Mijn dochter van 6 is serieus al 6 jaar het liefste/makkelijkste kind van de hele wereld. Sinds het begin van dit schooljaar en nu bijna de geboorte van haar zusje is ze echt veranderd in een soort mini puber. Ze is echt niet lief. Ze scheldt, ze is brutaal, ze luistert niet en heeft vaak woede aanvallen. Dit heb ik daarvoor niet eerder bij haar gezien. Ik maak me hier natuurlijk wel zorgen om. Ze treedt volledig buiten zichzelf en slaat mij. Ze heeft me net kutmoeder genoemd!? Is dit omdat haar zusje bijna komt? Groep 3 teveel voor haar is? Of.. iets anders?
Het leven van jonge kinderen is dit. Dit wordt alleen maar erger 🤣 k heb drie jongens, de oudste begint met een woord en de jongste roept het rond alsof het een leuk woord is. Slaan schoppen t is niet leuk en niet fijn. Maargoed een aardige preek werkt daar echt niet tegen.. Ene oor in andere oor uit. En veel op de gang dan maar als ze slaat. Hier wonen ze bijna op de gang.
Ik zou zeggen: je mag gevoelens hebben, je dag niet hebben, je even afzonderen of erover praten.. maar als je brutaal doet, niet luistert of slaat, dan ga je mijn grens over. Dan krijg je straf.
Ik zou geduld hebben en lief zijn, maar wel duidelijke grenzen stellen. Dit soort gedrag is onacceptabel. Ze zal moeten leren hoe ze haar frustraties op een andere manier kan uiten. Het hoe, ligt aan haar persoonlijkheid. Je kent haar het beste. Bij sommige kinderen kan het helpen om even in hun kamer te zitten, anderen moeten even springen op de trampoline.. etc. Anderen willen even vastgehouden worden. Kijk wat passend is bij jullie. Maar grenzen en consequenties zijn ook erg belangrijk, dat geeft een soort structuur en regelmaat. Zo weten kinderen goed waar ze aan toe zijn.
Ik vermoed dat ze overloopt door een gevoel van controleverlies; groep 3 is plots erg uitdagend én ze weet niet wat komen gaat als haar zusje / broertje komt. Misschien probeert ze uit te testen of je genoeg van háár houdt (en niet alleen van de baby in haar buik die straks komt, waar mogelijk veel aandacht naar gaat nu) door op een negatieve manier aandacht te vragen. Daar zijn kids goed in.
Ik denk dat straffen weinig werkt. Je kunt haar beter helpen kalmeren / reguleren, een knuffel geven, en als ze weer rustig is, eens uitleggen dat dat schelden / slaan niet lief van haar was en dat je daar niet van gediend bent. Als je dat tijdens een woede-aanval doet, voelt ze zich alleen maar minder gezien, mocht dat aan de orde zijn. Toi toi toi met je meisje, die fases horen erbij en het gaat vast ook weer over!
P.S. Overigens is de kans heel klein, maar zulk gedrag kan ook voorkomen als een kindje te maken heeft met iemand die haar misbruikt in de omgeving. Soms escaleert een kind dan van poeslief naar heel wild, omdat het zo gestresst en angstig wordt van de situatie. Ik denk dat er bij jullie met groep 3+grote zus worden genoeg speelt om daar totaal niet huiverig voor te zijn, maar als verder alles kabbelde en er geen veranderingen gaande waren, is dat wel iets om over na te denken.
De overgang naar groep 3 kan inderdaad groot voelen en de komst van een zusje natuurlijk ook. Dus niet gek dat ze wat opstandig wordt, maar de mate waarin (slaan, schelden) is wel erg heftig. Daar zou ik kort op zitten, dat mag echt niet. En ik zou op school eens vragen hoe ze daar is. Als het daar ook speelt kunnen jullie misschien samen optrekken en lijkt het meer op uittesten van gedrag en misschien dingen overnemen van klasgenootjes. Als het daar niet speelt zal ze alles van de dag opkroppen tot ze thuis is en dan moet je andere dingen doen. Ontprikkelen, tijd voor elkaar, naar buiten.
Het is natuurlijk heel veel voor haar. Groep 3 waarin heel veel word gevraagd van de kinderen en daarnaast thuis opk een grote verandering. Mijn dochter is ook 6 en zit ook in groep 3. Is ook erg gevoelig. Word soms ook super boos om niks. De uitlaatklep is thuis. Ik accepteer slaan en schelden niet. Hiervoor krijgt ze wel straf. Dit Word wel beter. En voor de rest laat ik het een beetje uitrazen. Ik was laatst de stomste moeder ooit. Dit zijn ook uitspraken die ze voorheen niet zou doen. Dan probeer ik wel erover te hebben met haar waarom ze dit zo ervaart en of het ook klopt. Vaak komt ze erop terug en zegt dan dat ik toch niet de stomste moeder ooit ben. Ik denk zeker veel dingen tegelijkertijd. Je ziet soms ook dat bij zindelijke kinderen het bedplassen terug komt. Dit heeft vaak ook te maken met teveel indrukken of gebeurtenissen en verandering wat gaande is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (5) Verversen