Ik zit enorm in dubio .. Ik heb sinds januari 2022 een eigen kindje met mijn man . We zijn een samengesteld gezin hij heeft nog twee kinderen van 6 en 10 . Die zijn er bij ons om de week . Ik vind het met drie kinderen altijd persoonlijk minder druk klinkt heel gek . Alleen met naar school brengen enzo is het altijd wel opschieten .
Nu is de wens van mij en mijn man om nog een kindje te kunnen gaan . Alleen toen we vd week gemeenschap hadden daarna had ik heel naar gevoel naar mijn jongste , van heb ik dan nog wel genoeg tijd voor je straks ? En kan ik dat wel combineren met mijn werk , wat als ik nou weer heel de zwangerschap ziek ben ? Bij mijn jongste was ik heel ziek 🤢. En ik ben sinds paar maanden hersteld van bekkeninstabiliteit wat een pittig traject was en weer volledig aan het werk , wat als ik weer ziek word ? Zou mij baas me dan ontslaan ? Ik heb een vast contract hoor .. allemaal deze dingen in mijn hoofd .maar buiten dat is het kindje wel enorm welkom bizar dat je zo kan piekeren toch ? Hebben jullie tips ? Aan de ene kant denk ik bij mijn eigen je moet ontzettend dankbaar zijn als je zwanger mag worden . Waarom pieker ik zo ? Ik weet ook hoe mooi het is om kindje te mogen krijgen en dat niet van zelf sprekend is ? Of is het beter om nog te wachten , misschien ben ik ook zo emo omdat het dan mijn laatste zwangerschap zal zijn ?
Ik snap jou gevoel hoor. Wij hebben 3 kinderen mijn man lijk heel leuk om nog 4e kindje krijgen ik twijfel Just heel erg. Omdat 3 kids best druk vind naar zwemles gaan nog logopodie hier ook een twijfel. En familie zal ons voor gek verklaren .
Mischien is juist verstandiger even wachten maar je moet je gevoel volgen. Soms twijfel zo moeilijk hahaha waar doe je goed aan hahaha. Mij lijk 4e leuk opgebroken nachten denk ik blegg
Na zwemles wordt het alleen maar drukker is mijn ervaring. Wij hebben er ook 3, en ze doen alledrie een andere sport. We hebben daardoor van dinsdagavond t/m vrijdagavond een training, op woensdagmiddag ook nog eentje, op zaterdag wedstrijd en scouting. Tel daar nog de speelafspraakjes bij op waar gehaald en gebracht moet worden, kinderfeestjes en kapper, tandarts, huisarts, etc. De oudste heeft in de bovenbouw ook npg eens andere schooltijden dan de jongste twee. Lang leve de familyplanner 😅
Hahaha vind nu al erg druk hoor ik werk op maandag dinsdag en donderdag dan thuis komen snel koken hup naar bed Op woensdag ochtend logopodie zoontje eind middag logopodie daarna gelijk naar zwemles en op vrijdag avond nog keer zwemles.
Dan zou mij man 4e willen zit heel erg twijfelen weet het echt niet en familie zal ons voor gek verklaren zat niet veel positieve reactie krijgen
Pfff jij heb ook druk met allenmaal afspraken je kom zelf Bijna niet tot rust. Was vandaag hele pittige dag dat ze echt vervelend waren
Meis ik zou er niet meer aan beginnen. Je hebt 3 pittige kinderen die veel aandacht nodig hebben en gezellig is hrt vaak niet thuis he. Ik zou al je energie stoppen in de 3 die je al hebt
Ik snap je gevoel, heb ik elke zwangerschap in meer of mindere fase. Maar ik kom zelf uit een groot gezin en ik weet dat ik liever broers en zussen heb, en ouders die de aandacht iets meer moeten verdelen, dan dat ik enigskind was geweest met een moeder die mij alle aandacht gaf.
Naast dat, als jij oud en versleten bent (sorry), is het voor je kinderen veel fijner de zorg voor jou te kunnen delen dan alles in zijn of haar eentje te moeten doen.
Je kan ervoor gaan als je nog een wens hebt..want je hebt 1 kindje wat van jou is.Maar als ik jouw verhaal lees dan zou ik je echt aanraden om even te wachten tot de kleine wat ouder is.Maakt het zoveel makkelijker.
Het is misschien een ander advies dan wat andere mensen geven. Maar ik vond de leeftijd 1,5-2,5 jaar het meest pittig. Dus als je vanwege een eerdere slechte zwangerschap meer kans hebt op nog een slechte zwangerschap.. zou ik het even uitstellen en zwanger proberen te worden als je jongste 2,5 jaar is. Er zit bij ons straks 4 jaar tussen en ondanks dat ik best beroerd en moe ben geweest (erger dan de eerste zwangerschap) vond ik het goed te doen. Ik vind het allemaal best relaxed gaan, de oudste begrijpt het goed. Wij hebben echt een stuk minder struggles dan vrienden die de tweede baby na 2 jaar al kregen. Dus als je geen haast hebt vanwege je leeftijd, dan zou ik een jaartje wachten.
