ik ben een tijdje minder actief geweest op dit forum, omdat ik het even heel moeilijk heb gehad. Maar aangezien ik zelf altijd heel graag anderen hun verhaal lees, heb ik besloten om toch nog eens een post te maken over de stand va zaken hier. Mei 2020 ben ik gestopt met de pil en ik had onmiddellijk een regelmatige cyclus (28 dagen) en werkte van in het begin met ovulatietesten die ook steeds een piek gaven. In oktober 2020 had ik op 2 zwangerschapstesten een tuurstreepje (geen indrooglijn, want was roze van kleur). Maar voor we het goed en wel beseften dat ik zwanger was, heb ik 4 dagen na NOD helaas een vroege miskraam gehad. Na aandringen bij mijn huisartse werd er een spermaonderzoek gedaan bij mijn man (was perfect in orde) en ben ik doorverwezen naar een gynaecologe. Daar werden echo's gemaakt, bloed genomen. Alles bleek in orde, maar aangezien ik mij zorgen maakte over het feit dat ik soms al een week voor NOD bloedverlies had, kreeg ik Utrogestan voorgeschreven en nog 3 maanden zelf proberen. De Utrogestan leek zijn werk te doen (geen vroegtijdig bloedverlies meer), maar helaas werd ik niet zwanger. Ik kreeg uiteindelijk ook een schuimonderzoek (HSG) waaruit bleek dat mijn beide eileiders perfect doorgankelijk waren. Na een eerste cyclus met opvolging (echo's met follikelmetingen en seks op het juiste moment) werd voorgesteld om te starten met IUI. De eerste poging in juni is helaas mislukt. Ik was nochtans onbevooroordeeld gestart aan dit traject en ik hoopte (zoals zovelen op een snel positief resultaat).
Ik was in behandeling bij AZ Delta (BE) en was in eerste instantie heel tevreden over de opvolging en vriendelijkheid van het personeel.
En onndanks 1 mislukte IUI nog niets zegt, had ik er op slag geen goed gevoel meer bij en ben ik terug terug beginnen lezen en opzoeken. Nadat ze bij de kliniek dan ook nog eens een gevoelige snaar raakten door mij temidden van mijn cyclus pas te melden dat het labo sloot in juli en er dus geen enkele behandeling zou worden gedaan en ze mij ook onvoldoende antwoorden konden geven op mijn vragen en bezorgheden (vond ik toch), heb ik van het ene moment op het andere besloten om te veranderen van gynaecoloog en kliniek en ben ik gelukkig heel snel bij Dr. Decleer terecht gekunnen. Daar legde ik mijn verhaal en bezorgheden voor en hoewel ik het al die tijd zo had aangevoeld, had ik niet direct verwacht begrip en bevestiging te krijgen. Ik ben welgeteld 5 minuten in gesprel geweest met Dr. Decleer en hij gaf me volledig gelijk. Mijn bedenkeingen omtrent IUI bij onverklaarde onvruchtbaarheid werden onmiddellijk bevestigd met een simpel "IUI bij goed sperma heeft geen enkele zin of meerwaarde". Ik viel bijna van mijn stoel, aangezien ik dit al enkele keren had aangekaart bij AZ Delta en ze dit wegwuifden. We moesten 6x IUI doen (3 zonder hormonen en daarna evt met) vooraleer ze nog verder wilden kijken. Toen ik tegen Dr. Decleer zei dat ik graag eerst zou willen weten wat er misgaat, vooraleer in het wilde weg behandelingen te proberen, gaf hij mij volledig gelijk. Uiteindelijk werd een kijkoperatie ingepland en voor ik het goed en wel besefte stond ik helemaal ondersteboven terug in de inkomhal. Uiteindelijk ben ik enorm opgelucht en dankbaar dat mijn achterdochtigheid en eigen onderzoek (ik las elke avond uren aan een stuk medische onderzoeken en keek video's door fertiliteitsdeskundigen van over de hele wereld) me zo snel bij Dr. Decleer gebracht hebben. Ik besef maar al te goed dat we nog nergens staan. Volgende week moet ik naar de kliniek voor de kijkoperatie en ik heb een heel sterk vermoeden dat ze endometriose of iets dergelijks gaan vinden en vanaf daar zal het verder kijken zijn wat de volgende stappen zullen zijn. Ondanks het feit dat ik enorm schrik heb, ben ik heel blij dat we niet 6 IUI pogingen gedaan hebben die wellicht niets zouden opgeleverd hebben en dat we nu wellicht binnenkort een diagnose zullen kennen.
Wat wil ik hiermee bereiken? Buiten dat het deugd doet om mijn verhaal kwijt te kunnen, hoop ik dat dit een inspiratie kan zijn voor anderen die sterke vermoedens hebben dat er iets niet klopt om assertief te zijn en niet zomaar te veronderstellen dat je dokter het beter weet. Mocht ik dat gedaan hebben, dan was ik nu wellicht nog niet voorbij mijn huisarts geraakt...
Aan iedereen: veel moed en succes! Zeker voor zij die al lange tijd op hoop leven!
Ik kreeg de kijkoperatie voor iui. Behandeling tot die tijd was ovulatie-inductie. Geen afwijkingen gevonden. Logisch vervolg is iui dus zo gek vind ik dat niet. Slagingskans is ook niet hoog maar niet onmogelijk. Ik was gelukkig wel zwanger na laparoscopie.
Je verhaal lijkt zo goed op dat van mij dat ik besloten heb om een profiel aan te maken om hier op te reageren. Ik lees op het forum wel al een tijdje mee. Wij zijn in juli 2019 beginnen proberen, in december 2019 ook in de medische mallemolen gestapt ook bij AZ Delta. Ik ben blij dat ik zo snel medische opvolging kreeg. Hierdoor kreeg ik toch het gevoel dat ik vooruitgang boekte. Eileideronderzoek, onderzoek van mijn man, alle gebruikelijke onderzoeken. Niets gevonden, resultaat van mijn man was zeer goed (waardoor ik me nog schuldigen voelde), ik mocht beginnen met clomid en later letrozole om de eitjes te doen groeien (met de gebruikelijke follikelmetingen). Niet bewezen dat ik anders geen eisprong hadden, maar met stimulatie nu eenmaal beter te timen. Ik denk uiteindelijk 6 cycli doorlopen zonder resultaat. Daarna met IUI gestart. Pogingen 1 en 2 waren onsuccesvol. Ik wou over naar IVF en men had daar oren naar. Ik denk dat AZ Delta max 4 pogingen IUI zou laten doen, omdat we al even bezig waren. Een kijkoperatie was ook al ter sprake gekomen. Poging 3 IUI was de goeie, ik ben net bevallen van onze dochter. Ik hoop dat ik je hiermee niet kwets, maar wil je gewoon even meegeven: soms is er niets mis, maar heb je even tijd nodig. Ik ging zelf ook op zoek naar allerlei mogelijke verklaringen of zaken die er mis waren. Mijn mama heeft endometriose en ik was zo bang dit ook te hebben. Uiteindelijk bleek er niet zoveel aan de hand en hadden we enkel tijd nodig. Contacteer me gerust als je vragen zou hebben of gewoon je hart eens wil luchten.
Dag Penny, wat lief dat je er speciaal tijd voor neemt om te reageren. Zoals ik mijn verhaal begon, ik heb er echt even serieus door gezeten en zoals velen die in zo's traject zitten waarschijnlijk wel herkennen, is het soms echt moeilijk om redelijk te blijven Ik had een hele lijst vragen gesteld bij de eerste kliniek en na mij meer dan een week van het kastje naar de muur te sturen ("de dokter moet daar op antwoorden, de andere kliniek moet antwoorden, AZ Delta moet zelf antwoorden") was ik al een beetje geprikkeld, aangezien mijn nieuwe cyclus intussen alweer begonnen was en 1 van mijn vragen was om hormonen te mogen nemen. Na dan uiteindelijk toch daarop negatief antwoord te krijgen en verder te praten kwam men na een kwartier af met "ze hebben het u waarschijnlijk wel al gezegd dat het labo sluit in juli" .... uum nee, helemaal nog niets over gehoord en na dan zelf door te vragen wat het gevolg daarvan was, kwam uit dat er geen behandelingen konden doorgaan. Toen was er bij mij echt even kortsluiting... dat niemand dat eerder had verteld en dat ik dat temidden van mijn cyclus te weten moest komen vond ik echt erg. Ik had ook een vraag gesteld over een onderzoek die was gedaan waar oa Dr. Devroey aan had meegewerkt en dat deden ze af als "niet juist" met als verklaring dat zij al jaren het op die manier deden met redelijk goede resultaten... Dat is ook iets dat ik niet echt kan snappen. Als een patiënt met oprechte vragen komt, onderbouwd met onderzoeken die niet van de minste zijn, om dat zo makkelijk weg te wuiven zonder veel uitleg. Maar ik zal wel te kritisch zijn. En hopelijk blijkt uit de operatie dat er helemaal niets mis is met mij en dat ik gewoon door kan gaan met IUI. Ik zou niets liever willen, maar ik vind het zelf wel heel belangrijk dat het eerst wordt onderzocht. En ja er zijn redenen om aan te nemen dat ik endometriose zou kunnen hebben.
