11 januari: verjaardag van mijn partner. 15 januari was ik uitgerekend en al die tijd riep hij ons meisje moet geboren worden op mijn verjaardag. Tja moeder natuur, ik heb daar geen zeggenschap over. Afijn, hij was werken, ik ben in de ochtend nog naar de markt gegaan en boodschappen, daarna huisje gepoetst. Even relaxen daarna en tijd voor een spelletje op mijn telefoon. Het was rond 15:30u. Ik stond op om naar de wc te gaan en ik hoorde iets knappen in mijn buik en tegelijkertijd voelde ik het stromen in mijn broek. Hup naar de wc en het bleef lopen. Ik als leek een vriendin gebeld: wat moet ik doen? Bel de verloskundige. Oja natuurlijk. Uitgelegd wat er speelt en ik was welkom. Ik mijn partner gebeld die net pauze had op zijn werk: kom maar naar huis, het is begonnen. Paniek brak bij hem uit en stuurde een vriend met zijn moeder naar ons huis om mij op te halen en alvast naar het ziekenhuis te gaan. Mijn partner moest nog minimaal 40 min rijden. Ik was rond 17:00u in het ziekenhuis. 2 cm ontsluiting. Maar ik had al best heftige weeën. Mijn partner was er inmiddels ook, binnen 30 min! Ik kreeg allerlei onderzoeken, maar de weeën he! Kon me geen houding geven. Ruggenprik is voorgesteld en die kreeg ik rond 22:00u. 4 cm ontsluiting. Wel vreemd z'n ruggenprik, je voelt een of ander stroomstoot in je benen. Daarna voelde ik me echt zen, en had nog een of ander pompje, als het te hevig werd kon ik daarop drukken en werd de pijn minder. Totaal denk ik 3x gebruikt. Voor 00:00 vroeg mijn partner of het zou gebeuren dat de kleine geboren zou worden, nee 7 cm ontsluiting. De tijd verstreek en ik voelde me net een walrus. Totaal geen gevoel in mijn benen de weeën werden best wel goed onderdrukt. Maar ik was zo moe. En dorst! Niet normaal. Intussen was het 3:30u, 10 cm ontsluiting maar ik moest nog een uur wachten. In dat uurtje viel ik in slaap, eindelijk! 4:30 werd ik wakker gemaakt, en ik was beduusd en vroeg waarom ik wakker gemaakt werd, want ik sliep net zo lekker haha. Mevrouw u moet gaan bevallen. O, ok. Totaal geen idee wat mij te wachten stond. Bij de 1e keer persen zeiden ze: oh ze heeft veel haar wil je kijken? Jezus, wat ziet dat eruit haha. En weer door. Bij de 2e keer persen lag ze al half eruit, en werd mij weer gevraagd om te kijken in de spiegel. Deze keer weigerde ik, want de 1e keer had al zo een indruk gemaakt. 3e keer persen op 12 januari om 4:37 Lana geboren ( Er werd gezegd dat dit ontzettend snel was?! Zeker voor een 1e kindje) Dat gevoel als je je baby ziet: onbeschrijfelijk! Ze huilde meteen en wij schoten ook vol. Lana kreeg ik direct op mijn buik en ze waren down under nog bezig. Er kwam schijnbaar nog een vloedgolf vruchtwater en de gynaecoloog was tot op het bot nat. Sorry! Ze moesten zelf ook lachen. Geen knip, geen hechtingen maar alleen schaafwonden. De bedoeling was dat ik 3 dagen moest blijven, maar ik deed alles al zelf, voelde me ok, de kleine werd nagekeken en we mochten gelukkig naar huis dezelfde dag. Helaas kreeg ik 2 weken geleden ook nog corona, mijn partner 1 week eerder dan mij ook. Jezus, ik heb nog nooit zulke hoofdpijn ervaren, koud, rillen, weer warm. En spierpijn. Sinds deze week weer mijn geur en smaak terug gelukkig. De kleine heeft ook 1 dag flink koorts gehad, daarna nog wat verhoging maar inmiddels ook opgeknapt. Dus mijn kraamweken verliepen iets anders dan gepland. Ik was er best verdrietig om, maar de schade kan nu ingehaald worden. De kleine meid doet het goed! Slaapt sinds deze week de nachten al door, komt goed aan en groeit goed. En het bijzondere is nog wel dat ze blauwe ogen heeft ( ik weet dat dit kan veranderen) en mijn partner bruine ogen. Haar huidje zal ook nog iets donkerder worden, dit door afkomst van haar vader. Maar ik hoop zo dat de blauwe ogen blijven.😍 sorry voor het lange verhaal😅 al met al viel het mee en zou het zo weer doen! Het enige wat ik niet mis, is het maagzuur van tijdens de zwangerschap 🤣
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (8) Verversen