Wellicht dat er hier nog wat mensen actief zijn die mij misschien nog wel herkennen. De laatste jaren lees ik voor al mee maar plaats ik eigenlijk nooit meer wat. Tot nu. Ik merk dat ik aansluiting en begrip zoek. Wij zijn inmiddels alweer 4 jaar onderweg om zwanger te worden van een tweede kindje. Waarvan de eerste 2 jaar meer zo van nou zouden de wonderen de wereld nog niet uit zijn en raak ik spontaan zwanger? Tikkie naïef achteraf. Om zwanger te worden van onze dochter heeft een dikke 3 jaar geduurd, met daarvoor een vroeg miskraam bij 6 weken. Uiteindelijk starsein IUI gekregen, maar toch spontaan zwanger na een hsg onderzoek.
Inmiddels vanaf februari bezig met allerhande onderzoeken, waar onder weer een hsg , wederom prima en niets te zien. Zaad goed, inwendige echo ook prima. Bloedwaarden van beide in orde. Gynaecoloog achtte de kans hoog in dat ik alsnog binnen een half jaar zwanger zou worden na de hsg. Echter gaf hij aan alle begrip te hebben als wij dit niet meer wilde afwachten. Wat dus het geval was. Afgelopen maart gestart met IUI met clomid 100 mg, direct teveel follikels en moeten cancelen. Tweede ronde 50 mg ging prima.
Vervolgens overgegaan op overleap 75 IE ivm leveringsproblemen clomid. Wat ik elke maand terug hoor is dat "ze" verpleegkundigen, artsen ed altijd moeite hebben om de eierstokken goed in beeld te krijgen. Altijd een wisselend beeld, dan weer veel groei, dan weer veel minder. Het gaat alle kanten op en er is geen pijl op te trekken.
Tot twee maanden terug ging het nog enigszins ok. Vanaf dit moment was het werkelijk een puinzooi te noemen. Vorige cyclus moest ik werkelijk 6 dagen achter elkaar komen voor FM meting omdat er geen pijl op te trekken was zoals ik eerder al noem. Met als klap op de vuurpijl huidige cyclus, welgeteld 8 keer op en neer moeten rijden naar het ziekenhuis waarvan 2 keer ook bloed moeten prikken. Aan het begin dag 10 zo uit mijn hoofd zag het er voor het eerst keurig uit van wat ik begreep, inschatting was 3/4 dagen later de inseminatie. Echter de volgende dag wilde ik op eigen verzoek terug komen omdat mijn cyclus alle kanten op gaat en er ook wel eens op dag 8 al de IUI werd gepland.
Betreffende dag zag het er nog rooskleurig uit, alleen was het het geval dat 1 follikel op links zich terug trok, dus we waren er nog niet. Weer 1 dag later, dag 12 hadden ze het al over cancelen, want ineens zat er teveel. Volgens protocol de volgende dag terug. Arts bevestigde dat, dag later weer terug. Toen kreeg ik de keus, of cancelen, want de kans was aannemelijk dat de kleinere follikels nog verder zouden gaan rijpen. Of 1 dag later terug, met in het achterhoofd houdende dat de kans groot was dat het er inderdaad niet rooskleurig uit zou zien, met een minimale kans dat die follikels zich wel zouden terugtrekken.
Dag later terug, en wat bleek follikels hadden zich teruggetrokken, maar de dominante die moesten nog iets verder rijpen. Inschatting was op dat moment nog 2 dagen dan IUI. Maar alsnog volgens protocol 1 dag later terug. Ineens zat er weer minder, baarmoederslijmvlies was nog ok, althans nog wel 3 lagen maar wel minder dik, in 1 dag tijd van 10 naar 6 mm gegaan zo uit mijn hoofd.
Op dit moment wist de verpleegkundige eigenlijk niet meer wat er aan de hand was, terugkijkend naar alle metingen vroeg ze zich toch af of het niet slim zou zijn om bloed te prikken. Oestradiol waarde was die dag 210.
Ik moest 2 dagen later weer terugkomen, nogmaals bloedprikken, toen een waarde van 420. Eigenlijk wist ik al dat het slecht nieuws zou zijn, en inderdaad. Er was nog wel wat te zien, maar dit was klein.
Lijkt er dus op dat mijn eisprong is geweest, echter is er grote twijfel.
Dit is nu onze 5e poging, maar zoals het afgelopen 2 cycli gaat ga ik dit niet trekken. Het is te intensief omdat de rijping alle kanten op gaat, tevens ook vaak veel vrij vocht te zien zoals ze dat noemen.
Ik vraag me echt af of de IUI niet blind gepland hadden kunnen worden. Ik heb zoveel tegenstrijdig heden gehoord van verpleegkundige en artsen.
Over 2 weken hebben wij een evaluatiegesprek, en wij gaan dan ook pleiten voor IVF, dit is een gebed zonder einde op deze manier.
Alleen wat ik lastig vind, ik moet nu dus afwachten of ik uit mezelf ongesteld ga worden. Wat dan te doen, advies is gesprek afwachten. Dit omdat ze de dosering niet durven op te hogen. Lastige vind ik dat ik hoogstwaarschijnlijk voor dit gesprek ongesteld ga worden en er dus geen behandeling zal gaan plaatsvinden. Die 75IE heeft niet het gewenste effect, ophogen gaat niet. Maar ik wil geen maand weggooien.
Iemand ideeen? Of dit gewoon naast me neerleggen en afwachten.. Moeilijk.. en gekmakend.
Je zult het voor nu sowieso naast je neer moeten leggen, want je hebt niet eerder dat gesprek en dus zal er niet eerder een behandeling starten, welke het dan ook wordt. Misschien kun je het zien als een adempauze voor de volgende stap, even opladen voor jullie er weer vol tegenaan gaan. En een maand waarin jullie een goed plan maken. Dan voelt het wat minder verloren.
Het lastige lijkt me dat je ook voor IVF goede rijping van genoeg cellen nodig hebt, dus dan zit je hier waarschijnlijk ook mee. Ik kan me voorstellen dat ze sowieso het protocol van 6 IUI's volgen en ook liever nog bij een laatste IUI de juiste aanpak voor de rijping willen zoeken dan bij IVF. Maar aan de andere kant is wat je nu al 2 rondes meemaakt wel voldoende om sowieso iets anders te gaan doen nu. Misschien is het ook nog mogelijk dat jullie vooraf afspreken dat als je een IUI ronde start maar het weer anders loopt dan gepland, ze overgaan op IVF in die ronde. Of dat je overgaat op IVF maar als dat niet goed loopt er nog een IUI gedaan wordt. Je hebt dat gesprek echt wel nodig om dat je nu niet weet wat je opties zijn.
Hey! Wat rot zeg, is het misschien een idee om hormonen te spuiten ipv te slikken. Ik hoor vaker dat dat net wat beter te managen is dan orale medicatie?
Ovaleap dat gaat al om injecties , dus daar kan voor nu helaas weinig aan gesleuteld worden. Wellicht een ander type wel? Geen idee hoor , maar ik zou het liefst toch doorpakken nu ik er midden in zit .
Hoii, het lijkt niet helemaal op mijn ervaring maar wel dat het allemaal volgens protocol gaat en ze daar niet vanaf wijken. Ik spoot Gonal-f 25 eenheden, echt heel weinig maar ik had steeds het idee dat mijn lichaam er niet klaar voor was dus de timing niet overeen kwam omdat het laten groeien van de follikels toch voelde als kunstmatig. Ik heb op een gegeven moment in een cyclus ook weleens 2 spuiten niet gezet om de dag. Puur om wat later de IUI te krijgen die maand, kreeg hem soms al op dag 8 met een cyclus van 28 dagen. Die ronde was ik niet zwanger.
Na een maandje rust ben ik die maand daarna met poging 5 zwanger geraakt, collega van mij ook na een maandje rust en bij poging 5. Ik had de dag van inseminatie ook vruchtbaar slijm en toen had ik voor het eerst het gevoel dat de timing klopte. De inseminatie was toen op dag 11 volgens mij.
Respect voor waar jullie allemaal doorgaan. Dag in dag uit ziekenhuis in met al die onzekerheden pfff kan me voorstellen dat dat een aanslag is.
Kan je jezelf een maand rust gunnen van al dit? Even ontspannen met zijn tweetjes, het moois dat jullie al hebben vieren en opladen. En dan vol goede moed de nieuwe cyclus en metingen weer in? Dan is die maand niet verloren, die is even voor jullie drietjes. De volgende maand is weer voor de wens, al die ziekenhuisbezoeken, onzekerheden, hoop, etc
Enerzijds sta ik daar inderdaad wel voor open, het zou zeker voor mijzelf nu wel goed zijn. Maar ik heb toch wel echt grote angst dat het alsnog nu nog een hele poos gaat duren, het is dan zo moeilijk om het even te laten voor wat het is. Het is gewoon zo enorm frustrerend allemaal ..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Proberen ronde 16 plus
reacties (9) Verversen