gevoelens herkennen. Ik ben trouwens een dertiger, hij ook. Ik heb een goede baan, fatsoenlijk huis, heeel lief netwerk. Gelukkig.
Ik ben benieuwd of er meer zijn zoals ik ;) dankjewel alvast. X
In aanvulling, alimentatie, erkenning, toeslagen. Laat dat allemaal even. Voor wat het is, je hebt tijd genoeg daarvoor om dat uit te zoeken. Zou je eerst richten op de emotionele aspecten, dat is al even heftig genoeg!
Hoi! Ik heb inmiddels een zoontje van twee maanden, zwanger geworden van mijn ex. Hij wilde in eerste instantie ook een abortus en ik twijfelde maar uiteindelijk kon ik het niet. Ik heb hulp gezocht bij ‘mamafit coaching’, coaching gericht op je zwangerschap, empowerment, contact met je familie en ex etc.
Heeft mij heel erg geholpen om eind zwangerschap er uiteindelijk helemaal (zover als kan;)) klaar voor te zijn. De coach hielp me bij de stappen, voelen wat ik echt wilde en hoe ik het kon aanpakken.
Mijn ex is gedraaid en heeft nu een rol in ons kind leven. Maar ga daar niet vanuit! Heb de keuze gemaakt vanuit de gedachte om het alleen met mijn netwerk te doen. Vond het ook heel lastig om aan mijn ouders te vertellen maar het maakte het uiteindelijk alles een stuk lichter door het te delen.
Heel herkenbaar dit! Mijn zoon is 7 jaar geleden geboren en ontstaan uit een Friends with benefits relatie. Totaal niet gepland ook. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik 32. Shit, dacht ik.. en wat nu?! Heb het de 'vader' uiteraard verteld en die was ook in shock. Heb wel gezegd tijdens dat gesprek dat ik niks van hem verwacht. Misschien ook een beetje uit zelfbescherming om teleurstelling te voorkomen. Wij hebben in de eerste 7 maanden van m'n zwangerschap nog best veel contact gehad, maar de vraag of ie wel of niet een actieve vaderrol zou vervullen lag nog open. Na 7 maanden ontmoette hij iemand en hoorde ik helemaal niks meer van em. Vond het verder geen probleem dat ie ineens een relatie had met iemand, maar het viel me wel ontzettend tegen dat ie helemaal niks meer liet horen....omdat we ook gewoon vrienden waren en wij elkaar al jaren kende. Toen ik eenmaal was bevallen heb ik em een foto gestuurd maar ook daarop niks gehoord. Ik dacht nog, het is je zoon hoor... Je hebt toch wel iets van gevoel in je lijf?! Maargoed. Ik heb m'n zoon aangegeven en hij is niet erkend door z'n biologisch vader. Ergens ben ik ook wel boos, of misschien eerder teleurgesteld geweest over hoe het is gegaan, maar los van dat krijgt mijn zoon alle liefde van de wereld en is hij nooit iets te kort gekomen. Ik had en heb ook een goede baan en alles gewoon goed voor elkaar. En ook een goed vangnet. Dat scheelt echt. Alimentatie ontvang ik niet. Heb ik ook nooit gewild. Ik dacht, joh, stik er lekker in. Zijn moeder heeft hij ook nooit iets verteld en ik dacht ook... Tja, m'n zoon heeft nog een oma die van niks weet. Toen m'n zoon 5 was heb ik het zijn moeder verteld. En zij was ontzettend blij en emotioneel en uiteraard boos op haar eigen zoon dat ie zich als een onverantwoordelijke l*l heeft gedragen. Maargoed, wellicht dat jij na een tijdje ook behoefte hebt om het te vertellen aan zijn ouders. Zoiets moet voor jou natuurlijk goed voelen. Weet je, als dit kindje voor jou goed voelt, Go for it!! Tuurlijk, soms is het even zwaar als je bijvoorbeeld beslissingen alleen moet nemen of als je zooo moe bent van gebroken nachten maar ik ben het gewoon aangegaan en heb er niet teveel over nagedacht. Volg je gevoel!! Enne, het heeft ook wel voordelen hoor. Geen discussies met je partner over opvoeding ed. En je kan lekker helemaal zelf beslissen hoe je je kindje gaat noemen zonder rekening te houden met de mening van een ander, hahaha. Maar nee, nogmaals, ga ervoor! 😘
Oh ja, je moet ook even in de gaten houden wanneer jij extra geld krijgt dat dat invloed heeft op de toeslagen die jij als alleenstaande moeder krijgt. Ik vond dat er goed gezorgd werd qua toeslagen voor alleenstaande ouders
Ooh wat fijn deze reacties! Dankjewel! Dit laat mij weer opnieuw nadenken, met name over het stukje alimentatie. Ik heb een goede baan maar het is niet dat ik zwem in het geld.. alimentatie zorgt ervoor dat ik meer ademruimte krijg en dat er meer ruimte is voor leuke dingen omdat dan niet mijn hele salaris opgaat aan vaste lasten, zijn levensonderhoud en sparen voor zijn toekomst.. Ik zie de vader er totaal niet voor aan dwars te gaan liggen of treiteren, omdat hij er gewoon echt niks mee te maken wil hebben, maar toch. Ik wil niet dat hij zeggenschap krijgt.. Hij heeft idd zijn ware aard laten zien en dat beangstigt me, ik wil niet dat hij mijn kindje verdriet gaat doen of manipuleert, op geen enkele manier.. Maar ik las dus dat hij onderhoudsverplichting heeft, ook zonder erkenning. Hij wil niet erkennen, ik wil niet dat hij erkent omdat hij dan rechten krijgt. Ik wil dat hij bijdraagt zonder rechten, maar ik moet me nog voor laten lichten door een advocaat hierover.. Als onderhoudsverplichting idd betekent dat hij wat te zeggen krijgt of gezag krijgt gaat dat never nooit gebeuren.
