Ik ben benieuwd wie hier ervaring heeft gehad met een huilbaby of een baby die nauwelijks sliep. Wat hielp er uiteindelijk? Heb je tips? En hoe heb je ervoor gezorgd dat je zelf niet omviel?
Hier ook drama gehad bij beide kinderen. Kort door de bocht, de jongste krijste 18 uur. Was kma en verborgen reflux. Sliep amper, veel bij osteopaat geweest maar pas net andere voeding, medicatie en indikken ging het beter.
Zoontje kon tot 10 maanden niet zelfstandig poepen, thuis dus meerdere keren op een dag dus moeten helpen met een canule. Veel oorontstekingen daarbij, in 1,5 jaar tijd 4 operaties.
Oudste slaapt nog steeds moeilijk in en vroeg wakker en jongste gaat nu vrij goed als hij geen klachten heeft.
Hoe je overeind blijft. . . . Geen idee moeder zijn en door moeten en wanneer mogelijk even 2 uurtjes overdag bijslapen als er iemand anders bij de Kids was. . .
Hier ook helaas ervaring met de jongste. Ik heb toen het boek Slapen in een Droomritme of baby in een Droomritme (naam even kwijt) van voor tot achter gelezen en dit hielp goed. Dus goed de slaap en wakker tijden in acht houden. En een vast slaap ritueel. Het huilen ging niet over maar het maakte wel dat de overprikkeling en oververmoeidheid verminderde.
Wij hadden niks medisch verder waar we rekening mee moesten houden trowuens… een inbakerslaapzak was ook fijn, en white noise ook.
Ik heb een huilbaby gehad icm heel slecht slapen zowel overdag en snachts. Ik heb haar een keer smiddags even laten huilen en toen heeft ze weer haar dag en nachtritme terug gevonden. Ze sliep toen nog geen nachten door maar wel beter te doen als helemaal niet slapen. Probeer elke keer als ze even slaapt ook even te gaan liggen of te rusten. Oja mij is verteld dat het te maken kan hebben met ontwikkelings voorsprong. Dat is bij ons ook het geval met onze dochter. Maar dat is niet altijd zo. Onze dochter is bijna 6 en slaapt nu pas de nachten door. Maar wij maken er ook geen gevecht van dus het is ook niet zo dat we er gefrustreerd van raakte.
Misschien een tip zet hey bedje is op een andere plek:) dat hielp voor ons wel een beetje. Succes ermee
Hier ook helaas ervaring met de jongste. Ik heb toen het boek Slapen in een Droomritme of baby in een Droomritme (naam even kwijt) van voor tot achter gelezen en dit hielp goed. Dus goed de slaap en wakker tijden in acht houden. En een vast slaap ritueel. Het huilen ging niet over maar het maakte wel dat de overprikkeling en oververmoeidheid verminderde.
Wij hadden niks medisch verder waar we rekening mee moesten houden trowuens… een inbakerslaapzak was ook fijn, en white noise ook.
Mijn oudste is geboren met 35 weken en bracht de 1e weken door in het ziekenhuis. In het ziekenhuis een tevreden mannetje , eenmaal thuis , huilen huilen huilen. Hele nachten lang en overdag bijna niet slapen(overdag niet heel veel huilen) ik heb snachts een aankleedkussen naast mij gelegd in bed en hem daarop gelegd ( ik had geen co sleeper ) en daardoor sliep hij soms wel een uurtje en soms ook wel eens 2 of 3. Maar nooit hele nachten.dit duurde tot hij 4 maanden was toen sliep hij plotseling door ! Overdag was hij echt een plezierig kind.heel alert en lachte al vroeg.hij heeft snachts alleen echt even z'n draai moeten vinden.hij bleek ook bang te zijn in het donker ,dus een nachtlampje deed wonderen .in het ziekenhuis was z'n kamertje natuurlijk nooit compleet donker dus misschien dat het toch daarvandaan kwam geen idee. Hij is nu 14 jaar en slaapt nog niet hele nachten door hoor.hij maakt mij dan niet meer wakker maar ik hoor hem regelmatig spoken op z'n kamer of even naar beneden lopen .hij is precies mij.ik slaap snachts ook erg slecht.
Chiropractor in Staphorst heeft mij veel geholpen. De oudste had reflux en met medicatie en hun behandelingen ging het snel beter en huilde mijn zoontje niet zoveel meer. Bij de jongste bleek pro biotica uiteindelijk te helpen. Ik hoorde zijn maagje veel minder vaak rommelen na gebruik, hij heeft gewoon een gevoelige maag net als zijn vader.
Tips, osteopaat/chiropractor om medische dingen uit te sluiten. Verder om zelf niet om te vallen. Toch even je partner of iemand anders even bij de baby te laten zodat je zelf even kan slapen. En zelfs dan is het lastig want ik weet nog dat ik overal gehuil hoorde ook al huilde hij niet op dat moment, maar probeer soms echt even de baby uit handen te geven en ga dan echt even rusten.
