Hoi, Ik word zo moe van mijn 2 kinderen (meisje van 8, jongen van 4). Continue hebben ze ruzies en discussies. De oudste moet niets van haar broertje hebben, alles wat hij doet irriteert. (Tenzij ze hem nodig heeft, dan is hij het liefste broertje) Terwijl hij alleen maar liefde en aandacht van haar wilt en daardoor soms ook vervelend gaat doen (negatieve aandacht is ook aandacht). Ik weet gewoon niet meer wat ik er aan moet doen. Het liefst heeft ze volgens mij dat haar broertje nooit geboren was😭.. Ik durf ook niemand meer te laten oppassen, omdat het zo vaak escaleert.. Iemand tips?
Ik zie veel goede tips bij mijn-meisje. Hebben ze ook genoeg ruimte en tijd om zonder elkaar te spelen? Een eigen plek in huis, of ruimte om met eigen vriendjes of alleen spelen zonder dat de ander meedoet, zulke dingen? Ik vond het vroeger heel vervelend als mijn broer op mijn kamer kwam en hij werd gek van het zusje dat altijd maar mee wilde doen. Je hebt toch behoefte aan een eigen ding. Ook al bedoelt de kleine het lief, het is echt wel logisch dat ze er niet altijd zin in heeft. Zijn er ook dingen die ze wel leuk doen samen? Doe dat dan regelmatig. En ga er soms ook bij zitten. Samen knutselen aan tafel bijvoorbeeld, dan ben je in elkaar nabijheid bezig maar met je eigen project. Buiten wandelen, cakejes bakken, een hut bouwen. Dan heb je even tijd samen gehad en dan daarna weer even apart spelen. Vriendjes uitnodigen werkt ook vaak goed, dan kan de een met een vriendje spelen en de ander tijd met jou.
en als je open met haar er over praat? Dus proberen om er over te praten zonder aan te vallen. Maar leer haar ook vooral hoe ze met haar broertje om kan gaan om nee te zeggen. Soms begint het daar al. Dus je kan elkaar ook lief afwijzen zonder te veel pijn te doen etc. Ik heb mijn kids heel erg moeten begeleiden om goed met elkaar om te gaan. Dus als er al een beetje frictie ontstond ging ik meteen helpen om het in goede banen te lijnen. Ik liet het ze vooral niet zelf oplossen. Een kind dat zo jong is kan dat vaak ook gewoon nog niet goed. ze kunnen het leren door ze te helpen of ze moeten het zelf uitvinden. Ik kies voor dat eerste. Dat begeleiden was gewoon neutraal. Ik was voor beide kanten een stem, wat wilde ze beide. Ik zorgde er voor dat ze de kant van beide kanten hoorde. en leerde ze hoe ze ook lief met elkaar konden communiceren. Kost heel veel tijd maar ik merk dat het langzaam echt wel effect heeft. ik vind boeken als how tot talk to kids wel heel fijn. Of gewoon hun insta etc volgen, dan zie je ook al veel tips. Door het leeftijds verschil kunnen ze het ook niet zelf oplossen. De oudste zal dan altijd winnen van de jongste. Maar dit gebeurt ook al als het verschil maar 2 jaar is. Ik merk zelf ook dat mijn kids zo meer empatie krijgen voor elkaar door de betere communicatie. ooo en leren delen vind ik ook belangrijk maar wel op een bepaalde manier. Dus je hoeft het niet steeds aan een ander te geven. Maar bijv om de beurt een rondje op de step. Of de ene wil met de trein en de ander ook. Ik zeg dan ook je mag er nog mee spelen maar als je klaar bent mag de ander. Omdat ik de druk er af haal is het vaak goed en mag de ander meestal al heel snel spelen met dat speelgoed.. verder engelen geduld. Mocht jij het echt niet meer weten kan je altijd hulp inschakelen.
Hahaha ken het hier hebben vaak ruzie 2 meiden van 5,5 en 3,5 gaat echt nergens om waar ruzie om hebben als ze nieuwe schoenen hebben van mij zijn mooier of mogen van menkaar niet op step andere ergens anders mee speelt hebben allenbij vaste plek voor op stoel zitten ander mag daar niet op🤣 ga natuurlijk niet gebeuren ik grijp echt wel in maar ruzie echt om gek van worden hoor😒 word soms moe van ik zeg vaak nu niet normaal kan doen ga maar naar je kamer maar kunnen ook heel lief spelen ga wellis tijdje goed🤭 zijn we in buiten zwembad zoeken menkaar op.
Je zou aan je dochter kunnen vragen waarom zo doe wat ze anders zou willen heel vervelend ruzie heel vermoeiend
Hier precies hetzelfde helaas. Ze zijn nu iets ouder en merk dat het soms wel beter gaat.
Ik haal ze als ik al merk dat het mis gaat uit elkaar en moeten ze apart spelen. En als ze alle 2 met 1 ding willen en ze gaan er ruzie overmaken dan mag niemand het. Heel streng maar anders is het de hele dag ruzie.
We hebben wel af en toe dagen dat ze heel lief met elkaar spelen.
Herkenbaar meid. Mijn dochter is ook 8 en zoon 6.. en hier net zo. Denk dat het de fase van onze dochters is. Ze gaan zich afzetten en broertjes zijn stom blablabla.
Die van mij schelen dus minder qua leeftijd maar zitten elkaar vaak in het vaarwater. Dooooood vermoeiend. Dan heb ik nog een meisje van 2 wat zich er ook mee bemoeit en de oudste bemoedert zich heeeeel erg over haar. Dat is ook echt niet te doen waardoor jongste ook weer boos wordt.
Ik laat hun vaak zelf de ruzie oplossen en als het te hard gaat of het dreigt uit de hand te lopen tussen de oudsten, spring ik erin probeer vooral te denken “het zijn maar kinderen”. Ruzie maken tussen kids is ook goed om grenzen te leren kennen. En het is makkelijk omdat met broer of zus te doen want die houden toch onverwaardelijk van elkaar. Ook al zeggen ze van niet.
Hebben ze eigen plekjes om te spelen of zijn ze vrijwel altijd naast elkaar of in dezelfde ruimte? Mijn kinderen zijn wat jonger (net 4 en bijna 2) en sowieso nog niet in de ontwikkelingsfase van empathie en zelfstandig delen. Merk dat ze elkaar soms beter kunnen handelen als ze afzonderlijk wat van elkaar doen of op twee verschillende plekjes in plaats van letterlijk in elkaars aura. De vierjarige is bij ons de oudste, maar vind ik hoe hij nu is te jong om zelf boven te spelen, het gaat wel komen voel ik (vraagt nog heel veel en net paar dagen naar school). Ze kibbelen bij ons ook elke dag, vooral over speelgoed. Wat zijn de onderwerpen waar ze bij jullie het meeste ruzie over hebben? Zoom daar eens op in en onderzoek (samen met je partner) hoe je hier een positieve invulling aan kan geven. Dat kan ook zijn dat je oudste wat meer in haar eigen ruimte speelt en als ze samen beneden zijn ze mogelijk iets kunnen doen waarin ze wel connecten. Bij ons is dat nu dansen en gek doen, een mat in de kamer en kunstjes doen (ontstaan dan ook soms weer net ruzie uit 😅 maarja anders kan je niets meer doen). Mogelijk kun je ze samen ook een leuk lijstje laten maken, leuke knutselactiveit, ieder één vel met ideetjes en activiteiten die ze zelf óf samen kunnen doen. Klikt het even niet, kijk op je vel wat je kunt doen, tijdsindicatie en structureer wat er (eventueel) na deze activiteit gebeurt.
Die klinkt precies zoals ik en mijn broertje vroeger.... 3,5jr leeftijdsverschil, dus beetje vergelijkbaar. Ik hield (en hou) echt van mijn broertje, maar omdat hij zoveel kleiner was en een jongentje liepen de interesses en het cognitief vermogen zo ver uiteen, dat het gewoon heel vaak ruzie was. Het hielp niet dat mijn ouders mij op sommige momenten "verantwoordelijk" voor hem maakten (als zij even de kamer uitgingen) en op andere momenten vertelden dat ik niet zo over hem mocht moederen. Dat was zo'n dubbele boodschap, daar kon ik niks mee, dus bleef ik de baas over hem spelen en dat was natuurlijk weer ruzie. Daarnaast kon ik de zin: Wees jij even de wijste, want jij bent de oudste, ook echt niet meer horen... Volgens mij komt dit heel veel voor bij oudste kinderen. Geen idee of jij deze dingen bij jullie in het gezin ook spelen, maar zowel, dan is het misschien goed om daar even over na te denken. Nu 30 jaar later hebben we overigens een hele goede band, dus het komt vast goed 😉
Ik zou met de oudste in gesprek gaan en vragen wat haar dwars zit en wat er irritant is aan haar broertje en daarna toch kijken of ze samen iets leuks kunnen doen. En ze wil ook vaak zonder haar broertje wat doen en dat is ook prima, misschien een gulden middenweg ergens met je kinderen kunnen vinden?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (8) Verversen