ik ben nieuw hier. Ik ben op het moment 22 weken zwanger van mijn eerste kindje. Het was niet gepland maar van mijn kant altijd welkom.
Mijn situatie betreft de vader is niet goed op het moment.
Voordat ik zwanger raakte woonde ik nog thuis en werkte fulltime.
Mijn ex en ik waren niet samen, maar hadden af en toe seks. Denk dat het meer was omdat het vertrouwd was omdat hij mijn eerste vriend was en ik hem al zeven jaar kent.
Nadat ik erachter kwam dat ik zwanger bent had ik een afspraak gemaakt om te kijken hoe lang ik al was, op het moment was ik al 7 weken.
Ik had besloten om het te houden ik wist dat het wel zwaar zou zijn, maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om het weg te halen.
Mijn moeder en ik hadden eigelijk nooit echt een goeie band. En durfde het niet te vertellen omdat ik wist dat ik niet thuis kon blijven.
ik had mijn ex verteld maar hij geloofde niet dat ik zwanger was. Kort daarna kwam ik erachter dat hij vriendin had en samenwoonde. Omdat ik boos was wou ik contact opnemen met zijn vriendin maar hij kwam er achter en is kort daarna naar mijn moeder gegaan.
Liep helemaal uit de hand kreeg ook allemaal bedreigingen naar mij moeder toe en verbleef niet meer thuis.
Op het moment woon ik in opvang voor vrouwen. Woon met twee andere jonge vrouwen van mijn leeftijd.
Omdat ik een vaste baan heb en wel financieel stabiel bent is mijn enige probleem een woonruimte.
Hier helpen ze om eigen huis te krijgen of als dat niet lukt toch maar begeleid te gaan wonen.
Ik woon op het moment drie maanden hier en focust me op me mijn kind. De belangerijkste spullen is al gekocht enc.
Maar ik merk aan mezelf dat ik niet gelukkig bent, op werk heb ik afleiding maar als ik eenmaal thuis bent voel ik me zo verdrietig. Ik ben nog steeds blij dat ik mama word, maar de situatie is niet ideaal.
Mijn moeder en ik hebben geen contact sinds de politie had bemiddeld om mijn spullen terug te krijgen.
Ik zou haar ook niet snel vergeven, ik weet het blijf je moeder. Maar als je eigen dochter en kleinkind kan bedreigen heb je geen plek in mijn leven.
Mijn ex en ik hebben aan/uit contact.
In het begin was ik zo boos dat ik geen contact wou. Uiteindelijk deed ik normaal om het feit dat ik zijn kind draagt dat we uiteindelijk toch door een deur kunnen. Maar het gaat moeizaam.
Het lijkt bijna dat ik hem niet mag, ik spreek hem alleen omtrent de kleine maar hij doet alsof er helemaal niets aan de hand is, ik heb hem niet verteld waar ik verblijf want hij heeft veel mensen verteld over mij en me moeder en voel me daar niet prettig bij.
Hij wou mij vaker zien maar ik wou niet. Want hij is nog steeds met zijn vriendin en woont nog samen. Ik geloof niet dat hij helemaal eerlijk is omtrent alles. Zijn familie is wel op de hoogte dat ik in verwachting bent.
Als ik met hem bent voel ik me zo ongemakkelijk en vertrouw ik hem niet.
Ik weet verder niet wat ik kan doen, ik doe me best voor mij en kindje. Maar alles erom heen maakt alles moeilijker.
Ik kan niet echt genieten van mijn zwangerschap terwijl ik dat wel wil..
Ik heb twee tantes waar ik af en toe mee kan praten en die me helpt maar verder mijn netwerk is klein.
soms denk ik hoe ik ga doen als de kleine er is, ik wil mijn ex niet bij me bevalling hebben maar durf dat nog niet te zeggen en verder zou er afspraken moeten worden gemaakt wanneer hij op bezoek kan komen enc.
Ik wil heer Bubuza bedanken voor het herstel van mijn huwelijk, mijn vrouw heeft een scheiding aangevraagd en ik kon niet anders dan dagelijks huilen omdat ik op het punt stond mijn familie te verliezen, ik smeekte mijn vrouw, maar ze zei dat ze vastbesloten was. Mijn vriend vertelde me hoe Lord Bubuza zijn huwelijk herstelde met zijn betovering, dus nam ik onmiddellijk contact op met Lord Bubuza via WhatsApp: +1 505 569 0396. Ik vertelde hem mijn probleem en zijn antwoord, ik deed precies wat Lord Bubuza me vertelde en ik ben heel erg blij om de wereld te laten weten dat de scheiding is geannuleerd en dat we gelukkig leven. Lord Bubuza is een god op aarde die problemen oplost met zijn betovering, heb je hulp nodig? Neem contact met hem op via WhatsApp::: +1 505 569 0396 of via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com
Heel knap dat je probeerd om contakt te onder houden met die "meneer"omwille van je kindje Hij hoefd niet bij de bevalling tezijn jij moet nu doen waar jij je het beste bij voeld. Je miet ook je rust hebben ook psychisch. Probeer anders professioneel hulp erbij tekrijgen om wat dingen in je hoofd 3n je gevoel op een rijtje tekrijgen voor je zelf en je kindje straks.
