Aanstaande maandag ben ik alweer 23 weken zwanger van ons derde kindje en het gaat opzich best goed, ik mag niet klagen. Wel erg last van de rug en kortademigheid maar verder gaat t lichamelijk goed.
Psychisch gaat het nog niet zoals we willen, ik ben nu wel sinds eind maart met een psycholoog in gesprek en we zijn er wel uit dat de mentale problemen die ik nu ervaar voortkomen uit mijn verleden, vader plotseling overleden toen ik 17 jaar was, daarna slechte thuissituatie bij moeder en haar vriend, kwam door haar vriend, en in 2015 is mijn moeder bijna overleden, heeft een ernstig auto-ongeluk gehad en heeft hierbij een dwarslaesie opgelopen, en heeft nu nog steeds veel (zenuw) pijnklachten, waardoor ze wel eens aangeeft dat het zo niet langer wil, daarom ben ik heel geobsedeerd dat alles goed moet gaan met mijn gezin omdat ik niet nog iemand wil verliezen, en nu ook na de twee miskramen afgelopen jaar draai ik ook zo door in deze zwangerschap en maak ik het mezelf erg moeilijk, ik ben extreem bang dat er wat met mn kindje gebeurd, en probeer het dan ook met alles wat ik heb te beschermen. Maargoed ik ben er goed mee bezig. En vandaag start ik met de eerste emdr sessie, de psycholoog wil kijken of dit werkt bij mij omdat ze tot nu toe nog niet bij mij binnenkomt.
En nu de vraag mbt mijn werk. Ik zit sinds vorig jaar mei in de ziektewet, ik werk in een verpleeghuis en ben nu net m'n tweede jaar in gegaan, zwangerschap komt er natuurlijk tussendoor wat het voor mij niet mogelijk maakt om verder te reïntegreren ivm mijn angsten. In het laatste gesprek een tijdje terug zei mijn leidinggevende dat ik rekening moest houden met het feit dat er een arbeidsdeskundigheids onderzoek komt omdat zij twijfelt of ik na mijn verlof en ziektewer weer dit werk kan doen. 2 weken later had ik een gesprek met de bedrijfsarts, ee nieuwe dus eerste gesprek met haar en dit was een goed gesprek, verhaal uitgelegd en alle vragen beantwoord en zij zei later dat ze van mening is dat ik na mijn verlof verder ga met reïntegreren en daarna gewoon dit werk kan hervatten.
Maar toch vertrouw ik m'n leidinggevende niet helemaal, en ik heb met iemand erover gehad die ook onder haar gewerkt heeft elders en die zei al, als ze je eruit wil hebben dan gaat ze dat echt proberen. Dus nu dacht ik, is het misschien goed voor mij om lid te worden van de fnv? Het is nog niet zover natuurlijk, en heb tot nu toe goed contact met haar als we gesprekken hebben maar toch vertrouw ik het niet helemaal.
Ik lees dat je na je bevallingsverlof weer wil integreren. Houd er rekening mee dat jouw zwangerschap met onderliggende trauma(?) /enorme angst heel veel energie vraagt. Daarnaast nog de emdr (doen ze zelden tijdens zwangerschap). En straks een baby erbij. Het kan best zijn dat de echte klap dan pas komt. Ik weet uit ervaring hoe zeer een angstige zwangerschap ingrijpt op al je reserves. Mijn advies zou zijn : maak een reëel plan, neem hierzelf initiatief in. Maar houd ook ‘wat als scenario’s’ In het oog. Zodat je straks niet met de stress zit, ik moet nu dit en dat, maar het lukt niet. En een werkgever kan je gewoon ontslaan na 2 jaar, tenzij het uwv vindt dat er te weinig is gedaan mbt terugkeer in werk. Maar in het algemeen gaat dat ontslag wel door wanneer jij nog niet (volledig) inzetbaar bent. Mocht dat gebeuren, kan het uwv je wel begeleiden middels een job coach en kan je wel gewoon een voorschot wia aanvragen. Wachttijden tot verzekeringsarts lopen enorm op. In 99% van de gevallen mag je dat voorschot houden, ook als je er eigenlijk geen recht op had.
Ik zou me verder niet te druk maken over werk maar je richten op je herstel /therapie/ ontspanning. Je werkt in de zorg, mocht je eruit moeten dan heb je zo weer iets anders. Bovendien staat uwv garant tot 5 jaar, dus die drempel voor een nieuwe werkgever om jou aan te nemen is al weggenomen.
Vaak is het wel je onderbuikgevoel wat klopt. - lid worden van de fnv is zeker een optie. Ik had dit niet en achteraf heel jammer - ga alvast informatie inwinnen. - ik ben geholpen in het verleden door een goede jurist, gespecialiseerd in arbeidsrecht. En heeft me niks gekost. Meestal heeft de werkgever een apart potje voor juridische kosten en de jurist word daaruit betaald. Maar dat regelt de jurist zelf. - zorg dat je alles op papier hebt staan aan functionterings gesprekken enzo. Ook van eerdere LG's. - mondelinge toezeggingen die je LG heeft gedaan opschrijven met data, soort van logboek bijhouden. - als deze LG bekend staat met personeel eruit willen werken dan is de kans groot dat ze dit gaat proberen. - zoek uit wie je vertrouwenspersoon is binnen de organisatie en maak een afspraak. Vertel daar je verhaal. Soms kan deze je ook gerust stellen en je vertellen wat je het beste kunt doen.
Ik ging nu nog wel actie ondernemen gezien je nog niet met verlof bent. Kan je altijd via een pb laten weten welke arbeidsjurist ik heb gehad, laat het maar weten.
Ik hoop dat je ondanks alles wel een goede zwangerschap verder mag hebben! Dikke knuffel
Ik hoop dat je al voor rechtsbijstand bent verzekerd. Dan kan je, zodra dit echt gaat opspelen, een verzoek tot rechtsbijstand indienen. Voor arbeidsrecht geldt vaak een wachttijd. Je hebt dan geen FNV-lidmaatschap nodig. Bedenk wel dat je werkgever na twee jaar ziekte je mag ontstaan (na toestemming UWV). Dat is een wettelijk recht van je werkgever. Ik snap de twijfel van je leidinggevende. Die kent jou. Of ga je na je bevallingsverlof weer integreren?
Nee zijn we nog niet. Gelijk maar mee aan de slag. Ja klopt dat weet ik. Mijn leidinggevende kent mij nog niet zo goed, ze is nu bijna 2 jaar bij ons op de afdeling, november begonnen en mei daarop ben ik in de ziektewet terecht gekomen. Dat was wel mijn bedoeling, de bedrijfsarts zei ook na je bevallingsverlof hebben wij weer een gesprek en gaan we je verdere reïntegratie bespreken, nu ga ik 2x per week 1 uur naar de afdeling. Maar na mijn bevallingsverlof wil ik weer in het echte werkritme komen, dat zal vast niet gelijk 24 uur zijn denk ik zoals de bedrijfsarts zei, het moet wel opgebouwd worden, maar wil mijn eigen werkzaamheden weer gaan uitvoeren.
Klopt!! Ik voel mijn babytje ook al lekker bewegen steeds dus dat is ook al een hele geruststelling en ik merk dat de gesprekken met de psycholoog heel goed doen, alleen is er veel losgekomen wat het maakt dat door mijn verleden en familie situaties in het nu het maakt dat ik het allemaal niet meer aan kan in mn hoofd. Maar ik ga ervanuit dat het harde werken en er eindelijk voor uit durven komen wordt beloond. Ik heb jaren doorgebikkeld en alles binnen gehouden. Maar ik kijk er enorm naar uit dat ik straks weer lekker mn eigen werk kan doen na m'n verlof. Want ook al is de rust die ik nu heb wat werk betreft fijn en goed voor mij en het gezin, het voelt toch niet fijn zolang eruit te zijn.
Realiseer je dat als je nu niet verder reïntegreert je na je verlof nog slechts 8 maanden hebt om volledig terug te komen. En 4-5 tot een WIA aanvraag. Stel dat er dan toch twijfel is of het lukt in eigen werk en je dan pas spoor 2 opstart heb je echt weinig tijd om dat succesvol te laten zijn. Ik begrijp de terughoudendheid van de bedrijfsarts hier niet. Je loopt dan gewoon groot risico op 0-35% WiA dan kom je gewoon in de WW en hop zonder hulp moet je het maar gaan doen. Ik zou juist nu je de bescherming hebt van WvP zorgen dat je al je mogelijkheden verkend. Maar goed dat is mijn mening .. het UWV gaat overigens ook iets vinden van deze bedrijfsarts want na meer dan een jaar pas 2 uur kunnen werken dan is er iets niet goed gegaan (er vanuitgaande dat je niet bent opgenomen in een behandelinstelling, suïcidaal bent etc) . Dus nog best kans dat je werkgever toch een loonsanctie krijgt. Weet hiervan af dan snap je ook waarom je werkgever mogelijk toch wat druk gaat uitoefenen .. ze lopen risico ..
Dan kan een derde jaar ziektewet worden gegeven, waarin je dan tijd krijgt volledig te reïntegreren. Als het uwv vindt dat er te weinig gedaan is. Zo niet, kan je 2 weken voordat je 2 jaar ziek bent een voorschot wia aanvragen. Er zijn enorme uitgaven wachttijden, 8-10 maanden. Misschien dat de bedrijfsarts ts niet in staat acht(te) te integreren op dit moment of voor de zwangerschap?
Klopt, dat kan dus onbewust echt jaren later nog voor problemen zorgen, en het heden is ook nog niet echt makkelijk ivm de zorgen om m'n moeder. Ze misbruikt haar medicatie ook heel erg, pijn en onrust medicatie waar zij 1 van mag hebben neemt zij zo 6 tegelijk in waarna ze een soort zombie is die dag en dag later niks meer weet van die dag, maar ik weet het wel en het doet mij verdriet en bezorgt me veel onrust, maar heb nu gezegd het is klaar. Dus we gaan volgende week samen naar de huisarts hopen dat hij met een plan komt zodsat we haar kunnen helpen. Want deze zorgen kan ik er niet meer bij hebben.
Ik zou altijd voor rechtsbijstand zorgen dus als je die niet hebt NU afsluiten nu er nog niets is want een brandend huis verzekeren ze niet meer. Heb je meer aan dan de fnv. Ook niet afgaan op wat anderen roepen.
Het is normaal dat als je na 1 jaar ziek niet minimaal 65% loonwaarde genereert in je werk dat je een Ad onderzoek krijgt en heel vaak volgt dan advies van 2 sporenbeleid. Dat de bedrijfsarts dat niet adviseert is eerder bijzonder te noemen. Ik kan het wel begrijpen gezien je zwangerschap nu maar ook dan .. je hebt nog wel wat weken. 2 -sporen: verder reintegreren in eigen werk en plan b (spoor 2 heet dat) dat mocht dat niet lukken je ook naar ander werk gaat kijken. Dat laatste zien mensen vaak als ‘ze willen me eruit hebben’ je kan het ook zien als kans ‘misschien is er wel iets op de arbeidsmarkt wat beter bij mij past en meer energie geeft.’ Vanuit wetgeving zijn bepaalde zaken verplicht zoals na een jaar onderzoek doen naar mogelijkheden etc. Dat werkgever daar wat op duwt vind ik niet gek want als ze het niet doen kunnen ze aan een loonsanctie van een jaar vast zitten. Waarom zou je nu helemaal niets kunnen? Is ook vrijwilligerswerk of iets dergelijks geen optie voor paar uur per week. Afleiding en tegelijk ruimte voor herstel gaan vaak juist goed samen. Reintegreren hoeft niet per se gelijk in eigen werk. Daar kan die arbeidsdeskundige juist goed over meedenken
Ik had net gereageerd toen ik in de wachtkamer zat van de psycholoog, kon het bericht niet afmaken omdat ze binnenkwam en had mijn telefoon op vliegtuig stand gezet, na die tijd had ik hem afgemaakt en wilde ik het versturen en toen was m'n bericht weg omdat ik natuurlijk geen verbinding had, niet meer aangedacht 😅 Maar ik ga zeker nu een rechtsbijstand afsluiten. Ik ga inderdaad 2x en uur heen en ik wil graag meer, vandaar dat ik wilde vragen na de vakantie van mn leidinggevende over 2 weken of ik andere taken kan krijgen op kantoor oid zodst ik wat meer uren heen kan. En nu toch wat meer kan opbouwen, de omgang met de bewoners zorgt op dit moment voor mij voor veel paniek, niet realistisch hoor maar het is toch stress die voortkomt uit mijn angst dat er niks met mn baby mag gebeuren. Na mijn bevallingsverlof wil ik gelijk weer reïntegreren in mn eigen werkzaamheden als verzorgende ig, dat is wel de mijn bedoeling. En de bedrijfsarts staat daar achter, zal wel opgebouwd worden natuurlijk, ik kan niet in 1 keer weer volop 24 uur aan t werk maar ik wil wel weer mijn eigen werk doen etc.
Klinkt verstandig. Prima om in aangepast werk op te bouwen toch? Vindt je leidinggevende daar wat van dan? Soms helpt een driegesprek tussen jou, bedrijfsarts en leidinggevende nog als je onbegrip merkt bij leidinggevende. Heel logisch dat als eigen werk angst triggert en je daar nu voor start met behandeling dat je dat niet nu gaat uitproberen.
Volg het advies van de psycholoog en je verloskundige. Zij kennen jou veel beter dan wij 😉 de ervaring en het gevoel van andere vind ik hier zeker aan ondergeschikt, omdat zij echt niet exact dezelfde klachten hebben gehad als jij en de situatie nooit te vergelijken is. Denk ook dat wij ons geen voorstelling kunnen maken van de stress en angst die jij nu heel je zwangerschap al ervaart. Daarnaast is edmr met een pasgeboren baby ook niet ideaal, een geboren baby'tje ervaart ook stress van zijn of haar moeder. Neem aan dat jij ook liever vandaag dan morgen over je angsten heen bent.
Ik vind dat dit berichtje (ondanks je twijfels over je werk) al een stuk minder paniekerig overkomen dan eerdere berichtjes. En ik vind het goed dat je zo hard aan jezelf aan het werken bent 💪🏼
(Advies voor je werkgerelateerde vraag heb ik niet, sorry)
Klopt. Ik heb toch wel twijfels gekregen na mijn topic. Maar ik heb het met haar besproken en we gaan het wel doen, vandaag hebben we alleen voorbereiding gedaan en volgende week beginnen we, maar wel voorzichtig en ik kan elk moment stoppen. Ik ervaar nu ook stress, het ene moment meer als het andere moment en soms helemaal niet hoor, het ligt er maar net aan wat voor situaties zich voor doen, ik ben er alleen wel gevoeliger ervoor nu om in de stress/paniek stand te schieten. Maar het gaat wel veel beter idd. Scheelt ook wel dat ik mijn babytje nu lekker voel bewegen, dat geeft al enorm veel geruststelling, maar van mij mag het wel al eind oktober zijn hoor haha.