Volgens Dr. Decleer is IUI bij goed sperma nutteloos (dat is wellicht te kort door de bocht) en schuimbehandeling of HSG geeft teveel vals negatieven. Hij legde het mij uit dat spermacellen geen druk kunnen uitoefenen op de eileiders zoals de vloeistof bij HSG wel doet, waardoor je denkt dat de patiënt open eileiders heeft, maar dat dit zeker geen garantie is.
Ik ben daar echt niet binnen gestapt met de vraag voor een operatie, integendeel. Ik ging puur voor een second opinion, omdat ik al zoveel goeds gehoord had over Dr. Decleer en ik gaf er niet aan uit, aangezien er bij AZ Delta toch niets zou gebeuren deze maand. Zelf ben ik opgelucht dat er verder zal onderzocht worden, al heb ik wel schrik voor de operatie. We zullen zien wat wijsheid is, time will tell...
Super dat je gehoord werd, maar toch een kleine kanttekening. IUI schijnt juist vaak effect te hebben bij koppels die onverklaarbaar minder vruchtbaar zijn, dus ook bij koppels die wel goed sperma hebben. Een kijkoperatie na zo veel wachten en tegenslag is fijn voor meer duidelijkheid, maar misschien is het fijn de hele optie IUI niet meteen weg te schuiven. Als jullie verder zouden gaan in het traject en bij IVF uitkomen is dat echt een stuk ingrijpender qua behandeling dan de IUI. Dat is ook de voornaamste reden dat toch bij IUI begonnen wordt. Voor je lichaam is het een stuk minder ingrijpend.
Inderdaad, dat is ook de logica van de meeste artsen en klinieken om indien mogelijk altijd eerst IUI te doen. Maar neem je de statistieken erbij, dan is de kans gewoon echt heel klein dat het lukt... Logisch ook, want als je cyclus goed is (eisprong ok, follikels ok, baarmoederslijmvlies ok en op het eerste zicht eileiders open) dan zouden goede zwemmers er gewoon moeten geraken. Ze zouden het niet nodig moeten hebben om via IUI ingebracht te worden.
Naar mijn idee is er dan een veel grotere kans dat er bij mij iets misgaat (ontelbare mogelijkheden uiteraard), maar ik denk dan aan endometriose of een ander probleem waardoor de zaadcellen en eicellen niet bij elkaar geraken of waardoor er geen (goede) innesteling plaats kan vinden. Voor mij is het dan veel logischer om eerst te gaan kijken wat er precies misgaat en dan de behandeling daarop aan te passen. Stel dat er bijvoorbeeld iets serieus mis is met mijn eileiders, dan hebben 100 IUI's waarschijnlijk nog geen nut. Is er een probleem met mijn baarmoeder, dan kan dat misschien beter eerst aangepakt worden en kunnen we misschien verder met natuurlijk proberen of IUI. Ik ga nog niet uit van IVF, maar probeer me er stilaan wel mentaal op voor te bereiden. Mijn hoop ligt echter nog altijd op een duidelijke diagnose die hopelijk gemakkelijk kan aangepakt worden. Tuurlijk hoop ik niet dat ze endometriose gaan vinden, het zou alleen een pak verklaren en dan hoop ik wel dat we zo naar een oplossing kunnen werken die aangepast is op onze situatie. Vinden ze niets, dan kunnen we nog steeds verdergaan met IUI of bv genetisch onderzoek.
Voor mij is het gewoon heel onlogisch om zonder te zoeken naar het probleem, een bepaalde behandeling te starten. Ik word bijna 31 en ik voel de klok echt tikken. Wij hebben onze kinderwens om allerlei redenen lang moeten uitstellen en willen dus nu niet meer het risico nemen om 6x IUI te doen 'op goed geluk'.
6 is ook wel veel hoor. Als je naar de statistieken kijkt is de hoogste slagingskans tijdens de eerste 3 behandelingen. Grote kans dat als je nu een arts heb die beter naar je luistert en als je mogelijk meer duidelijkheid hebt je niet tot 6 door hoeft te gaan. Maar als het enigszins mogelijk is zou het toch wel heel fijn zijn de stap naar IVF nooit te hoeven zetten.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Medische Mallemolen
reacties (11) Verversen