Ik vraag me soms af hoe het bij anderen gaat. Bij ons komt er best veel op mijn schouders neer, maar dat komt vooral door de stoornis van mijn man. Hij is wel super behulpzaam en praktisch, vraagt vaak: kan ik nog wat voor je doen? Dus hij helpt wel, maar ik ben altijd eindverantwoordelijk voor eigenlijk alles. Wij boeken bijvoorbeeld last minute een vakantie. We hebben een keer op een goede avond besproken wat voor vakantie het ongeveer wordt, ik heb me georiënteerd, stel hem een paar vragen zoals: hoelang wil je maximaal rijden. En over een paar weken zeg ik als hij thuiskomt: ik heb een vakantie geboekt. Soms vraag ik me af of zulke dingen specifiek bij onze relatie horen door de omstandigheden of dat het overal zo gaat.
Ps. Ik ben heel tevreden hoe het gaat bij ons. Maar soms vraag ik me af of iets A. Karakter B. Z'n stoornis of C. Mannelijk is;)
Hoe gaat dat bij jullie? Denk aan vakanties, planningen, financiën, boodschappen, keuze maken bij spullen aanschaffen, belastingaangifte, formulieren invullen...
Ik doe vrijwel alles. Van financiën, school dingen voor Kids, huishouden , planning , zwemlessen, sporten voor de kinderen, vakanties boeken , spullen inpakken. Als iets kapot is in huis vervangen of iemand inhuren etc
Ik heb geen zin in geklaag gemopper en hij is best lui. Dus toen ik daar achter kwam paar jaar na onze verkering kon ik 2 dingen doen.. of ruzie er over blijven maken , of het accepteren en zelf doen.
Als ik vind dat hij iets moet doen of mij ergens nij moet helpen geef ik dat aan. Maar ik wil geen geklaag van hem dat de vakantie niet goed is of dit moest gebeuren of dat.. ik heb de controle niet zeiken anders zelf doen. Zo sta ik erin.
Daardoor hebben we een fijne relatie en hij uit zijn werk alle aandacht voor de kinderen. Na het eten ruim ik op en legt hij de kinderen in bed. Of helpt hij met douchen etc. Dat geeft mij de tijd om weer op adem te komen.
Bij ons was dit ook niet heel gelijk verdeeld. Mijn man deed juist veel meer, waarschijnlijk omdat hij van nature meer een 'aanpakker' is en beter knopen kon doorhakken. Maar met de komst van kinderen wilde hij dat dat anders ging. Het hielp juist dat we een paar verantwoordelijkheden bij mij legden die ik leuk vond / goed kon. Na een tijdje wende het dat ik degene was die daar de keuzes over maakte of bijhield wat er gedaan moest worden. En hij vond het fijn dat hij een last minder had.
Door omstandigheden werk ik fulltime en is mijn man huisvader. Hij regelt het huishouden, ik de boodschappen. Dus in dat opzicht regelt hij alles. Maar als het echt op klussen regelen / vakanties boeken / dingen voor de kids op school etc is dan regel ik alles, heb ik overzicht en voert hij de dingen uit zoals ik hem voor zeg want hij is op dat vlak echt heel snel het overzicht kwijt en is er totaal niet goed in. Zn normale routine gaat goed maar daar vanaf wijken dan loopt alles in de soep. Nooit het ‘stempel’ gehad maar ik denk dat ie hoog op de autisme ladder scoort… Klinkt een beetje alsof ik uitvoerder ben en hij niet zelf nadenkt 🫣 maar op zulke momenten is het voor ons beide de beste oplossing.
Hahaha herkenbaar. Maar ik hoor dit dus van veel vrouwen, dat het ook een beetje man-eigen is. En dat zie je ook wel in de antwoorden van de poll. Ongeveer de helft doet het 50/50 en bij de andere helft doet de vrouw alles. Gezinnen waar de man alles regelt zijn echt zeldzaam;)
Mijn man regelt de auto en ik de rest. Mam werkt 60 uur en ik 16. Ik regel dus alles als cadeautjes, boodschappen, huishouden, nieuwe kleding kids, financiën, contracten, onderhoud, vakanties, contacten op school. Soms vraag ik of hij het er mee eens is, maar meestal regel ik gewoon.
Regelingen doe ik allemaal (zoals afspraken kapper, tandarts, dokter, gesprekken op de crèche, school, psz, extra opvang aanvragen, vakanties, weekmenu, boodschappen, kleding, feestjes, etc), verder wel ongeveer 50/50
Ik ben nu alleen maar als ik kijk naar mijn laatste relatie... Vakanties plannen: alle beslissingen samen, hij reed (ik heb geen rijbewijs) Planningen: ik Financiën: meestal ik Boodschappen: samen het lijstje maken maar dagelijkse boodschappen deed hij meestal (hij werkte in een supermarkt) en de grote boodschappen deden we samen Spullen aanschaffen: samen overleggen en beslissen Formulieren: hij, ik ben zo slecht met papieren Huishouden: vooral ik omdat ik toch 24/7 thuis ben, maar als hij thuis was nam hij ook dingen op zich zoals koken en stofzuigen
Ik regel heel veel. Maar bv bij online bestellingen: ik zoek alles uit, stuur de link, en vraag hem te bestellen. Met mijn dyscalculie en geldzaken de beste optie. Zou zomaar eens 101 euro storten ipv 11,0 euro ofzo. Lol 😆. Mental load ligt toch wel bij mij. Maar de administratie bijhouden van betalingen enzo ligt dan weer bij hem. Hij heeft bv ook alle bankpapieren en notarispaperassen nagelezen van ons huis. Boodschappen, eten, kledij, doktersafspraken,... is voor mij.
Hij rijdt ook wel vaak als we lange ritten doen en op drukke/onbekende wegen. Gras afrijden houdt hij dan ook weer in de gaten.
Er zijn statistieken over; heel veel stellen denken dat ze het 50/50 doen, in werkelijkheid is dat maar ongeveer 10% (kan de bron even niet meer vinden helaas). Vooral na de geboorte van het eerste kind komt er heel erg veel van de zorg en het organisatorische deel daarvan (kinderfeestjes plannen, bezoeken consultatiebureau regelen, kleding kopen als die te klein dreigt te worden, eerste keer tandarts plannen, bedenken om met zindelijkheidstraining te beginnen, etc. etc.) en het huishouden bij de vrouw neer. Heeft allerlei redenen. Ik geloof er niks van dat dat aan "de man" ligt, in ieder geval, niet dat dat biologisch zo bepaald is. Wel cultureel. Ik vind het heel mooi verwoord in deze bekende comic: https://english.emmaclit.com/2017/05/20/you-shouldve-asked/ Ik ben me er hier van bewust geweest en daarom hebben we hier echt veel gesprekken vooraf over gehad en een duidelijke verdeling. We werken evenveel uur betaald (3,5 dag, allebei 1,5 dag alleen kinderen+huishouden) en we hebben de taken in huis expliciet verdeeld. Ik durf wel te zeggen dat wij wel bij die 10% horen die het 50/50 hebben verdeeld, en dat is ook hoe we het graag willen dus dat is mooi. Proberen ook niet te snel in de standaard verdeling de vallen. Dus hij is 1e contactpersoon bij consultatiebureau, school, kinderopvang, en de boekhouding ruleren we in principe elk jaar.
Herkenbaar! Er is inderdaad een verschil tussen tijdverdeling in daadwerkelijk klusjes doen en de verdeling van verantwoordelijkheden. Als een van de twee altijd vraagt wat hij kan doen, heeft de ander altijd van alles aan zijn/haar hoofd en moet een hoop organiseren. Wij hebben toen ik van de eerste zwanger was ook een verdeling gemaakt van verantwoordelijkheden en daarmee zelfs de kleinste dingen verdeeld (wie doet het contact met de schoonmaakster, wie zorgt er voor de planten, wie zet het vuilnis buiten, wie let er op de was...). Delegeren mag zeker, maar je blijft hoofdverantwoordelijk zeg maar. Klinkt een beetje overdreven misschien, maar het helpt bij ons erg goed. Zo zijn er dingen waar je je in principe niet mee bezig hoeft te houden en andere dingen die je helemaal zelf plant.
Maar inderdaad, wat met de kinderen te maken heeft ligt voornamelijk bij mij (ook omdat ik hier meer een mening over heb). Daar staat tegenover dat mijn vriend heel veel andere dingen oppakt: administratie, kluswerk in huis etc... Ik denk dat het redelijk 50/50 is. We werken ook allebei even veel, dat maakt het verdelen makkelijker denk ik.
Leuk om te lezen! Mooi dat jullie dat zo geregeld hebben. Het zou echt niet ons ding zijn. Vooral omdat ik er zo in sta van: als iets mij minder moeite kost, zie ik geen reden om het hem te laten doen puur voor de 50/50 verdeling. Wat ik heel veel terugzie is dat mensen met 50/50 verdeling daar veel over praten. Die tijd besparen wij mooi hahaha
Haha nou dat valt wel mee hoor, we hebben gelukkig niet elke week een huisvergadering en evaluatiegesprek ;) Gewoon een paar gesprekken in de zwangerschap hoe we t voor ons zagen. En af en toe een check of we beiden nog happy zijn met hoe het gaat, maar dat vind ik er sowieso bij horen in een relatie. Het scheelt denk ik ook dat we dit vanaf het beginnen hebben gedaan. Dus het is niet zo dat ik eerst 100 deed en nu dingen aan hem moet delegeren omdat het 50/50 'hoort' ofzo. We hadden beiden nog nooit een luier verschoond toen we onze oudste kregen, dus we hebben dat tegelijk geleerd, het is niet dat hij daarin achterligt op mij. En het levert meer op dan (kortetermijn)tijd; ik kan zonder zorgen weg (zie vriendinnen/familie die als ze weggaan voor bijvoorbeeld een hele dag en avond, eerst honderd instructies moeten geven, eten klaar moeten zetten, tassen moeten inpakken, etc.), we begrijpen elkaar goed want we weten allebei hoe het is om een hele dag met peuter en baby en huishouden te zijn, we kunnen fijn overleggen en hij komt ook met ideeën over de opvoeding en hoe we dingen als zindelijkheid enzo aanpakken, ik hoef niet de hele tijd aan alles te denken in mijn eentje want hij neemt ook initiatief, ik vind het ook heel prettig om dit als rolmodel mee te geven aan onze kinderen. Dus voor mij ideaal :) Fijn dat jij je ook happy voelt hoe het bij jullie gaat, en dat de stoornis daar dan geen vervelende invloed op heeft!
Mijn man is meer van "zien we dan wel" en ik ben echt van het plannen. Dus ik neem het ook vaak over omdat ik gestresst word van zijn "we zien wel" maar als ik ziek ben oid dan kan hij het prima overnemen.
Voor de kids vind ik routine en regelmaat ook belangrijk dus zeg ik dan "wil je de baby of hun naar bed doen"? Anders zijn ze over een uur nog wakker haha
Als het op regelen gaat dan doet mijn man dat echt altijd . Behalve , dokters afspraken doe ik graag samen. Maar voor de rest doet hij zelf alles. Enige wat ik doe is huishouden en op kids zorgen . Wel doet hij ook nog eens super veel met de kids , en ook qua huishouden.
Hier eigenlijk precies hetzelfde. Ik zeg wat ik wil. Man regelt alles en ik zorg voor de kinderen en het huishouden. Ik regel dus al de huishoudelijke dingen en mijn man al de financiële dingen, of dingen die veel geld kosten
De taakverdeling is wel 50/50, maar de meeste regelzaken, initiatieven en reminders doe ik. Dodelijk vermoeiend. En dan ben ik degene met de stoornis 😅🫣
Als het op regelen gaat dan doet mijn man dat echt altijd . Behalve , dokters afspraken doe ik graag samen. Maar voor de rest doet hij zelf alles. Enige wat ik doe is huishouden en op kids zorgen . Wel doet hij ook nog eens super veel met de kids , en ook qua huishouden. Boodschappen doe ik dagelijks, maar net als vlees ect doet hij zelf . Ik werk ook niet dus hij onderhoudt het hele gezien
Ik denk dat de rolverdeling bij ons 50/50 is. Afspraken onthouden / plannen / verjaardagscadeautjes / boodschappen / spullen aanschaffen zijn dingen die ik meer doe. Dingen als belastingaangifte, bellen voor een reparatie oid doet mijn partner. Ik ben zelf niet zo adrem / assertief dus als er iets telefonisch geregeld moet worden dan vraag ik mn partner altijd om het te doen
Als het op vakanties neer komt of andere plannen doen we het echt samen. Voor de boodschappen ben ik meestal verantwoordelijk, al bespreken we wel wat we bestellen (picnic en hellofresh). Extra boodschappen tussendoor pakken we beide op (o het brood is bijna op, ik haal wel even) Belastingaangifte etc doet mijn man altijd maar andere financiële zaken doe ik weer. Ook het huishouden doen we grotedeels samen.
Doen veel samen, maar uiteindelijk ben ik wel "de baas" haha. Ik regel veel, hij maakt/klust alles. Qua Kids komt over het algemeen op beide schouders terrecht
50/50… waarbij we een deel van de ‘werkzaamheden’ wel hebben toebedeeld, zo ben ik ook chef vakantie 😉 maar onder de streep dragen we in gelijke mate bij denk ik. Ik zou het niet helemaal uit verhouding willen, vind ik persoonlijk ook niet van deze tijd. Snap wel heel goed de uitzonderingsgevallen zoals bij jou hoor. En als iedereen tevreden is, is het natuurlijk sowieso goed.
Haha ieder z'n ding. Hij werkt een stuk meer dan ik, dus ik vind dan dat ik thuis wel wat meer mag doen. Plus ik kan mijn werk combineren met het huishouden ondertussen, dus dat is eigenlijk 100% mijn terrein. Maar hij is niet zo iemand die thuiskomt en met z'n voetjes omhoog gaat. Het gaat me puur om de regeldingen enzo, soms voel ik me net zijn moeder ofzo. Zeker omdat ik hem houdt aan zijn eigen "leefregels" dus ook gerust weleens zeg: 10uur thuis eh?... als hij doordeweeks weggaat haha.
Het verschilt bij ons een beetje. De financiën, belastingen, verzekeringen, etc. doet mijn vriend, omdat ik daar niets van begrijp en ook niet echt wil begrijpen. Hij werkt ook meer in die sector dus hij vindt het veel interessanter om te doen en kan het gewoon beter. De vakanties doen we echt samen, maar dingen in huis, boodschappen, dingen met/voor de kinderen, etc. wisselt gewoon heel erg. Beetje afhankelijk van wie er op dat moment veel werkt/druk is met werk/studie, etc.
Als ik er niet aan denk, dan gebeurt het niet of op het allerlaatste moment. Ik moet mijn man echt opdrachten geven haha. Hij doet het in ieder geval wel
50/50. Het onderwerp verdeling zorg/werk staat hoog op de agenda en we hebben het er vaak over. Ook de mental work load waar je het over hebt (alle regeldingen) verdelen we gelijk. Soms de een meer, soms de ander meer....maar nooit vanzelfsprekend dat er eentje meer doet.
Regeldingen zijn verdeeld naar ‘interesse’ zeg maar. Hij verzekeringen, auto-onderhoud en belastingen. Ik meer de regeldingen rondom school, verjaardagen, cadeautjes en sport en muziek (behalve de voetbal van 1 vd kinderen; dat doet mijn man dan weer). Vakanties zoeken we altijd helemaal samen uit; de uiteindelijke boeking qua invulwerk doe ik dan meestal. Belastingaangifte doet hij in principe qua invulwerk, maar we controleren en versturen m altijd samen.
We zijn echt een team wat dat betreft en dat vind ik heel prettig. Mijn man loopt nergens voor weg.
Haha je laatste zin. Dat gebeurt hier ook niet hoor, maar er komt wel kortsluiting in z'n hoofd als er iets moet gebeuren wat hem niet ligt. En dat is beter van niet:) tis meer dat ik dan de grenzen stel en zeg dat ik het overneem.
Bij ons echt 50-50. Ik doe vaak de bel-regel-dingen. Dit gaat mij makkelijker af. Ook wegbrengen en ophalen kinderen. Mijn man doet belastingaangifte, douche schoonmaken, boodschappen, gazon/tuin, kookt het meest van ons, klusjes in huis etc. Werkt fulltime. Ik breng iets meer tijd door met de kinderen, verdeling is denk ik 40-60 daarin. Ook doe ik meer in huis en de borders in de tuin. Verjaardagen bereiden we samen voor. Eigenlijk heel tevreden
Oja en ik doe de nachten haha. Die wegen zwaar in het geheel 🤓😝
Is dat even toevallig deze topic. Mijn man is vroeger altijd heel erg in de watten gelegd. Z'n fietsje stond altijd voor hem klaar. Boterhammetjes werden gesmeerd etc. Opzich natuurlijk niks verkeerds aan maar dit maakt wel dat hij nu echt "makkelijk" is en weinig ziet hier in het hh. Ik ben momenteel 6 weken zwanger. Dus heerlijke hormonen. Nu kom ik vandaag thuis van een dagdienst, is het aanrecht nog vol en staat de vaatwasser die schoon is ook nog helemaal vol. Ik word dan zo pissig. Als ik bijv in het weekend werk en ik vraag of ie de was voor me wilt ophangen zal hij dit ook zeker doen. Maar gewoon.... ik moet continu overal achteraan. Hij is bijna elke avond werken. Dus het komt echt veel op mij neer. Ik ben gesloopt. Nu wil ik echt straks een gesprek met hem aangaan dat ik toch wel echt meer van hem wil verwachten. Want dit ga ik echt geen 7 maanden meer volhouden.
Kan hij niet minder werken 's avonds? Wij bespreken op zondag de weekplanning samen, en op basis van de verplichtingen en mijn gezondheid maken we de beslissing hoeveel mijn man kan werken 's avonds. Ook de reden dat ik minder ga werken na mijn zwangerschap straks.
M'n man regelt de verzekeringen, belasting en hypotheek dingen. Dat stukje "regelwerk" is hij beter in. Maar verder organiseer ik eigenlijk alles, van vakanties, onze rekeningen, zaken rondom school en opvang, zwemles, etc. Als ik het niet doe gebeurd het niet 😅 als ik 'm 'n heel concrete opdracht geef word het wel uitgevoerd, maar vaak niet zonder reminders helaas.
Dat verschilt hier per onderwerp. Hij gaat meestal over de verzekeringen, de auto's en de belasting. Ik ga over school, feestjes, zwemles. Hij over voetbal. Hij gaat met de jongens naar de kapper, ik ga met de kinderen naar de tandarts. Dat heeft met name te maken met interesse en praktisch oogpunt, het is vanzelf zo gegroeid en niet afgesproken. Hij gaat bijvoorbeeld naar de militaire tandarts waar wij niet heen kunnen en ik neem de kinderen mee met mijn afspraken. Hij gaat zelf naar de kapper en neemt dan ook de jongens mee, mijn dochter en ik gaan nooit, ik knip ons. Ik werk minder en ben vrij op woensdag en vrijdag, waardoor ik meestal de feestjes en speelafspraken en zwemles heb. Hij traint de voetbal. Zo pakken we allebei de dingen op die we tegenkomen.
Vakanties, meubels en andere grote/leuke dingen doen we samen. Financien ook, hypotheek, sparen, etc.
Boodschappen doen we allebei 1x in de week, dus de ene keer bepaalt hij, de andere keer ik. Verdeling precies 50/50 is het ook weer niet, maar we zijn hierin wel partners. Hij kan mij er voor alles bij halen en ik hem zeg maar en als er een van ons uitvalt dan blijft de boel gewoon draaien. Ik zou het niet prettig vinden als dit uit balans is en ik hem achter zijn broek aan zou moeten zitten. Ik vind het wel fijn dat we op dit vlak gelijken zijn.
Ik heb van Januari tot april 4 maanden gewerkt. Alles verlies thuis heel soepel. Partner deed de was en alle standaard dingen. In de vakantie trok ik de koelkast open... Heel die achterwand onder de schimmel. Dat zit niet in zijn systeem dus dat ziet hij niet. De vakantie ik heb alles uitgezocht, datum en activiteiten, hij doet de eindcontrole en de betaling. Als ik iets wil moet ik het zeggen anders weet hij het niet en hij is gewoon snel tevreden. Zelfde met de kids, als ik vraag wat ze willen doen kom ik met opties, ze weten niet wat de mogelijkheden zijn, bijvoorbeeld of een speeltuin tot de mogelijkheden behoort of miss een attractiepark of dierentuin. Dus als ik iets van hem verwacht moet ik het zeggen, als ik wil dat de kids iets bedenken geef ik ze keuze opties of een zoekapp.
Hier precies hetzelfde, ik kon me er enorm aan irriteren, omdat ik van huis uit gewend was dat mn moeder 0,0 initiatief neemt en mijn vader alles, maar dan ook alles regelde.
Maar ik ben erachter gekomen dat ik wat dat betreft veel op hem lijk (lees: hyper controlfreak ben). Dus ik vind het ook wel fijn om zoveel zelf ‘in beheer’ te hebben. En het scheelt dat mijn man, echt mijn tegenpool is. Die kan alles juist goed uit handen geven en veel boeit hem ook gewoon niet, of vind alles best (of we überhaupt op vakantie gaan ja of nee, waarheen etc, maakt hem niks uit).
Dus we vullen elkaar goed aan, kan ik nu zeggen. Alleen jaarlijks de zorgverzekering checken en oversluiten van hem vind ik soms frustrerend want van hem hoeft het dan niet en zit er dus als een of andere puber bij te mokken 🤭
Maar sommige dingen betrek ik hem wel speciaal, ‘kunnen we vanavond even kijken hoe we dit en dit gaan doen’?
Maar overal gaat het wel weer anders, doe wat voor jullie werkt 🥰
Hahaha zorgverzekering oversluiten gaat zo: schat, wil je dit jaar fysio of niet? Okee, top. Dan hebben we vanaf nu een nieuwe verzekering. 2 weken later: hier is je nieuwe zorgpas, gooi die andere gelijk weg alsjeblieft.
Haha ja klopt zo gaat het bij ons ook ongeveer, maar ik kloot altijd met zn digid en dan lukt het niet enz. Dus ik roep hem dan ff om dat iig zelf te doen😅 maar verder dingen als financiën doe ik ook. Hij kijkt daar echt niet naar om🙊 of het consultatiebureau voor ons zoontje, veel van dat soort dingen zijn voor mij. En dat is ook prima, hij doet dan weer veel klussen in en om het huis/schuur/auto etc. Dat kan ik dan weer niet 😅
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (47) Verversen