Graag had ik eens gehoord van jullie hoe jullie de overgang tussen van 1 kind (kleuter) naar 2 kinderen ervaarden? Zou je het opnieuw doen, als je ooit de keuze had? Ik weet wel dat hier alle mama's van al hun kids houden, maar realistisch gezien heeft het toch een grote impact op je gezinsleven, relatie,...
Ik vond het makkelijker dan van geen naar 1 maar het is nu wel drukker dan met 1 kind. Mijn zoontje was 4 toen nimmer 2 kwam. Je zit weer in de luiers en verzorgende taken en gebroken nachten etc. Karakter van baby 2 is makkelijker dus ik ervaar de zorg an sich minder zwaar. Maar combi 2 kids ervaar ik op momenten wel als pittig hoor, interactie tussen de twee, heel weinig tijd voor jezelf, drukte in avond en ochtend spits etc. Maar ze zijn ook super gek op elkaar, elkaars grootste fan, we lachen ons stuk om de tweede en ik zou absoluut er voor kiezen om het nogmaals te doen als ik erop terug kijk. Wat niet wegneemt dat ik wel eens denk; jeetje als ik er maar 1 had zou er zoveel rust zijn!! Maar dat komt ook wel weer op en duur, het is ook gewoon genieten met elkaar :)
- hoe is je baby? (huilbaby, moeilijke slaper, makkelijke baby) - verdeel je de zorg met je partner eerlijk? (omstebeurt de nachten, etc.) - hoe zit je zelf in je vel? (wel of geen werkstress, fijne sociale contacten, etc.) - is er voldoende geld? - hoe is jullie netwerk? (oppas)
Van 1 naar 2 pittiger dan van 2 naar 3 kids. Vond mijn tijd verdelen best wel wennen. En hoe alles te combineren. En de derde draaide zo mee in ons ritme, heel fijn
Je bent zwanger gefeliciteerd 🎉 laat het op je afkomen, de een ervaart het heel anders dan de ander. Ik vind het ontzettend leuk, verschil is 2 jaar en 2 maanden. Geen sprake (geweest) van jaloezie, en nu een jaar later zijn ze zooo lief samen!
Ik vond van 1 naar 2 op sommige punten best pittig (aandacht verdelen, tijd verdelen, oudste begeleiden in de verandering terwijl je zelf moet wennen, zwanger zijn met een dreumes/peuter, ook na een gebroken nacht om 9 uur met je brakke kop in de speeltuin staan), maar niet te vergelijken met de overgang van 0 naar 1!
Mijn oudste was 2 jaar en 3 maanden toen de tweede kwam. Ik vond het zo'n veel fijnere kraamtijd bij de tweede dan de eerste. Ook al is zo'n tweede baby weer echt een heel nieuw kind met allemaal eigenheden die je moet leren kennen, toch weet je ook veel wel. We hielden dankzij de oudste gewoon een ritme in de dagen en nachten, dat vond ik fijn. Ik had het vertrouwen dat ik het ouderschap wel aan kon, en dat ik de eerste ook al 2 jaar in leven hield, dus dan moet zo'n tweede ook lukken. Ik was ook al gewend aan al die verschillende fases, en was veel relaxter omdat ik ook wist dat alle moeilijke dingen weer voorbij gaan. Ons huis, ons leven was ook al ingericht op een kind, dus dan voelt het minder als alles overhoop gooien als er een tweede komt.
Mijn babies waren allebei vrij makkelijk, maar goed, daar staat tegenover dat ik bij beide keren een postpartum depressie kreeg. Die was de tweede keer ook echt veel lichter en veel sneller onder controle.
Dus ja, zou het 100% weer doen. Ik ben ook zo ontzettend gek op mijn tweede, ik ben nog elke dag blij dat ik het nog een keer gewaagd heb, en hoe cheesy ook: als ik mijn kinderen samen zie lachen met elkaar, is dat echt het toppunt van geluk. Als je met de eerste gewend was om nog veel van je 'oude' pre-ouderschapsleven te doen, kan het best lastiger worden, want dat wordt echt moeilijker. En als je de pech hebt dat je tweede om watvoor reden een zorgenkindje is, heeft dat natuurlijk ook mega impact, ook voor je oudste. Dat risico loop je altijd.
Onverwacht zwanger van de tweede. Ze schelen exact 2 jaar en 2 dagen.. Of ik bewust dit leeftijdsverschil zou kiezen? Neen. Het is zwaar, we hadden ook een hondje gekocht toen onze dochter 1j3 maand was (ik wist niet dat ik zwanger was). Ik heb het gevoel dat ik 3 kinderen heb moeten opvoeden in 2 jaar.
Of ik de band tussen de 2 voor geen geld van de wereld kan missen? Ja! Het is uniek, het is niet te beschrijven...
Onze eerste was een echte huilbaby, kma en reflux. Onze tweede huilt ook veel, slaapt amper tot niet, en heeft ook kma en reflux. Nog in ergere mate dan haar oudere zusje. We hebben het op dat vlak niet getroffen. Ik denk als je een zoete baby hebt, het perfect mogelijk is als je voldoende sterk in je schoenen staat. Wij hadden geen zoete baby.
Oudste was 17 mnd toen ze een broertje kreeg. Prima hoor. 3 jaar later de 3de... Oudste was toen 4.5.... ook prima, maar drukker want oudste ging naar school. Waar ben je precies " bang" voor?
Ik vond van 1 naar 2 echt een makkie. Maar mijn oudste was een huilbaby en de jongste een lachbaby 😉 Als het andersom zou zijn geweest, had ik er vást heel anders over gesproken.
Nu ze 7 en 4 zijn, vind ik het vooral moeilijk dat ze veel ruzie hebben.
Oe de onze zaten dichter op elkaar. Maar ik denk dat het persoonlijk is. En ook afhankelijk van wat voor soort baby het is. Een makkelijke of juist niet. Onze 2e was een huil baby vreselijk. De 3e (kwam 7 jaar later) en net als d'r 1e een makkelijker baby was er niet. Daar kan je er wel 10 van hebben. Lastig. Ik denk dat 1 of 2 geen verschil maakt mer de impact op je gezinsleven of relatie daarin vind je je weg wel. Net als bij de 1e. Zelf vond ik van geen na 1 een grotere verandering.
Ik vond het een hele grote overgang.van 2 naar 2 .. Beide andere behoeftes. Krijg de oudste wel genoeg aandacht.. 1 kind naar school en 1 kind thuis. Ik vond wel dat de jongens goed mee draaide met alle veranderingen. Wij vonden het gewoon lastiger..
Ik vond 1 veel meer veranderingen dan twee. Bij de eerste alles nieuw, opeens een heel ander leven. De tweede past zich aan in het leven wat je al hebt en kent, enkel bij twee is de dinamiek voor allen anders en voor de eerste lastiger. Ik zou het niet anders gedaan hebben, toen de tweede werd geboren was de oudste 3,3j perfect binnen ons gezin.
