Ik zit al twee jaar in de medische mallemolen en moet dus regelmatig op controle... vanmorgen maakte mijn man de hilarische opmerking dat ik tegenwoordig "al jodelend de onderzoekstafel op spring". En dat is ook zo (niet letterlijk natuurlijk)! Ik bedoel, als je ziet hoe het vroeger ging, hoe bang ik toen was om met de billen bloot te gaan en hoe het nu gaat! Ik hou het al niet meer bij hoeveel stagairs er aan mij al hebben gevraagd of ze even mochten voelen. Al m'n gêne is weg! Dingen waar ik vroeger lastig kon over praten, menstruatie, seks, intieme zaken... ik draai er m'n hand niet meer voor om, ook niet naar goede vrienden, familie of verpleegsters en dokters.
Hebben jullie dat ook, dat het een stuk minder erg is geworden om jullie open te stellen (letterlijk en figuurlijk, hihi)?
Ik vond vooral de eerste keer ongemakkelijk (was toen ook ongesteld), maar het went snel. Alleen vraag ik me wel af wat er bij jou gevoeld wordt door gynaecologen of stagiairs? Ik zit ook in de medische molen en bij alle echo's en dingen hoeft er echt niets gevoeld te worden, alleen de probe gaat naar binnen. Is dat verder in het traject ofzo?
Idd de eerste keren gaan wat onwennig en daarna ging het vanzelf, handje schudden, broek uit, benenwijd haha.. ik wil ook niet weten hoeveel er al hebben gevoeld en gekeken. Niet alleen met mm toen maar ook met mijn nu nog 2 bevallingen, 2 miskramen/ 3 curretages. Een soort kijkgat... ;) Waar ik wel altijd oplette was/is dat het netjes geschoren is, met de bevallingen wat minder want dan kom je er toch wat lastiger bij maar het moet er daar wel netjes uitzien!
Vond het eigenlijk al niet eens zo erg voordat ik begon met het traject. Maar nu, een paar maanden later, maakt het me écht helemaal geen drol meer uit. Zélfs de uitgangsecho (als ik ongesteld ben),vind ik niet eens meer erg. Dat was de eerste keer wel echt een dingetje 😅..
Hahaha ja heel herkenbaar! Al was ik al niet heel timide daarin. In het eerste ziekenhuis nog iets van gene, ondanks 2 vrouwelijke artsen.
Tweede ziekenhuis, 1e afspraak: mannelijke oncologisch gynaecoloog, kwam een tweede man bij kijken. Na afloop zegt mijn man: zo, heb ik ook eens toe kunnen kijken hoe je door 2 mannen betast wordt toen was alles wel klaar. Alle echo's enz daarna waren peanuts, terwijl ik toch echt een misbruik verleden heb, had ik tijdens geen enkel onderzoek daar last van.
Tijdens de kraanweek kwam ik onder de douche vandaan, in mijn blote kont naar beneden: hé! Zullen we even hechtingen kijken? Man en kraamzorg verslikten zich beide in hun drinken tip: nooit doen als iemand net een slok koffie pakt
Nee totaal niet herkenbaar🙈. Heb ook de mmm gehad maar standaard 2 vrouwelijke artsen. Geen stagiaire en al helemaal geen man. Geen extra handen die niet nodig zijn aan m’n lichaam. Hoor veel dames ook zeggen nou tijdens je bevalling schaam je je nergens voor. Nou 3 bevallingen verder en ik heb dat echt niet en zou dat ook niet willen. Zelfs na m’n bevalling kreeg ik fluxus en m’n baarmoeder wou niet samen trekken maar ik stond r op dat ik een vrouwelijke arts kreeg.
Dit heb ik ook. Ik stond met 9 cm ontsluiting (net aangekomen in het ZH) nog gerust te vragen of de mannelijke arts even kon wisselen met een vrouwelijke arts. En geen stagiaires. En dan heb ik nog wel moeite. Verloskundige zei me telkens dat ik tijdens de bevalling echt daar niet aan zou denken, nou toch wel hoor
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Medische Mallemolen
reacties (10) Verversen