hoi iedereen! Ik moet even van mij afschrijven, ik hoop dat dat oké is...
Een tijdje terug plaatste ik enthousiast op dit forum dat mijn vriend eindelijk klaar is om te gaan proberen voor een kindje met mij. Ik ben 37 en heb mijn grote liefde pas een paar jaar terug geleden ontmoet. Ik heb al vanaf mijn 20e of zo een sterke kinderwens dus ik heb er echt lang op moeten wachten. Ik ben er zo klaar voor..
Ronde 4 is inmiddels achter de rug. Ik heb veel onderzoeken laten doen (omdat mijn menstruatie ineens veranderde) en mijn hormonen zijn goed, ik ovuleer iedere maand, geen verklevingen, dus ik ben gewoon gelukkig nog vruchtbaar. Voor de zekerheid hebben we het zaad van mijn vriend laten onderzoeken en wat blijkt.. het is niet goed, echt helemaal niet goed. Een VCM van 2. Dit valt zo enorm rauw op mijn dak.. Zeker omdat we helemaal geen vermoedens hadden. Ik weet het sinds gisterochtend en heb aan niets anders kunnen denken. Ik heb er zelfs over gedroomd. Mijn vriend zegt dat ik me te vroeg zorgen maak en verdrietig ben, omdat het misschien maar een momentopname is. Ik hoop zo dat hij gelijk heeft, maar de waardes zijn zo slecht dat ik me dat moeilijk kan voorstellen. Bovendien spelen alle factoren die mogelijk van invloed kunnen zijn op de kwaliteit van het zaad geen rol bij hem (rookt niet, drinkt nauwelijks, geen koorts gehad etc).
Hij wil niet dat ik het deel met anderen, dus ik kan er eigenlijk met niemand over hebben. (Hij zelf gaat er anders mee om) Zijn er mensen hier die een soortgelijke ervaring hebben? Ik denk dat ik het fijn vind om met anderen hierover te kunnen delen. Ik ben zo verdrietig en bezorgd over wat ons te wachten staat. Ik wil zo graag mama zijn :'(
Nou, we zijn weer even verder in de tijd. Inmiddels heeft vriendlief drie semenanalyses laten uitvoeren, de eerste in Nederland, de tweede in Amerika (hij was bij zijn familie op bezoek) en de derde weer hier in Nederland. De uitslagen lopen enorm uiteen! Zijn er meer mensen met ervaring hiermee en weten jullie ook waar dit door zou kunnen komen?
De eerste: VCM van 1,5 (daarvan was ik zo geschrokken en was de aanleiding voor het openen van deze topic) De tweede: VCM van 56 (!!!) geloof ik (enige wat niet goed was was dat er maar 3% goed gevormd waren en de ondergrens is 4%) De derde: VCM van 23 (sperm count aan lage kant (10 milj) maar 'goedgemaakt' door hoog percentage motiel (82%!!) en hoog volume.
We zijn ondanks de VCM van 23 doorverwezen naar de fertiliteitskliniek. Er is een wachtlijst van 3-4 maanden, dus nu is het lang wachten op antwoorden en blijven hopen op een natuurlijke zwangerschap in de tussentijd. Ik ben zojuist weer ongesteld geworden, dus voel me momenteel wel een beetje moedeloos. Maar over het algemeen ben ik nu wel weer hoopvoller om natuurlijk zwanger te kunnen worden, aangezien het resultaat van de laatste twee testen zoveel beter was. Niet optimaal, maar wel veel beter.
