Zijn er nog dames hier die na een jaar proberen naar de gyn zijn geweest, onderzocht zijn, en waarbij de conclusie was: niks te vinden, probeer het een half jaartje nog maar eens? Blijkbaar is anderhalf jaar nu de "norm" in ons ziekenhuis als ze geen afwijkingen kunnen vinden, geen idee of het coronagerelateerd is.
Maar eerlijk: ik zat na een jaar al op m'n tandvlees. We vonden het leuk in het begin, maar na zoveel rondes hou je haast letterlijk in je linkerhand een ovulatietest en trek je met je rechterhand je broek naar beneden. Tijdens de "moetjes" is de romantiek volledig weg, en is het echt er op en er af, vaak met mijn pyjama nog half aan. Ik bedoel maar... fijn is het niet. En nu moet er nog een half jaar bij!
Ik ben het een beetje beu om vage tips te horen als "maak het gezellig met een wijntje" of "trek er eens samen een weekend op uit" of "doe eens een lingeriesetje aan". Geloof me, dat helpt allemaal niet veel meer.
Hoe houden jullie het allemaal vol, vraag ik me dan af...?
Dat is zonder corona ook het beleid in de meeste ziekenhuizen. Maar lijkt me inderdaad heel erg vervelend. Voor ons was het eerste jaar ook al echt aftellen tot we naar het ziekenhuis mochten (hadden al problemen verwacht wegens onregelmatige cyclus). Het was ook echt niet leuk meer al dat verplicht sex hebben. Wij zijn toen overgestapt naar zelf inseminatie. Niet romantisch, maar beter dan tegen je zin in seks hebben. Voor ons was dat een fijne oplossing, maar kan me goed voorstellen dat het voor veel mensen een stap te ver is.
Wat vervelend allemaal zeg. Ik snap precies hoe je je voelt ook! Op een gegeven moment is het spontane eraf en wordt het echt een doel.
Ik weet niet of het per ziekenhuis verschillend is maar wij kregen de keus. Sowieso eerst een HSG en daarna of 6 maanden zelf nog proberen of IUI. Nja.. dat was voor ons geen lastige keuze.
Heel veel sterkte en je mag me altijd een berichtje sturen.
Wij kregen ook een half jaar extra. Die hebben we uitgezeten, wachtend tot het traject van start zou gaan. Niets meer van verwacht. Eerlijk gezegd was het wel even fijn, zo zonder druk er op. We zagen het als wachttijd tot het traject, niet als een half jaar vol kansen.
Ik heb veel gehad aan wat iemand me zei: probeer het niet los te laten, want dat lukt toch niet (dat probeerde ik wel, met veel frustratie tot gevolg). Maar probeer het in proportie te brengen.
Wat ze bedoelde: maak het niet het enige dat je doet, bespreekt, bedenkt. Ga ook andere dingen doen, plan vakanties, volg een cursus, pak een hobby op, pak een project op je werk aan, wat dan ook. Maar zorg dat je meer dingen gaande hebt dan alleen de kinderwens. Je bent geneigd niks anders meer belangrijk te vinden, maar er is zoveel in je leven. Als je daar ook oog voor hebt, of ook ruimte voor maakt, gaan je gesprekken nog eens ergens anders over, kun je je gedachtes wat verzetten. En wat voor mij heel erg werkte is dat het daardoor behapbaar voelde, als een stukje van mijn leven (oke groot stuk) ipv mijn hele leven. En juist seks hebben op niet vruchtbare dagen, en elkaar blijven knuffelen, tegen elkaar aan kruipen, etc om heel bewust niet met babymaken bezig te zijn, maar met elkaar.
En wat ook hielp is wat de gyn me zei: laat die ovulatietest los. Als je een beetje regelmatige cyclus hebt en je hebt met enige regelmaat seks, zit je echt goed. Er is geen ideale timing, er is zelfs geen beste timing. Het is stomme mazzel, dat ene celletje dat er op het juiste moment zit. Dat kan er een zijn die net komt aanzwemmen maar ook een die er al 2, 3 dagen lag te wachten. Getimede seks was hier echt killing voor allebei ons humeur. Ik probeerde te sturen, te controleren, te beïnvloeden, maar dat daar meer ruimte in zat dan ik dacht, dat gaf ons echt wel lucht. Van om de dag én op de dag van ovulatie, gingen we naar 'in elk geval 1x in die 3 dagen, maakt niet uit welke dag'.
Ik werk zelf in een fertiliteitskliniek dus ik weet waar je over praat, bijna alle koppels hebben hetzelfde probleem. Ik ken ook geen magische oplossing helaas. Wat ik vaak zie is dat de knop wordt omgedraaid tijdens de vruchtbare dagen en dat men dus gewoon even snel-snel "mechanische" seks heeft zonder de minste opwinding, bijna een verkrachting. En dat is jammer, want lange, trage seks met veel opwinding vergroot net het aantal zaadcellen tijdens een ejaculatie, en dus ook de zwangerschapskansen!
Weet niet of je op mijn goedbedoelde tips zit de wachten maar wellicht dat je er wat mee kunt. Ipv ovulatie testen zou ik eens je cervix slijm bestuderen. (Even opzoeken op Google) en eens proberen met een spuitje sperma in te brengen ipv natuurlijk? Misschien dat het dan minder ver hoeft te zwemmen ofzo. Hopelijk heb je er wat aan. Succes 🙏🏻
Ja, wij moesten het na alle onderzoeken nog 12 maanden proberen. Gezegd dat ik daar echt niet mee akkoord ging, want we waren al langer dan 1 jaar bezig. En toen hebben ze het verkort naar 8 maanden. Mei vorig jaar gestart met iui en wij zijn nu iets langer dan 3 jaar bezig om zwanger te raken. Dus reken het uit 😜.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (7) Verversen