Ik zou het zo weer doen! We hadden een moeilijke start ivm koemelk allergie en ik vond het echt een hele planning om met 2 kids (op tijd) de deur uit te zijn voor een afspraak.. inmiddels draai ik daar allang m’n hand niet meer voor om en is nr 3 onderweg 🙈.. soms hebben ze ruzie en ben ik ze wel eens “zat” maar ja.. ze zijn ook vaak heel lief en ik ben zelf ook niet altijd de leukste en wel eens saggo .. maar zo blij met m’n heerlijke gezin ❤️
De wijze waarop je de vraag stelt maakt dat je je inderdaad moet afvragen of je dat wilt ;-)
Ik vind van 0 naar 1 het meest intens omdat daarmee je hele leven anders wordt ingericht. Tweede deed ik er eigenlijk zo bij. Ik ben wel een mama die vindt dat kids zichzelf af en toe maar moeten vermaken en ook dingen voor zichzelf blijft doen. Maar ken genoeg moeders die van 1 naar 2 het meest heftig vonden. Dat zijn (in mijn ervaring!) vooral moeders die 1) de kids heel kort op elkaar hebben (hier zat ruim 3 jaar tussen 1 en 2), 2) ontzettend behoefte hebben aan me-time & flink controle behoeftig/neurotisch/alles perfect willen doen 3) echt compleet voor hun eerste kind leefden en dat kan met 2 niet
Met 2 heb je gewoon minder je handen vrij en je krijgt op latere leeftijd de interactie tussen de twee .. dat kan voordelen hebben (samen spelen en elkaar helpen) maar ook nadelen (ruzie maken)
Haha, ik herken me echt totaal niet in jouw beeld, maar ik vond van 1 naar 2 wel de grootste overgang 😅 Tussen mijn eerste en derde zit 3 jaar en juist toen vond ik het lastig dat ik de dreumes steeds mee moest slepen naar school enzo. Kort op elkaar vond ik juist veel makkelijker, alles lekker thuis, al die verzorging in 1 moeite door, allemaal een beetje dezelfde behoeftes enzo. Maar ach, het is allemaal heel persoonlijk wat bij je past natuurlijk.
Dat kan, ze vraagt naar ervaringen, dit zijn die van mij zelf en wat ik in mijn omgeving zie. Het is logisch dat verschillende mensen verschillende dingen ervaren. Daarom haar vraag denk ik ..
Ja je kan ook niet zoveel met zo’n vraag want heb je lichamelijk beperkingen is de keus bij 1 houden of langere tijd er tussen wellicht weer aan de orde. Je weet niet hoeveel partner doet, hoe groot steunnetwerk is etc. Dat speelt ook allemaal mee in hoe zwaar iemand het ervaart ..
Nooit spijt oid gehad. De wens was drie keer groot en de vervulling van de wens drie keer fijn. Ook drie keer geen enkele twijfel om er weer voor te gaan.
Ik vond de overgang van 1 naar 2 de grootste. Ik moest wennen aan het managen van 2 verschillende schema's en aandacht verdelen. De eerste weken had ik het gevoel constant achter de feiten aan te lopen. Na een maand of 3 kwam er routine in en voelde het niet meer chaotisch allemaal.
De 1e was toch veel vrijer. Je kon als de baby sliep zelf dingen doen, 1 kind meenemen is geen moeite maar met 2 op pad vond ik wel een onderneming in het begin. Als je een rotnacht had, was de baby overdag ook wel moe en deed je samen rustig aan. Met 2 zit er dan een klaarwakker kind bij overdag. Met 1 kind ging het kind nog best mee in ons leven zeg maar, met 2 draaide het echt om de kinderschema's. Dat soort dingen. Maar eenmaal gewend aan 2, was het echt niet meer moeite dan 1. En de overgang van 2 naar 3 was hier echt een eitje.
Mijn grootste eye-openers: - de baby heeft behoefte aan nabijheid, de oudste heeft behoefte aan aandacht. Dus baby in de draagzak en handen vrij voor de oudste. Of met z'n alleen op de grond, spelletje met de oudste terwijl de baby tegen je been aan ligt. Zulke dingen. - aandacht verdelen hoeft niet de hele dag. Je kunt heel veel dingen samen doen. Of net even ander soort aandacht geven, zoals met je oudste liedjes zingen of 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' doen terwijl je de baby voedt. Ik zette de baby bijvoorbeeld in een wipstoel als ik bij de oudste voorlaf in de avond, soms even wiebel met mijn voet onder het lezen, dat idee. - af en toe wachten op een ander of op aandacht is helemaal niet erg. Sterker nog, ik vind het juist iets goeds.
Ik heb onderschat hoe pittig het is om een peuter en baby te combineren. Hier 2 jaar en 3 maanden leeftijdsverschil. Makkelijker is meer leeftijdsverschil
Of korter op elkaar... hier nog geen 1,5 jaar verschil, dan zit je nog in het ritme van slaapjes... Ik zorgde er voor dat ze tegelijk op bed lagen in de middag. Een baby in combinatie met een peuter of kleuter lijkt mij pittiger omdat je dan rekening moet houden met schooltijden en ze vaak s middags niet meer slapen.
Ik heb onderschat hoe pittig het is om een peuter en baby te combineren. Hier 2 jaar en 3 maanden leeftijdsverschil. Makkelijker is meer leeftijdsverschil
Ja ik vond de overgang van 1 naar 2 het eerste half jaar/jaar heel pittig. De hele dag door moet iemand iets van je, aandacht verdelen, veel meer prikkels, chaos. Maar ik ben zo blij met 2 (straks 3) kindjes. De band die ze hebben samen, de dubbele liefde, en onze tweede is echt gewoon een lieverd. Ze brengt ook echt een soort rust. Ik had nooit anders gewild.
De eerste vond ik lifeshocking: ik heb echt moeten wennen aan het moederschap an sich. De tweede vond ik echt stukken makkelijker, ondanks dat de eerste 4 maanden echt wat zorgelijk waren met kma, reflux en slechte groei.
De derde weer veel pittiger, maar zij was qua karakter als baby echt moeilijk. Van de vierde babytijd heb ik het meest genoten, maar voel me met allevier geweldig rijk.
Ik vond het begin pittig. Huilbaby die zes maanden lang zo goed als non-stop in de draagdoek zat. Peuter thuis, want Corona 🙈 was wel echt zoeken naar momenten om de oudste voldoende aandacht te geven. Maar uiteindelijk kwam het helemaal goed, ondertussen kunnen ze niet met en niet zonder elkaar. Gaan voor elkaar door het vuur en soms zijn ze elkaars boze boksballen 🙈 echt broer en zus. Zou het nooit anders gewild hebben, het is echt heerlijk met twee kindjes ❤️ zou het dus meteen opnieuw doen 😁
Ik heb wel geworsteld met de overgang van 1 naar 2. Ik vond het in het begin heel lastig mn tijd te verdelen. Nu was baby 2 er 1 met reflux en kma dus die had de nodige aandacht nodig. Toch heb ik me heel schuldig gevoeld naar onze eerste. Ik ben wel een mama die het 1e jaar met een baby een jaar van overleven vind dus dat en de zorg voor de 1e viel me eerlijk gezegd regelmatig best zwaar. Nu ze de 1 gepasseerd is merk ik dat de rust een beetje wederkeerd. Overigens wilde we graag 2 kindjes en nog steeds zou ik het niet anders gewild hebben.
Ik vond het krijgen van een eerste veel indrukwekkender dan van 1 naar 2 ... Dat ging allemaal vlot en was zelfs meteen alleen met de 2 voor bijna 3 maanden. ( Ze schelen 1j10 maanden) ... . Maar denk dat voor iedereen anders is hoe ze het ervaren.
Ik vind de overgang van 1 naar 2 echt ontzettend meevallen. Mijn dochter is 6,5 en mijn zoontje 6 weken. Ik vind het heel fijn dat zij al wat ouder is. Ze vind het leuk om te helpen en is heel zorgzaam. Het is voor iedereen alleen wennen dat we wat meer aan huis zijn.
Oudste was bijna 4 toen de 2e werd geboren. Ging vrij makkelijk. Baby gaat mee in het ritme, ochtenden heb ik samen met de baby omdat oudste naar school gaat. Dat geeft ook structuur aan de dag en baby gaat daar vrij makkelijk in mee. Ja het is intens, soms 2 kinderen die wat van je willen, je kan het nooit 100% goed doen voor beide heb ik het idee. Maar ik vond de overgang naar een baby heel heftig (was ook een vrij intense start en pittige baby). Bij de twee wist ik waar ik aan begon en wat ik kon verwachten.
Van 1 naar 2 met 4 jaar en 11 maanden verschil was wel weer even wennen. Impact viel mee. Van 0 naar 1 vond ik veel pittiger. Het vervelende vond ik dat door dit leeftijdsverschil de jongste heel vaak zich moest schikken naar de oudste, omdat deze van en naar school moest. Bij ons was het eerst ook nog dat ze geen continurooster hadden, dus ook tussen de middag dat gevlieg. Daarnaast hadden we nog logopedie en zwemles. Dus steeds de baby op sleeptouw mee. Had hij dorst... Nee, nog even wachten met het flesje, want over 10 minuten moeten we weer vertrekken. Maar nooit spijt gehad. Wel heb ik gezegd toen de kinderen 9 en 4 jaar oud waren dat ik geen derde meer wou, omdat ik het wel erg lekker vond om meer tijd voor mezelf te hebben. Als je in de kleine kinderen zit is het prima, maar wanneer je eruit bent en dan weer opnieuw begint... Mwoah... Dan is er ergens toch een drempel heb ik ervaren. Maar kan ook mijn leeftijd zijn geweest hoor. Ik was toen namelijk ook 37 jaar.
Voor ons was de tweede heel vanzelfsprekend... We wilden hem graag, dus het heeft nooit gevoeld als extra moeite... Hij maakte ons completer. De derde maakte ons 4 jaar later compleet. Met haar hadden we 2 jaar lang pittige nachten... Maar ze is een verrijking!!
Ik vond de overgang van 1 naar 2 heel pittig. Er zit 2 jaar en 1 maand tussen. Toen ze zo klein waren heb ik vaak gewild dat er wat meer tijd tussen had gezeten. Ze zijn nu 2 en 4 en ik moet niet denken aan nu nog/pas een baby. Nu zijn we blij met het leeftijdsverschil en het feit dat ze groter en zelfstandiger worden.
De 2e was een huilbaby dus we hadden flink wat grijze haren erbij gekregen😃 Maar toch vond ik de 1e echt veel moeilijker. Je gaat van een lekker lui leven naar opeens verandwoordelijkheid en continu aan staan. Bij de 2e ben je dat al gewend
Vond ik de minst lastige overgang. Van 0 naar 1 vond ik het lastigst. Met 3 kids is het soms ook ingewikkeld omdat je letterlijk een hand tekort komt. En meer gedoe dan met 2. Dusja van 1-2 viel mij reuze mee.
Een eerste kind heeft impact op je leven. Een tweede niet echt. Ik heb er inmiddels 3 en ik vond de 2e erbij toch echt het makkelijkste. Maar misschien was het ook gewoon de makkelijkste.
Ja ik vond de overgang van 1 naar 2 het eerste half jaar/jaar heel pittig. De hele dag door moet iemand iets van je, aandacht verdelen, veel meer prikkels, chaos. Maar ik ben zo blij met 2 (straks 3) kindjes. De band die ze hebben samen, de dubbele liefde, en onze tweede is echt gewoon een lieverd. Ze brengt ook echt een soort rust. Ik had nooit anders gewild.
Mijn tweede is echt een verrijking, voor iedereen. Maar van 1 naar 2 vond ik wel zwaarder dan van 0 naar 1. Maar da's heel persoonlijk. Ja, het heeft een grote impact. Maar de positieve impact is vele malen groter dan de moeilijke momenten <3
Wijn man en ik vonden het krijgen van een broertje of zusje voor onze oudste vele malen belangrijker dan de impact van een tweede kindje op het gezin. Hier dus nooit getwijfeld.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kleuters
reacties (45) Verversen