Mijn man had toen we gingen samen wonen zelfs schulden. Zelf heb ik altijd geleerd te sparen, en was wat centen uitgeven ook een heuse krent. Ik heb de schulden van mijn man toen weggewerkt, aangezien hij kinderen wilde, ik wilde wel kinderen, maar dan zonder schulden. Ik heb dus de schulden afgelost met de spaarcenten die ik had, en zo zijn we opnieuw begonnen met sparen. Ik heb vanaf mijn 13e, ja 13e ja, zag het overigens ook niet als kinderarbeid altijd gewerkt. We moesten gewoon, thuis zitten en niets doen, ging bij ons niet op. Terwijl mijn man is grootgebracht met een moeder die altijd riep: geld moet rollen anders hadden ze het wel vierkant gemaakt. Zo boos werd ik ervan! Uiteindelijk doe ik het financiële, en is mijn man ook bewust geworden! Heel fijn!
Hebben wel financiële hulp gehad. 2000 euro op rekening vanaf ik 18 was en notariskosten voor ons gekocht huis gekregen dit was zo een 15000 euro verder een lening van 10000 euro bij vader wat wij afbetalen. Wij werken nu wind 6 maanden allebei ik 24u contract met overuren tot 32u de overuren hou ik wel maar 4 euro per uur van over en mijn man fulltime. We hebben in die 6 maanden toch een 4000 euro kunnen sparen. Gemiddeld sparen wij rond de 500 euro per maand. Onze kinderen komen niks te kort maar ontzeggen ons wel wat regelmatig en leven qua eten somber. 80 euro per week winkel met eten baby en pampers en dit in België.
Denk dat als jullie jongste ook naar school gaat en de kinderopvang wegvalt(ervan uitgaande dat jullie daar überhauot gebruik van maken) dat jr dat wel flink gaat merken. Hier idd ook achteruit gegaan bij verhuizingen, komen toch best veel uitgaven bij kijken.
Hier helaas helemaal geen financiële hulp. We zitten zelfs in de schulddienstverlening. (Doordat we beiden onze baan binnen een half jaar verloren en in een huis boven de huursubsidiegrens hadden en toen nog opgelicht waren door een zogenaamde budgetcoach) Maar nog een jaartje en dan zijn we er uit. We hebben 4 kinderen en ben zwanger van nr 5 en 6. Was echt even paniek,want we hebben het niet breed en ons huisje is te klein. (Moeten een vaste trap naar de zolder laten plaatsen, om een extra slaapkamer te creëren,maar is geen geld voor) Maar onze kinderen komen niks tekort en dat is het belangrijkste.
Mijn man en ik komen beide uit een gezin waar er hard gewerkt werd en gespaard voor ons. We hebben beide studie, rijbewijs en auto zelf niet hoeven betalen toen we 18 waren. Huis e.d. hebben we wel allemaal zelf gekocht en gespaard maar we werkten beide al 4 jaar fulltime voor we thuis weggingen en samen gingen wonen.
We hebben nu het bedrijf van mijn schoonouders overgenomen. (Melkveebedrijf). De overheid maakt het niet gemakkelijk met alle eisen en regelgeving. Gelukkig hebben we na de overname in 2014 afgewacht en geen gekke dingen gedaan dus we komen nu goed rond. Het is alleen jammer dat je nog niet vooruit kunt zoals je wilt met je bedrijf.
Ik hoop iig dat het ons zo goed blijft gaan en we voor onze kids ook volledige studie kunnen bekostigen en rijbewijs en auto. Ik heb wel altijd respect hehad voor vriendinnen die het allemaal zelf moesten doen maar toch zou ik zou het heel erg vinden als dat tegen die tijd niet mogelijk zou kunnen zijn... Ze moeten overigens wel gewoon een bijbaantje zoeken dat hebben wij ook allebei gehad. Dat vind ik wel belangrijk.
Bij ons is het wisselend. Ik werk nu minder dus we hebben minder inkomsten. We betalen sowieso alles zelf.
Wij doen altijd alsof we niet veel hebben. Zodat we scherp blijven met onze uitgaven en niet te veel uitgeven.
Wij hebben de 1e 5,5 Jaar van ons huwelijk in een recreatiewoning gewoont. Wat we huurden van schoonouders. Mijn man werkte toen alleen, ik heb later wel wat schoonmaakwerk gedaan en heb zo mn studie schuld afbetaald. We hadden in die jaren echt niet veel te besteden, maar we deden het ermee. Geen vakantie, soms maar 20 euro om de weekboodschappen van te doen. Toen we de mogelijkheid hadden om een huis te kopen. Hebben we dat gelijk gedaan. Ik ben toen ook meteen als gastouder begonnen. Voor ons huis hadden we wel een starterslening nodig en mn schoonouders hebben de "kosten koper" voorgeschoten. Wat in 4 jaar hebben terug betaald en zelfs de starterslening hebben zoals het er nu uit ziet met 3,5 afgelost ipv over 27 jaar... we werken allebei fulltime, en kunnen nu leuk leven, al doen we niets buitensporigs.. een koophuis moet ook onderhouden worden. En het voordeel van 5,5 Jaar zuinig aan hebben moeten doen is,dat we geen inpuls aankopen doen.. en wij hebben geen dikke spaar rekening, al sparen we wel elke maand een bedrag, badkamer moet nog en we willen graag nog een dakkapel zodat de oudste naar zolder kan.. ik maak me niet zo druk, zolang we allebei werk hebben komt het wel goed.
Mijn man kan absoluut niet sparen, ik spaar juist heel veel. Ik heb altijd minder verdient maar ik spaar het dubbele, niet zoveel dure hobbies haha.
Nu de kleine er is en ik minder ben gaan werken gooien we alles op 1 hoop en verdelen het dan weer. Wel zo eerlijk. Het komt er nu op neer dat mijn hele loon naar vaste lasten gaat en dat we van zijn loon kunnen genieten/sparen.
Mijn ouders vinden het leuk om dingen voor ons of de kleine te kopen. Dat is echt als cadeau en niet zozeer noodzakelijk. Dit is wel zo prettig vind ik.
Spaargeld hebben is fijn, maar om alleen maar te sparen om te sparen is onzin. Je werkt er hard voor dus dan mag je ook wel eens genieten toch :)
Ik was 19 en mijn 24 toen we onze oudste kregen. We gingen halsoverkop het huis uit naar een appartement en van daaruit hebben we hard gewerkt om te staan waar we nu staan. In tussen tijd getrouwd en onze 2e dochter gekregen. Elke 2/3 jaar verhuisd en sinds mijn 25e zijn we gaan kopen en inmiddels wonen we nu 3 jaar in ons droomhuis.
Elke keer een nieuwe iets betere baan gekregen en in tussen tijd een opleiding gevolgd.
Mijn man werkt fulltime en ik werk 3 dagen overdag en 2/3 nachten per week. Wat ik tijdens de nachten verdien kan ik maandelijks opzij zetten om te sparen. We hadden alles super voor elkaar en begonnen weer met verre reizen totdat ik nu zwanger ben van een tweeling (kindje 3&4). Nu moeten we uitbouwen, een 7 zitter als auto en allerlei andere praktische zaken regelen. Het komt allemaal wel goed, ook financieel maar we moeten nu wel even goed uitkijken hoe we met ons spaargeld omgaan. We zijn nu 30 en 35.
Tien jaar geleden zijn we volledig bankroet geraakt door dubbele woonlasten.
Sindsdien nooit meer bereikt wat we toen hadden qua buffer en we zaten in een huisje waar we max. 3-5 jaar wilden gaan wonen en waar we eigenlijk geen kinderen wilden krijgen, maar door de woningmarkt en het vooruitzicht van een megagrote restschuld, niet een nieuw huis konden zoeken.
Sinds 9 maanden zitten we eindelijk in een fijn huis op een goede en fijne plek.
Door de enorme restschuld betalen we nu topprijs aan woonlasten, maar we zitten goed. We werken keihard, doen alles zelf en we leven en onze 2 prachtige kinderen komen niets tekort. :-)
Qua inkomen vallen we onder de welgestelden, maar door onze mega hoge vaste lasten, kunnen we niet zo leven.
Over iets minder dan 7 jaar zal de restschuld eindelijk geen deel meer uitmaken van ons leven en gaan we heel veel geld overhouden!
Financiële hulp dus nooit gehad, alles op eigen kracht!
Heel eerlijk hebben mn ouders alles voor me betaalt waardoor ik helaas niet heel veel inzicht heb in geld uitgeven. Nu ik getrouwd ben en 3kinderen heb, doet mn man alles (hij is de enige kostwinner). Wil eigenlijk in de toekomst wel wat meer uhm.. inzicht hebben ookal is het theoretisch gezien zijn geld haha maarja mijn man betaalt alles voor me 😍 Ik zorg voor zijn kinderen en voor hem. Lekker ouderwets haha
Heel eerlijk hebben mn ouders alles voor me betaalt waardoor ik helaas niet heel veel inzicht heb in geld uitgeven. Nu ik getrouwd ben en 3kinderen heb, doet mn man alles (hij is de enige kostwinner). Wil eigenlijk in de toekomst wel wat meer uhm.. inzicht hebben ookal is het theoretisch gezien zijn geld haha maarja mijn man betaalt alles voor me 😍 Ik zorg voor zijn kinderen en voor hem. Lekker ouderwets haha
Wij hebben een kleine schenking van mijn schoonouders gekregen. Ik heb mijn rijbewijs gekregen van mijn ouders.
Na mijn scheiding heb ik helemaal opnieuw moeten beginnen. Ex gaf niks mee. Ik was allang blij dat ik van hem af was. Daarna redelijk snel met mijn huidige man gaan samenwonen, die alleen woonde, zonder gevulde spaarrekening. Allebei hadden we een baan met minimum loon. In die tijd hebben we toch een heel interieur weten te kopen, een auto, gingen we op vakantie, weekendjes weg en dagjes weg. En ook nog wat kunnen sparen. Creatief met geld was het dan soms wel. En hier en daar een meevaller.
Sinds vorig jaar allebei van baan veranderd, en ziet het er nu nog rooskleuriger uit. Ondanks dat we voorheen ook rond konden komen. Nu gaan we snel een huis kopen, spaarrekening ziet er netjes uit en we houden nog genoeg over voor leuke dingen. We hebben er hard voor gewerkt, vind ik zelf.
Inmiddels kan ik zelf goed met geld om gaan. Wel hoop ik mijn kinderen mee te geven hoe je goed inzicht krijgt in je uitgaven. Ze krijgen dadelijk een spaarrekening mee en als het lukt tegen die tijd willen wij ook hun opleiding betalen en eventueel hun rijbewijs. Meer omdat ik weet dat het niet prettig is om met 0 te beginnen. Ik ben er niet slechter op geworden hoor, zeker niet. Maar waar ik nu sta, had ik jaren geleden ook kunnen staan met wat hulp. Al was het alleen al het omgaan met financiën.
Ach meid tien jaar geleden stonden we er compleet anders voor dan nu, het is wat je er zelf aan doet door discipline en prioriteiten te stellen. 10jaar geleden zaten we met dubbele woonlasten hadden we een auto die gestolen werd en we hadden al bijna niks. Nu zijn we zover dat ik werkelijk waar af en toe denk waar is de tijd gebleven? Ik moest met 15jaar al mijn eigen kleding betalen en mijn deo’s make-up etc. Als ik nu kijk waar ik sta met een fantastische baan, huis auto dan vraag ik het wel eens af hoe we het gedaan hebben. Maar dat is allemaal materialisme. Het gaat erom of je gelukkig en gezond bent met je geliefden om je heen🥰 voor de rest is het allemaal bijzaak!
Hulp nooit gehad. Vanaf m'n 15e een bijbaantje gehad. Scooter zelf betaald, rijbewijs zelf betaald, auto zelf betaald, MBO opleiding zelf betaald. Mijn man hetzelfde.
Toen we gingen samen wonen kregen we van mijn ouders de wasmachine.
Mijn schoonmoeder geeft vaak rond sinterklaas een envelop met zo'n 300 euro.
En, totale verrassing... Pas een huis gekocht, moet van top tot teen verbouwd worden. En toen zeiden m'n ouders dat we de rekening van de trappen naar hen door mogen sturen! Erg fijn!
Ik vind het vrij normaal om geen financiële hulp te krijgen bij dergelijke dingen. Wat je opnoemt zijn volwassen zaken, ik zou het raar vinden aks je ouders dan nog zouden moeten ondersteunen.
Mijn ouders hebben mijn eerste opleiding betaald en ze wilde graag mijn trouwjurk betalen als cadeau.
