We zijn momenteel op vakantie met onze dochter van 2j en 2 maanden. We weten dat er een pittig karakter in zit. Zo zit ze sinds haar verjaardag bij de opvang op een nieuwe groep met kindjes van 2 tot 4 jaar, en ze laat zich de spreekwoordelijke kaas niet van het brood eten. Ze zit vooral in de IS MIJN!-fase en kan heel boos/verdrietig worden als andere kindjes iets af pakken, maar zij vindt dat ze wel alles van anderen af mag pakken. We zitten hier bovenop, zeggen dat ze moet delen, dat ze het niet af mag pakken, en soms gaat dat kalm en soms worden we boos. Ze jat hier het speelgoed van anderen uit het zwembad en rent er heel parmantig mee weg, tot het kindje gaat huilen of tot wij er wat van zeggen. En nee, ze krijgt niet de hele dag de kans aangezien we er dus bovenop zitten. Ze heeft vandaag een hele tijd lief met een meisje gespeeld, dat ging goed. Vanmiddag al haar speelgoed meegenomen naar het zwembad en ik heb andere peuters lekker hun gang laten gaan, pak het maar af, leert ze van 😉 bij de ene gaat ze huilen en bij de ander laat ze het gebeuren. Dat is 1, hoe in vredesnaam haar gedrag te temperen en dat ze niet alles maar af pakt van anderen?
Probleem 2: zoals de titel al zegt is het een Dora Explora. Het liefst speelt ze alleen met haar speelgoed, glijdt 100x van de glijbaan zonder dat we er naast hoeven te staan, is voor niks en niemand bang. Maar SAMEN in het zwembad? Dat is leuk voor even en om papa en mama nat te spetteren, de springen, te dansen, het kan niet gek genoeg, en dat maakt het heel leuk. Maar 2 tellen laten gaat ze er vandoor en wil ze naar speelgoed/ de glijbaan/ het grote bad/ de sproeiers/ de douche/ alles behalve papa en mama. Alsof er een knop om gaat en ze op onderzoek uit moet en als je haar dan tegen houdt is het huilen en boos worden.
Is dit de triljoenste fase??? We zien om ons heen tig peuters die lekker met HUN EIGEN speelgoed en HUN EIGEN ouders spelen. Maar die van ons moet met andermans speelgoed (ookal is het nagenoeg gelijk, maar een andere kleur) en andersmans ouders spelen.... Ik kan oprecht zeggen dat we best streng kunnen zijn, nee is nee, grote bad= bandjes om, zee = alleen samen met papa en mama. Ze krijgt keuzes, ze wordt echt niet alleen maar kort gehouden, maar ik onderhandel niet met een tierende peuter. Man stond vandaag op het punt de auto in te pakken, ik zie gelukkig ook een heel vrolijk meisje dat zich prima vermaakt in haar eentje of met de glijbaan. Maar als iemand de gouden tip heeft om een temperamentvol peuter meisje lief te laten spelen en op ons gericht te krijgen, dan hou ik mij aanbevolen 😀
Dank jullie wel dames, doet mij goed om de reacties te lezen. Ik ben inderdaad meer van het: ga je gang en als er iets is of je gaat te ver dan zie ik je wel. Mijn man wil dat ze luistert en bij ons blijft. Maar daar moet ik ook bij toegeven dat ik veel van mijzelf herken in haar net even dat stapje te ver gaan, precies doen wat niet mag terwijl je weet dat iets niet mag, op de buik van de glijbaan is veel leuker dan op je billen, en als iets goed gaat dan net zolang doorgaan met iets anders proberen tot het mis gaat en je valt bijvoorbeeld. Ik vind het niet nodig om zoals hier al genoemd is, er als een helikopter boven te hangen. Mijn man daarintegen ziet dat andere kinderen wel rustig kunnen spelen en verwacht dat zij dat ook moet kunnen..
Dank jullie wel! De oorlog was gisteravond al uit de lucht, maar de tips gaan zeker helpen om ook de komende 1.5 week vakantie te vieren.
Misschien ook een idee om elkaar elke dag 1-2 uurtjes rust te gunnen, terwijl de ander met jullie dochter is/speelt. Dus niet de hele tijd met zijn drieën.
Wat je ziet bij andere peuters zijn ook maar momentopnames he, die zijn echt niet allemaal de hele dag braaf met een speeltje en hun moeder aan het spelen en die ouders lopen ook de halve dag achter hun kind aan en worden af en toe ook gewoon gek hoor. Staar je daar niet blind op.
Peuters leven vanuit hun ik, die kunnen niet delen, die kunnen zich niet inleven in een ander, die doen wat ze zelf willen. Ze hebben een concentratieboog van een goudvis en ze willen ontdekken. Allemaal normaal.
Probeer om te denken. Je peuter is sociaal, geïnteresseerd in anderen en maakt veel contact. Je peuter is ondernemend en zelfverzekerd. Allemaal topkwaliteiten.
Stel jezelf er op in dat je vakantie anders is dan je voor ogen had, het wordt gewoon niet rustig aan spelen bij het water, maar het wordt een actieve dag bij het water. Het wordt niet voornamelijk gezellig samen spelen, het wordt je kind begeleiden en volgen. Pas je instelling aan van: zij blijft constant bij jullie, naar: jullie blijven bij haar/houden haar in de gaten. Dat betekent niet dat zij alles maar bepaalt, maar wel dat ze niet constant iets moet. Als een peuter ergens opstandig van wordt, is het moeten en nee horen. Wees zelf ook wat meegaand. Het relaxen doen jullie als zij slaapt, gezellig samen met een drankje, hapje en een spelletje of lekker tegen elkaar aan kruipen. Maak het voor jezelf behapbaar, ga niet de hele dag bij dat water liggen als je gek wordt, maar wissel af met een uitje, je accomodatie, een lunch of een ijsje ergens halen, etc. Zo kom je alledrie uit de 'strijd modus'. Als je je verwachtingen bijstelt, kun je weer genieten ipv steeds maar op te merken dat het niet binnen je verwachting past zoals het loopt.
Je hebt een peuter, die zijn zo. Verwacht er niet teveel van, delen enzo kunnen ze echt nog niet. Dat leert ze allemaal nog wel, ook als je er niet zo bovenop zit. Wij hebben ook zo'n eigenzinnig ding. Hopelijk blijft ze zo, daar gaat ze nog een hoop aan hebben in haar leven.
Ik heb altijd begrepen dat juist die ‘mijn’ fase belangrijk is. Kinderen hoeven niet altijd te delen, je mag best even iets voor jezelf hebben. En keuzes inderdaad. Consequent zijn, maar vooral ‘pick your battles’. Hoe erg is het eigenlijk? Vooral veel ondertitelen wat je ziet, benoemen, verwoorden. How2talk2kids is leuk om te volgen of boek te lezen. En ‘temperamentvolle kinderen’ van Eva bronsveld vond ik heel fijn en praktisch om te lezen (luisteren dan, Storytel).
Mijn zoontje van 2,5 is ook zo'n durfal. Hij gaat altijd pleiten, ontdekken, ondernemen. En probeert altijd net één stapje verder te gaan dan dat hij weet dat mag.
Als we grote broer naar school brengen mag hij van mij op het schoolplein spelen mits ik hem kan zien, dat betekent zandbak en glijbaan, maar niet de struiken in of op het hoge klimrek (kan hij niet zelfstandig af). Maar als ik ook maar eventjes niet kijk dan staat meneer weer bovenop 😅
Klinkt als een normale peuter. Je hoeft niet altijd als een helikopter boven te hangen. Ze hoeft toch niet altijd met jullie te spelen? Laat haar lekker ontdekken en houd het vanaf een afstandje in de gaten. Grijp alleen als ze over de schreef gaat.
Oh ja, zeker een fase. Wij hebben ook twee eigenzinnige, temperamentvolle, actieve dichters. De fase tussen 2-3 jaar vond ik bij onze oudste écht pittig. Om gek van te worden, zelf bepalen, niet luisteren, wegrennen. Nu is ze 3,5 en alhoewel ze nog steeds echt een mening heeft over alles, zien we wel echt vruchten van ons werk (ze luistert gewoon). Wat bij ons hielp is 1. Altijd keuzes geven (A of B en als je niet kiest dan tel ik tot 3 en kies ik). 2. Zo min mogelijk nee zeggen maar juist het gedrag benoemen wat je wilt zien (dus ipv voeten niet op tafel, doe je voeten maar onder tafel). 3. Als iets geen vraag is, het ook niet zo brengen (dus niet, ga je mee naar boven? Maar gewoon: we gaan naar boven) . Oh en heel veel gevoelens benoemen. Onze jongste heeft nu deze fase bereikt en ik kan niet wachten totdat ze 3 is! Pfff
Klinkt als een echte peuter! Je kind voelt zich veilig genoeg om de wereld om haar heen te gaan ontdekken. Tip voor speelgoed pakken.. is benoemen dat ze het speelgoed van een ander kind heeft gepakt. Samen vragen of ze ermee mag spelen.
Joh, dit is helemaal de leeftijd: "zelluf doen", het ontdekken van het eigen ik.. Op deze leeftijd is elk kind het centrum van zijn eigen universum... Dat de ene feller is dan de ander, is ook niet gek, toch? Ze is nog erg jong en gaat de komende jaren ontdekken dat er grenzen zijn en consequenties...en pas vanaf een jaar of 5 gaat ze begrijpen/voelen dat een ander óók gevoelens heeft... Verwacht niet van haar dat ze zich gaat gedragen als een ander kind: elk kind en elke situatie is anders. Geniet van het feit dat ze zo goed zelfstandig kan spelen. Samen komt later wel
Wij hebben 1 dame die lief zelf kan spelen. Delen (met zusje) is wel wat lastig, maar moet ze toch leren. We hebben 1 dame die alles overhoop haalt, overal 2 tellen mee speelt, overal in, op en overheen klimt en totaal geen gevaar ziet. We proberen consequent te blijven (lukt niet altijd hoor). Tot op een bepaalde hoogte laten we de dames zelf dingen proberen, maar we zullen het ook moeten begeleiden. Daar zijn we ouders voor. Met 2 jaar ben je dus in het zwembad bij papa en mama (ik vind dat, ook met bandjes, anders veel te gevaarlijk). Wil je dat niet of ben je dan de hele dag vervelend, dan heb je pech. Zelf lief spelen heeft echt een deel te maken met karakter. Probeer eens te ontdekken wat wél haar interesse wekt. Verder veel succes met de peuter puberteit 🙈 Vreselijke fase!
Fijn dat je het deels herkent. In het mini badje mag ze zonder bandjes, dan zitten wij op de rand (2 m er vandaan) of zijn naast haar. Van de mini glijbaan af met bandjes is geen succes gebleken.. wisseling van bad = hup bandjes om en dat is prima. Maar blijf dan in vredesnaam ook gewoon bij ons! Hahaha, en haar interesse? Alles dat van een ander is en alles waar ze nog te klein voor is. Gevaar kent deze peuter niet. Dat haar speelgoed werd afgepakt heb ik ook laten gaan, zoek het zelf maar uit, dan ondervind je ook eens hoe dat is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (15) Verversen