Ik weet niet waar het begonnen is en waar het mis gaat de laatste tijd. Maar onze kleuter van 6 vertoont momenteel echt geen leuk gedrag, en verziekt de hele sfeer in huis. Het is continue een grote mond, en niet zomaar maar echt een grote mond. Woede uitbarstingen, schreeuwen, gooien met spullen, ontevreden gedrag. Ze lijkt haar emoties totaal niet onder controle te kunnen houden momenteel. Ze kliert continue haar zusje van 2,5 als ze zich verveelt, maakt van alles een strijd (aankleden, schoenen aan trekken, douchen etc etc), verveelt zich volgens haar de hele dag wanneer ze niet op de iPad mag of tv mag kijken, speelt niet meer leuk met speelgoed dat ze heeft (ze heeft genoeg, en vermaakte zich altijd zo leuk), alles is stom, saai of “boeit haar niet”. Het lijkt serieus of ik te maken heb met een puber.. terwijl ze nog maar 6,5 is. Het gaat van kwaad tot erger en we dringen totaal niet tot haar door. Een tijdje geleden had ze een spel gedownload op haar iPad (Roblox) want al haar vriendinnen speelden dit ook, en ik kwam er al gauw achter dat dit een trigger was voor haar gedrag en heb dat spel weer verwijderd. Ook haar schermtijd hebben we flink ingekort want ik heb het idee dat ze geen leuker kind word van teveel schermtijd. iPad afpakken hebben we ook al gedaan. Maar het doet niks met haar gedrag helaas. Iedereen om ons heen merkt het ook op, ze heeft zelfs een hele grote mond tegen opa’s oma’s en andere familieleden. Straffen, consequenties hangen aan haar gedrag het maakt niks uit op langer termijn. Ze scheld, ze heeft heel weinig geduld, en heeft zelfs voor het eerst “ik haat jou” gezegd. Ze heeft altijd al een pittig karakter gehad, maar ze was ook altijd heel lief en kon zich altijd zo leuk vermaken en super leuk spelen, en heeft altijd een hele leuke fantasie gehad. Ze waardeerde kleine dingen enorm, zoals een blokje wandelen, een strandwandeling maken, naar het bos etc. Maar alles is nu stom en saai en ze wil niks meer van dat. Ik mis zo erg mijn meisje en heb het gevoel dat ze steeds meer uit m’n handen glipt en de sfeer is enorm gespannen door haar. Haar zusje van 2,5 neemt haar gedrag over en ik merk aan haar dat zij de ruzies thuis ook niet leuk vind. Wij zijn het ook zat, en weten echt niet meer wat we moeten met haar. Het maakt me enorm verdrietig want ze is compleet veranderd en niet meer wie ze altijd was.
Hoort dit bij de leeftijd? Of is hier meer aan de hand? Wij weten het niet en komen er ook niet achter wat het nou precies is. Tips om met dit gedrag om te gaan zijn ook welkom… want ik ben nu continue boos, verdrietig, geïrriteerd, en we staan alleen maar naar elkaar te schreeuwen uit onmacht.
Hier wordt onze oudste met een lichte vorm van ASS ook echt geen gezelliger persoon van Roblox. Ook hier is dat er weer vanaf gegaan en proberen we het schermtijd in te perken. Hij mag er een uurtje op, en daarna even afschakelen en daarna moeten ze gewoon gaan spelen. Ook wij kregen een enorme grote mond met de meest grove verwensingen. Dus ook wij zijn nu heel strak.
Wat wij hebben geleerd is, naast al veel dingen die hieronder staan, dat een positieve benadering vaak veel beter helpt om uit de negatieve spiraal te komen. Je dochter is op het betreffende moment al vastgelopen, daarom de heftige emoties. Het helpt dan niet om daar ook negatief op te reageren (wat ook nog eens de verwachting is). Dus wat wij doen zijn ‘Challengens’ om hem uit bepaald gedrag te krijgen. Dat kan in elke vorm: als jij nu 10 keer zachtjes de trap op en af loopt dan mag jij lekker hard je muziekje over de speakers afspelen. Als jij nu 3 min stil kan blijven dan mag je een sticker op je deur plakken. We verzinnen gewoon van allerlei gekke beloningen en omdat hij dol is op uitdagingen komt hij zo uit zijn negatieve houding. Zeker beweging helpt daarbij. En humor, heel veel stomme grapjes. Succes hoor. Groep 3 is niet mals.
Ik zie allemaal veel betere suggesties dan de mijne, maar om iets extra’s te noemen: misschien een keer experimenteren met haar bedtijd. Op die leeftijd ging ik door een heel zware tijd heen emotioneel want ik stroomde over van de energie en toen ik in een keer een vaste bedtijd van 1,5 uur later kreeg ging het veel beter.
Vooral omdat ‘s avonds een uur (HEEL erg lang voor een klein kind) wakker liggen en dan maar gaan piekeren niet goed is. Misschien kan je vragen of ze veel wakker ligt?
Ik vind het niet per se voor de hand liggen maar ik gedroeg me exact hetzelfde op die leeftijd dus wil het toch even opgooien.
Heel veel zinvolle tips ieronder, ik hoop dat er iets tussen zit waar je wat mee kan want dit is echt niet leuk zo. Mijn toevoeging: maak haar duidelijk dat de andere kinderen soms ook moeten wachten omdat je mee Oudste bezig bent. Natuurlijk alleen als het kan, maar bijvoorbeeld als je met Oudste een spelletje aan het doen bent en Middelste komt erdoorheen aandacht vragen: nu even niet, ik ben nu met Oudste een spelletje aan het doen. Het gaat er dan niee om dat de baby en peuter leren dat ze soms moeten wachten, maar vooral dat de oudste expliciet benoemd weet dat tijd met haar ook belangrijk is.
Oh ja, dit deed ik ook! Soms zocht ik ook naar onzin momentjes om het te kunnen zeggen. Als de kleine begint te murmelen in de box en je er nog niet direct heen hoeft, even hardop zeggen: je moet even wachten, nu is X even aan de beurt. Zodat de oudste niet de hele dag hoort dat zij wel moet wachten voor de kleintjes
Oh ja, dit deed ik ook! Soms zocht ik ook naar onzin momentjes om het te kunnen zeggen. Als de kleine begint te murmelen in de box en je er nog niet direct heen hoeft, even hardop zeggen: je moet even wachten, nu is X even aan de beurt. Zodat de oudste niet de hele dag hoort dat zij wel moet wachten voor de kleintjes
Veel factoren die kunnen meespelen.. de overgang van groep 2 naar 3 is best pittig, een baby thuis er bij en dan ook nog eens sinterklaas... Ik zal de kerstvakantie gebruiken om even lekker bij te komen als gezin.. en kijken hoe het daarna gaat. Eens samen 1 op 1 een goed gesprek.
Een hormoonpiek? Ik weet dat dit bij jongens rond 6 jaar is. Wij hebben de tablet als beloning met een max tijd van 2x 30 minuten. Ze mogen de spellen spelen die ze zelf downloaden en ze kunnen er max 3 opzetten. Hoe gaat het op school, daar zit ze ook de helft van de tijd. Houdt ze zich daar de hele dag braaf in, veel prikkels of een voor jou ongewenst voorbeeld? Praat er over, luister naar haar, goed voorbeeld doet goed volgen. Samen iets doen wat ze leuk vind en daarbij het gesprek aanknopen. Probeer de spiraal weer de andere kant op te draaien. Vergeet niet dat ze groter wordt en dat ze echt als een grote behandeld wil worden.
In gesprek gaan met je kind. Eventueel met het boek kleuren van emoties en de kleurenmonsters erbij. Elke dag even een check, hoe voel jij je vandaag? En hoe komt dit? Ik zie dat je ….. klopt dit? Wij doen dit met ons peuter, het helpt enorm in het aanleren van benoemen van emoties, dat wat je dwars zit uiten, emoties herkennen bij anderen en daarmee rekening houden. En bij jezelf afvragen n.a.v. gesprek met je kind, speelt er iets thuis wat spanning geeft, iets op school? Geef jezelf het goede voorbeeld mbt hoe je omgaat met elkaar? Schermtijd zorgt hier ook voor dwars en boos gedrag, wij hebben dit verminderd na 30 min op een dag maximaal. Op tv, geen iPad. Veel dagen dat er geen schermtijd bij is. De vraag wordt steeds minder. Wij waren ziek allebei waardoor ze er toen veel op zat, nou, dat was een paar dagen afkicken en enorm boos. Daarna geen probleem meer
Nav je reacties een paar dingen die hier werken. Voor 1 op 1 of meer individuele aandacht - betrek haar bij het eten koken. Laat haar de groenten snijden, de tafel dekken, zet een hoge stoel in de keuken er bij en klets samen tijdens het koken. - tijdens het eten iedereen iets laten vertellen over de dag - als je de baby voedt, ga samen op de bank zitten en klets met haar - als jij of je man boodschappen doet, de hond uitlaat, een brief post, etc, neem steeds 1 van de kinderen mee met lopen
Voor ontprikkelen - vaste dagindeling, voorspelbaarheid helpt hier goed. Zodat ze weten wanneer er rust aankomt, het geeft ze zelf ook grip op de dag - met handen bezig zijn, knutselen, stickers plakken, kleuren, kleien, kinetisch zand - een tentje of een hut maken, en dan daarin terugtrekken - in bad gaan
Probeer weer verbinding te zoeken, hoe moeilijk ook kijk naar de dingen die ze wel goed doet. Probeer goed gedrag extra te benadrukken, het negatieve heeft de overhand ze zit in een spiraal. Kijk of je bed tijd routine kan aanpassen, overdag meer uitdaging, meer verantwoordelijkheid. Probeer negatief gedrag niet te straffen want leidt vaak tot meer frustratie en gedrag. Zeg waarom dit gedrag niet acceptabel is en welk gedrag je wel wilt zien. Ze heeft het moeilijker dan jij als volwassenen, ze kan blijkbaar haar emotie niet reguleren, kijk of je zelf hier in iets bij je zelf kan veranderen. Ze doen wat ze geleerd en gezien hebben.
Je kan niet verwachten dat een kknd niet schreeuwt als je zelf schreeuwt, een kind kan niet rustig worden of blijven als dat zelf ook niet bent. Het is natuurlijk vanaf deze kant makkelijk praten maar ben wel van mening dat niet altijd het probleem bij het kind ligt, maar er een onderliggend probleem altijd speelt.
Misschien werkt het om opties te geven, zodat ze het gevoel van controle heeft. Doe jezelf je kleding aan of zal ik je helpen? Wil je buiten spelen of binnen? Etc. Eventjes terug naar de basis voor herstel
Hier net 7 jaar geworden en het gedrag veranderd ook zodra het beeldscherm in beeld is. Ze kan via mijn telefoon appen met haar vriendin. Maar dat hoeft niet dagelijks. Een keertje is prima. Maar als ze nee krijgt veranderd ze in een heks. Hetzelfde als ze geen filmpje mag kijken op mijn telefoon. Was ook opeens nodig terwijl dat nooit gebeurt. Hier dus voor haar geen beeldscherm. Ik zeg dus ook dat het mijn telefoon is en dat het niet voor haar gebruik is, ook al vind ze het zo leuk. Dit herhaald zich een paar dagen want ze blijft proberen vanzelf. Na dag 4 word er niks meer gevraagd. Wat ik ook heb gedaan afgelopen week is haar na schooltijd met een pittenzak naar bed gebracht. 2 middagen gedaan en ze sliep 2 uur. Ze was eigenlijk doodmoe van alle indrukken met de sint enz. Plus hard werken in griep 3. Veel te veel. Nu komt ze een beetje tot zichzelf en is de boosheid en lelijk gedrag beter en gaat ze weer spelen. Als ze zo boos doen zet ik haar op eigen kamer en wanneer ze weer gewoon kunnen reageren komt ze terug in de kamer. Heb haar ook wel eens de spullen die ze zooooo saaaaaai vond in een zak laten stoppen.. bleek het toch niet zo saai te zijn. Maar past ook wel wat bij de leeftijd. Wil ze dan geen pepernoten bakken want nu geen zin. Ben je aan het eten koken dan wil ze opeens wel en de wereld is te klein wanneer er dan geen tijd voor is. Maar ik geef dan ook niet toe. Leg rustig uit dat het niet lukt met eten koken en dat we morgen uit school opnieuw kijken of het kan. En probeer toch uit te leggen dat zij degene was die geen zin had. Maar maak er geen groot ding van. Ik herken je verhaal wel, misschien iets minder heftig. Meisjes zijn nu eenmaal pittig. Mijn zoon had dit totaal niet.
Ja vreselijk hè! Haar vriendinnetje heeft een telefoon en kan appen. Nu mijn dochter kan lezen en schrijven is appen bere interessant geworden. Ik vind het niet nodig en stimuleer het zeer zeker niet. Ze appt bijna niet. Maar zou dit wel het liefst alle dagen willen doen.
Ik lees dat je al stappen hebt gezet om schermtijd te beperken, en dat is een heel goede start. Maar eerlijk gezegd geloof ik er sterk in dat jonge kinderen zoals je dochter het beste helemaal zonder iPad of andere schermen kunnen. De hersenen van een kind zijn nog volop in ontwikkeling, en al die prikkels van schermen zeker van iets intensiefs als Roblox kunnen enorm veel impact hebben op hun gedrag, emoties en concentratie.
Bij ons hebben we destijds besloten om de schermen helemaal weg te doen. Het was in het begin lastig, dat geef ik eerlijk toe. Er kwam boosheid en frustratie, maar na een paar dagen begon onze kind zich veel rustiger te gedragen. ging weer spelen, fantaseren en had minder conflicten.
Wat kan helpen als je dit ook wil proberen: • Wees duidelijk en consequent: Leg uit dat de iPad helemaal weggaat, en waarom. Benoem dat dit niet is om haar te straffen, maar omdat je ziet dat het niet goed voor haar is. • Bied alternatieven: Zorg dat er genoeg andere dingen zijn om haar bezig te houden, zoals knutselen, bouwen met blokken, tekenen, of samen spelletjes doen. • Weerstand accepteren: Het is normaal dat ze in het begin boos of verdrietig is. Dit betekent niet dat het een verkeerde keuze is, maar dat ze moet wennen aan een nieuwe manier van spelen en omgaan met verveling.
Structuur en aandacht
Wanneer de schermen weg zijn, kan het helpen om een duidelijke dagindeling te maken en samen tijd te besteden aan leuke activiteiten. Denk bijvoorbeeld aan: • Dagelijkse momenten buiten wandelen of spelen. Kinderen hebben frisse lucht en beweging nodig om hun energie kwijt te kunnen. • Samen activiteiten doen: bakken, knutselen, een boekje lezen of een spelletje spelen. Dit versterkt niet alleen jullie band, maar helpt haar ook om haar aandacht op iets anders te richten. • Rustige momenten inbouwen, zoals tekenen of een luisterboek luisteren.
Geduld en doorzetten
Het kan even duren voordat je resultaat ziet. Schermen hebben een soort “verslavend” effect op kinderen, en het kost tijd voor hun hersenen om te herstellen. Maar met geduld, liefde en duidelijke grenzen kun je veel bereiken. Uiteindelijk leer je haar om zich op andere, meer constructieve manieren te vermaken en om beter om te gaan met haar emoties.
Ik hoop dat dit je wat moed geeft om door te zetten. Het kan lastig zijn, maar het is echt mogelijk om haar te helpen weer rustiger en blijer te worden zonder schermen. Zet hem op! je doet het ontzettend goed door zo bewust met haar gedrag en welzijn bezig te zijn!
Je hebt het heel mooi uitgelegd. Al vraag ik me wel af en helemaal schermen wegdoen de oplossing is. Want je gaat daardoor ook merken dat je kind buiten de boot valt omdat het sommige dingen niet meekrijgt. Zoals bijv het sinterklaasjournaal en dergelijke. Ik ben opgegroeid in de jaren 90 en heb ook ontzettend veel mooie herinneringen aan tv programma's zoals telekids en heb ook veel geleerd van bassie en adriaan. Ipv de schermen helemaal wegdoen kun je ook kiezen wat je wel en niet je kind laat zien. Hier kan even tv kijken juist zorgen voor een rustmoment. Tablet hebben ze hier dan weer niet maar dat heeft meer te maken met de negatieve werking op de ogen van dichtbij scherm kijken.
De reden dat ik Assiral heb geadviseerd om schermen in het begin helemaal weg te doen, is omdat dat een manier is om eerst rust en balans te creëren. Toen ik bij mijn eigen kinderen merkte hoeveel rust dat gaf en hoe ze daardoor weer meer betrokken raakten bij andere dingen, was dat voor mij een eye-opener.
Pas toen die rust er was, heb ik weer bewust schermtijd geïntroduceerd, maar dan op een gecontroleerde manier. Het ging er niet om schermen voorgoed te verbannen, maar om een reset te creëren, zodat ik beter kon zien wat het effect ervan was en hoe ik het op een gezonde manier kon inzetten. Dat heeft voor ons gezin heel goed gewerkt en het helpt me om meer balans te houden😊
Je hebt helemaal gelijk, en dat verschil met vroeger is inderdaad enorm. Waar wij vroeger misschien een uurtje televisie keken – en zelfs dat was vaak al bijzonder is schermtijd tegenwoordig zoveel meer aanwezig in het dagelijks leven. Ik zie ook om me heen dat kinderen van nog maar 2 of 3 jaar al met een tablet in hun handen zitten. En vaak is het zo intensief dat als je ze roept, ze je niet eens horen of erop reageren. Dat vind ik best zorgwekkend, omdat het lijkt alsof ze zo jong al volledig in dat scherm “verdwijnen.”