Ik vind het helemaal niet raar. Iedereen in onze omgeving heeft van alles gekregen van de ouders. Rijbewijs, schoolgeld, kinderkamer of kinderwagen. Allemaal "kleine" dingen die toch behoorlijk oplopen vooral als je niet eens reserve hebt en nog niet eens een vol salaris hebt. Ik weet dat mijn ouders het graag hadden gewild, maar door omstandigheden het niet konden. Ik ben vooral heel dankbaar dat ik ontzettend lieve ouders heb die voor mij klaar staan. En voor anderen om ons heen is het natuurlijk super fijn! Ik hoop later onze kinderen een financiële steun in de rug mee te kunnen geven, omdat ik weet hoe stressvol het soms was.
Oke, in mijn omgeving is dat niet gewoon, iedereen kan gewoon voor zichzelf zorgen. Ik heb overigens wel een kinderwagen gekregen, maar dat zie ik als cadeau en niet als een financiele ondersteuning. Ik zie een financiele ondersteuning als geld geven wanneer dit een probleem is, dus iemand echt helpen met geld. Een kinderwagen was voor ons geen probleem, mijn ouders wilden alleen een cadeau geven voor ons kindje.
Geen enkele hulp.. nooit gehad van ouders. Op mijn 18e wist ik nog niet hoe ik een rekening moest betalen, maar werd onze woning ontruimd.. woonden bij vader, moeder niet in beeld. Vader had en heeft veel schulden. Was sinds toen ook niet meer in beeld. In de onderhuur gegaan, zusje bij toenmalig vriendje in een caravan. School voor haar geregeld. Peetouders hebben ons tijdelijk in huis genomen, ik heb altijd gewerkt, school betaald, rijbewijs betaald en natuurlijk heb ik wel eens wat geleend maar dan terug betalen. Dat ging dan om boodschappen geld etc. Zsm weer zelfstandig gaan wonen, ik kon niet 'op andermans zak teren'. 19 jaar,diploma versneld gehaald en gaan werken. Huidige partner ergens tussendoor leren kennen en gaan samenwonen. Daarna huis gekocht en in verwachting. Altijd 2 auto's voor de deur gehad, 2 honden, sinds 3 jaar een stacaravan op een dure camping (2500 p.j.). 2e kindje gekregen. Nog steeds geen contact met ouders, wel mensen die me willen lenen mocht ik omhoog zitten, maar mijn eer en trots zeggen dat ik daar nooit op zal terugvallen. Schulden (school) heb ik terugbetaald 3 jaar na behalen diploma en nu eigenlijk een klein buffertje, ik werk op 0 uren basis dus bedenk zelf wanneer ik wil en kan werken, om mijn partner heen trouwens dus scheelt in de kinderopvang. Vriendinnen hebben onze dochter destijds vaak opgehaald van school voor een uurtje.. omdat destijds de overlap van banen precies op die tijd viel en anders moest ik een middag kdv afnemen destijds. Ik heb de randjes opgezocht in het leven en de randjes gevonden.. van alle soorten mensen in onze samenleving.. van heel veel geld gehad te hebben tot aan geen eten meer in huis.. dat ging soms heel snel achter elkaar.. maar ik ben blij hoe we het voor elkaar hebben.. verbouwing van de zolder gedaan in 4 jaar, dakkapel, vaste trap.. overloop verbreden en laten stuucen en slaapkamer in gemaakt,zonder bouwhypotheek, dus van eigen geld.. als ik dit zo typ mag ik wel trots zijn op mezelf.🤣
Zeker! Een bijzonder verhaal. Je hebt het toen niet makkelijk gehad, maar wel aan jezelf kunnen bewijzen dat je het redt. Toch een mooi cadeautje
oooo toen ik las fynanciele hulp was het eerste waar ik aan dacht hulp om inkomsten en uitgaves op orde te krijgen en zo te kijken waar je kan besparen. Ik dacht niet aan een geld bijdrage. Dat laatste hebben wij nooit gehad. Wel houd ik zelf regelmatig mijn inkomsten en uitgaves voor de loep om te kijken hoe doen we het en waar kunnen we nog dingen besparen. Ik las laatst een budget challenge Toen ging ze opnoemen wat ze elke week of maand aan alles uitgaf en ik dacht echt van wow dat is zoo veel!! volgens mij ging het om bijna 1000 euro in de maand voor, eten, uitjes verzorgings producten en uit eten etc.