Over zijn ouders zijn de meningen verdeeld, precies zoals het ook in mijn hoofd verdeeld is. Ik ken zijn ouders alleen van zijn verhalen. Ik weet dat zijn moeder heel graag kleinkinderen wil, maar welke moeder wil dat niet...
Verder nogmaals dankjewel voor de lieve woorden, doet me goed! 💪🏼
Wat je zegt klopt niet helemaal. Met erkenning wordt de vader de juridische vader en je kan dan alimentatie gaan eisen. Van iemand die niet de juridische ouder is kan je geen alimentatie eisen. Dat kan je dan immers van iedereen wel doen.
Als hij het kind erkent, geeft dit hem ook rechten. Dan heb je bijvoorbeeld voor iedere medische handeling ook zijn toestemming nodig, evenals bij het inschrijven op scholen etc. Ik ben zelf alleenstaande moeder (zonder partner) dus ik mag het zelf bepalen, maar ik zie heel wat sores om me heen bij vaders en exen die niet thuis geven als er iets voor het kind geregeld moet worden, of die toestemming/handtekening gebruiken als drukmiddel. Zo is er een vader die de (noodzakelijke) psychiatrische behandeling van zijn kind tegenhoudt, niet uit morele bezwaren, maar om de moeder te treiteren. Hij weigert ook zijn medewerking aan overplaatsing van het kind naar speciaal onderwijs. Of die paar centen alimentatie dat waard zijn?
Dat gezegd hebbende vind ik je een kanjer hoe je voor jezelf opkomt: Hij was er ook bij toen jullie onveilig hebben gevreeën. BAM! Sterke vrouw ben jij! 💪 Kleine kanttekening: Bij de beslissing om het kindje wel of niet te houden, mocht hij niet meebeslissen. Terecht, maar je kan niet de ene keer zeggen dat hij wél mee moet doen en even later weer dat hij er niets over te vertellen heeft. Toch? Of zie ik dat te simpel.
Wat eerder al is genoemd, het komt vaker voor dat mannen in het begin moeten schakelen en aan het idee wennen. Draait hij niet bij? Dan zou ik zorgen dat jij het alleenzeggenschap hebt over je kindje (gezag) en dat gaat het makkelijkst als hij het kindje niet erkent. Ook zonder erkennen kan hij een band opbouwen met de kleine. En volgens mij (al moet je dat even nazoeken) kan erkennen ook nog op latere leeftijd. Als dat klopt, dan kan je de eerste pakweg 3 jaar aankijken hoe hij zich kwijt van zijn taak als vader. Is het de eerste maanden leuk en laat hij het daarna afweten? Dan heb je niks verloren. Stort hij zich vol op het vaderschap? Dan gaan jullie naar het gemeentehuis.
Als laatste: Ik zou me wel 10 keer bedenken vóór ik iemand die jou heeft geprobeerd te *dwingen* op wat voor manier dan ook, macht over jou en je leven zou geven. (Via erkennen of gedeeld gezag.) Mocht hij zich nogmaals van zijn dwingende kant laten zien, dan wil je niet met allerhande touwtjes aan hem vastzitten. En al helemaal niet met een kwetsbaar kind ertussen. Zoals men in Amerika zegt: “If a person shows you who he is, believe him the first time.” Als iemand zijn ware aard toont, geloof hem dan meteen bij de eerste keer. Daarbij: Machtsstrijd voer je niet over de rug van je kind, ook financieel niet. Ik zou me toch nog eens achter m’n oren krabben.
O ja: Vader onbekend staat bij mijn kinderen ook op de geboorteakte. De vader is wel bekend (is een bekende donor), vader onbekend is gewoon juridisch latijn, daar zou ik me niks van aantrekken.
Kleine opmerking; als een vader een kind erkend heeft, heeft hij nog geen gezegd. Pas als de vader gezag heeft heb je ook zijn toestemming nodig, bij erkennen niet.. is wel een verschil.
Dank je voor deze nadere toelichting Fijn dat je dit nog even hebt verduidelijkt. Maar heeft de vader juridisch gezien wel meer recht op / kans op gezag als hij zijn kind heeft erkend? Stel dat de vader van dit kindje later de moeder voor de rechter sleept om gezag (of gedeeld gezag) op te eisen?
Gezag kan niet zonder erkenning. Erkenning kan wel zonder gezag. Een vader maakt best veel kans op het gezag omdat de wet zegt dat vader en kind recht hebben dat de relatie juridisch vastgelegd wordt en dat de ouders evenveel te zeggen hebben. Alleen bij zwaarwegend belang, dus wanner het kind klem of verloren dreigt te raken dan kan het gezag bij 1 van de ouders blijven.
Deels herkenbaar. Wij hadden wel een relatie maar voor de rest liet hij het mij uitzoeken in de zwangerschap. Ik wil niets van hem. Tuurlijk was hij erbij maar wil jij iets van iemand die jouw kindje niet wil? Niet erkennen betekent ook geen alimentatieplicht en andersom geen omgangsregeling. Niks dus. Ik heb zijn ouders niet ingelicht. Dat vond ik aan hem. Mijn zoon is inmiddels bijna 13 en er is nooit contact met mijn zoon geweest. Dus iemand zei mannen hebben tijd nodig... in mijn geval niet Wees zelfstandig en onafhankelijk. Wees een goede moeder voor je kind en laat hem/haar niks te kort komen. Het is hard werken maar alles komt goed.
Ik wil gewoon even zeggen dat ik het super van je vindt dat je er helemaal voor gaat! Als je die beslissing al hebt kunnen maken, dan komt de rest ook goed 💪🏻
Ik weet overigens niet of je alimentatie kunt krijgen als hij het kind niet gaat erkennen. Weet jij of dat kan?
Ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap mag hebben!
Mijn ervaring is wel dat mannen vaak even nodig hebben om het een plek te geven. Meestal komen ze er nog wel op terug En valt er misschien wel redelijk mee te praten ..
Wat betreft z’n ouders, als je richting de 20 weken bent, zal ik nog een x contact met hem opnemen dat z’n ouders het recht hebben om het te weten en dan de keuze bij hem leggen, of dat hij het verteld of jij. Wat ze ermee doen is hun keuze . Misschien kunnen zij nog wat verstand bij die man erin klappen haha! Weetje , tis hun gemis als ze er niks mee te maken willen hebben. Als het mensen zijn met een gezond verstand komt het vast goed!
Je schrijft dat je een goede baan hebt. Met andere woorden je bent niet financieel afhankelijk. Ik bedoel wil je echt iemand die niet met jou of jullie kind te maken wilt hebben rechten geven? Er zijn niet alleen plichten ook rechten. Ik zou daar heel erg goed over nadenken. En leuk als je wat extra geld krijgt maar hij kan dus ook co ouderschap eisen bijvoorbeeld en gezag (hij kan met gezag erg dwarsliggen, bijv jij wil op vak met je kind hij tekent niet mee voor paspoort). Gaat hij waarschijnlijk allemaal niet doen maar hij heeft absoluut het recht. En wat betreft zijn ouders. Niets mee doen. Hij maakt daarin een keuze niet jij. En het altijd maar de vraag of zijn ouders er blij mee zijn.
Ik zou er persoonlijk echt geen energie insteken. Lekker alles in eigen hand houden.
Je kan een procedure starten. Als hij ontkent de vader te zijn dan zal er een DNA test via de rechter geëist moeten worden als hij niet meewerkt. Daarna kan je erkenning regelen. Dan krijgt hij rechten en plichten. Bijvoorbeeld recht tot omgang en als het kan alimentatie. Als je wilt of hij wilt het dan kan er gezag aangevraagd worden. Werkt 1 van de 2 niet mee dan kan het via de rechter gaan. Dit kost tijd en geld. Hoeveel geld ligt aan jouw inkomen. Afhankelijk daarvan betaal je een eigen bijdrage. Elke zaak betaal je een eigen bijdrage.
Ik zou wel de ouders inlichten. Zij hebben het recht, vind ik, op omgang met hun kleinkind en zij kunnen niks doen aan de acties van hun zoon.
Geen ervaring mee maar wat een lafbek zeg! jullie waren er allebei bij toen je zwanger raakte dus ik zou sowieso voor alimentatie kijken. En idd moeilijk qua zijn ouders. Misschien zijn die juist wel blij dat ze opa en oma worden. Ik heb helaas geen advies maar wil je wel veel sterkte en succes wensen. Er zijn genoeg mama's die het alleen hebben gedaan dus dat gaat jou sowieso ook lukken 💪❤😘
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (20) Verversen