Wauw . Gefeliciteerd met je dochtertje. Gelukkig was je in het ziekenhuis .hopelijk knap je snel.op en helpt de emdr
Een heel heftig verhaal. Ik herken er vlagen van omdat ik zelf ook HELLP heb gehad. Ik heb dit ook als erg heftig ervaren. Gelukkig niet zo’n traumatische bevalling als jij. Succes met de verwerking van dit alles.
Jeetje wat heftig zeg! Maar wat fijn dat je al in het ziekenhuis was en dat ze met zo'n enorme spoed jullie dochtertje levens en wel hebben kunnen halen. Succes met de verwerking en heel veel geluk samen!🍀
Jeetje, wat een horror ervaring! Wat goed dat je het zo opschrijft. Ontzettend heftig allemaal. Hoe was het voor je man om zo achteraf erachter te komen wat er gebeurd was? Ik hoop dat je baat gaat hebben bij de EMDR en dit allemaal een plekje kunt gaan geven. Veel sterkte!
Wat een heftig verhaal! Gelukkig met een goede afloop, maar neem ook zeker de tijd om dit te verwerken want het is zeker niet makkelijk geweest pff. Sterkte en geniet van je gezin!
Wat verschrikkelijk om dit mee te maken! En wat ontzettend een geluk dat je in het ziekenhuis was, op de juiste plek!
Heel veel sterkte met dit verwerken.. 😘🍀
Wat ontzettend heftig zeg. Gelukkig dat alles uiteindelijk toch net goed is gelopen. Of nou ja goed.. jullie hebben elkaar nog allemaal dat is het goede eraan.
Neem je tijd om hiervan te genezen en herstellen, zowel mentaal als fysiek. Sterkte 🙏
Je zegt het precies goed! Onwijs bedankt daarvoor!
Het voelt heel zwaar want mensen van buitenaf lijken niet te begrijpen dat dankbaarheid en verdriet hand in hand kunnen gaan!
Ik ben dankbaar dat zij er nog is! Meer dan alles!
Maar ik ben niet dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt en mij ontnomen is. De jaloezie die ik nu voel bij ‘normale’ zwangerschappen en bevallingen.
Geen golden hour, geen navelstreng geknipt, überhaupt geen bevalling, geen eerste ontmoeting tussen mijn man en mijn kindje, voor mijzelf ook geen eerste ontmoeting omdat ik dat door de magnesium vergeten ben, geen normale kraamweek. Al het mooie aan die eerste periode is er niet voor mij! En ik weet hoe prachtig dat kan zijn want bij mij eerste dochtertje heb ik dat gelukkig wel mee mogen maken.
Je zegt het precies goed! Onwijs bedankt daarvoor!
Het voelt heel zwaar want mensen van buitenaf lijken niet te begrijpen dat dankbaarheid en verdriet hand in hand kunnen gaan!
Ik ben dankbaar dat zij er nog is! Meer dan alles!
Maar ik ben niet dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt en mij ontnomen is. De jaloezie die ik nu voel bij ‘normale’ zwangerschappen en bevallingen.
Geen golden hour, geen navelstreng geknipt, überhaupt geen bevalling, geen eerste ontmoeting tussen mijn man en mijn kindje, voor mijzelf ook geen eerste ontmoeting omdat ik dat door de magnesium vergeten ben, geen normale kraamweek. Al het mooie aan die eerste periode is er niet voor mij! En ik weet hoe prachtig dat kan zijn want bij mij eerste dochtertje heb ik dat gelukkig wel mee mogen maken.
Ik weet niet of dat echt ‘jaloezie’ is of eerder ‘rouw’. Rouw om wat er niet is kan ook. Rouw om het loslaten van je verwachtingen hoe het zou zijn. Verdriet om wat je overkomen is. En ik herken dat heel erg, zelf begin van de Corona lockdown bevallen met vrij zware bevalling die anders liep dan gewenst en niemand gezien die eerste drie maanden. Toen pas kon familie langs komen. En ook het loslaten van alle ideeen hoe het zou zijn als kersvers gezinnetje, wandelen in de stad, etc. Kleine dagelijkse dingen die allemaal niet konden.