Mijn jongste was een huilbaby. Niet te troosten ook. Hij lag als sterrenkijker en is tijdens de (snelle) bevalling nog in het geboortekanaal gedraaid. Zelfs voor het cb was de spanning in zijn nek en rug zichtbaar en voelbaar. Hij is al snel (met 3 weken) bij de osteopaat geweest en we hebben hem ingebakerd. Binnen een week ging het al beter en na een ruime maand hadden we een blij kind. Bij ons gingen de nachten best goed, hij huilde tussen 12 en 6 niet veel dus dan had ik alleen de nachtvoeding. Maar overdag sliep hij bijna niet en als hij wakker was, huilde hij vrijwel onafgebroken. Hoe we dat hebben volgehouden? Ik zocht overdag vooral afleiding en ging veel naar buiten, in de avond nam mijn man of mijn ouders het over. Het was bij ons dus niet zozeer het slaaptekort maar de vermoeidheid en het verdriet/wanhoop dat je krijgt van een continue huilend en ontroostbaar kind.
Alles geprobeerd tot aan slaapcentrum, EMDR etc na twee jaar ging het beter qua inslapen en daarna ook wel qua doorslapen, maar nog steeds geen makkelijke slaper en dat zal ze nooit worden ook denk ik 🤣 Hier nachten verdeeld, wie meer aan kon die nacht deed het, was de koek op dan ander wakker maken om te ruilen. Het is een fase en loodzwaar maar het wordt beter! Een tip.. nachtje ergens logeren kon in mijn hoofd echt niet voor 1,5 jaar.. maar de eerste nacht logeren sliep ze beter dan thuis oeps!
Is gezondheid uitgesloten. Hier werkt bedje aan de hoofdkant omhoog, ivm regelmatig oorontsteking. Daarnaast werkte wakkertijden aanhouden. En hoe harder ik mijn best deed om hem naar mijn regels te zetten, hoe harder hij zich afzette. Af en toe je kind uit handen geven om voor jezelf te zorgen geeft jou tijd om te herstellen. Ohja en een goede draagzak.
Onze jongste was alleen de eerste paar weken een huilbaby. Hij moest vanwege ondergewicht en suikers vanaf dag 1 naast borstvoeding ook kunstvoeding hebben. Nog in de kraamweek begon hij al veel te huilen. En dat werd steeds meer en meer. Door het vele huilen ben ik extra snel gestopt met de borstvoeding. Dat werd mij te veel. Na een paar weken ben ik overgestapt op een ander merk voeding. Niet eens speciale voeding, maar gewoon de standaard voeding alleen dan van een ander merk. En meteen na de eerste fles was hij daarna een modelbaby. Sliep ineens door en huilde weinig.
Het enige wat uiteindelijk echt hielp was tijd… zeker bij de oudste, ze is nog steeds een handjevol…
Ze hadden kma en reflux. Ze kregen puramino voor de kma en omeprazole voor de reflux. Eén keer kreeg ze buisjes en toen heeft dit ook een tijdje geholpen
Onze oudste heeft 6 maand lang 16/18 uur per dag gehuild. Niks hielp. Behalve slaaptraining, dus gecontroleerd op bed laten huilen en troostten zonder op te pakken.
Mijn jongste! Het enige wat hielp was: ouder worden. Toen ze een week of 12 was ging het vanzelf beter. (We zijn wel naar een kinderarts geweest om een medische oorzaak uit te sluiten. Deze stelde nog voor om haar op te nemen in het ziekenhuis vanwege het huilen. Dat is dan niet zo zeer medisch maar om de ouders te laten bijtanken. Wij hebben hier niet voor gekozen.)
Ik vond de Podcastserie “ontroostbaar” enigszins steunend.
Ik liep hele dagen met haar in de draagdoek. Mijn man nam wat extra vrij. Af en toe paste mijn schoonmoeder even op zodat ik kon slapen. Of gingen even wat leuks doen met de oudste. Maar desondanks was het echt pittig!
Ze is nu 11 maand en een blij ei. Slapen vindt ze nog steeds niet echt nodig, maar meestal krijg ik wel voldoende slaap om me oké te voelen.
Vraag vooral om hulp, ook met kleine dingen die kunnen helpen.
Vrienden van ons met een huilbaby hebben om en om een paar x per week een nacht bij ouders/schoonouders geslapen. En ook overdag kwam regelmatig oma. Ik heb er ook wel een paar keer gezeten, dan ging zij met mijn hond een flink eind lopen, even uitwaaien en stilte. Heb ook wel eens met de baby gezeten dat zij met een noise cancelling koptelefoon op boven de badkamer poetste. Ik bracht ze ook wel eens avondeten. En zulke dingen deden meer mensen om hen heen. Na een maand of wat ging dat steeds beter.
Ik deed het ook wel bij familie, op de kleine passen, eten maken, de oudste meenemen. Zij hadden een kindje dat vanaf week 1 bijna niet sliep. Zij probeerden van alles: osteopaat, fysio, homeopathie, aroma’s, slaapcoach, van alles voorbij gekomen. Duurde ver voorbij de babytijd daar, voor hij normaal ging slapen.
Ze heeft hier heel veeeel gehuild tot ze 11 weken was. Toen ontdekte ze haar duimpje en was het voorbij. Ze had gewoon heel veel zuigbehoefte, maar wilde geen speentje.
Hier was geen oorzaak voor het huilen. Heb jij wel een oorzaak? Het huilen kwam hier omdat ik denk dat hij meer wilde dan hij kon. Het werd minder toen hij eenmaal ging lopen. Maar het bleef wel echt een zeikerd hoor😅😂 nog steeds en hij is 5 haha. Maar heef lief, knuffelig en sociaal. Behoorlijke eigen wil en druk. Het was echt standje overleven op met geluk 3 uur slaap. Hoe ik het vol heb gehouden weet ik achteraf ook niet. Hij is gaan doorslapen toen hij 4 was.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen