Ik zat van het weekend in de kleuterbios met mijn kleuter. Aan mijn kant naast me zat een meisje en die vroeg tijdens de film "mama, mag ik bij u op schoot zitten". Ik was verbaasd dat er dus door jonge kinderen nog u wordt gezegd tegen jonge moeders. Ik vertelde het aan een collega op het werk en die meende dat het nog best wel voorkomt, ze kende er diverse in haar omgeving (geen bible belt). Dus dan maar eens in de groep gooien....hoe is dat bij jullie, of jullie omgeving?
Geen enkele optie is van toepassing: "Nee, mijn kind niet, maar ik weet dat het voorkomt".
Mijn kinderen zeggen 'je' en 'jij' tegen ons, maar ik weet dat er ouders zijn die dit nog wel verwachten van hun kinderen al ken ik niemand in mijn directe omgeving.
mss vanaf het middelbaar tegen juffen en vreemden, maar tegen familie, vrienden...bizar.... Ik heb liever dat ze beleefd zijn in plaats u te gebruiken. Ik vind dat wat bekakt om het in het plat Vlaams te zeggen
In het Vlaams is het wel redelijk normaal dat "u" wordt gebruikt dat is gewoon de taal. Maar hier in Nederland, ik vind het zo afstandelijk. U zeg ik tegen een vreemde voor mijn gevoel en niet tegen familie of vrienden.
Dat is het mooie in Friesland. In de Friese taal kunnen we dit zo mooi ontwijken. Het is hier normaal om in de derde persoonsvorm te spreken. Ook uit respect. Dus in jouw voorbeeld zou mijn kind dus zeggen: Mama, mag ik bij mama op schoot zitten? Hetzelfde doen we bij ooms, tantes, opa's en oma's. Maar ook voor buurvrouwen, bakkers, slagers, etcetera. Dus ter illustratie: Buurvrouw? Kan buurvrouw de bal weer teruggooien over de haag? Mag ik van Annie een doekje? (Annie is de schoonmaakster die elke week bij je moeder komt helpen)
Je spreekt dan wel je respect uit door geen JE te zeggen als U zeggen wat te formeel is in die relatie. Is hier dus heel normaal, maar zal door de rest van Nederland waarschijnlijk als heel vreemd worden ervaren.
Mama, mag ik bij mama op schoot zitten? en zegt jouw kind dat ook echt, of mag het "je" zeggen? Ik neem aan dat jijzelf naar je kind toe wel in de 2e persoon spreekt?
Mama, mag ik bij mama op schoot zitten? en zegt jouw kind dat ook echt, of mag het "je" zeggen? Ik neem aan dat jijzelf naar je kind toe wel in de 2e persoon spreekt?
Ja, dat zegt mijn kind (in het Fries) ook echt. "Mei ik by mem op skoat?" En dat zeggen de meeste kinderen hier ook hoor. Het is maar net wat je geleerd is. Ik praat ook tegen mijn ouders en grootouders in derde persoonsvorm. We gebruiken dat dan ipv u. Ik zeg wel je en jij tegen mijn kind of andere kinderen. Maar vriendjes van mijn zoon zeggen ook: "Mag ik van de mama van (naam kind) een snoepje?" Ik kan me voorstellen dat dit voor jullie raar klinkt. Maar voor mij klinkt het ook raar als een Belgische moeder u zegt tegen haar eigen kind. Dat is daar normaal.
Bedankt voor je toelichting! Grappig om te horen inderdaad. Maar vind je "je" dan te informeel vanuit je kind naar jou toe? Als jullie ABN zouden spreken zou het dan "u" zijn geweest?
Bedankt voor je toelichting! Grappig om te horen inderdaad. Maar vind je "je" dan te informeel vanuit je kind naar jou toe? Als jullie ABN zouden spreken zou het dan "u" zijn geweest?
Dat is het hem nou juist. Ik weet het niet zo goed. Mij is geleerd dat het not done is om je/jij te zeggen tegen je ouders of andere 'grote' mensen. En dat is er zo ingestampt. Tegen onbekenden is het ook u. Het lukt me ook niet zo goed om te tutoyeren bij oudere mensen ook al hebben ze zelf gevraagd of ik dat wil doen. Toch vind ik u ook weer TE. Als ik moet kiezen tussen je of u bij mijn kind? Mijn kind zou tegen mij wel je / jij mogen zeggen, maar niet tegen andere volwassenen. Ik vind het echter helemaal niet vreemd als kinderen hun eigen ouders met u aanspreken.