Wat een klap krijg je dan.. Het is voor ons heel herkenbaar dit te lezen en we zitten (eigenlijk zaten) in hetzelfde schuitje. Ik ben 35 en mijn partner is 38. 1,5 jaar geleden besloten we ervoor te gaan en onze kinderwens hopelijk te vervullen. Omdat ik een verleden heb met een ziekte die mijn vruchtbaarheid beïnvloede hebben we het alle tijd gegeven om zwanger te worden, na 14 maanden helaas nog niets.. We hebben toen besloten om toch een afspraak te maken bij een fertiliteitsarts om ons te laten onderzoeken. Na het 1e semenonderzoek schrokken we ons kapot, mijn partner had een VCM van 1,8 en eigenlijk alles was slecht, de bodem werd echt onder onze voeten vandaan getrokken. Mijn partner is sportief, perfecte BMI, drinkt niet, rookt niet en eet gezond, deze uitslag hadden we compleet niet zien aankomen. Na onszelf enorm te hebben verdiept in supplementen en mineralen zijn we hiermee aan de slag gegaan en hebben we zelf een zo compleet mogelijk pakket samengesteld van per dag 2x Orthica Multi 4 men, 2x Bonusan Omega-3 Algenolie, 2x Vitakruid Ashwaghanda KSM-66 & Bioperime en 1x Lycopeen van Holland & Barrett. onze fertiliteitsarts stond hier helemaal achter. Daarnaast heeft hij zijn boxershorts nachts uit gelaten, verder hebben we niets veranderd. Wel eten we altijd al volledig biologisch, dit schijnt ook een goede invloed te zijn.
Afgelopen maandag hadden we onze vervolgafspraak, de maandag daarvoor heeft mijn partner voor de 2e keer sperma ingeleverd en in de tussentijd is er bij mij bloed afgenomen voor verdere controles. Gister was het dan eindelijk zo ver, we zouden de uitslag krijgen van het 2e onderzoek, mijn bloeduitslagen en ik zou nog onderzoeken krijgen.
Onze arts ontving ons al helemaal vrolijk, ze had goed nieuws! Het sperma van mijn partner had opeens een VCM van 12! Volgens haar had dit absoluut te maken met de juiste supplementen en andere aanpassingen. We hebben een traantje weggepinkt van geluk, daarna bleken mijn onderzoeken ook subliem.
Ze stelde voor dat we, ondanks onze leeftijd, toch eerst zelf nog een half jaartje aan de slag zouden gaan om het op de "natuurlijke" manier te proberen. Hier waren we zo ontzettend blij mee en hier hebben we volmondig ja op gezegd. Mochten we toch eerder een behandeling willen starten is dit ook mogelijk, ze beginnen dan met IUI in mijn natuurlijke cyclus zonder hormonen etc. We gingen al uit van een scenario met ICSI/IFV naar opeens het toch zelf mogen proberen.
Ik hoop enorm dat je iets hebt aan mijn verhaal, je mag me uiteraard altijd een bericht sturen.
dank voor je reactie en het delen van je verhaal. Wat een rollercoaster ben je gegaan hee.. (en ga je vast nog...) Ik ben zo blij met de 'turn of events' aan het einde van je verhaal, hoe hoopvol is dat!!! Echt fantastisch dat die supplementen en aanpassingen zo'n enorm verschil hebben gemaakt. En jouw onderzoeken ook een goede uitslag! Wow! <3
Nou, heel gek, maar ik heb een beetje een vergelijkbare update.. Mijn vriend vertrok een week na de uitslag van de eerste semenanalyse naar de VS om zijn familie te bezoeken. Hij is daar nu nog, maar heeft daar dus ook een test laten doen, gewoon voor een soort second opinion. Wat bleek... het was een compleet andere uitslag, echt alles was zo veel beter! Volume was meer, spermaconcentratie vertienvoudigd en percentage motiliteit van 25 naar 60. Kwam op een vcm van 56 neer (hiervoor was het 1,5 geloof ik). Huh, hoe dan?? Zo'n groot verschil! De enige verklaring die ik kan geven is dat hij die eerste keer erg gestresst was. Ook leek het er op dat de test pas 3 uur na inleveren was uitgevoerd (dat was de tijd die erbij stond). Hij is daarna ook met allemaal supplementen begonnen, maar er zaten maar drie weken tussen de eerste en tweede test, dus ik kan me niet voorstellen dat zo snel een verschil maakt. Maar misschien?
Maar echt, dit was zo onverwacht. We waren ons al aan het voorbereiden op IVF met ICSI en nu ineens... is dat niet meer aan de orde! Net als bij jullie! Wel raadden ze alsnog IUI aan, omdat de morfologie maar 3% was en volgens mij is de ondergrens 4%. Toch maak ik me daar wat minder zorgen om. Omdat daar de meningen ook wat over verdeeld zijn, hoeveel morfologie eigenlijk zegt over de kans op zwangerschap. Maar goed, de kans om natuurlijk zwanger te worden is er ineens toch... Een beetje wat jij ook schrijft, het toch zelf mogen proberen.
Wat we nu willen gaan proberen is sowieso die tweede Nederlandse semenanalyse ook te laten doorgaan, die uitslag afwachten (hopelijk testen ze dit keer de morfologie wel, dat deden ze de eerste keer gek genoeg niet). Als die dan weer goed is, wil ik het denk ik eerst nog wel even zelf proberen nog. En als het over een half jaar nog niet is gelukt, kunnen we altijd nog besluiten de hulp van IUI in te schakelen. Met IUI kan ik zoveel beter leven.
Hij blijft de supplementen nemen (volgens mij is het een helemaal natuurlijke multi voor mannen die het testosteron een boost kan geven, iets uit Amerika, geen idee welk merk :) en daarnaast levertraan IEUW en vitamine C) in de hoop dat dit de morfologie ook een beetje oppept.
Wij eten trouwens ook nagenoeg volledig biologisch, zo veel lekkerder! :)
Veel succes jullie! En nogmaals bedankt voor het delen. <3
Ik snap dat dat heel vervelend is voor jou. Maar bekijk het ook even van je vriend zijn kant hij is er net pas klaar voor om een kindje te krijgen heeft daar waarschijnlijk ook al vaak gezeur van jou over gehad voor die tijd. Normaal proberen stellen eerst een jaar voordat er onderzoek gedaan word. Maar jij loopt al best snel op de feiten vooruit. Ik snap dat jij niet meer zo lang wilt wachten maar wacht het even af. Je kan ook zwanger worden van zaad wat een verminderde kwaliteit heeft sommige mensen hebben dit niet eens door.. en daarnaast als het echt heel slecht is kunnen ze jullie helpen en die technieken zijn ze gelukkig ook al ver mee!! Succes
Hee dank je voor je reactie. Ja, het is heftig voor hem ook. Ik merk het aan hem. Gelukkig deelt hij nu wat opener met mij en ik geef hem extra knuffels en aandacht. Het is zo'n lieve man, en we hebben allebei zo'n heftige tijd achter de rug. Ik vind het zo verdrietig voor hem ook. Ik gun hem (en ons) zo een rustiger vaarwater. Misschien komt het wel allemaal door stress.. Dank je voor het bieden van wat perspectief! Ik probeer hoop te houden en voel me gelukkig vandaag wat rustiger. PS: en dat 'zeuren' viel wel mee hoor ;) Het was meer een proces dat hij zelf doorging, voor hij klaar was voor een kindje. Sinds mei, toen mijn lieve nichtje geboren werd, is hij er ook klaar voor :) waarschijnlijk was hij zo verliefd op dat hummeltje hihi
Dat is inderdaad niet goed, maar 1. Het is een momentopname en 2. Er is zoveel mogelijk.
Punt 1 kan je wegpoetsen, niet heel erg wat je wilt horen, maar een vcm van 2 is simpelweg bar en boos. Maar hé! Het kan nog veel slechter, en zelfs daarmee kan je een kindje krijgen. Dus geef de hoop niet op, stel wel je verwachtingen bij. De medische molen is niet niks, maar ga niet zitten doemdenken dat het allemaal zo zwaar is. Hoe meer je er zelf wat leuks van maakt, des te makkelijker het wordt voor jezelf. En leuk hoeft het zeker niet te zijn hoor, dat bagatelliseer ik niet :) wat mij hielp is op voorhand zoveel mogelijk inlezen, vooral leuke nuchtere verhalen, en niet de "help, de punctie is zo pijnlijk"-verhalen. Daarnaast is het rete interessant hoe alles werkt, mochten jullie de medische molen in gaan, en kan het juist iets moois zijn.
Heel veel succes!
Enne.... die man van jou mag gewoon eerlijk er over praten, niks om zich voor te schamen! Maar wel een logische eerste reactie.
Hee Lisan, thanks voor je reactie! Je bedoelt dat met een VCM van 2 de kans dat het een momentopname heel klein is? Ik blijf daar stiekem op hopen, maar het klinkt niet heel logisch inderdaad, ook al zei de HA dat het dat kon zijn.
Ik snap wat je bedoelt, er proberen positief in te gaan. Maar op dit moment, nu ik het nog maar een paar dagen weet, vind ik het nog lastig om te verwerken. Daar bovenop hebben mijn vriend en ik een pittig jaar met veel tegenslagen achter de rug, dus dit komt daar eigenlijk bovenop. Ik worstel daarnaast met PTSS en het ziekenhuis is onderdeel van mijn trauma, dus dat er bij ‘baby making’ een ziekenhuis en ingrepen aan te pas gaan komen, is wel echt heftig voor me. Ik heb het ervoor over, maar het gaat me niet in de koude kleren zitten.
Ik moet het denk ik tijd geven. Het helpt dat ik er met jullie over kan delen! Vriendlief vindt het onzin dit nu te delen met mensen die dichtbij ons staan omdat hij nog steeds gelooft dat één uitslag niks zegt. Zijn volgende onderzoek staat over 6 weken gepland. Maar zo lang dit niet met anderen kunnen bespreken, is niet te doen voor mij. Dus super fijn dat jullie reageren!
Lisan, wat is jouw verhaal? Vergelijkbaar met die van mij? Welke behandelingen heb jij meegemaakt?
Ooh wat schrikken hè! Alsof de grond onder je verdwijnt!
Wij kregen precies hetzelfde te horen, twee gezonde sportieve mensen en slecht zaad … hoewel ik nu 34 weken zwanger ben zal ik nooit vergeten hoe dat was.
Terug naar jou, ik weet niet precies wat VCM 2 inhoudt maar als het dramatisch slecht is, is er vaak nog wat mogelijk.
Heel veel sterkte tijdens deze periode en ik hoop dat je gauw duidelijkheid krijgt over eventuele mogelijkheden. 🍀
Ah dank je voor je reactie. Je omschrijft het gevoel precies. Wat naar dat je dat ook hebt moeten doormaken. En nu zwanger, gefeliciteerd!! (En hoopvol!)
Ik heb veel tegenslagen gehad en best veel nare gebeurtenissen inmijn leven maar dit.. dit was echt zo ongekend zwaar. Gelukkig ben ik dankzij ICSI zwanger van een zoon!
ah dat klinkt heftig.. en herkenbaar.. hier ook een stapel nare gebeurtenissen achter de kiezen. Ik ken je helemaal niet, maar ben zo blij voor je dat je een zoontje verwacht! :) Is ISCI heftig? Eng? Want ik vermoed dat wij ook deze kant op gaan, als de waardes hetzelfde zijn bij de tweede test. Ik probeer moed te houden en te putten uit succesverhalen!
Of het heftig is, tja… die vraag is niet makkelijk te beantwoorden. De weg er naar toe is heftig en het proces en de vraag of het je gaat opleveren wat je wilt vond ik heel zwaar. Maar het technische gedeelte, de injecties, de punctie etc vond ik niet zo heftig. Je weet waar je het voor doet en bent zo vol hoop.. ik had het geluk dat ik geen bijwerkingen kreeg van de medicatie dus dat scheelt. Het kan dus echt goed komen meid! Als je meer wilt weten stuur gerust een privé bericht!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Medische Mallemolen
reacties (14) Verversen