Het contrast met vroeger is groot. Wij hadden inderdaad beperkte schermtijd, en dat maakte het ook extra speciaal. Een ochtend Telekids kijken, of een aflevering van Bassie en Adriaan, voelde als een klein feestje, omdat het niet de hele dag doorging. Nu is er veel meer beschikbaar, en dat kan echt overweldigend zijn, zeker voor jonge kinderen.
Daarom ben ik heel bewust bezig met het beperken van schermen in ons gezin. Het is niet dat ik ze helemaal weghoud, maar ik wil wel dat mijn kinderen de waarde van andere dingen leren kennen, zoals buiten spelen, creatief bezig zijn of gewoon tijd doorbrengen zonder digitale afleiding. Schermen op de juiste momenten, en met mate, voelt voor ons als een gezondere aanpak.
Dankjewel dat je dit deelt, want ik denk dat dit een belangrijk gesprek is om te blijven voeren!
Bedankt voor je reactie! Wat de hoeveelheid schermtijd betreft heb je daar wel een punt. Wij zijn een weekend met de familie weggeweest en tijdens het eten kwamen er allerlei tablets op tafel. Mijn kinderen hebben geen tablet (wij hebben er wel 1 in huis maar daar mogen ze zelfde op). Ze kijken hier wel regelmatig tv ik ga daar toch eens naar kijken of ik ook merk dat het gedrag verandert met een tv voor de neus.
Wat fijn dat je openstaat voor dit onderwerp en dat je er zo bewust mee bezig bent! Wat je beschrijft van dat weekend met familie herken ik ook wel. Het is soms echt schrikken hoe normaal het lijkt geworden dat tablets en schermen zelfs tijdens het eten worden gebruikt. Ik denk dat het geweldig is dat je daar al duidelijke grenzen in hebt, zoals dat je kinderen geen eigen tablet hebben. Dat maakt een groot verschil.
Het is ook goed dat je je bewust afvraagt wat de invloed van tv kan zijn. Bij mij viel het in het begin pas echt op toen ik besloot om de schermtijd helemaal weg te halen. Ik merkte toen bijvoorbeeld dat mijn kinderen creatiever gingen spelen, zich langer konden concentreren en ook rustiger waren. Dat was voor mij echt een bevestiging hoe groot de impact van schermen kan zijn, ook al lijkt het soms onschuldig.
Misschien kun je gewoon eens experimenteren door de tv een tijdje minder aan te zetten en kijken of je verschil merkt in gedrag of sfeer. Dat hoeft natuurlijk niet meteen rigoureus, maar soms helpt het al om bepaalde momenten ‘schermvrij’ te maken. Het belangrijkste is dat het past bij jullie gezin en dat je zelf voelt wat werkt. Het feit dat je hier al over nadenkt, laat zien hoe bewust en betrokken je hierin staat, en dat is echt mooi om te zien.
Groep 3 tussen de herfst- en kerstvakantie is hier bij alledrie een uitdagende periode geweest. Er gebeurt ontzettend veel in groep 3, ze maken mentaal flinke sprongen. Ze gaan grenzen opzoeken. Daarnaast de feestdagendrukte, minder buiten door het weer, het is veel voor zo’n uk. Bij jullie is er ook nog een baby bijgekomen.
Ik zou inzetten op duidelijke grenzen en consequent handelen, een voorspelbare week en rust in de week inbouwen. Elke avond echt de tijd nemen om de dag af te bouwen en aandacht te geven. Daarnaast veel zelf laten doen. En pick your battles. Soms zit je zo in een modus samen, dat je alles wil corrigeren.
Goed dat je Roblox verwijderd hebt, daar staat wel 7 jaar op, maar is echt geen spel voor zulke jonge kinderen.
Je gaat geen kleuter meer terugkrijgen: ze zit in groep drie en wordt een grote meid! Ik zou echt proberen om op een rustig moment het probleem bespreekbaar te maken: "we merken dat je steeds zo snel boos wordt. Weet jij hoe dat komt? Gebeuren er misschien dingen die jij niet leuk vindt?"
Als een kind hier zegt dat ze iets haten, vertel ik wat dat betekent: dat je de ander doodwenst. Dan begrijpen ze dat je dát dus niet zegt...