Wij (mijn broers en zussen) hebben dit in eerste instantie ook tegen onze ouders gezegd, nu zeggen we op 1 broer na gewoon je. Omdat ik de jongste ben heb ik dit maar kort gezegd, ik was ongeveer 5 of 6 toen we hier geleidelijk mee stopte denk ik. Maar voor mij voelt het dus ook niet als iets wat afstand creëerd, het was heel normaal en mn ouders waren me er net zo lief om! Het was gewoon wat we gewend waren, en wat mijn ouders weer tegen hun ouders zeiden. Traditie dus.
In mijn schoonfamilie komt het alleen maar voor.. Ik ben er zelf geen voorstander van en heb al aan mijn man gezegd dat ons kindje straks ook absoluut geen u hoeft te zeggen tegen ons!🙈 Als middenweg maar gekozen dat derest vd familie wel met u aangesproken moet worden, gezien mijn man dat wel belangrijk vind.
Onze 4 kids (10, 8, 6 en bijna 5) zeggen ook u. Tegen alle volwassenen en tegen ons. Vind het vreselijk als ik kinderen je hoort zeggen. Ik ben niet anders gewend.
Hallo Happyfamily, Mag ik vragen, vragen jouw kinderen nooit waarom zij wel en andere kinderen geen u hoeven te zeggen tegen ouders? En vinden de overige familieleden het ook prettig om zo aangesproken te worden of is dat alleen omdat jullie daarvoor kiezen?
Tuurlijk mag je dat vragen. Onze kids weten niet beter en vragen dat nooit. Wij krijgen hier in de omgeving alleen maar complimenten over dat onze kinderen zo netjes u zeggen tegen alle volwassenen. Ik Moest het vroeger zelf ook en wij zien het als een stukje respect tegen over volwassenen. Zelf werk ik in het onderwijs en daar hadden we graag gezien dat er meer kinderen opgevoed worden met u. De jeugd kan best respectloos zijn tegen volwassen. Vind ik erg jammer. Dan mag ik zelf nog redelijk jong zijn, maar ik heb nog steeds niet met ze geknikkerd. Maar goed, ieder zo zijn ding en mening. Betekend overgens niet dat ik kinderen die je zeggen automatisch niet netjes opgevoed vind hoor. Haha. Ben het gewoon niet gewend.
Ik ben er zelf niet mee opgegroeid. Ik zei zelfs geen U tegen mijn grootouders.
Maar een oud werkgever had een dochtertje die zowel "U" zei tegen haar ouders en haar ouders ook met de voornaam aansprak ipv papa of mama. Ik vond dit zelf wat afstandelijk klinken aangezien ik "mama" juist een intieme aanspreek titel vind die niet veel mensen mogen gebruiken. Maar zij zien het als respectvol opvoeden. Ieder z'n ding.
Dit is ook wel een taalverschil tussen Nederland en België (Vlaanderen). 'U' wordt in België nog heel vaak gebruikt in verschillende contexten (bv. hoe gaat het met u?). Dit hoeft niet per sé een vorm van beleefdheid te betekenen, het is gewoon de natuurlijke aanspreekvorm. Het zal ook wel met dialect te maken hebben en streekgebonden zijn.
Ik zou mijn kinderen zo niet opvoeden, wel mbt de anderen. Maar een vriendin van mij is door haar ouders ook opgevoed met u, en dus haar kinderen ook. Vindt het een beetje achterhaald en van vroeger uit
In mijn omgeving komt het niet voor maar vroeger had ik een klasgenootje die absoluut u tegen haar eigen ouders moest zeggen. Zij noemen dat respect hebben voor de ouders. Ik voel dat eerder als een afstand tussen ouder en kind creëren.
In België wordt dat nog vaak gezegd. Mijn zoon zegt het ook tegen mij en ik tegen hem... is normaal. Heb er verder nooit bij stilgestaan, wij doen dat automatisch zo. Heb het niet express aangeleerd.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kleuters
reacties (27) Verversen