Ik ben 32 weken zwanger van mijn eerste kindje en heb al een hele tijd last van bekkenpijn. Het is intussen zodanig erg geworden dat ik niets meer kan doen zonder pijn te ervaren. Daarmee bedoel ik dan ook echt elke beweging en/of houding doet me pijn. Slapen is dan ook bijna onmogelijk. Ik kan niet meer op mijn zijde liggen, beide kanten, zonder een intense pijn te ervaren ter hoogte van mijn schaambot. En als ik op mijn rug slaap, doet die pijn door het gewicht van de baby.
Ik probeer en doe echt alles waarvan ik te horen krijg dat het zou kunnen helpen. Uiteraard is mijn gynaecoloog op de hoogte, ik ga naar de kinesist, doe dagelijks oefeningen, slaap (voor zover ik het nog slapen kan noemen) met een kussen tussen mijn benen en neem paracetamol wanneer de pijn echt te intense wordt.
Heeft iemand nog een idee wat ik meer kan doen? Ik zou gewoon terug willen kunnen slapen, al is het maar enkele uurtjes per nacht. Ben bezorgd dat als ik zo verder moet/ verder ga, ik helemaal niets meer over heb wanneer mijn kindje geboren is.
Ik zou je een bezoekje aan de osteopaat aanraden! Ik ben dan niet zwanger meer maar hij heeft me echt van mijn bekken/rug klachten afgeholpen. Kon geen kant meer op. En nu ist echt zo goed als over.
Hij zei dat hij in een zwangerschap ook veel kan betekenen. Dus ik zou zeggen. Probeer het 1 keer
En kijkt je therapeut ook naar het complete plaatje? Als je nu bijvoorbeeld oefeningen krijgt om je bekken spieren sterker te maken, maar ze staan scheef of vast... Tsja dan heeft het geen zin. Moet je voor de spiegel staan in je ondergoed zodat hij je houding kan bekijken? Heb je een volgorde van verschillende oefeningen (eerst losmakende, dan stabiliserende oefeningen en dan kracht oefeningen voordat je weer mag opstaan) ofzo?
Als hij er van uitgaat dat je bekkeninstabiliteit hebt en het probleem zit hem in iets anders, dan is er nog ruimte voor verbetering misschien
Ik heb de eerste zwangerschap helemaal geen last gehad. Bij mijn tweede wel, vanaf 13 weken al. Ik kon, ondanks alle adviezen, niet meer lopen aan het eind. Die heb ik in een rolstoel doorgebracht. Ik ben om deze reden ingeleid met 38+5 weken, omdat ik echt niet meer kon. Na de bevalling was het gelijk weg. Als je er echt veel last van hebt, zou ik in jouw geval met de verloskundige overleggen welke mogelijkheden er nog zijn.
Ahhh wat erg voor je! Het kan zo je leven beïnvloeden… bij mij hielp de acupunctuur heel erg goed, ik weet niet of je dat al een keer geprobeerd hebt. Ik heb er 1 die ook echt gespecialiseerd was in dit soort dingen
Bij mijn dochter (9j) had ik het ook heel erg. Heel zwaar, maar je moet erdoor. Bij mijn zoontje (7j) had ik veel minder last ervan. Helaas heb ik nu sinds 4 jaar opnieuw heel veel pijn aan m’n bekken. Versleten zegt de specialist..
Zo rustig mogelijk aan doen. Dan maar even niet functioneren, je kan je ziek melden?. Je hebt in die zin nog geen verplichting van oudere kindjes, dus ik zou je rust proberen te nemen, pm nemen indien nodig, bekkenfysio bezoeken. Hulp in de huish van je man? Ik heb geen pijn gehad tijdens de zwangerschappen maar na de 2e bevalling kreeg ik juist bekkenpijn. Toen heb ik ook veel dingen langdurig moeten gaan aanpassen. Dat is echt super naar maar het is niet anders. En het is zwaar als je kindje er is omdat het herstellen langer duurde door de nachten (dochter kwam wel 1,5 jaar iedere nacht meerdere keren) Maar ik hoop voor je dat je er dan juist weer van af bent en er ‘alleen’ nu last van hebt.
Accepteren bij mijn dochter had ik het heel extreem later kwamen er wat dingen achter chronische. Je doet wat je kan en enige wat je kunt doen is rust en accepteren.
Ik sliep met kussen tussen me benen, slaap iets hoger op het kussen, zittend veel in vlinder houding of benen spreiden
Doorploeteren is niet verstandig. Een balans vinden in belasting en belastbaarheid wel. Hulptroepen inschakelen waar nodig. Maar je kan het niet voorspellen, het hangt ook af van je bevalling en hoe je eruit komt. Natuurlijk kan je alvast wel nadenken over welke hulp je zou kunnen krijgen in het ergste scenario
Ja ik loop nog steeds maar veel minder als bij mijn eerste zwangerschap. Ja ik accepteerde wat het was en deed wat kan en idd als je eenmaal mama bent zit de tijd en rust nemen er niet in. Ziek zijn of iets je gaat gewoon door je zal moeten. Heb tot recent therapie gehad en gestopt begonnen in 2019 dus vond lang genoeg. Daarbij was ze een hele Fijne en makkelijke baby maar ja het is doorbijten maar als het bij jou enkel gerelateerd is zal je na je bevalling beste je therapie kunnen doen en dan zodra je weer verbetering voelt kunnen stoppen. Bij mij speelde dus meerdere chronisch factoren en nog steeds een rol
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen