Mijn lijf heeft het zo zwaar, waardoor mijn hoofd het ook weer heel zwaar heeft. Deze zwangerschap is echt mentaal en lichamelijk zo intens zwaar geweest dat ik voel dat mijn lijf echt aan het tegensputteren is. Alles doet pijn, mijn heupen, rug, slaap zo intens slecht, heb zwangerschapsdiabetes, GBS infectie, ben weer opnieuw misselijk.. ik trek het niet meer. Ik ben klein van stuk en sinds een paar dagen zijn de bewegingen van mijn baby rustiger en minder. Dan ga ik daar weer over twijfelen, moet ik bellen? Moet ik afwachten? Is dit normaal?
Sterkte met je laatste weken zwangerschap! Heel herkenbaar wat je schrijft … mijn vierde zwangerschap liep ook gecompliceerd. Wat hielp: hulp in huishouden ik kon toen echt niets meer. Regelmatig liggen/zitten. Ik kon niet meer naar buiten tenzij ik voor controles moest dan werd ik gereden. Ik leefde per dag. Besloten rond 37 wkn dan ik rond 38 zou worden ingeleid vanwege zeer veel harde buiken/ pijn. Daar ben ik achteraf zo dankbaar voor. Tot die tijd kon ik niet meer vooruitdenken elke dag was er 1, meditatie hielp, mooie muziek ook, om de dag door te komen! Sterkte, ik weet hoe zwaar t zijn kan! Mag me altijd PB-en
Ik ben ook 32 weken zwanger, en hier voelt 't dit keer ook zwaarder aan dan de vorige. Lopen gaat langzaam, ben vrij snel buiten adem, mijn ijzer is laag, elke dag na een halve dag al op.
Meisje zit ook laag, maar hoog genoeg om nog last te geven van adem tekort en maagzuur.
Dus ik kijk ook wel uit dat mijn lijf weer van mij wordt
Ja dat.. ik ben liever moe van een korte nacht dan lichamelijk moe en eigenlijk zoveel willen doen en niks kunnen. Godzijdank had ik een helder moment bij 27/28 weken en is alles al klaar. Babykamer is af, alles is gewassen en gestreken. Ben zo blij dat ik dat niet meer hoef te doen nu. 🥵🥵
Bij twijfel altijd bellen. Liever een keer teveel dan te laat.
Bespreek met je vk wat je nog kan doen en wat je vooral moet laten. En luister naar je lichaam. Schakel je omgeving in als je hulp nodig hebt.
Bij een zwangerschap is heel veel normaal. De een gaat er fluitend en zorgeloos doorheen en dan ander heeft alle mogelijke pech en moet negen maanden afzien. En van alles daar tussenin. Wij kunnen niet inschatten of wat jij voelt normaal is of niet, dus overleg altijd even met je vk
Het is echt ff doorbijten. Het is de afgelopen weken echt zwaar geweest. Ik heb corona gehad, nu diabetes en ischias in m’n heup. En nog drie kids. En normaal ben ik echt een bezig bijtje. Voel me echt belemmerd en alleen maar moe. Bedankt ❤️
Ik snap echt wat je bedoeld. Ik ben 28e weken zwanger van de vierde en het leven lijkt echt uit me gezogen. Kan echt weinig doen en heb zo een last van mijn bekken en mijn hand heb de carpal tunnelsyndroom. Kan niet wachten om te bevallen
Ga kijken of je hulp uit je omgeving kan krijgen. Denk wel dat je zelf moet vragen. Als je twijfelt altijd bellen. Heeft niks te maken met dat je klein van stuk bent. Succes met de laatste weken. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk
Bij ongerustheid mag je altijd bellen. Vraag je vragen aan de vk, anders blijft het spoken door je hoofd en dat is niet goed. Ook minder beweging voelen is altijd een reden om te bellen. En vraag wat familie om hulp, daar ben je familie voor.
Ja deze zwangerschap was ook hels met 40 jaar. Ook diabetes, gbs, zat vanaf week 24 buiten in rolstoel. Heel veel (pijnlijke) harde buiken. De baby is nu bijna 6 maanden en ik kan alweer zoveel meer (ben er nog niet). Houd vol! Wat hier hielp was zoveel mogelijk hulptroepen en middelen inschakelen en elke dag structuur houden en iets fijns doen. Werkte dus elke dag toch 2 uurtjes hoe moe ik ook was, even theetje met de buurvrouw, videobellen met vriendin ver weg. Kids hielpen wat meer mee in het huishouden. Partner deed meer. Met ergotherapeut gekeken naar hulpmiddelen thuis waardoor ik toch zelf wasje kon ophangen of kon koken (evt in etappes). Af en toe goed klagen en uitjanken bij partner of goede vriendin. En daarna weer kijken naar wat lukt. Ik bleef dus bezig ondanks dat ik me rot voelde. Dat hielp. Bij twijfel gewoon vk even bellen ..
Jaa echt, de laatste keer was ik 32 en dat vond ik lichamelijk echt veel minder zwaar. Ik merk dat mijn lichaam het gewoon echt niet makkelijk heeft. En dan inderdaad alle “kwalen” erbij die je maar kan bedenken.. ik ga liever te hard dan dat ik het gevoel heb niks te kunnen. Ben normaliter echt een bezig bijtje en nu voelt het soms letterlijk alsof ik achteruit loop van sloomheid. Gister idd even janken en weer door.. bedankt ❤️
Hulp inschakelen van familie, vrienden, vriendinnen zodat jij je rust kan nemen. Je kan vragen of ze een keer je huis willen doorwerken, eten koken etc.. Boodschappen online bestellen.. Kan je partner misschien wat vrije dagen/uren opnemen om wat meer thuis te doen? Probeer in oplossingen te denken.. De bewegingen worden met dit termijn gewoon anders gezien de ruimte steeds beperkt wordt.. maar je kan altijd bellen, daar zijn ze voor.
Dikke knuffel! Ik weet hoe zwaar een zwangerschap is waar in je je zo voelt helaas… En dat is alles behalve leuk. De laatste loodjes meid! Zet m op En bij twijfel altijd bellen!
Ik denk dat jij de verloskundige even moet bellen. Met wat je kan doen. Werk je nog? Ziekte wet in en dan direct hup je zws verlof in. En even misschien de huisarts raadplegen. En vooral rust houden. Zie dat je nog meer kinderen hebt , je man meer laten helpen? Indien mogelijk. Familie misschien ?
Nee al vanaf 24 weken niet meer.. dus ben eigenlijk alleen maar thuis want echt dingen ondernemen lukt gewoon niet. Als ik iets onderneem ben ik echt bek- en bekaf daarna. Vrij frustrerend. Mijn energie is echt minder dan 0. IJzer is goed dus dat kan het niet zijn. Het is gewoon denk ik maar de tijd uitzitten. Alles voor mijn lieve meisje 💕🎀
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen