Ik krijg telkens moeder verwijten wat allenmaal verkeerd doe en ze kwets mij heel erg mee ik werk best hard doe alles met ze. Maar word nooit is gezegd hoe goed doe met 3 kids en zieke man😪 werk 3x in week breng naar school haal ze op etc.
Maar ging gister met meiden honden lopen ze hadden weer ruzie oudste ging huilen en kwam moeder tegen ze zij ze loop bij jou altijd huilen zij dus is mij schuld? Ze zij oh nog wat ze ging patatje eten kwam buurman daar tegen hij mag ons niet hij had tegen moeder gezegd altijd ons herrie is ruzie hebben nou eerlijk weet niet waar over heeft. Ik zij dat niet waar wij hebben niet ruzie gehad in nacht ze geloofd ons gewoon niet zij dat lekker dat je eigen dochter niet geloofd. Buurman heeft mij keer Facebook berichtje gestuurd hij wil dat wij onze auto parkeerplaats zet hij zijn auto voordeur neerzetten zij kan iets naar achter zetten wie als eerste daar kom zijn auto neerzetten was boos om zeg niks meer tegen ons of hij zet ons klem met auto😑 Het ergste vind nog moeder ons van alls verwijt. Ik heb gezegd telkens ruzie beter afstand houden zou vandaag opassen zij hoef van mij niet meer als ons niet geloof.
Best heftige situatie zo lijkt me. Ik zou me eerlijk gezegd niet veel aantrekken van die beschuldigingen. Zeker als het via via gaat... want zo word een verhaal snel aangedikt. Heeft je moeder wel al altijd zoveel commentaar gehad op jou en enkel sinds je moeder bent? Want anders herken ik het best wel. Ik heb nu wel nog geen kind(eren) maar kan me wel gaan inbeelden dat mijn ouders ook wel beter zullen weten over hoe ik het moet gaan doen. Want dat is namelijk al heel mijn leven zo. Ik heb er mij wel bij neergelegd dat ik nooit aan hun verwachtingen zal kunnen voldoen en daarom gewoon mijn eigen keuze(s) zal maken los van wat zij ook denken of zeggen.
Ik weet niet hoe je verstandhouding normaal gesproken met je moeder of vader is, maar als het van jongs af aan al geen fijne en vertrouwde verstandhouding is, kun je je afvragen wat de toegevoegde waarde is van haar in je leven, ook al is het je moeder. Ik heb nu al 3 jaar geen contact meer met mijn ouders en broer/zussen. Het geeft mijn gezin rust. Geen verdriet meer of teleurstelling. Geen verwachtingen meer. Geen verwijten meer. Soms vind ik het wel gek, want het zijn en blijven je ouders, maar als de relatie niet werkt, vind ik niet dat je verplicht bent om contact te blijven houden, omdat het je ouders of familie zijn. Dat doe je met andere relaties ook niet. Ik weet dat praten niet altijd helpt en zeggen hoe je je voelt ook niet of emoties tonen. Ik werd uitgelachen, niet serieus genomen of doodgezwegen. Je moet voor jezelf en je kinderen bepalen wat goed voor je is en wat je wil.
We hebben altijd heel snel ruzie hoe dat komt geen idee😑 omdat zij van iets hee snel aantrekt gaat heel vaak om kinderen hoe daarmee om gaat vind niet oke .zeg ook heel gemeen dat mij het raak. Zelfde bij buurman als ik zeg wie geloof jij mij of buurman dan zeg ze ik denk buurman niet on lieg ik zeg geloof je eigen dochter niet? Zeg ze keihard nee ben ik uitgepraat met haar hoef voorlopig niet meer zien . Ik denk zelf maar niet meer te fel op in moet gaan ik verdedig mij zelf als zeg dit vind niet leuk dat je zeg altijd niet goed doe dan zeg ze weetje wat allemmaal niet leuk vind.
Soms beter om afstand houden weinig contact lijk ook weer Moeilijk 2 jaar trug vader overleden ook maar alleen ze zit wel over mij lullen tegen over broer en broertje lastig allenmaal.
Misschien herken je jezelf hierin, dit gaat over vaders maar kan evengoed voor moeders, maak het zelf ook mee ;) veel sterkte! En inderdaad, afstand nemen!
Tegenwoordig plakt iedereen elkaar maar het etiket "narcist" op... Ik vraag me af of je daar werkelijk verder mee komt: de ander narcisme toedichten, verandert nl niets aan de situatie.... Belangrijker lijkt me, dat we leren van onszelf en van elkaar te houden... En juist dat eerste, daar schort het vaak aan... En dat veroorzaakt erg veel problemen...
Dat is mij moeder echt niet geen narcist wat wel jammer vind dag je nooit wat kan uitpraten dat allenmaal verwijten krijg. Als dan iets wil uitpraten dan blokkeer ze je gaat met andere mensen over mij praten😑
Als mensen mij zo kinderachtig zouden behandelen, zou ik ze ook kinderachtig behandelen en niks meer van mij laten horen net zolang tot ze met een excuus komen. Lekker blokkeren.
Nee hoor, ik ben daar heel makkelijk in. Ik ban mensen die mij energie kosten in plaats van geven, heel makkelijk uit mijn leven. En helemaal als er keer op keer iets gebeurt, en daar geen excuus voor word gemaakt.
Ik denk dat je iets mag leren hierin: probeer jezelf niet te verdedigen tegen je moeder, maar vertel haar: "het doet me pijn dat je zo weinig vertrouwen in me hebt. Ik heb het gevoel dat ik faal, als jij dit tegen me zegt. "En probeer daarnaast te zien dat verwijten soms ook gewoon uitgesproken zorgen zijn... En dát is niet zo gek. Jouw gezin gaat door een hele moeilijke tijd heen: een verslaafde man die nu ernstig ziek is, is echt heel heftig. Natuurlijk zou het fijn zijn als je moeder jou meer bemoedigt. Dat mag je ook zeggen: "mam, het is zo pittig en ik doe hard mijn best. Ik heb je steun nodig en deze kritiek voelt niet als steun". Probeer je gevoelens meer te benoemen ipv dicht te klappen omdat je je gekwetst voelt. Ik begrijp je reactie hoor, maar het helpt je niet de goede kant op.... Sterkte!!!
Ik probeer altijd iets uit praten dan gooi bijvoorbeeld telefoon neer of we praten niet meer over heel makkelijk. Ze vind dat 3x in week werk vind niet normaal ik zeg je zal wel moeten in deze tijd. Of haal ouwe koeien uit sloot 15 jaar trug. Ij vind als zij mij niet gelooft dan wil ik afstand het gewoon heel moeilijk vooral is ze heel erg aan bemoeien met mij kinderen. Als ze ruzie hebben probeer altijd oplossing komen zeg ze ja kom door jou ga dan tegen in het blijft heel lastig. Ohja mij man drink trouwens niet meer rook nog wel vind heel moeilijk om mee stoppen rook nog 7 op dag hoop op dag dat hij helenmaal stop 🙂19 september krijg hij een scan of hij schoon is.
Herkenbaar hoor, van verwijten wordt je onzeker gemaakt en zeker als het je eigen moeder is. Moeilijke situatie misschien haar verwijten negeren naast je neerleggen eroverheen praten? Meestal veranderen je ouders niet en hebben ze zelf niet eens door dat ze zo doen. Sterkte
Dat negeren is juist het probleem veel groter maken. Dat maakt relaties echt kapot. Leren vertellen hoe jij dingen ervaart, is spannend, maar levert meer op én geeft ouders de kans om jou te begrijpen.... Blijkbaar hebben sommige ouders zelf nooit geleerd écht te praten en hebben ze dat ook niet aan hun kinderen geleerd. Maar als je nu doorgaat met deze manier van niet echt communiceren, verandert er nooit watven zullen jouw kinderen later ook op die manier met jou omgaan. Ook al denk je nu:"ik doe het niet zoals mijn ouders".... Dat denken jouw ouders waarschijnlijk ook
Ja dat moet eigelijk gewoon doen niet meer op in gaan maar vind best moeilijk. Ik ga mij zelf lopen verdedigen nu dus gezegd wil even geen contact ze is ook maar alleen ook weer lullig voel best gekwetst omdat zij zeg dat met kinderen niet goed doe zooo lastig 😪
Ik vind het altijd erg lastig om je blogs en vragen te lezen maar wat ik begrijp zijn er veel aannames. Ga in gesprek en kijk of en hoe je de verstandhouding kan verbeteren.
Je hebt je moeder juist nódig... afstand houden kun je je niet permitteren en gaat jou ook niet brengen waar je eigenlijk naar verlangt, toch? Je wilt je veilig voelen bij je moeder.... Benoem dat...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kleuters
reacties (23) Verversen