Onze dochter van 4,5 zit sinds juni op de basischool en ging voor die tijd altijd naar de voorschool zonder enige problemen en had ze ook haar vaste vriendinnetjes.
Nu eenmaal op de basischool gaat het niet meer zo goed.. Ze zit niet meer bij haar vaste vriendinnetjes, die zitten in een andere klas. Dat is tot daaraan toe.
De afgelopen maanden had ze 3 nieuwe vriendinnetjes, ze waren een groepje samen en deden alles samen. S ochtends zochten ze elkaar direct op, na schooltijd heel vaak nog afspreken. Nu sinds een maand wil mijn dochtertje niet meer naar school.. ik had al mijn vermoedens waarom door bepaalde signalen als ik haar bracht en kwam halen Vannochtend zat ze huilend in haar kamer. Mama, niemand vind mij meer lief. En noemde vervolgens de namen van het groepje dat ze haar niet lief vinden en niet meer met haar willen spelen
Ik vind dit zo erg. Het is een gevoelig, lief en heel rustig meisje. Het brak echt mijn hart. De meiden waar het om gaat willen niet in haar vriendenboekje schrijven, op school niet samen spelen, na schooltijd speelt ze nooit meer.
Ik hoor geen enkel woord van de juf hierover.. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? En zal het op deze leeftijd veel impact hebben op mijn dochter? Ze heeft er erg moeilijk mee.
ahh wat vreselijk als je dochtertje zich zo voelt, op zo een jonge leeftijd al. Het is allemaal al gezegd hieronder door de mama's wat wij zouden doen in dit geval.
Wil je heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel voor jouw meisje.
Even bij de juf navragen wat zij ziet.. Wat zegt je dochter zelf dan wat er is gebeurd, waarom ze niet meer met haar willen spelen? Het lastige is dat kleuters nog geen zelfreflectie hebben dus vaak ook het eigen aandeel in het geheel niet zien.. zo hebben ze ruzie en een paar dagen later ineens weer dikke vriendinnen zijn. Sociale ontwikkeling is vreselijk lastig op deze leeftijd.
Je kan het altijd even terugkoppelen bij een gesprekje met de juf . Als moeder zou ik het kind stimuleren om met andere kindjes te spelen . En als ze het een keer over een ander kindje heeft vragen of ze daar buiten schooltijd mee wil spelen of kindje bij jullie.
Wat erg! Ik heb ook net een meisje op de basisschool en je wilt zo zo graag dat ze het naar de zin hebben op school.! Ik zou je dochter ten eerste enorm prijzen dat ze het eerlijk tegen je gezegd heeft ipv het voor zich houden. En daarna een gesprek voeren met de juf. Bij ons op school word er dan in een kring algemeen besproken wat wel en geen wenselijk gedrag is en uitgelegd hoe sommige kindjes zich kunnen voelen als je dit soort dingen doet. De juf kan er dan bijv voor kiezen om met het indelen van groepjes of tweetallen je dochter juist bij 1 van die meiden te zetten om te kijken hoe het 1 op 1 gaat als ze samen moeten werken of er dan nog onaardig word gedaan of dat er dan niks aan de hand is. En daarnaast hoor ik dus ook dat kinderen in die leeftijd nogal snel kunnen wisselen van vriendje. Hopelijk word het snel weer wat leuker voor je kindje in de klas.
Lang niet alles word opgemerkt op school. Soms moet jezelf als ouder ook dingen bespreekbaar maken zodat er wel de aandacht voor is. Ervaring is dan wel dat het opgepakt word. Zou dat doen, net als hieronder ook word aangegeven. Daarnaast wisselt het in groep 1 en 2 best nog wel veel met vriendjes en spelen. Past ook bij de leeftijd. Soms heel sneu, want kleuters kunnen ook heel hard zijn
Ik ben/was leerkracht en inderdaad blijft veel onopgemerkt. Neem het haar dus niet kwalijk maar vraag of ze er op wilt letten en haar bevindingen met je wilt delen.
Ik heb namelijk ook vaak gezien, dat het dus echt heel erg mee valt. Kids, zeker van deze leeftijd, wisselen inderdaad vaak van vriendjes en als ze bijvoorbeeld een keer niet mee mogen/kunnen spelen dan vergaat de wereld. Terwijl dat ook geleerd moet worden.
Ik ben vorig jaar aangesproken door een moeder dat mijn dochter tegen haar dochter had gezegd dat ze haar jurk niet mooi vond. Dit was haar eerlijke mening, niet haar smaak. Maar daar werd de hele week over gesproken bij hun thuis. Dat kindje was er helemaal van ontdaan. Aan de ene kant vond ik het zielig, aan de andere kant denk ik, en leer ik mijn kinderen, dat je het niet overal over eens hoeft te zijn. Ik heb de juf toen gevraagd of zij “pestgedrag” vanuit mijn dochter zag naar dat meisje. Dit was gelukkig niet het geval
Ik zou het direct aankaarten bij de juf. Ons zoontje werd de eerste 3 weken van het schooljaar gepest door kinderen uit groep 2. Totdat hij tegen de grond geslagen werd en de juf moest komen vertellen uit school waarom hij zo’n plek op z’n wang had. Ik had eerder die week al aangegeven dat het niet goed ging. Ons zoontje kwam er niet eens mee thuis maar wel z’n zus. Het was alleen in de pauzes dus buiten het zicht van vaste leerkracht en daarbij vind ik dat pleinwacht op dit soort zaken gewoonweg te weinig zicht heeft. Dit is door school ontzettend goed opgepakt. Ook betreffende ouders van die kindjes zijn benaderd. Het heeft hier heel positief uitgepakt waardoor ons zoontje ook bij de andere groepen heel geliefd is. (Zijn gevoeligheid, olijkheid en aanhankelijkheid maakte hem kwetsbaar om te pesten). Alle lof aan school! Denk wel dat dit iets heftiger is dan bij jouw dochtertje overigens. Als ze zo jong zijn dan is de wisseling van vriendjes en vriendinnetjes veel. Echt vastigheid kennen ze vaak nog niet. Vind wel dat de juf dit met de groep kan bespreken dat ze wel oog hebben voor elkaar en niet met termen als: jij bent wel lief en jij niet aan de gang gaan. Want dat vind ik wel een slecht begin voor de rest van de basisschool. Je accepteert gewoon elkaar en natuurlijk kan je met de 1 beter dan met de ander maar dan hoef je niet te gaan buitensluiten. O ja en nog een voorbeeld van hier. Soms kan je er compleet naast zitten. Ons zoontje kwam thuis met dat hij straf had gehad (groep 1 ook) en ik dus de juf gemaild wat er precies gebeurd was. Wat bleek nou. Hij had helemaal geen straf gehad maar de juf had een ander jongentje streng toegesproken omdat hij heel dominant was tov ons zoontje. Maar ons zoontje had dat dus helemaal verkeerd opgepakt. Bij die kleintjes moet je dus wel goed alles even nagaan!
Dit met de juf bespreken. Verwacht niet dat de juf alles ziet en hoort, dat valt vies tegen. Er is vaak onderbezetting, extra werkdruk en klassen zitten soms propvol. Misschien kan de juf er iets mee doen in de klas als onderwerp/thema, zoals voorlezen en andere passende activiteiten.
Verder zou ik je dochter vaak vertellen dat ze goed is, zoals ze is. Je kunt zoiets zeggen als : Gedraag je zelf altijd netjes tegen anderen, ook als ze niet aardig zijn, maar smeek anderen nooit om een vriendschap. Daar ben je te goed voor." Maar dan op haar niveau.
Zoals: je kunt beter één echte vriendin in je boekje laten schrijven, dan tien mensen die eigenlijk niet zo leuk zijn. Dat verpest het boekje. Er zijn veel mensen, maar alleen weinig mensen zijn echte vrienden. Mama is altijd je beste vriendin, mag ik in jouw boekje schrijven? Dat is het mooiste vriendenboekje die ik ooit heb gezien
Zelf kun je misschien ook iets doen thuis omtrent het onderwerp. Misschien kun je daarvoor tips aan de juf of andere kenner vragen. Zodat ze in iedergeval wat zelfvertrouwen behoudt
Verder hoort het er een beetje bij. Kinder kunnen wispelturig zijn in vriendschappen. Ik wilde vroeger geen vriendinnetjes meer zijn, omdat mijn bestie buiten wilde spelen in plaats van de poppenhoek. En de rest van de meiden automatisch dus ook niet meer en die gingen haar ook vermijden. Ik weet het nog, want dat staat in een bewaard schriftje, die mijn juf aan mijn moeder schreef dagelijks haha. Zo gaat dat op die leeftijd.