En spellen op Roblox vind ik niet perse leuk voor een kind van 6: er wordt makkelijk op geklierd. Je doet iets leuks, en een ander kan het elk moment komen verpesten... Daarnaast kun je dus met vreemden in contact komen, op die manier. Niet gezond voor zo'n jong kind.
Ik kon het spel dus zelf ook niet en had geen idee wat het inhield. Zij vond het vooral heel erg leuk om een poppetje te maken en een eigen huis te hebben. Maar toen ontdekte ze het spel verder en zag ik allemaal dingen voorbij komen waarvan ik niet eens wist dat het kon in dat spel😨. Zoals bommen gooien, schieten, en andere gekke dingen. En omdat ze een groot deel van haar klasgenootjes ook toe had gevoegd ging ik er eigenlijk wat van uit dat het een soort Habbo hotel van vroeger was. Maar niet dus… De tablet ligt inderdaad sinds deze week opgeborgen.
Klinkt voor mij als een kind met een enorm vol hoofd. Tenminste, dat is bij ons wel zo als ze dit gedrag vertonen (hier zijn ze 4,5 en 2,5). Wellicht ook erg toe aan de kerstvakantie en dan ook nog een klein zusje gekregen. De oplossing heb ik helaas niet. Onze oudste dochter is de laatste tijd meer thuis van school om rust in te bouwen. Kunnen jullie iets met alleen jullie oudste dochter plannen? Een dag(deel) weg. Even papa en dochter misschien. Ik vind het zelf heel moeilijk om te blijven verbinden in deze fases, maar dat is eigenlijk wel essentieel. Je dochter is oud genoeg voor een gesprekje samen. Ik heb onze meiden gisteravond bij mij genomen en verteld hoe ik mij voel, dat ik denk dat hun gedrag veroorzaakt wordt door drukke hoofdjes en dat ik het fijn zou vinden als het weer gezellig wordt thuis. Ik heb gevraagd of hun hoofdjes inderdaad vol zitten en hoe ik ze kan helpen. Op dat moment kwamen de verhalen, de kusjes en knuffels, dus we gaan maar duimen dat het vandaag beter gaat.
Als dit met mijn zoon van 6 zou gebeuren zou ik proberen een 1 op 1 dag/halve dag te regelen, en dan samen iets rustigs toen en gaandeweg te proberen naar boven te krijgen wat hem dwars zit en of dat bij ons is/op school. En dan ook op een rustige manier bespreken dat ik het zo lastig vind dat ik hem soms niet herken. Nou heb ik een zoon die zijn emoties etc zelf heel goed herkent en kan uitspreken, en waarbij ik weet uit ervaring weet dat hij 1 op 1 de rust heeft om dit ook te vertellen. Dat is natuurlijk niet bij elk kind hetzelfde. Maar als je in een spiraal zit van boosheid, straffen en elkaar zo gaat overschreeuwen, kan het misschien wel wat doorbreken.
Lastig hè? Ik herken het ook bij mijn zoontje van 7. Wat bij mij helpt is om zijn ongezellige buien bij hem te laten, er niet tegen in te gaan en het op die manier te escaleren. Als ik echt boos boos word en daardoor een soort me verlaag naar zijn emotionele niveau van ontwikkeling… dan gaat het mis. Ik probeer een crisis nu vooral zijn crisis te laten zijn. Niet proberen te weerleggen wat hij voelt, maar aangeven joh ik merk het, vervelend zeg. Lelijke woorden mogen niet, dan benoem ik, ik merk echt dat je heel boos bent, maar dat we elkaar haten zeggen we niet hier, dat kan een ander verdrietig maken. Als hij dan zegt: nou en! Dan reageer ik daar niet op en laat ik het. Ik stel mezelf de vraag: kan ik hem zijn eigen nukkige buien gunnen en mijn ongemak daarbij verdragen, zonder het op te willen lossen? Vaak ontstaat er dan al ruimte. En ja dan is het ongezellig in huis en ja dan zoekt hij de grens op en ja dan is het hard werken voor mij. Dat is dan even zoals het is. Erover hebben met je man en of vriendinnen/familie, momenten inbouwen om het aan te kunnen etc, stoom afblazen op jouw manier. Kinderen leren vaardigheden aan door moeilijke periodes in hun eigen ontwikkeling door te komen. Niet door ze weg de moeten duwen omdat de omgeving het ongemak van boosheid en negatieve sfeer niet aankan (plat gezegd, ik weet dat het heel heel heel veel energie kost). Sommige kinderen hebben helaas een temperamentvoller karakter, zijn sneller overprikkeld etc etc.
Verdere tips als 1 op 1 aandacht en werken aan minder prikkels is ook top
Mijn tip zou zijn dat één van jullie wat meer 1 op1 tijd gaat hebben met haar en dan ook echt iets doen waardoor ze zich gehoord en gezien voelt. Bv samen een uitje en dan echt geïnteresseerd zijn, of bv een spelletje zoals kletspot, of een schriftje zoals kletspraat. Ik herken het gedrag deels bij onze oudste, maar die heeft het altijd al gehad. Niet altijd, maar in periodes. Dan helpt even echte aan vaak wel.
Onderschat trouwens de komst van een baby niet. Het klinkt ook wel alsof ze (onbewust) wil weten wat haar plekje nu nog is, "houden jullie nog wel van mij". Op zoek naar bevestiging, die je kunt geven met aandacht en met uitleg over de komst van de baby en steeds weer benoemen dat je nog steeds net zo veel van haar houdt en dat je heel trots op haar bent.
Het klinkt knetter overprikkeld en knetter vermoeid. Herken dit van mijn zoon (wel met ASS) op die leeftijd. Vooral sociaal contact veranderd in groep 3. Dat koste hier bakken energie. De nov en dec maand waren altijd om te huilen. Heeft echt wel lang nodig gehad om te leren reguleren. Jaren in geïnvesteerd en man dat rendeert nu dat ie 13 is ;-) Maar ook zonder ass klinkt dit ‘gewoon’ als hartstikke overprikkeld
Gaat dan om overprikkeling voorkomen en wat te doen als het ontstaat. Dat is eerst uitzoeken waar ze overprikkeld van raakt. Want dat is niet voor iedereen hetzelfde. Kinderen die gevoelig zijn voor ritme en structuur is het in ieder geval voorspelbaarheid creeeren. Thuis elke week een kalender met elke dag wat er gaat gebeuren, waar en met wie (vooral als weken zoals nu anders zijn dan anders). Bij grote familie bezoeken koptelefoon mee en met enige regelmaat uit de drukte halen (en als dat niet kan koptelefoon even op) en daar even iets rustig doen als kleuren, boekje lezen, Duplo bouwen etc in ieder geval alleen en niet met andere kinderen). Uit school eerste uur iets doen om te ontprikkelen daar helpt bovenstaande ook voor. En je kan haar gaan leren aan te geven hoe overprikkeld ze is. In groep 3 kan je stoplicht groen oranje rood maken. Op gezette momenten op de dag checken waar ze zit. ‘Hoe vol is je hoofd?’ Gaan ze steeds beter leren. Moet je wel echt even zitten eerst om het te hebben over wat rood is (stoom uit de oren tekenen, schreeuwen, boos etc), groen (relaxed, gezellig samen spelen). En ook erbij tekenen wat je doet bij die 3 situaties. Rood is hier altijd alleen spelen op rustige plek waar geen anderen zijn (is slaapkamer dus). Google er eens op dan vind je veel tips hoe je zo’n stoplicht aan kan pakken. Voor ontprikkelen wisselt ook wel per persoon hoor wat helpt moet je toch uitproberen. Bij dochter hier helpt een bad goed. Bij zoon fysieke inspanning, alleen..
Dat zou best kunnen, daar voor was het ook al wel iets. Ik zou alleen niet weten hoe ik haar kan helpen er mee om te gaan. Ik had namelijk wel het idee dat ze het aardig een plekje kon geven en heel blij is met haar zusje. Toen onze middelste geboren was was het voor haar vooral heel erg wennen dat ze de aandacht moest delen, maar daar lijkt ze niet niet zo’n moeite mee te hebben.
Lastig allemaal hoor.. Is ze een beetje een prater? Kan ze emoties benoemen? Idee om uit school haar even in haar uppie als ze dat wil op haar kamer laten lezen/kleuren? Om te ontprikkelen. Of juist als ze dat liever heeft eventjes alleen met mama, wat drinken erbij, en samen de dag bespreken? Erg lastig hoor met 2 andere ukkies erbij om kans te creeeren haar even solo te zien en spreken. Maar wie weet kom je wat verder.
Nee ze kan dus juist echt totaal niet praten. Daarom denk ik ook dat ze zich zo uit in boos/ontploffings gedrag. Ze lijkt ook heel veel op mij, het is echt mijn spiegel en wij botsen ook regelmatig daardoor. Ik vind het echt lastig om met haar om te gaan op deze manier. En voel me ook schuldig als ik een spelletje met haar doe en de jongste komt weer voor een fles, of de middelste heeft gepoept en moet een schone luier bijvoorbeeld. En omdat zij de oudste is, verwacht je ook van haar dat zij zich makkelijk aanpast en dat doet ze ook super want op zo’n moment zal ze ook echt niet klagen. Ze helpt me dan zelfs nog met een flesje maken of iets, maar ik zie wel teleurstelling bij haar. Ze zal het alleen nooit zo uiten en zeggen. In het weekend als mijn man er is probeer ik altijd wel wat meer de aandacht op haar te zetten, maar het blijft puzzelen en we moeten natuurlijk ook nog een ritme vinden wat fijn is voor ons allemaal, met drie kinderen. Het is soms een gepuzzel.
Als ze zelf moeilijk kan benoemen kan jij haar gedrag wel benoemen. Zo kan ze het leren. Dus ‘ik zie dat je heel stil bent. Ik denk dat je heel moe bent.’ Of ‘ik zie dat je heel veel friemelt en wiebelt. Ik denk dat je hoofd heel vol zit.’ Klopt dat? Ookal kan ze er nog geen antwoord op geven zo kan ze het wel leren
Dat dacht ik dus ook bij het lezen. Als je ziet dat ze teleurgesteld is maar niks zegt, kan jij model staan voor haar en voor haar verwoorden. Daarmee leer je dat haar gevoelens er toe doen, hoe ze die kan uiten en je laat ook zien dat haar teleurstelling of ander gevoel jou net zoveel interesseert als die fles die gegeven moet worden.
Ik lees net dat je een pasgeboren baby hebt, dat kan best meespelen
Zit ze in groep 3? Kan ze oververmoeid zijn? Hier namelijk ook een 6,5 jarig meisje die af en toe zo is maar dan is ze vaak echt oververmoeid, of heeft veel spanning voor school/sint/kerstuitvoering. Hier helpt rustig blijven en gewoon doorgaan het beste, ik geef wel veel ruimte om lekker even terug te trekken (luisterboek aan en lekker rommelen/kleuren op eigen kamer)
Ja ze zit in groep drie. Oververmoeidheid merk ik uit school inderdaad ook, ze mag ook niet vaker dan één a twee keer per week afspreken met vriendinnetjes want dan is het nog erger… Ze ligt savonds 19:00 ook in bed.
Goed! 1 op 1 tijd vind ze heel fijn en heeft ze ook nodig. Alleen met 3 kinderen (waarvan de jongste nog maar 6 weken is) schiet dat er wel bij in soms en vooral in de dagelijkse drukte zoals naar school, werk, etc is het niet mogelijk om haar continue 1 op 1 aandacht te geven want de andere meiden hebben mijn aandacht ook nodig overdag. Maar we hebben wel wat vaste momentjes per dag zoals met naar bed brengen dat we een boekje lezen en haar daarna in slaap kriebelen aan haar bed.
Heel logisch maar vanuit haar ook.. een schreeuw om aandacht. Een extra uitdaging voor jullie maar wel een nood voor haar die vervuld moet worden. Onze middelste heeft het meer dan 2 jaar zo ervaren en hebben hem veeeel een op een aandacht gegeven ondanks drie kinderen waarvan een medische baby.
Heel logisch maar vanuit haar ook.. een schreeuw om aandacht. Een extra uitdaging voor jullie maar wel een nood voor haar die vervuld moet worden. Onze middelste heeft het meer dan 2 jaar zo ervaren en hebben hem veeeel een op een aandacht gegeven ondanks drie kinderen waarvan een medische baby.
En heb je tips om die aandacht te verdelen? Wat zijn zoal dingen die ik 1 op 1 meer zou kunnen doen met haar waardoor ze zich gezien voelt? Is het gedrag bij jullie toen beter geworden?
Het is natuurlijk heel lastig voor jullie te denken, want heb geen idee hoe jullie routines zijn en of papa veel kan bijspringen. Bij ons was het helpend dat ik met hem even iets deed tussen de voedingen door, soms een spelletje of lang voorlezen, soms knuffelen in het grote bed, soms samen ergens wat leuks doen of hem in bad doen zonder afgeleid te worden. Het heeft wel tijd gekost om het langer rustig te krijgen maar na een fijn een op een moment was zijn lontje niet zo kort
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kleuters
reacties (52) Verversen