Oeps, topic verwijderd want er mocht geen poll in V&A. Hoop hier wel?
Ik vroeg me af, wat vonden jullie zwaarder? Van geen naar één kindje of van één kindje naar twee kindjes? Ik hoor in m'n omgeving namelijk dat je die 2e 'gewoon erbij doet'. Maar mij lijkt het dus echt heel pittig. Mijn zoontje slaapt alleen op ons, in de kinderwagen (wanneer deze rijdt) of in de rijdende auto in de maxi cosi. Snachts slaapt hij goed, in z'n eigen bed. Maar ja.. Dan slaap ik ook 😂. Heb dus vrij weinig m'n handen vrij. Als ik kook, is m'n vriend met de baby bezig. Als ik met de baby heb gedoucht, droogt m'n vriend 'm af zodat ik nog even m'n haar kan insoppen. En af en toe denk k, HOE doe je dat in hemelsnaam als je nog een dreumes of peuter hebt ronddartelen 😅
Heb k nou toevallig allemaal vrolijke mensen op 'n roze wolk in m'n omgeving of is het daadwerkelijk zo dat je er na een paar jaar zo aan gewend bent dat dat 2e kindje gewoon meedraait?
Van 1 naar 2. Het combineren vond ik lastig. Maar ook dat ze, in het begin, nooit tegelijkertijd sliepen. Mijn 2e was een huilbaby, die deed je er écht niet even bij. En mijn oudste een peuter van 1,5.
Achteraf zou ik het niet anders gewild hebben. Ze schelen 1,5 en spelen zoveel samen. Ze zijn echt heel hecht, we vinden ze in de avond regelmatig samen in 1 bed en knuffelen soms de hele tijd met elkaar 🥰. Uiteraard wordt er ook veel ruzie gemaakt😆.
@flamingootje, ik zie in je profiel dat je zoontje nog drie maanden oud is. Denken jullie al na over de tweede?
Mijn dochter was 1 jaar oud toen ik zwanger raakte van mijn zoontje. Achteraf bekeken had ik liever gewacht tot de oudste naar de basisschool zou gaan. Waarom? Omdat je dan meer tijd hebt voor de baby en je kan er meer van genieten.
Ik heb de baby tijd van mijn jongste nauwelijks bewust mee gemaakt. Kan me er ook weinig van heugen, erg hè? 🙈 Dat vind ik achteraf wel erg jammer.
Ohh nee hoor, ik weet diep in m'n hart wel dat ik een tweede wil maar zeker niet nu of binnen twee jaar. Wordt echt wel over 'n tijdje, als 't überhaupt gaat gebeuren.
Ik opende dit topic toen ik op de bank zat met m'n baby in m'n armen die ik overdag nooit slapend weg kan leggen en vroeg me ineens af : hoe doen mensen dit met 2 of meer kids😱🙄. Helemaal omdat ik 2 stellen ken die pas een 2e kindje hebben gekregen en zeggen dat je die 2e er gewoon bij doet. Ik kan me dat dus niet voorstellen aangezien ik m'n momenteel handen compleet vol heb aan dit lieve ventje 😅
Ik vond de eerste periode van 0 naar 1 erg heftig. Wow, wat er allemaal op je af komt als kersverse moeder. Je leven ligt totaal overhoop en is nooit meer hetzelfde.
Van 1 naar 2 vond ik minder ingrijpend, maar wel zwaar want had er twee achter elkaar. Dus wel het gevoel erg geleefd te worden.
Was zo blij toen ze ouder werden... nu zijn ze 10 en bijna 12 jaar! Wat een vrijheid 🤩 En toen bleek ik zwanger van nummer 3....
Ben dus erg benieuwd hoe dat mij straks af gaat. Vooral na zoveel jaren.
Van 0 naar 2🙈 Kreeg een tweeling. Heel mooi maar soms ook echt pittig😅 Heb (nog) geen 3e kindje dus kan het daarmee niet vergelijken maar ze zijn net 1 geworden en vond het een heel heftig jaar. Heb ook al iets van 9 maanden geen ene nacht meer doorgeslapen (1 van beide slaapt 's nachts erg onrustig). Dus hoop dat als ze wat groter zijn en we voor een 3e kindje gaan, en die er ook mag komen, die wat makkelijker is daarmee.
Zou ze niet willen missen en hou ontzettend veel van ze maar ik had wel onderschat hoe 'pittig' het soms zou zijn
Ik heb twee kids.Ik vond geen van beide zwaar, ik vond het heerlijk! Maar als ik zou moeten kiezen, dan van 1 naar 2. Ik heb twee kids binnen elf maanden, en heb twee jaar lang op een roze wolk gezeten. Het is wat passen en meten, maar zwaar? Nee. De peuterpuberteit, dat vond ik zwaar. Die had ik dus ook zowat 2 jaar aan 1 stuk.
Ligt ook aan de leeftijd van de broers of zussen en hoe de baby is😉 De eerste huilde erg veel, was zwaar maar omdat het de eerste was goed te doen. 2e een relaxte baby, grote broer was al 3,5 jaar. Dat vond ik echt de makkelijkste overgang. Ik was zelf een stuk relaxter!!
Toen dacht ik die derde doen we er wel even bij, maar dat viel zwaar tegen. Dus dat was bij ons de zwaarste overgang. De tweede was erg jaloers. De baby huilde veel en dan moest ik ook nog heen en weer school en zwemles met de oudste...
De vierde was dan weer een relaxte overgang. Maar toen waren de andere drie dan ook al 12, 9 en 6 jaar. Baby huilde wel veel maar gewoon lekker veel in de draagdoek en met zijn allen genieten😍
Daar heb je natuurlijk helemaal gelijk in! Mijn zoontje is 'n schatje, slaapt snachts vrijwel door, lacht veel,' kletst' gezellig, maar slaapt echt alleen op ons overdag. Of in de kinderwagen of maxi cosi wanneer deze bewegen maar anders alleen op ons. Ik maakte dit topic op de bank, met hem op schoot, denkende : HOE doe je dit als je nog 'n kindje hebt. Ik krinljg 'm namelijk echt niet in bed overdag 😂 Maar wie weet is m'n 2e wel een voorbeeldige slaapster. Of slaapt hij/zij overdag wel en snachts niet. Je weet 't niet 😂😅
Oei.. lastige vraag. Van 0 naar 1 noet je wel aan alles wennen, van badje; luiers; ontwikkeling kind etc. De 2de hobbelt mee, ik ben in ieder geval veel losser bij de 2de. Al vind ik het nu wel pittiger,omdat je nu echt geen moment meer voor jezelf hebt (behalve 1 middag in de week als de oudste op school zit). En even weg gaan wordt nog wat lastiger. Hier hangen beide kinderen trouwens ook wel heel erg aan mij
Ik vond van 1 naar 2 het zwaarst. Van 0 naar 1 is alles wel nieuw, maar je hebt zeeën van tijd, tenminste ik wel want ik was thuis. Hij sliep goed, was een rustig vrolijk kindje. De tweede ervaarde ik heel anders. Had ik eerst alle tijd van de wereld had ik dat nu niet meer, want mijn oudste ging naar school dus die zat in een ritme, en dat strookte natuurlijk niet met de ritme van de baby. Het heeft een maand of 2 geduurd voordat ik mijn ritme gevonden had, waarbij ik genoeg tijd had voor de oudste maar ook voor de jongste.
Ja dat is dus precies hoe ik het ook zou verwachten. Hoewel mijn zoontje niet goed slaapt en ik zooo blij ben dat er op dit moment geen peuter ronddartelt want ik heb m'n handen echt vol aan dit lieve ventje. Hoe ga ik dat ooit doen met 2 😂😂😂
Ik vond van 0 naar 1 het zwaarste. Er veranderd zoveel. Daarna ben Ik van 1 naar 3 gegaan. Was erg zwaar. Denk dat van 1 naar 2 makkelijk was geweest. Nu komt nr 4... verwacht dat deze gewoon mee draait met de rest.
Ik twijfelde tussen van 0 naar 1 en van 2 naar 3. Van 1 naar 2 was echt een eitjed, maar als ik een advies mag geven. Kijk naar hoe het nu gaat, ben jij nu moe en geen fut meer voor bepaalde dingen? Niet doen! Want beter gaat het niet worden haha ik zou echt wachten tot je helemaal weer fit voelt en in alles zin hebt, om dan pas weer een baby te plannen.
Iedereen ervaart het anders, denk dat elke moeder wel wat heeft, mijn vriendin had t bij 3 naar 4 kinderen.
Ja nu wil ik nog geen kindje maar ik vroeg het me gewoon af. Ik zou 't liefst wanneer m'n kindje ongeveer 1.5 is kijken of er een 2e bij zou passen in ons leventje 💙❤️
Oh ja dan kon je mooi 't verschil zien! Voordeel van dichter op elkaar lijkt me dan weer dat ze later zoveel aan elkaar hebben. Ach elk ding zo z'n voordeel ❤️
Ligt er echt aan hoor, mijn 1ste en 2de zijn echt 180graden anders en vermaken zich prima met elkaar maar kunnen elkaar ook de hersens inslaan xD maar vaak kinderen die op elkaar lijken, klikken niet.. mijn broers schelen 11 maanden met elkaar (nu 41 en 42) maar die spreken elkaar nooit.. heel jammer
Ik vind dit lastig. De oudste is te vroeg geboren en hebben we eerst een paar weken in het ziekenhuis gelegen en is hij thuisgekomen met sonde. En hij had reflux, waardoor hij best veel huilde. Dat was erg pittig, maar niet te vergelijken met de 2e, die gelukkig niet in het ziekenhuis heeft gelegen en rand prematuur was. Die was gelijk thuis, heerlijk een kraamweek gehad en gewoon altijd aanwezig voor mijn kinderen. Dat was ook wel pittig omdat je er gelijk continu voor ze bent en moet zorgen en dat 2 tegelijk. De 2e dronk en groeide niet goed, door achteraf een te kort tongriempje. Dus ik ben in het begin veel tijd kwijt geweest met voeden. Mijn oudste kon zich gelukkig wel vermaken, dat scheelt wel. Ik vond van 1 naar 2 pittig, dat deed ik er niet zomaar even bij. Maar omdat je al dingen herkent en het niet je eerste baby is vond ik dat weer makkelijker. Dus ik ga toch voor van 0 naar 1 kind omdat dan alles nog onbekend en nieuw is.
Ja 't is ook echt kind en situatiegerelateerd denk ik Een tweede kindje, indien die er ooit mag komen, is misschien niet te vergelijken met m'n kraamtijd en eerste maanden van m'n babietje nu want die ik nog middenin de corona periode geboren waarin ik geen visite mocht hebben in de kraamweek etc.
Klopt inderdaad. Stel dat je eerste een hele makkelijke baby was en de tweede een huilbaby zou je van 1 naar 2 pittiger vinden. Als het andersom is, dan misschien wel van 0 naar 1. Het is ook maar net hoe het loopt.
Het meeste wennen is toch het ritme zoeken in het begin, zowel bij de eerste als de tweede. Maar dat gaat zo snel, je went snel aan de nieuwe situatie.
Ik vond van 1 naar 2 het zwaarste. Onze eerste was namelijk zo makkelijk met alles, meteen doorslapen, heel lang en lief spelen, enz. Hij was 2 jr en 4 maanden toen zn zusje werd geboren. Gebroken nachten en een pittig karakter. In het begin zaten ze nog allebei in de luiers en de dagen waren extreem druk. Ik werkte ook nog fulltime. Toen de derde werd geboren draaide ze wel meteen mee, en ik was huismoeder. Gelukkig een makkelijle baby. Sinds de pandemie vind ik 3 kinderen thuis dan wel weer zwaar (in de periodes dat de scholen gesloten waren, en nu zomervakantie 😬) maar de stap van 1 naar 2 vond ik echt pittiger
Onze kids zijn 2j+3m en 3m. De eerste vond ik emotioneel gezien zwaarder. De tweede lichamelijk. Ik ben met de 2e wel relaxter qua slapen, voeding etc. Maar nu staan we de hele dag aan. Van 6-22 uur en dan nog een paar keer in de nacht. Want als de kids om 20 uur liggen, is er altijd nog wel wat te doen (huishouden, administratie). Terwijl bij de eerste ik ook nog even kon bijkomen als de baby sliep.
Het enige wat ik zwaar vond aan van 1-2 was de ischias..en van 3-4 had ik dat weer, plus erge vermoeidheid. Nu bij nummer 5 weer vermoeidheid, maar"gelukkig" zitten alle kids op school en kan ik naar bed.
Eigenlijk is het voor mij wel anders, mijn man en ik voeren samen op een binnenvaartschip en ik kon de kids altijd bij hem neerzetten als.ik mn handen even vrij wilde hebben. Ik heb het dus ook nooit alleen hoeven doen (behalve de bv dan ;-) )
Oh ja, onze 4e was een hele slechte slaper, nog steeds eigenlijk, maar 5x per nacht komen tot minimaal 1,5 jaar was niks. Overdag had je geen kind aan dr, sliep ze overal en overal doorheen. Dat hoop je bij geen 1 baby....
Ik van 0 naar 1 maar misschien omdat ik het toen in mijn eentje heb gedaan. Van 1 naar 2 had ik mijn man erbij en hoewel ik het meerendeels in me eentje deed de eerste 4 maanden omdat hij te weinig geduld had, vond ik dit toch “makkelijker” dan de 1e.
Er zit 2 jaar tussen mijn kinderen en ik vond de zwangerschap zo zwaar met een peutertje! De jongste is nu anderhalf en ik vind het nu pas weer ‘leuk’ worden. We hebben hiervoor echt in overlevingsstand gezeten. Ook het plannen van uitjes was bijna niet te doen. De jongste sliep 2x en de oudste had haar slaapje precies er tussenin, dus bijna de hele dag sliep er wel 1. En dan de luiers…. Ik was alleen maar bezig met poepbroeken. Gelukkig is de oudste nu zindelijk (wat ook niet vanzelf ging). Ze beginnen nu samen te spelen wat echt geweldig is!
Oeh ja de zwangerschap terwijl je al 'n kindje hebt lijkt me ook lastig, helemaal omdat ik bekkeninstabiliteit had 😭. Ben ook benieuwd wat jou een fijner leeftijdsverschil had geleken. Wat fijn dat het nu zo gezellig is en je kindjes lekker samen beginnen te spelen! 💕
Ik had ook bekkeninstabiliteit tijdens de tweede zwangerschap. Het sjouwen met een peuter was echt zwaar! Ik denk dat het fijner was geweest als de oudste zindelijk zou zijn geweest en zelfstandig de trap op/af zou kunnen. Een jaartje extra er tussen zou voor mij beter zijn geweest!
Besef wel dat je kindje dan weer 9 mdnen ouder is. Ik vond geen enkel overgang zwaar. Ik vind de situatie waarin ik nu zit met drie lastig (opstandinge kleuter, peuterpuber en baby) omdat iedereen veel zorg vraagt en alles veel energie kost, maar het hebben van drie kinderen opzicht vind ik de moeite niet, het zijn meer de momenten waarop iedereen alles tegelijk wil.
Absoluut van 0 naar 1. In het begin vond ik het wel even wennen hoor, van 1 naar 2. We brachten ons zoontje altijd samen naar bed, gezellig momentje, tja dat gaat natuurlijk niet (op den duur wsl weer wel als ze hetzelfde bedritueel hebben maar dat is nog niet het geval). Maar praktisch ja, doe je de tweede erbij. En is een baby ineens zo makkelijk in vergelijking met een peuter ;) Nou is onze dochter (tweede) ook wel echt heel heel makkelijk. Maar ik vond het hele “moeder worden” en alle verantwoordelijkheid die je dan voelt, het moeten kunnen loslaten, wennen aan al die buitjes en sprongetjes, eigenlijk het heftigste. En dat had ik al grotendeels geleerd bij nr 1 😉
Ik vond van 0 naar 1 helemaal niet zwaar, hartstikke leuk zelfs en vond het ook niet wennen ofzo. Van 1 naar 2 lijkt me wel pittig maar dat heb ik nog niet ondervonden.
Ik denk dat de zwaarte ook wel ligt aan het leeftijdsverschil. Hier zit tussen 1 en 2 5 jaar dus de ene was al grotendeels zelfstandig. Ik denk dat dat een stuk makkelijker is dan 2 die hulpbehoevend zijn. Dus het verschil van 0 naar 1 en 1 naar 2 voelde ongeveer hetzelfde, of 2 naar 3 dat ook gaat worden is nog maar de vraag.
Ik vond de tweede zeker niet 'gewoon erbij'. De derde en vierde eigenlijk wel. Maar de overstap van 0 naar 1 vond ik echt by far het zwaarst en daarna zeker 1 naar 2
Ik vond het van 0 naar 1 best heftig hoor .. je denkt zoveel te weten en snappen en als dat kleine mensje er dan eenmaal is 😱 .. mijn kraamtijd is verprutst door "vrienden" en ik voelde me ook erg slecht dus alles bij elkaar 🤷♀️ we gaan t meemaken
Ja ik ook hoor! Je ziet, leest en hoort vanalles maar pas als je er middenin zit voel je hoe het echt is om voor zo'n minimensje te zorgen.
En zou de kraamtijd ook heel anders aanpakken nu. Wat vervelend dat jouw kraamtijd verpest is. Word maar lekker een mamaleeuw deze kraamtijd. Alles voor jou en de baby.
Met de eerste een paar maanden oud kon ik het me ook nog niet indenken 😅 net zoals wat ik ervóor allemaal deed en hoe mijn dagen er vroeger uit zagen. De eerste was een type huilbaby, snel overprikkeld en veel moeite met slapen, nachten lang rondgehupst en tot 10 maanden bijna elk uur wel gezien in de nacht. Toch was de wens er voor een tweede en toen de oudste één jaar was, was en voelde het allemaal ook makkelijker en vooral meer gewend. De tweede, die nu ook alweer bijna een jaar is, doen we er voor mijn gevoel ook "gewoon bij". Omdat we het bij de eerste best pittig hebben ervaren, was de tweede niet perse een droombaby (bestaan die 😌? Voor ons natuurlijk wel onze uitgekomen dromen!) maar ze ging mooi mee in het ritme en alles was als ouderzijnde al helemaal vertrouwd! Het aandacht verdelen tussen twee (en helemaal bij meer, lijkt me) is af en toe wel een uitdaging, maar de oudste kan ook steeds meer zelfstandig en dat scheelt ook een heleboel.
Wat fijn zeg! Klinkt alsof het helemaal goed gaat, voor zover dat het inderdaad is. Ik las een mooi artikel laatst, over dat je alleen jezelf er mee hebt als je de lat hoog legt. Vooral ook met baby's die bijv niet slapen zoals mijn zoontje. Door de strijd aan te gaan en hem in bed te laten slapen kring ik zoveel stress. En door hem op min te laten slapen ontspan ik beter en komt hij aan z'n slaap.
Fijn dat je oudste al wat zelfstandiger is inderdaad. Lijkt me stiekem zo gezellig met twee kindjes. Maar nu echt nog niet hihi
Klopt zeker! Het is ook alleen een probleem als je het zelf een probleem vindt ☺ cliché's zijn ook waar, zoals: ze zijn maar zo kort klein! En vooral achteraf is dat zo waar en heb ik bij de 2e bewust wat meer van de (ook moeilijk en continue plak-) momenten proberen te genieten. De tweede heeft ook weer maanden op mij geslapen en sowieso 9 maanden bij ons, maar slaapt uiteindelijk ook helemaal zelf in haar bedje en ik ben blij dat ik haar al die tijd lekker bij me heb gehouden!
Dat is helemaal waar. Wat fijn dat je je gevoel hebt gevolgd. je kunt 't immers nooit terug draaien ❤️ Ik denk nu soms echt: hoe gaat hij ooooit in z'n eigen kamer slapen, bij de opvang slapen etc. Maar 't komt vast goed.. Ooit..hoop ik😊
Ik vond het allebei op een andere manier zwaar. Van 0 naar 1 omdat ik onzekerder was en het gewoon een grote impact heeft opeens een kind. Van 1 naar 2 speelde dat niet mee, maar wat ik daar zwaar vond is het feit dat je opeens aandacht moet verdelen en dat je soms 2 huilende kinderen hebt die je niet allebei tegelijk kunt troosten. Ook qua slapen doen ze het hier allebei slecht, en vaak wisselen ze elkaar af, dus in dat opzicht vind ik het ook zwaar, maar dat is natuurlijk heel erg kindgebonden. Maar sowieso is er ook 2 keer zoveel liefde en gezelligheid en plezier 😁❤️
Ja dat slapen lijkt me zoooo heftig. Van 'n tweede is hier nog geen sprake hoor, zoontje is pas 3 maanden. Maar ik besef me vaak dat ik het best' gemakkelijk' heb met 1 kindje. Ook al slaapt hij de hele dag op m'n borst.
2x zoveel liefde en gezelligheid en plezier is helemaal waar. Zo bijzonder 💕❤️
Ik vond geen van drieen "zwaar". Het enige wat ik echt zwaar vond, was dat de derde bijna niet sliep...tot 20 maanden.... Maar dat had dus niks te maken met de plaats in de rij
Nee misschien is 'zwaar' ook een verkeerd woord. Want ik vind het nu ook niet 'zwaar'. Dat klinkt zo negatief. Ik vind het fijn, liefdevol, mooi, bijzonder maar óók pittig en wennen
Heftig, niet slapen tot 20 maanden! Was er een reden of gewoon een alert kindje 🙈
Geen reden gevonden... Gewoon onrust, denk ik... Ze spookt met 5 jaar nog geregeld... Is nu begonnen aan slaapwandelen Wordt erg snel wakker... Maar waarom? Wie zal het zeggen...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Familie en Gezin
reacties (65) Verversen