Wij hebben 1 dochter van 8, wij ook jullie leeftijd. Bij ons hebben we wel hulp gehad voor de aankoop van een huis. Konden 25000 lenen van mijn ouders, gelukkig maar anders was het niet gelukt om te kopen. We betalen nu 500 per maand af. Verwachten een kleine en is soms best krap nu, dus misschien dat we het tijdelijk wat minder aflossen. Maar afwachten, man gaat ook meer verdienen dus misschien houden we het op die 500 pm. Nog 3.5 jaar dan zijn we er vanaf. We gaan op goedkope vakantie beneden 1000 wat we ook normaal vinden we houden niet van te luxe, dus redden het met vakantiegeld. Belangrijk om de extra inkomsten zoals eindejaarsuitkeringen etc te sparen. Kinderbijslag spaar ik ook alles van. Dan heb je ook een buffer voor onverwachte dingen. Jullie doen het goed hoor, zeker met die leeftijd!
Wij gelukkig ook niet! 4 kindjes, man die fulltime werkt en ik ongeveer 20u per maand...net ons huis verbouwd, tuin vernieuwd en d'r staan nog wel wat klusjes 😉 wij leggen elke maand geld opzij wat we 1x per jaar extra aflossen van de hypotheek. .
We hebben ooit eens een paar weken geld moeten lenen voor een andere auto, toen onze auto het had begeven en we nog moesten wachten op de eindejaarsuitkering. Pas daarvoor waren er in huis al veel dingen kapot gegaan. Alles zat tegen. Zo genant voelde dat. We hebben verder altijd alles zelf gedaan. En daar ben ik heel trots op! Wij komen allebei uit een gezin waar niet veel financiële middelen waren. Mijn ouders hebben het inmiddels breder en als er tegenwoordig iets zou zijn zou ik aan kunnen kloppen, maar ik denk niet dat dat nodig is.
1 ding wat ik geleerd heb is dat je uitgaven belangrijker zijn dan je inkomsten. We wonen in een welgestelde buurt en hoe ik zie dat sommigen met geld smijten. Dan spaar ik dat liever voor een ander doel. Eerlijk is eerlijk, mijn ouders hebben financieel wel geholpen met een schenking voor ons huis. Ook hebben beiden oma's tot 4 jaar wekelijks opgepast, wat natuurlijk kinderopvang scheelt. Mijn man zou ook graag gewilt hebben dat zijn ouders hem meer hebben bijgestaan ( zoals financieel als gewone interesse) ze hebben een topsalaris maar financieel kunnen ze het echt niet missen hoor! Maar wel 5 keer per jaar op vakantie, regelmatig nieuwe meubels etc...terwijl mijn ouders behouden leven.
Wij hebben zelf altijd flink gespaard en zijn er trots op hoe wij het doen. We hebben dezelfde visie gelukkig zo zijn ouders. Behouden leven zodat we later hopelijk ook ons kind bij kunnen staan.
Je kunt echt terecht super trots zijn wat jullie behaald hebben! Veel mensen van jullie leeftijd doen nog hele andere dingen.
Maar blijf echt naar wat je zelf hebt kijken en dat is fantastisch. Als je man wat meer op de spaarrekening wil hebben dan ga je proberen ergens op te bezuinigen nog? Die jongste zal wel uit de luier zijn, kan dat geld standaard naar de spaarrekening bijv?
Toen ik 26 was had ik geen eigen huis en geen kind. Wel een vriend en een rijbewijs. En omdat ik de eerste 2 niet had een goed gevulde spaarrekening. En die gaat nu ook hard bij in middels ons 2e koophuis en 2e kindje op weg 😂
Afgelopen jaar hebben wij wat schulden weg moeten werken door baan switchen van me man en net een huis gekocht. Inmiddels zijn we daar boven op en gaat het financieel veel beter! Zeker nu er een klein wondertje onder weg is vinden wij dit allebei belangrijk..
Wij hebben hetzelfde. Eigen huis, getrouwd, twee auto's, twee kinderen en de spaarrekening is niet meer heel vol geweest de laatste jaren maar we kunnen bijna alles doen wat we willen dus ergens is de hele dikke spaarrekening dus ook nier nodig voor nu😉
Geen financiële steun gehad. Wel steun in de vorm van mijn vader die meehelpt te klussen. Dat scheelt ook een aardige duit al met al. 
Mijn man heeft ook een 'dingetje' met nooit genoeg geld op de spaarrekening en collega's die groter huis, nieuwe auto, dure vakanties hebben. En dan denk/zeg ik: Ja, en...? Wij hebben het toch ook goed? Ik ben thuis voor de kinderen (bewuste keuze) en dat is toch ook wat waard? Mijn man geeft me dan wel weer gelijk, maar een paar maanden later als een collega weer een nieuwe auto heeft, komt het toch weer naar voren.
Toen wij op jullie leeftijd waren konden we wel flink sparen, omdat we een goedkope huurwoning hadden, beide fulltime werkten en geen kinderen hadden. Mijn studieschuld van 10.000 euro heb ik toen in 1,5 jaar tijd afgelost.
Maar toen we 27 en 29 jaar waren, een huis kochten, een eerste kind kregen en trouwden met een leuk feestje EN ik mijn baan kwijtraakte, toen kelderde onze spaarrekening gigantisch. Sindsdien lukt het niet meer om echt te sparen. We komen rond en dat is prima.
Want geld maakt niet gelukkig. Het maakt het alleen gemakkelijker.
Later, als de jongste ook naar de basisschool is, wil ik kijken of ik ook wat meer geld binnen kan halen. Komt wel goed.
Als ik jullie zo hoor, doen jullie het financieel hartstikke goed. Daar mag je trots op zijn. 
Het maakt geen ene bal uit hoe je ergens komt. Met of zonder financiële hulp. Niemand is daar meer of minder om. Wij hebben geen koopwoning maar nadat wij getrouwd waren onze woning hadden ingericht en een kindje hadden gekregen was ons geld ook bijna op.
Wij zijn nu een aantal jaren verder en we hebben het prima. Ik zou ook zenuwachtig worden als er maar weinig geld beschikbaar was dus wij hebben er wel altijd voor gezorgd dat er een goede buffer beschikbaar was en we hebben dan ook altijd goed kunnen sparen gelukkig.
Wij hebben nooit financiële hulp gehad. Waren al jong samen en gewoon gewerkt voor hetgeen wat we nu hebben. Koophuis kochten we toen ik 22 was en daarna volgenden 2 kids hihi.
Ben blij en trots dat we dit samen doen en een goed leven hebben.
Zo te lezen is het heel normaal😂. Ja hij zegt dan van die dingen " mijn collega's hebben 30000 op de bank" . En dan zeg ik jaa heel leuk die wonen zeker thuis en hebben geen kinderen🙄🙈. Maar het is inderdaad lastig om een beginnetje te maken. Over aantal jaar komt t wel weer goed. Hihi
Spaargeld... We hadden tot december zo'n 40.000 euro. Maar toen was de overdracht van ons nieuwe huis! En daar hadden we voor gespaard!
Nieuwe keuken, badkamer, toilet, vloeren, vloerverwarming, trappen, stukadoor, tegelzetter, ontelbare potten verf, behang, gordijnen, etc etc.
Over 1 maand gaan we over, en kopen we nog wat nieuwe meubelen, maar dat ligt eraan wat er over is.
En dan... Sparen voor dakkapellen!
Maar er staat altijd minimaal 5.000 op onze rekening.
Dat onrustige gevoel daar kan ik heel goed inkomen🙈
Ik doe elke dag me financieen en hou alles in de gaten.. iets met autistische trekjes😅
Mijn spaarreking is nu ook redelijk gevuld.. tenminste in mijn ogen wel. Wat voor de 1 een mooie spaarrekening is het voor de ander weer niet.
Ik heb er trouwens wel 5 jaar over gedaan om het te bereiken hoor.. steeds kleine beetjes gespaard.
Maargoed ik ben verder alleenstaand en heb geen koophuis. Eind van het jaar zal ik ook nog eens in een uitkering terecht komen dus ik ben heel blij dat ik wat achter de hand heb.
Ik heb wel financiële hulp gehad. Mijn collegegeld, boeken en rijbewijs zijn door mijn ouders betaald. Ook hebben zij voor mij gespaard en een schenking gedaan. Mijn man had helemaal geen spaargeld, dat was opgegaan aan de studie van zijn vorige vriendin.
We hebben in onze eerste jaren samen wel gespaard maar dit ook opgemaakt aan een bruiloft, een andere auto en ons eerste koophuis.