Dat je leidinggevende aangeeft dat ze denk dat je na je verlof nog niet toe bent aan reïntegreren kan ook voortkomen uit iets positiefs: ze wil je nu geen druk opleggen en neemt je klachten serieus. Wat een ander viavia weet, zegt niet zoveel. Je weet niet wat daar toen speelde, ook jouw contact weet waarschijnlijk niet alles. Ze kan het ook gewoon zakelijk benadert en daarom deze optie alvast aankaart, maar dat wil helemaal niet zeggen dat ze je er uit wil werken. Staar je daar niet blind op. Een vakbond en een rechtsbijstandverzekering kunnen handig zijn. Maar er is nu nog helemaal niets aan de hand. Je hebt goed contact met de arbo, dat is voor nu belangrijk. En als jullie daar afspreken dat jij reïntegreert, dan moet je leidinggevende daar gewoon in mee. Ik zou me voor nu lekker richten op je gezondheid, dat reïntegreren is pas over maanden aan de orde.
Wat betreft de emdr zou ik advies van je psych volgen. Het wordt niet voor niets voorgesteld en hij/zij kan een professionele afweging maken voor wat in jouw situatie de beste aanpak is. De ervaringen hieronder zijn niet van professionals en niet exact jouw situatie. Er is recent onderzoek te vinden waaruit blijkt dat emdr veilig geacht wordt tijdens zwangerschap en jouw psycholoog is een opgeleide professional met ervaring, die kan echt een goede beslissing maken voor jou. Je hebt al zorgen genoeg, vertrouw op je behandelaars
Zelf zal ik EMDR uitstellen tot na de zwangerschap. Er is weinig bekend of het nadelig kam zijn tijdens je zwangerschap. Maar het is wel bekend dat stresshormonen wel nadelig kan zijn. Doordat je met EMDR weer helemaal terug gaat naar trauma's ervaar je ook weer de bijkomende stress/spanning.. om die reden zou ik het zelf uitstellen.
Emdr en zwangerschap raad ik af, en als jij je goed voelt dit te doen gewoon doen. Het is aan jou je grenzen aan te geven, jij weet wat je wel en niet kan
Ik doe altijd wat ik goed vind voelen wat ze ook zeggen. Ik vind het vrij intens gezien je hormonen, mijn psycholoog raade het juist af. Vond het zelf ook geen optie, ook al had ze het wel aangeraden. Jij bepaald wanneer je er volledig voor kan gaan.
Aangezien trauma en de bijbehorende stresshormonen al voorkomen in het lichaam van een zwangere vrouw, is de vraag misschien niet zozeer of EMDR veilig is tijdens de zwangerschap, maar of we het ons kunnen veroorloven EMDR niet te gebruiken om vrouwen tijdens de zwangerschap te behandelen
Ik heb net even gebeld en de assistente zei dat het gewoon kan en veilig is. Ik heb vorige week wel gevraagd of het vlak voor mijn afspraak bij de verloskundige kan, normaal ga ik op woensdag altijd naar de psycholoog en nu dus vandaag omdat ik dinsdag weer een controle heb en daar voelde ik me beter bij. Ik was ook bang dat het te wel stress zou veroorzaken maar mijn psycholoog zei je hebt nu elke dag al last van angst en stress ene dag of moment meer dan de andere natuurlijk maar ze zei dat het dus geen kwaad kan, ze hoopt juist een beetje stress weg te krijgen hierdoor.
Vind niet omdat je het nu al hebt emdr hetzelfde is. Het roept op het geen wat je al hebt nog meer op, dus verergeren van je klachten, daarbij kan je nog van alles ervaren. Zou het gewoon bij gesprekken houden is mijn mening.
Vind niet omdat je het nu al hebt emdr hetzelfde is. Het roept op het geen wat je al hebt nog meer op, dus verergeren van je klachten, daarbij kan je nog van alles ervaren. Zou het gewoon bij gesprekken houden is mijn mening.
Ik vind dat wel erg makkelijk gedacht van je psycholoog. EMDR levert echt weer een piek op in spanning/stress/angst... En de dagen daarna zijn echt heftig om weer bij te komen van de sessie.... en met 1x EMDR ben je er nog lang niet, kan zelfs tijdelijk de situatie verergeren
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (25) Verversen