Bespreek het met de juf, die kan het met de meisjes bespreken. Op de kleuter leeftijd heel normaal dat ze plots geen vriendjes meer zijn, ze fladderen dan nog veel rond en echt vaste hechte vriendschappen komen vaak pas later. Sociaal emotioneel zijn ze allemaal nog niet sterk, dat moet nog ontwikkelen. Maar buitensluiten is niet de bedoeling, en daar kan de juf goed bij helpen. Het kan goed zijn dat je dochter gewoon vrolijk in de klas is en in de pauzes met kindjes speelt, en daarnaast toch ook hier last van heeft. Dat hoeft de juf niet direct op te vallen. Daarnaast kan je kind ook dingen ervaren die niet perse zo gegaan of bedoeld zijn. En dan tussen allemaal kleuters die dus sociaal ook nog niet zo goed zijn, dan gebeuren dit soort dingen soms, dat kan de juf echt begeleiden. Dus even de juf inseinen.
Ik zou hier zeker mee naar de leerkracht stappen. Er vanuit gaan dat zij alles wel ziet en mee krijgt is natuurlijk een illusie. Vooral als het om pesten en buitensluiten gaat, gebeuren deze dingen buiten het zicht van de leerkracht of zeggen ze het op momenten dat de juf het niet hoort. Je hebt zelf ook verantwoordelijkheid om op te komen voor het welzijn van je kind. Dus gewoon een afspraak met juf maken. Succes!
Waarom moet je er wat van de juf van horen je weet het nu...dus stap op de juf af. Het kan namelijk goed dat ze wel ondanks dit stuk omgaat met andere kinderen in de klas.
(en wat voor impact het kan hebben, ik heb een EMDR sessie van de week gehad om een pestsituatie in de kleuterklas...)
Heftig.. maar ik wil zeggen: wees je ook een beetje trots op jezelf? Je kunt en bent meer dan je denkt. Ik ken je niet, maar dat merk ik zo.Mensen die jou niet op waarde schatten, schatten verkeerd moet je maar denken. Heel veel sterkte met EMDR. Is niet makkelijk
Ik heb een dochter van 10. Die zit in een “ Eten of gegeten worden” klas.. juf merkt daar tijdens de lessen niks van terwijl het echt heel erg is.. maar sneaky… en wat betreft impact op die leeftijd .. dat heeft zeker impact.
Nee joh die juffen signaleren echt niet alles. Ik zou het gewoon bespreekbaar maken. En leer je kind dat dit dingen zijn om van te leren die ook op de basisschool horen. Dat leren ook is hoe maak je vriendjes. Zo kan je het iets positiever framen. Als ze wat ouder is kan je ook in gesprek over echte vrienden versus kennissen en vanuit jullie als ouders dat vriendschappen komen en gaan. Dat zullen ze bij jullie als ouders misschien ook meemaken. Dat kan helpen iets te verzachten. Dochter hier heeft op school nooit echt meer de aansluiting gevonden. Ze vindt hem nu buiten school bij muziek en we zingen de tijd uit tot de middelbare. Het leven gaat soms met hobbels.
Je verwacht te veel, juffen zien niet alles...maskeren in een omgeving waarin je je niet veilig voelt is makkelijker, thuis komt veel vaker alles eruit. Ik zie geen raar iets hierin, dus hup op de leerkracht af en bespreken.
En ja klopt intens heftig, het as to what/why is wel duidelijk hier, maar de wonden van jarenlang zijn er. Maar goed, los daar van de huidige generatie leerkrachten is hier veel beter mee dan vroeger...dus huphup bescherm je kind.
Je verwacht te veel van de juf. Onze dochter laat op school heel wenselijk gedrag zien en thuis komt alles er dan uit. Misschien is het op school helemaal niet zo zichtbaar. Als je je zorgen maakt, dan kun je bij de juf aangeven wat je dochter zegt en vragen of ze iets merkt op school. Het kan ook goed zijn dat ze over een week weer de beste vriendinnen zijn.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen