Ik heb een peuter van 2 jaar en 3 maanden. Het is mijn eerste kindje. Het is een vrolijke jongen met een sterke eigen wil. Hij zit vanaf zijn 1e verjaardag 2x per week op de opvang. Als dreumes was hij al vrij gevoelig maar we zochten er niets achter. Inmiddels is hij een peuter en ontwikkelt hij zich zoals een gemiddelde peuter dat ook doet. Echter sinds kort hebben wij gesprekken op de opvang gehad over zijn gedrag. Hij is sinds dat hij 1.5 is vrij snel gefrustreerd als iets niet lukt. Daarnaast is hij enorm prikkelbaar. Toen hij 1.5 jaar oud was begonnen bepaalde dingen mij al op te vallen. Hij speelt liever alleen dan met andere kindjes. Hij was nooit geinteresseerd in klassiek speelgoed maar wou liever met boekjes spelen/lezen. Kon al vrij snel in 2 verschillende talen tellen tot en met 10. En wist niet zo goed om te gaan met leeftijdsgenootjes en stond er vaak verloren bij. Zijn reacties zijn of heel high of low, dus geen grijs gebied. Nu zullen velen het met mij eens zijn dat dit hoort bij de ontwikkeling en ik er niet perse iets achter moet zoeken. Maar hij heeft dus erg veel moeite met nieuwe dingen ondernemen. Wij merken dat dat veel van hem vraagt. Op de opvang kan het hem daarom best te veel worden soms als het een drukke dag is op de groep (lees; 10+ kindjes in het lokaal). Dan loopt hij naar een stille hoek en staart een half uur wel naar de muur.. slaat zijn handen over zijn oren en gaan zijn kaken trekken. Het was best even slikken toen wij dit ts horen kregen. Hij vind dingen heel snel heel spannend, zoals een theatervoorstelling of wem bezoek aan hem zwembad heeft hem helaas 2x paniekaanvallen gegeven. Ik ben nu op zoek naar hulp en weet niet zo goed wat ik moet verwachten.. ik zoek lotgenoten waarbij dit bekend klinkt. Wat heeft jouw kind geholpen? En wat is er gediagnostiseerd? Wij vermoeden hsp, hoogsensitieve kind met een sterke eigen wil.
Hier een jongen vd zelfde leeftijd. Ik ben blij dat hij nu begint te praten.. laat staan in 2 talen tellen hahahah. Samen spelen is lastig maar past helemaal bij de leeftijd. Verder lijkt wat ik lees idd erg gevoelig voor druke/geluid. Misschien kunnen ze daar anders op anticiperen op het kdv en hem op drukke momenten Misschien iets anders laten doen?
Wat is de sfeer/toon/boodschap van het gesprek? Maken de leidsters zich zorgen?
Of vertellen ze hoe de dag was, en maak jij je daardoor zorgen?
Hoe erg is het als een kindje even (half uur) naar de muur staart? Als het hem teveel is geworden en hij gaat dit uit zichzelf doen, heeft hij dus iets gevonden om even te ontprikkelen, super knap!
Ik heb wel wat ervaring met vergelijkbaar verhaal. Ik heb bewust gekozen voor (nog) geen label, maar hulp te zoeken voor specifieke symptomen waar we tegen aan lopen (kindje is nu bijna 8). Kind komt prima mee, maar is duidelijk anders. Zij zit op haar eigen verjaardag lekker alleen op haar eigen kamer. Hoe knap! Ze kan, tegen groepsdruk in, aangeven en doen wat ze nodig heeft. Andere keren gaat het goed, en kan ze de groep wat langer verdragen (als het iemand anders verjaardag is). Op bezoek bij de familie gaat ze regelmatig even naar eigen kamertje apart (we vragen altijd samen waar ze even kan terugtrekken). Lukt dat niet, dan maken wij saampjes altijd het grapje, dat ze maar even rust (=lang) moet poepen.
Het ene kind is het andere niet. Net als volwassenen hebben kinderen nou eenmaal totaal verschillende karakters en voorkeuren. Dat “hoog sensitieve” is geen diagnose, maar een karaktertrek. Zoals zovele. En ik weet waar ik het over heb want ik heb er een thuis en ben er zelf ook een 😉 Je kind is echt nog een heel kleintje, nog maar net 2! Dan vind ik het niet zo gek dat een drukke groep van tien kindjes heftig is, twee dagen opvang veel (mijn zoon had op die leeftijd altijd een terugslagdag na de ene dag opvang die hij had, en dat was een heel rustige opvang!), laat staan een zwembad (paniekaanval: herkenbaar bij zoon!) of een theatervoorstelling. Ook al vinden de meesten dat misschien leuk; niemand heeft mij ook ooit een plezier gedaan met drukke feesten en grote gezelschappen.
Volg je kind. Je leert hem steeds beter kennen. Misschien is er iets “mis”, maar ik zou het eerst rustig eens even aanzien (eventueel met wat via het CB? Die kunnen hier ook voor verwijzen dat).
Je noemt kenmerken van ASS (autisme), maar je kindje is nog te jong om hierin iets vast te stellen. Komt ASS in je (mans) familie voor? Wat wel kan, is hulp krijgen op basis van de klachten ipv een diagnose.
Als zijn gedrag leidt tot problemen (bijvoorbeeld omdat je merkt dat je kindje zich niet goed voelt, of zich niet goed ontwikkelt) zou ik zeker vragen om hulp. Voor je zoontje, maar ook voor jullie als ouders. Dat kan via de huisarts of het consultatiebureau.
De opvang te druk vinden betekent niet meteen dat je op zoek moet naar een label voor je kind. Creëer wat meer rust. Misschien is een gastouder een goede optie. Met twee jaar hoef je nog niet naar het theater of zwembad. Niet ieder kind vind dit leuk. Mijn jongste was ook veel meer gebaat bij rust dan mijn oudste terwijl hij daar nu.echt geen last meer van heeft.
Ik ben het hiermee eens, jullie zoon is nog veel te jong voor een diagnose. Ieder kind is anders en het is niet gek dat hij nog niet samen speelt toch, volgens mij doen kinderen dit vanaf 3 en dan is het nog moeilijk. Maargoed ik maak oordeel alleen aan de hand van jouw verhaal weet niet waar de opvang zich zorgen over maakt.
Labels zijn maar labels .. hooggevoeligheid komt zelden alleen. Zit vaak bij hoogbegaafdheid, autisme, add, dyslexie etc.. we hebben hier een gezin met al die labels door elkaar. En dus ook kids die flink overprikkeld kunnen raken waar mijn dochter (hb) daar de kroon mee spant. Zij kan er alleen beter mee omgaan dan zoons (ene ASS ander ADD). De vraag is vooral, waar heb je hulp bij nodig? Met ouderbegeleiding (vanuit gemeente moet dat komen) kom je vaak al heel ver met wat tips en trucs.
Hier helpt het om alles voorspelbaar te maken. Dus zoveel mogelijk regelmaat, bij verandering (bijv we gaan weg) dat al op tijd aankondigen en herhalen en dan ook niet ‘we gaan weg’ maar wat verwacht je dat het kind op dat moment doet dus ‘dan gaan we schoenen aan doen en naar de fiets’ En wij hebben andere opvangvorm gevonden waar ze veel minder prikkels van krijgen (op een boerderij een kdv/bso). Zo klein hielp op gezette tijden rustmomenten, koptelefoontje ..
Ik zou niet naar een diagnose zoeken, ieder kind is anders en ik lees helemaal niks geks eigenlijk. Mijn dochters vinden beide de opvang ook te druk en te overweldigend. En vooral de oudste is heel prikkel gevoelig (is nu bijna 6 en het is iets minder geworden met de jaren). De jongste vond er de eerste 1,5 jaar op de opvang niks aan, heeft nooit gespeeld, altijd gehuild en zat wat stilletjes alleen om haar heen te kijken of bij de leidsters op schoot. Het liefst met een boekje en weg van de drukte.
Misschien is de opvang geen goede plek voor jouw kindje, wellicht kun je opzoek naar een oppas aan huis of een gastouder? Dat scheelt al heel veel prikkels.
Daarnaast ben ik het wel eens met nog-even, waarom zou je een kind van twee mee nemen naar een theater? Of naar een druk zwembad, terwijl je weet dat hij snel overprikkeld is? Daar is jouw kind nu duidelijk niet aan toe. Dat word misschien leuk als hij 5 is. Misschien moet je je kindje nog iets beter leren kennen, in wat hij wel of niet aan kan. En pas je daar op aan. Ga dingen doen die hij wel leuk vind en bouw zoveel mogelijk rust in.
Ik herken op bepaalde gebieden mijn dochter hierin. Die is zeer zeker hooggevoelig, maar ook enorm empathisch en sociaal, geniet erg van 1:1 contact met leidster en kinderen, of een klein groepje kinderen. Ik herken ook soms de oren afsluiten en het op en neer bewegen van de kaak (tic) maar ik zoek er verder weinig achter behalve dan dat ze gevoelig is.
Wel houd ik er rekening mee. Zo hebben we onze dochter op de woe naar het kdv, dat is de rustigste dag met een klein groepje peuters en toch 2 leidsters. Ze heeft het daar itt tot jouw kindje wel goed naar haar zin. Ze is 3 dus wel ouder. (maar dit was de eerste 1,5 jaar veel minder)
Ook heeft ze een jaar een gastouder bezocht, ze had het hier naar haar zin maar liet ook hier wel dezelfde gevoeligheid zien. We hebben gewacht met de peuterspeelzaal tot bijna 3 jaar vanwege de prikkels daar. Ik zie dat met 2 jaar veel kindjes huilen, het erg intens vinden. Onze dochter vindt het druk, maar speelt er wel heerlijk en doet leuk mee. Ook 0 problemen met wennen dus ik zou zoiets ook overwegen mocht je aan de psz denken tzt.
Verder moet jij rust inbouwen. Hsp is geen diagnose, maar een eigenschap. Dat betekent dat jij de voorwaarden moet creëeren op dit moment en op een later moment psycho educatie kan geven (wat kan ik doen als ik overprikkeld ben)
Theater en zwembad zou ik gewoon niet doen op dit moment. Zwemmen over een jaartje weer eens doen of in het buitenbad straks. Daar heb je vaak geen drukke muziek enz en scheelt al. Lekker wandelen, naar de speeltuin enz past ook goed bij deze leeftijd.
Wat betreft die sterke eigen wil helpt het hier om het gevoe/behoefte te benoemen achter het gedrag. Dus bv: jij bent boos / verdrietig want…. Na de boze bui die ik dan laat heeft mijn peuter altijd behoefte aan een knuffel (reguleren) en kan ze weer verder.
Ik zou me dus niet te veel zorgen maken, maar wel zelf meer rust creëren. Op dit moment kan je ook niet anders want het is nog veel te vroeg voor een diagnose
Herken je ook deze eigenschappen bij jezelf of je man?
Klinkt als een introverte peuter, ik zoek hier niet direct iets geks achter. Mijn, nu kleuter, is ook introverter dan zijn broer en dat uit zich redelijk gelijk. Moeite met drukkere plekken, nieuwe mensen en lokaties spannend vinden, langere tijd nodig hebben om te wennen.
Met 1,5 jaar frustraties krijgen als iets niet lukt is natuurlijk ook niet heel gek. Die frustraties zijn nodig om te leren. Dus dat vind ik niet bijzonder. Maar goed, beide jongens stonden hier al met 12 maanden te stampvoetend als ze boos waren🤣 Verder is mijn oudste extraverte kind een academisch kind. Gek op dingen leren, proefjes doen, boeken lezen, documentaires kijken etc. Mijn intraverter kind is echt een speelkind. Trein banen bouwen, met autootjes spelen, spelen met poppetjes en beestjes. Hij kan zichzelf echt fantastisch vermaken. Liep met 12 maanden door het huis met een mandje met een bakje, lepeltjes, een balletje en andere prulletjes, uren was hij zoet. Iets wat zijn oudere broer niet kon🤷🏻♀️
Mijn vraag: heb je last van zijn "gedrag" of heeft hij er last van? Wat is je hulpvraag?
Hier heeft de oudste inmiddels twee labels. Niet omdat ik dat nodig vond, maar toen onze zoon ongelukkig werd door het onbegrip op school en zij niets deden zonder labels zijn wij hulp gaan zoeken. Dit omdat school helaas niets deed zonder label. De jongste laat inmiddels thuis, bij opa en oma en mensen die hij vertrouwt ook wel kenmerken zien en er zit een grote kans in dat we met hem het traject eerder opstarten omdat hij door zijn introverte karakter minder het achterste van zijn tong laat zien op school maar daardoor ook niet gezien word in wat hij eigenlijk nodig heeft om optimaal te kunnen groeien.
Ik ben dus niet tegen diagnoses maar vraag jezelf af welk doel het dient? Als jij je kind ervaart als een kind wat hoogsensitief is dan zou ik gaan kijken waar dit zich uit en wat jouw kind nodig heeft en hoe je dat kan regelen. Daar is geen diagnose voor nodig. In het geval van drukte op de opvang, als dat vaak voorkomt dan is misschien een gastouder een prettigere plek voor hem. Als een theater voorstelling of zwembad spannend is, waarom dan niet nog een jaartje wachten en het dan nog eens proberen? Ook kinderen van 2 hebben al een eigen persoontje hè, en er is niets mis mee als je niet van drukte of zwemmen houd☺️
Heel eerlijk: wat jij allemaal van hem vraagt, past niet bij een peuter... Net 2 en een theater? Dat is vreselijk overweldigend... Stop met naar een diagnose zoeken. Ga liever hem bieden wat wél bij hem past: geen grote drukke groep, geen overweldigende ervaringen. Kijk naar hem en wat bij hém past, ipv wat jij denkt dat de gemiddelde peuter leuk zou moeten vinden... Dit kind verlangt naar rust. Geef hem dat. Als hij 5 is, kun je hem altijd nog laten diagnosticeren- als je dat dan nodig vindt. Zorg nu voor een veilige omgeving.
Het is niet aanvallend bedoeld... hooguit wat snel opgeschreven Ik heb meer kinderen zien lijden onder de drukke groepen op een kdv. Het ís er ook de hele dag herrie. Niet iedereen kan dat filteren... (en als de Arbo zou komen meten, voldoet geen enkel kdv aan de toegestane geluidsnorm voor werknemers- dus dat een kind daar last van heeft, is eigenlijk nirt gek...)
Hsp is geen diagnose. Hsp-gedrag is wel veel voorkomend bij hoogbegaafde kinderen of kinderen met autisme. Ik zou overleggen met het cb en je hulpvraag daar wegleggen.
Dankjewel voor het reageren. Het is compleet nieuw voor mij. Het klopt dat Hsp inderdaad geen diagnose is. Ik hoop snel te horen van het consultatiebureau.
Hij is ondertussen ruim 5, zit in groep 3 en haat school 😅 Het is met momenten heel moeilijk thuis. Hij was zo'n 2,5 toen het kwartje echt begon te vallen. Toen alleen nog cognitief (alfabet in Nederlands en Engels, alle letters actief en passief kennen, korte woordjes lezen, alle getallen tot 100 herkennen). Toen was het nog leuk 😉 Maar al snel begon zijn sterke wil, drang naar autonomie, hooggevoeligheid, enorm sterke emoties etc naar voren te komen. Zoek maar eens op zijnskenmerken van hoogbegaafdheid. Wellicht herken je hem hierin.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Peuters
reacties (19) Verversen