Heel veel sterkte hoop dat jesnel je rustige thuis heb!
Ik heb hier niet zoveel ervaring mee, maar ik kan wel uit ervaring vertellen dat begeleid wonen je goed kan doen. Anderzijds, heb ik ook de ervaring dat het zelfstandig wonen met ambulante hulp (van de WMO) ook heel erg fijn is. Op moment dat je begeleid gaat wonen kan het zijn dat je thuis geen thuis voelt, want het is niet van jou en is niet naar je eigen zin in te richten. Dat is met een zelfstandige woonruimte uiteraard wel zo. Het grootste verschil is wel dat als je begeleid woont, fouten beter aangepakt worden, omdat er (bijna) altijd begeleiding is. Ik zou dus qua wonen heel erg afwegen wat voor jou en je kind het beste is, wat jij graag wil en wat je wil bereiken. Zelfstandig wonen vergt wel degelijk meer van je, omdat je meer op jezelf bent. Dus zorg er voor dat je een weloverwogen keuze maakt. Ik zou in dit geval echt voor de veiligheid gaan. Als je zelfstandig woont en het gaat mis, dan kunnen de gevolgen drastisch zijn.
Pfff er is veel gebeurt in een korte tijd. Dat is heftig. Het positieve nieuws is is dat je opnieuw kan beginnen. Dit is je kans! Hoe moeilijk het ook is, probeer vertrouwen te hebben. Ik zit helaas ook in een situatie die behoorlijk pittig is. Ik ben soms zo moedeloos en dan wil ik opgeven en voel ik me depresief. Maar ik raap mezelf altijd weer bijeen omdat ik me dan weer besef dat ik degene ben die mijn leven in de hand heb. Als ik opgeef of depri blikf dan gebeurt er niks. Dan ga ik aan de slag met wat er moet gebeuren en maak ik er het beste van. Je maakt soms maar kleine stapjes maar uiteindelijk vormt het een geheel. Zet m op meid!
Heel mooi gezegd! Kom voor jezelf en je kleintje op. Zeg je ex waar het op staat. Weer sterk tegenover hem, hij is dan wel de vader maar dat wil niet zeggen dat je iemand in je leven moet laten wrikken met zijn kwetsende gedrag. Jouw lichaam, jouw kindje, jouw keuzes. Je komt er wel! Be strong en praat met mensen die je wel vertrouwd . Je hoeft het niet alleen te doen. Er zijn heel veel ervaringsdeskundige tegenwoordig ..
Ik heb geen advies, maar ik lees zoveel verdriet dat ik toch even wil reageren. Het lijkt me vreselijk moeilijk om een klein netwerk te hebben en een slechte relatie te hebben met mn moeder / familie / vader van mijn kind. Het lijkt me heel erg zwaar voor jou. Ik hoop dat je voor ogen houdt dat er weer betere tijden gaan komen, samen met je kindje! En hopelijk met meer mensen die je energie geven ipv je energie kosten. Knok jezelf erdoorheen, huil, heb verdriet... doe wat je moet doen voor je baby en er komt echt weer een dag dat het beter gaat. Ik hoop echt voor je dat die dag snel aanbreekt en je je minder alleen voelt.
Ik zou, zoals hier onder gezegd wordt, begeleid gaan wonen. Je komt, heel eerlijk gezegd, niet stabiel over. En dat is voor een kindje toch wel heel belangrijk. Ik bedoel dat niet financieel stabiel, maar ook emotioneel. Je zal voor jezelf moeten gaan staan en ook voor je kindje. Als jij je ex er niet bij wilt, zal je dat toch moeten communiceren. Het erop aan laten komen lijkt mij niet verstandig. Met begeleid wonen wordt je ook geleerd dat je wat weerbaarder wordt. Sterkte en wel van harte gefeliciteerd.
Wat een lastige situatie voor je zeg. Ik zou als ik jou was begeleid gaan wonen. Dan kunnen mensendieck je goed leren kennen je hier mee helpen en begeleiden. Om ervoor te zorgen dat je kan gaan werken, een sociaal netwerk op te bouwen en je te adviseren omtrent je moeder en ex.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Alleenstaande ouders
reacties (8) Verversen