Geef jezelf echt de tijd en ruimte om dat ook allemaal te mogen voelen. Het is niet niks. Geluk en verdriet gaan hand in hand. En dat mag er zijn ❤️
Heftig!
Hoe gaat het met je man?
Lief dat je het vraagt. Hij heeft de hele situatie niet mee gemaakt, daar is hij blij om. Toen hij in het ziekenhuis aankwam was het ergste allemaal al voorbij. Ik kreeg wel nog Hellp maar wij besefte beide pas achteraf hoe slecht ik heb gelegen. Het trauma en de shock van ‘haar bijna verliezen’ was zo groot dat we daar continu mee bezig waren.
De tijd op neonatologie vond ik loodzwaar, voor hem zou zij er normaal nog niet zijn geweest dus hij vond de tijd die hij wel met haar had al heel fijn en kon haar wat makkelijker achterlaten.
Op de 2e of 3e dag dachten ze dat ik een longembolie zou hebben omdat mij saturatie niet boven de 92 kwam met 4liter zuurstof. Ik heb toen om 3u snachts een scan gehad om dat uit te sluiten. Gelukkig had ik enkel vocht in mijn longen maar die dag is mijn man wel even flink gebroken.
Nu is hij vooral blij dat we compleet zijn. 🥰
Ik heb er helemaal kippenvel van… wat een nare ervaring maar wat ontzettend fijn dat het goed is gekomen. Neem de tijd om dit te verwerken, het is niet niets ❤️
Heftig. Goed dat je EMDR krijgt, niet niks allemaal
Holy shit wat een bevalling… dit is 1 welke niet vaak voorkomt en waarvan je hoopt dat jij overgeslagen wordt. Wat ontzettend goed dat al het ziekenhuis personeel zo snel en accuraat heeft gehandeld. Jeetje mina meid wat een belevenis. Goed dat je EMDR gaat doen. Ik heb dit ook gedaan nav wat bevaltraumas waardoor ik PTSS heb ontwikkeld. Het heeft mij enorm geholpen. Na een paar sessies was ik een ander mens. Hoop voor jou hetzelfde.
Geniet van jullie mooie meisje Lune en probeer de positieve dingen vast te houden!
Liefsxxx
HELLP is inderdaad al super zeldzaam en daarbij is dan de placenta loslating weer een zeldzame bijwerking van HELLP. Heel intens!
Vond jij de EMDR de eerste keer ook zo spannend?
Kreeg jij ook herinneringen terug die je vergeten was?
Mijn lichaam heeft een soort defense modus aangezet maar daardoor is er heel veel niet opgeslagen. Ik heb geen druppel bloed gezien bijvoorbeeld behalve het eerste beetje op mijn hand. Terwijl ik het voelde gutsen!! En het stukje op de rolstoel van gynaecologie maar de verloskamer is gewoon weg. Hij schijnt met mij gerend te hebben maar ik weet er niks meer van!
Ik hoop dat er wat dingen terugkomen omdat ik heel erg opzoek ben naar ieder detail!
Dankjewel!
Wij genieten van ons meisje ze is zo’n lieverd en haar grote zus is de allerliefste zus! 🥰
Ik vond het heel eng.. maar je moet de hele mikmak opnieuw herleven om EMDR te laten slagen. Je zal altijd de herinnering houden, alleen de pijn en gevoelens die je nu hebt zul je dan niet of in mindere mate hebben.
Ik kon nooit over de bevalling praten zonder te huilen, (ben m’n 2e bevalling onverwerkt van de 1e in gegaan zeg maar) en na de 2e pas EMDR gehad na 2 trauma bevallingen.
Maar zoals ik zei, ik was na een paar sessies een ander mens. Volgens mij heb ik 7 sessies gehad dus was erg succesvol.
Zelfs zo succesvol dat wij in 2019 een 3e hebben gekregen waarbij de bevalling volgens boekje ging. Het heeft mij echt gesterkt.
Je komt er wel 
Zo he! Wat ontzettend heftig allemaal! Gelukkig leven jullie beide nog en ik hoop dat je snel kan herstellen zowel lichamelijk als mentaal, is toch een hele grote klap voor je lichaam geweest! Sterkte
Nou potje gejankt ! Wat heftig zeg! Ik wens je heel veel sterkte en beterschap ❤️🩹. Hopelijk kan je het snel verwerken en een plekje geven .
Wat een heftig verhaal met een gelukkig heel dankbare afloop! Ik wens je heel veel sterkte om dit een plekje te geven.
Vreselijk en enorm heftig! Tranen staan in mijn ogen.
Besef me dat ik enorm veel geluk heb gehad, ook ik heb hellp ontwikkeld. Wat jij hebt mee moeten maken is een absolute nachtmerrie. Heel veel sterkte met het verwerken en jouw herstel (lichamelijk en mentaal).
Hebben ze kunnen achterhalen waardoor jij het hellp syndroom hebt ontwikkeld?
Oh vreselijk hè, Hellp syndroom! Kreeg je het tijdens de zwangerschap of daarna?
Ik had al hypertensie bij mijn eerste dochtertje en mijn moeder heeft bij de zwangerschap van mij (heel bijzonder ik was haar 3e kindje) ook Hellp ontwikkeld met 30wk.
Dan heb je al 2 risicofactoren.
Kleine kindjes zit in de familie en zwangerschapsvergiftiging ook.
Het bijzondere is dat ik vanaf 21 weken al tegen mijn man zei ‘ik ga dit nooit uitdragen, ik ben blij als ik de 30 weken haal’
Uiteindelijk dus 34 weken gelukkig gehaald. Maar goed ook want de placenta was maar 332 gram en mijn dochtertje liep ook al de gehele zwangerschap wat achter in groei. De laatste 2 weken was ze uiteindelijk maar 100gram aangekomen in mijn buik (wat de groeiechos aangaven) en dat kwam dus door al een hoge weerstand in mijn placenta.
Echt het luisteren naar je lichaam is zo belangrijk al ben ik tegelijkertijd ook onwijs teleurgesteld in mijn lichaam, het was geen goed huisje voor mijn dochtertje. 🥺
Wat bijzonder dat jouw moeder en jij hellp bij een latere zwangerschap hebben ontwikkeld. Ik kreeg het hellp syndroom bij mijn eerste zoon. Dacht dat ik enorme last van maagzuur had, wat maar niet minder werd nadat ik de sterkste maagzuurremmers had voorgeschreven gekregen. Het brandende nare gevoel kwam in de loop van de avond opzetten en duurde de hele nacht. Het begon bij 34/35 weken. Bloeddruk was hoger dan eerst, maar niet verontrustend. Achteraf gezien was dat dus wel verontrustend, omdat deze voor mijn doen enorm hoog was al.
Pas toen ik me rond 37 weken echt heel slecht begon te voelen, wilde ik naar ziekenhuis. Ik voelde me duizelig, zwak, begon enorm benauwd te worden, had een drukkend/knijpend gevoel tussen schouderbladen, moest overgeven en was 3,5 kg kwijt (al dagen geen trek), baby minder voelen. Ik had al nachten niet kunnen slapen en was op.
Binnen half uur na binnenkomst in ziekenhuis kreeg ik diagnose hellp en werd ik 48 uur later ingeleid toen mijn bloeddruk en bloedplaatjes beter waren.
Zoontje gezond geboren, ikzelf moest nog aantal dagen aan magnesiuminfuus liggen. Toen naar huis en toen kwam de mentale klap pas. Wat je zegt: het gevoel dat je lichaam je in de steek heeft gelaten. Tot dan toe kerngezond, geen hellp in familie.
Na 6 maanden uitgebreid onderzoek een daaruit bleek dat ik geen blijvende schade had opgelopen, maar dat ik wel herhaalkans had bij een volgende zwangerschap. We hebben getwijfeld, maar uiteindelijk zijn we voor een tweede gegaan. Onder streng toezicht, oa bloedverdunners injecteren, maar een kerngezonde tweede zoon gekregen, geen hellp ontwikkeld.
Wat een angst en schrik! Het schijnt dat een zwangerschap een test is voor je lichaam (hart, bloedvaten, metabolisme) en dat als problemen hebt gehad met oa bloeddruk, je kans hebt op hart- en vaatziekten op relatief jonge leeftijd.
Sta jij nog onder controle? Wordt er bij jouw nog eea onderzocht?
Wow wat een verhaal ook! Dan heb je er lang mee rond gelopen zeg! Bizar!
Vreselijk hè, de magnesium? Ben je ook zoveel vergeten en zo vergeetachtig (geweest) door HELLP?
Wat fijn dat het bij de tweede zwangerschap allemaal goed is gegaan! Doordat dit al mijn tweede kindje is verwacht ik dat wij het hier bij laten. Al merk ik dat het heel erg kriebelt doordat dit niet zo is gelopen hoe ik gehoopt had.
Mijn d-dimeer waarde was ipv onder 500 boven de 5500.
Mijn trombocyten waren 43.
Mijn LDH ipv onder de 250 boven de 1900.
Gewoon echt fiks afwijkende waardes en toch is er nooit meer nacontrole geweest (behalve een regulieren 6wk checkup)
Ik baal daar wel van want twijfel nog met grote regelmaat of alles wel op orde is.
Vaak pijn rond m’n nieren, heel erg veel moe! Slechte conditie. Nouja het is ook nog niet zo lang geleden maar toch.
Ik ben idd veel kwijt. Vooral de dag voor inleiding; ik weet praktisch niets meer. Mijn man is gelukkig al die tijd bij mij gebleven en kon mij veel vertellen. Bevalling zelf: toen kwam de oerkracht naar boven en daarvan kan ik me vrijwel ieder detail nog herinneren. Eerste uur na bevalling ook, maar de dagen erna in ziekenhuis amper. Heel gek! Pas vanaf moment dat ik thuis was zonder die magnesium, toen begon op weer dingen bewust mee te maken en toen kwamen de emoties. Mede ook door enorme uitputting!
Geheugen is helemaal weer zoals het was, dus geen blijvende schade.
Ik wilde ook een derde, maar besefte dat het ook een enorme drang was naar een normale zwangerschap. Dit blijkt voor mij niet mogelijk te zijn, dus inmiddels zowel rationeel als emotioneel besloten dat het goed is zo: twee gezonde prachtige kinderen. Ikzelf ben er goed van af gekomen. Dat is echt een zegening!
Mijn eiwitten in de urine waren torenhoog en mijn alat (leverwaarden) was heel hoog / afwijkend. Deze waren bij ontslag uit ziekenhuis prima. Ik kreeg nog eens een check na 6 weken en alles was wederom normaal. Na 6 maanden dus een zeer uitgebreide follow-up
Oh, maar jij was zeker wel een goed huisje! Je ziet het als een teleurstellende prestatie van je lichaam, maar ik zie het juist als een lichaam dat keihard gewerkt heeft terwijl er van alles tegen zat en ondanks al die tegenslag er in geslaagd is haar voldoende te laten groeien om het te redden. En jij hebt goed naar je lichaam en moedergevoel geluisterd en snel gehandeld. Jij en je lichaam waren een team hier, zonder jou en jouw lichaam, was zij er niet.
Eens! Hoewel een zeer herkenbare gedachte.
Zo lief dankjewel!!
Er komt veel schuldgevoel bij kijken raar want ik kon niks anders doen maar toch is het sterk aanwezig.
Bijvoorbeeld dat er niemand was om haar lief te hebben toen ze geboren werd. Papa was er niet, mama was onder narcose.
Alleen maar artsen die met slangetjes in je keeltje en neusje je luchtwegen uitzuigen, je infuusje prikken etc.
Uiteraard ook met liefde maar dat gun je zo’n kleintje niet.
Ook naar m’n oudste dochtertje die mij 3 weken lang amper zag. Zij heeft er echt een flinke knauw door gekregen en had in het begin extreme verlatingsangst. Gelukkig wordt dat steeds weer iets minder! 🤞🏻🍀
Je gunt je kindjes en jezelf dat het anders was gegaan, en je daar voel je je rot over, heel logisch. En omdat jij de moeder bent, vind je dat jij hen dat had moeten besparen. Maar je kon er niets aan doen, en wat je wel kan doen dat doe je. Schuld is het niet inderdaad, maar gevoel maakt soms rare sprongen.
Mijn middelste moest direct na de geboorte naar de neonatologie (in de verste verte niet zo heftig als jouw verhaal) en ik zag hem pas na een paar uur. Ik heb moeten wennen aan hem, ik dacht zelf eerst dat hij iemand anders kind was. Hij was nogal groot en lag aan slangetjes enzo waardoor ik zijn gezichtje niet goed zag, ik geloofde niet dat dat onze newborn was. Het duurde maar een dag of 2, het was heel klein dus, en daarover had ik al zulke gevoelens. Onze kraamzorg heeft meer dan eens moeten zeggen: 'dat eerste uur bepaalt echt de rest van zijn leven niet, hij heeft nu al zoveel liefde gehad, dat is hij al lang weer vergeten.' Het is echt niet gek dat je zulke dingen voelt na zoiets heftigs hoor. Maar daar gaat de emdr je vast bij helpen. Sterkte!
Precies dat!
Niemand zag ons dochtertje geboren worden, het had zou een ander kind kunnen zijn? Gelukkig leek ze heel veel op haar zusje dus dat kon niet missen.
Maar ik kan je gevoel goed begrijpen! Jou gevoelens zijn niet minder omdat mijn verhaal erger was hoor!
Geen golden hour, een kindje op de Nicu! Of het nou 1 dag is of weken/maanden. Het heeft een impact en die vergeten we niet.
Fijn dat de kraamzorg er zo voor jou is geweest in die tijd! Een goed vangnet is echt belangrijk in zulke situaties.
Wat een verhaal, ik wens je heel veel sterkte om dit te boven te komen. Wat fijn dat het net op tijd goed is afgelopen. Geniet van je mooie wonderdochter!
Wow wat heftig zeg. Gelukkig op het juiste moment, op de juiste plek. Met dank aan jezelf, als jij niet aan de bel had getrokken mbt je klachten had het heel anders afgelopen.
Gefeliciteerd, en wat een mooi koppie zeg!
Dankjewel!!
Bijzonder hè! Het voelt heel dubbel. Ik ben blij dat ik naar mijn lichaam geluisterd heb maar tegelijkertijd ook teleurgesteld dat mijn lichaam zo gefaald heeft.
Ik zei bij 21 weken al tegen mijn man dat ik deze zwangerschap niet uit ging dragen. Dat gevoel was zo sterk, echt bijzonder.
Jeetje joh. Wat een heftige ervaring!
Maar wat een mooi meisje hebben jullie. Ik hoop dat het komende jaar voorspoedig mag verlopen voor jullie. Dat hebben jullie wel verdiend. 🍀🍀🍀
Ah dankjewel! Dat hoop ik ook enorm!!
Vorig jaar kreeg mijn man de diagnose Parkinson op zijn 32e en had ik een miskraam vlak voor de feestdagen, dit jaar overkwam ons dit. De hele bevalling van mijn meisje ontnomen, ik keek zo uit naar dat moment (bevalling van de eerste was krachtig en prachtig) en dat heb ik nu helaas nooit gehad.
Ik hoop met heel mijn hart dat 2023 ons eindelijk toelacht! 🤞🏻🍀
Ooohh.. kippenvel, meid! Dit is op het kantje voor jullie beiden geweest, zo te lezen. Neem de tijd om dit te verwerken. EMDR kan goed helpen ja. Ik ben er stil van, dit zal je gebeuren, zeg..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Bevalling
reacties (37) Verversen