Mijn spaargeld kwam dus goed van pas toen we een nieuw huis hadden gekocht terwijl het oude onderwaarde had die we niet wilden meefinancieren. Maar we hadden daarna allebei helemaal geen spaargeld meer...
Wij zijn redelijk snel weer op niveau gekomen door de eindejaarsuitkeringen apart te zetten, het jaar van de verhuizing goedkoop op vakantie te gaan. En te berekenen wat we maandelijks apart konden zetten en dat ook op de eerste van de maand automatisch te sparen. Dat geeft ook inzicht in je uitgavenpatroon en waar je nog kunt besparen.
En qua sparen: alle beetjes helpen!
Ik kom uit een heftige relatie van 12 jaar met flinke schulden (totaalschuld was 16.000 euro en nog een studieschuld van 15.000 euro) ik heb nog een studieschuld van 10.000 euro (afbetaling per maand) en die 16.000 euro is helemaal af betaald. Dit heb ik in 3 jaar betaald. Mijn huidige man heeft lang thuis gewoond en daardoor heel goed gespaard.
We hebben een koophuis, een kind, hond, beiden een goede vaste baan, zijn bezig met verbouwingen in het huis en kunnen elk jaar op vakantie en gaan elke week minimaal 1x uiteten.
Sparen was lastig in het begin van onze relatie, omdat ik natuurlijk ontzettend veel af te lossen had, maar we sparen nu elke maand een vast bedrag. Als ik kijk van waar ik gekomen ben, zonder hulp (alleen een klein deel van mijn man) ben ik er ook trots op en geniet ik echt van het leven.
Ik zou een haalbaar bedrag per maand sparen en je niet willen focussen om snel veel geld te hebben. Alle beetjes zijn goed 
Jullie kunnen trots zijn op wat jullie zelf bereikt hebben 
Mijn man hecht ook wel veel waarde aan een spaarrekening; zo heeft hij t gevoel een goede buffer te hebben , niet alleen als er wat stuk gaat maar ook dat er altijd geld beschikbaar is. Ik heb t idee dat t een beetje een mannen ding is, ze willen gewoon graag die financiële zekerheid voor hun gezin en daarmee ervaren ze de zorg te kunnen dragen. (Uiteraard kunnen vrouwen dit ook hebben maar ik denk dat een man daar meer druk over voelt dit goed geregeld te hebben)
Begrijp t ook wel , vind t ook wel fijn dat we goed sparen elke maand! Hij let er ook wel op , dat als we bijv een paar grote uitgaven hebben gedaan we een tijdje even houden bij de maandelijkse lasten om zo weer de spaarrekening aan te vullen. Ook kijkt hij om de zoveel tijd even alle in en uitgaven na, en pin ik elke maand een vast bedrag contant, zodat ik die kleine uitgaven tussendoor ermee kan betalen en ik wat sneller er mee beperk om er op los te pinnen 😅Zo kan er vrijwel elke maand een vast bedrag naar de spaarrekening. Wellicht is dat nog een tip wat ik kan mee geven 👍
Dat moet echt weer aanvullen idd... onze spaarrekening is ook niet erg gevuld op het moment maar wij hebben net een huis gekocht, houtkachel met pijp erin, nieuwe kunststof kozijnen, dus ja, dan is t op. Komt wel weer denk ik dan...
Ja hoor.. auto gekocht, en dan ben je in 1 klap al je spaargeld kwijt.. of toen we t huis hadden gekocht, al het spaargeld opgemaakt aan inrichting, klussen etc.
We hebben nooit leningen afgesloten, dit is eigenlijk tegen mijn principes in. Nooit iets “kopen” op afbetaling/lening want dan is het niet meteen van jezelf, zit je aan een betalingsregeling vast, onnodige extra rentes etc . (Muv huis natuurlijk)
Met een lege bankrekening voel ik me ook wel onrustig ja, maar dan weet je ook dat het op is gegaan aan iets wat echt nodig was/is.
Pff, mijn vriend is ook zo. Lijkt wel of hij nooit tevreden is en altijd meer wilt.
Hij ziet niet in wat ECHT belangrijk is heb ik het idee ..
Soms wel vermoeiend, hij is met het geloof opgevoed , ik niet maar ben meegaand en steun mn gezin in alles, dus ik probeer hem weer naar de kerk te sturen. Ik denk/hoop dat hij daar weer een beetje in gaat zien dat hij best tevreden mag zijn met wat wij hebben .
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (40) Verversen