Toen ik zwanger was van de tweede had ik schuldgevoel naar de eerste (die moest aandacht gaan delen) én naar de tweede (die zou nooit de aandacht krijgen die de eerste wel had gehad). Lekker hormonaal 😅 maar een kind lijdt echt niet onder het krijgen van (nog) een broertje of zusje. Als je er al eentje hebt, is het gewoon allemaal wat minder onbezorgd. Hoe je vorige zwangerschap verliep, zegt niets over een volgende. Het kan hetzelfde gaan, het kan ook beter gaan. En als het weer zwaar wordt, maakt het dan uit of dat nu gebeurt of over een jaar, twee jaar? Lijkt mij niet. En hoe vervelend het dan ook is, het is een paar maanden op een heel leven. En je werkgever kan je niet ontslaan. Als de zorgen je tegenhouden, dan nog even wachten. Als ze alleen in je achterhoofd rondzingen maar je gevoel zegt dat het hoe dan ook wel goedkomt, ga er voor.
Ik lees hier ook veel over meer tijd tussen de kinderen want dat is makkelijk. Zo ervaar ik dat niet. Ik heb er 3 dicht op elkaar en vind dat ideaal. In 1 keer door met de verzorgende fase, kleintjes met veel dingen samen pakken zodat niemand hoeft te wachten of altijd maar moet helpen. Allemaal nog niet naar school dus relaxte ochtenden ipv op tijd halen en brengen enzo. Ik vond het juist voordelen hebben. En ik zoi als de oudste al naar school gaat echt niet weer een babytijd in willen, ik vind het juist fijn om als gezin door te groeien ipv steeds weer terug naar zo'n uk. Maar jullie hebben ook met de twee van je partner al best wat leeftijdsverschillen, dus dat zal misschien sowieso anders voelen bij jullie
Zou proberen om in ieder geval niet te piekeren over het piekeren, dat is heel logisch. Gezinsuitbreiding is altijd een groot ding en de tweede keer is toch vaak minder onbevangen dan de eerste keer. Piekeren, dankbaarheid, verlangen en angst kunnen prima naast elkaar bestaan. Dat je piekert betekent niet dat je niet ook dankbaar bent.
Ja, met een zwangerschap en een tweede verandert er heel veel voor je andere kind(eren). Met voor- en nadelen, zonder dat ze er om vragen. Dat hoort wat mij betreft gewoon bij het leven. Je hebt alle tijd om je kindje daarin te begeleiden.
Ik zou een plan maken voor the worst case scenario. Wat als je wel een moeilijke zwangerschap hebt: hoe doen jullie het thuis dan, kan je extra hulp regelen, wie doet dan wat, wat zijn de prioriteiten. Maak een plan met je bekkenfysio, wat kan je evt doen aan preventie en kan je snel hulp krijgen als je wel weer last krijgt. Dan kan je het daarna wat loslaten.
Je baas mag je hierom niet ontslaan. Dealen met de prive omstandigheden, ziekte etc van je medewerkers, hoort erbij als manager.
Ten eerste, bij ziekte en zwangerschap geniet je van ontslagbescherming dus dat is al een zorg minder. Ik zou mij wel zorgen maken om de fysieke aspecten. Je zou dit eventueel kunnen bespreken met je huisarts. Geen zorgen over je jongste. Die komt echt niets tekort en weet straks niet beter.
Je bent amper ontzwangerd… geen idee hoe oud je bent maar als dat niet 38+ is zou ik gewoon eerst eens kijken hoe het bevalt als je kindje gaat lopen etc en je fysiek meer moet gaan doen dan nu. Dan kan je altijd nog de beslissing nemen. Zeg ik met 11 weken zwanger in een samengesteld gezin (ik al kids hij ook) met ook geen geweldige gezondheid. Voor ons is het hierna zeker klaar, ons kindje samen is de kers op de taart ;-)
"al 33" ??... 33 is niet oud hoor.. mijn man is ook 33 ik zelf wordt in december 29.
nog tijd zat om er nog eens over na te denken.. mijn dochter kon al lopen toen ze ongvr 10 maanden was. En pffff.. ik heb me handen echt vol aan haar. Voor mij zeker geen 2e erbij.. 😂
Piepjong dus .. gun jullie zelf wat tijd zou ik denken en kijk maar eens hoe het gezin draait met een 1+ kindje. Je zit nu nog met allerlei onzekerheden. Wij zijn er pas voor gegaan toen we geen beren op de weg zagen
"al 33" ??... 33 is niet oud hoor.. mijn man is ook 33 ik zelf wordt in december 29.
nog tijd zat om er nog eens over na te denken.. mijn dochter kon al lopen toen ze ongvr 10 maanden was. En pffff.. ik heb me handen echt vol aan haar. Voor mij zeker geen 2e erbij.. 😂
Je jongste is nog vrij jong, en jij zelf ook. Je kunt ook nog even wachten toch? Iniedergeval tot zij wat zelfstandiger is. Je bent net hersteld van de bekkeninstabiliteit, geniet eerst gewoon even lekker van dat feit en van je kindje en kijk over een jaartje weer eens verder.
Geen zorgen,komt allemaal goed.Ik heb erge bekkeninstabiliteit gehad, maar ook niet bij allemaal. Dus zegt (althans bij mij) niets over evt volgende zwangerschap. Je kind komt niks tekort.Wij doen vaak ook 1 op 1 dagje weg met de kids.En hoe blij zijn ze met elkaar:)
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Familie en Gezin
reacties (27) Verversen