Baby's die een telefoon in handen krijgen en op een zwart scherm gaan zitten swipen. Dat is grappig en ziet er schattig uit. Maar eigenlijk houden ze ouders ook een spiegel voor: leg dat ding eens weg.
Kinderen onder de twee jaar kunnen beter helemaal niet met schermen in aanraking komen, vindt de wereldgezondheidsorganisatie WHO. Baby's hebben mensen nodig, geen schermen, luidt hun advies. Volgens hun richtlijnen kunnen ouders de schermtijd daarna rustig opbouwen. Niet meer dan een uur per dag voor kinderen van twee tot vijf jaar.
Uit onderzoek van Netwerk Mediawijsheid blijkt dat kinderen van negen maanden tot en met een jaar oud gemiddeld al anderhalf uur per dag met digitale media bezig zijn. Dat loopt bij vier- tot zesjarigen al op naar ruim twee uur per dag. In de praktijk houden veel ouders zich dus niet bepaald aan de richtlijnen.
Ouders die zich wél aan de regels houden, zijn misschien stomverbaasd als blijkt dat hun kinderen meteen gaan swipen als ze toch een telefoon of tablet in handen krijgen. De kans is dan groot dat ze bij hun ouders hebben afgekeken.
Kinderen leren van wat ze zien Maar weten ze ook wat ze doen? Dat is gissen, zegt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont. "Ze hebben gezien dat swipen erbij hoort als je zo'n ding in je handen hebt. Kinderen baseren hun gedrag op wat ze om zich heen zien."
Dat kopieergedrag is op zich niet erg. Sterker nog, dat is heel normaal, zegt babybreinonderzoeker Marion van den Heuvel van Tilburg University. Door ouders na te doen leren ze bijvoorbeeld hoe ze met een lepel eten of hoe een haarborstel werkt. "Kinderen observeren en spiegelen gedrag van hun ouders", zegt Van den Heuvel. "Dus als ze ouders veel met een telefoon zien zitten, leren ze daarvan dat het apparaat erg belangrijk en interessant is."
Eerste jaren voor ontwikkeling belangrijk De richtlijnen van de WHO zijn er niet voor niks. Ook Van den Heuvel en Pont zien in de eerste twee jaar van een mensenleven het liefst helemaal geen schermen. "In de eerste jaren zijn kinderen het gevoeligst voor hun omgeving, wat betreft de ontwikkeling van hun hersenen", zegt Pont. "Daarom is het belangrijk dat ze veel offline ervaringen opdoen, bijvoorbeeld als het gaat om hechting met de ouders en verhoudingen in het gezin. Je kunt die tijd maar één keer besteden."
Pont ziet het wel eens misgaan in de speeltuin, waar kinderen spelen terwijl ouders stilzwijgend op een bankje op hun telefoon zitten. Of bij moeders die de borst geven terwijl ze op hun telefoon kijken. "Kinderen willen contact en kijken naar hun moeder", zegt hij. "Als zij wegkijkende ogen zien, leren ze dat de telefoon kennelijk belangrijker is dan hun relatie. Een kind is zich daar niet volledig bewust van, maar wordt wel met dat idee geconditioneerd."
Kinderen leren van wat ze zien Maar weten ze ook wat ze doen? Dat is gissen, zegt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont. "Ze hebben gezien dat swipen erbij hoort als je zo'n ding in je handen hebt. Kinderen baseren hun gedrag op wat ze om zich heen zien."
Kinderen kunnen op tablets en telefoons ook wel dingen leren, maar lang niet alles. Virtuele blokken stapelen is niet hetzelfde als echte blokken. Een digitale ster naar het juiste vormpje slepen is ook niet hetzelfde als een fysiek blok door een vormpje duwen. "Het hele motorische deel valt dan weg", zegt Van den Heuvel. "Een kind leert niet te voelen en visualiseren hoe een vorm er in 3D uitziet. Het leert niet in te schatten welk blokje in welk gat past. Dat inzicht moeten kinderen ervaren door te doen en blokjes vast te houden."
Schermen zijn niet altijd slecht (maar vaak wel) Uiteindelijk is het belangrijkst dat de telefoon niet tussen ouder en kind in komt te staan. Schermen zijn niet per definitie slecht, het ligt eraan hoe ze worden ingezet. Van den Heuvel is absoluut niet te spreken over filmpjes van bijvoorbeeld CoComelon ("Die zijn het ergst") en andere YouTube-kanalen die alleen maar proberen om de aandacht van kinderen zo lang mogelijk vast te houden. De meeste van die video's zijn honderdduizenden tot miljoenen keren bekeken.
"Op Amazon Prime Video en Netflix zie je vaak dat het einde van een aflevering eraf wordt geknipt", zegt Van den Heuvel. "Dat hebben kinderen nodig om te begrijpen dat de video is afgelopen. Dat einde geeft ouders de gelegenheid om de tv uit te zetten en iets anders met het kind te gaan doen. Nu begint er meteen iets nieuws, waardoor kinderen door willen kijken."
Ze stelt voor dat ouders altijd samen met jonge kinderen meekijken naar wat ze op tv, tablet of een telefoon doen. Het beste is om iets te kijken of te doen waarvan een kind iets leert. "Het is goed als een kind iets aanwijst en zegt: 'Kijk!' Slechte programma's met veel prikkels zijn doorgaans te zwaar, waardoor kinderen niet meer reageren. Dat is niet goed: zo creëren we zombie-kinderen."
Een ouder moet dan wel het goede voorbeeld geven. Wees bereikbaar, zeggen de experts. En leg telefoons en tablets op zijn minst op bepaalde momenten van de dag weg, bijvoorbeeld in de ochtend voor school en tijdens het eten. "Dat zijn belangrijke incheckmomenten voor ouders en kinderen", zegt Van den Heuvel. Bron: Nu.nl
In de babytijd van onze oudste had ik nog geen smartphone en kon je mij vaak een boek zien lezen... Helaas werkt kopieergedrag niet altijd. Mijn oudste leest alleen wat hij van school moet lezen qua boeken en geen letter extra.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in off topic
reacties (5) Verversen