Ik weet niet waar ik last van heb, maar alles lijkt momenteel mis te gaan. Ik heb vorige week zonder er over na te denken, spontaan ontslag genomen van mijn vaste baan (30 uur in de week) ik had er echt geen plezier meer in. Met de kinderen loopt thuis ook alles moeizaam, de oudste is enorm brutaal. En daarnaast loop ik zelf de hele dag met lood in mijn schoenen rond. Het voelt alsof ik op alle vlakken faal, en ik niks bereikt heb in mijn leven. Ik ben ontzettend moe en weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Ik weet niet meer wat ik leuk vind of waar ik plezier uit haal, of wat ik überhaupt nu gaan doen met mijn leven. Mijn emoties springen van hak op de tak en dat is vermoeiend en frustrerend. Mijn man was gelukkig niet boos over mijn spontane actie, maar vind het wel moeilijk mij zo in de knoop te zien. Ik weet ook niet wat me bezielt, ik voel me niet depressief.
Heb je je ontslag al formeel ingediend? Anders zou ik toch sterk overwegen om je ziek te melden ipv je baan op te zeggen. Dat is echt niet verstandig als je in een wiebelige periode zit. Dan behoud je namelijk heel wat meer rechten, inkomen en kan je dan rustig aan herstel werken en bedenken wat je wil en kan
Mijn ontslag is al rond, ik ben nu mijn laatste weken uit aan het werken. Heb er tot nu toe 0,0 spijt van. Op het werk was er ontzettend veel druk door personeelstekort. Daarnaast ben ik zelf in november ziek geworden door mijn rechter nier, meerdere operaties gehad maar de pijn is er nog steeds. En elke keer als ik stress ervaarde op het werk, werd de pijn in mijn nier erger wat mentaal ook weer iets met mij deed. Mezelf elke keer ziek melden wil ik niet (ik ben namelijk van november tot februari al volledig thuis geweest door alle ziekenhuis opnames en operaties). Financieel kunnen we gelukkig goed rond komen op een salaris. Voor nu hebben we afgesproken dat ik naar de huisarts ga maandag, en dat ik verder even een tijdje rust. Als het weer beter gaat, ga ik kijken voor een andere baan.
Gooi nooit oude schoenen weg voor je nieuwe hebt. Ik zou echt zo niet blij zijn als mijn partner gewoon ff de baan opzegt zonder een plan. Ik zou zeggen neem ff contact op met de huisarts. Misschien ff bloedprikken?
Het is al eerder gezegd maar ik denk ook huisarts en dan poh. Al is het even om je gedachten en gevoelens te kunnen delen , mogelijk te ordenen of handvaten te geven.
Oh ja en het boek energiek leven van lottie starkenburg is een aanrader, staan handige opdrachten in om te doen zoals ik hieronder beschreef. Pas op dat je niet hele dagen gaat netflixen, dat geeft geen energie (hooguit voor een dagje)
Het klinkt alsof je "opgebrand" bent... Misschien was het opzeggen van je baan wel een hele goede actie! Voel je daar niet vervelend onder. En verwacht ook niet van jezelf dat je nu ineens alles perfect doet: dat kan namelijk niemand van ons😉 Ik hoop dat je in de komende maanden tot rust zult komen en weer nieuwe energie krijgt. Dat zal best even duren: nu eerst herstellen van alles wat teveel is geworden. Gun jezelf die tijd. Heel veel sterkte!
Niemand zegt dat dat móet... Maar ze heeft het gedaan en daar hoeft ze zich, wat mij betreft, niet vervelend onder te voelen. Wie weet wat voor moois het haar brengt? Herstellen zonder hijgende arbo-arts in je nek, kan een stuk meer ontspannen zijn.
Met jou eens! Heb zelf poosje in de ziektewet gezeten ivm burn-out maar kreeg idd alleen maar stress van de bedrijfsarts-afspraken, coach-afspraken en steeds op mn werk langs moeten om de drempel laag te houden ivm reintegratie. Uiteindelijk ook besloten mn baan op te zeggen en pas toen kreeg ik de rust om te herstellen! Ineens kon ik weer ademen.. nu 2 jaar verder en ben ik zoo dankbaar dat ik toen besloten heb, uiteraard samen met mijn man, om te stoppen met werken, nu geen burn-outklachten meer en volledig hersteld en kan ik in alle rust op zoek naar hetgeen in mn leven waar ik plezier uit haal los van mn gezin... mensen die het zelf niet hebben meegemaakt kunnen geen oordeel geven en ik snap dat mensen snel denken; ga de ziektewet in, die is er niet voor niks maar dat klinkt “relaxter” dan dat het is... zoveel verplichtingen krijg je er voor terug...
Meestal kan ik je redelijk volgen in je reacties, alleen nu niet. Ik zeg namelijk alleen iets over de logica van de keuze. Niets over goed en fout. De term schuldgevoel laat ik dus graag bij degene die 'm in de mond neemt en dat ben jij.
Soms gaat het niet om logica, maar om aanvoelen wat gezond is voor iemand... Als dit haar de beste optie leek, waarom zouden anderen dan achteraf moeten zeggen dat dat niet slim of handig of logisch is? Wat heeft zij daar nu aan?
Oh ja en het boek energiek leven van lottie starkenburg is een aanrader, staan handige opdrachten in om te doen zoals ik hieronder beschreef. Pas op dat je niet hele dagen gaat netflixen, dat geeft geen energie (hooguit voor een dagje)
Dit klinkt ‘op’ lieve mama. En dan overzie je het niet meer, gaan emoties alle kanten op, kan je niet goed beslissingen meer nemen (wat wordt het avondeten kan al een complexe vraag zijn). Pas op dat het niet over gaat in depressie nu je werk laat vallen want als werk wel altijd leuk was dan haal je een energiebron weg. Mijn advies: zorg voor wat extra hulp thuis de komende 2 weken en ga rusten! Rusten is slapen, muziek luisteren of maken, puzzelen, fysiek bezig zijn op lage intensiteit (hartslag niet teveel aanjagen) etc. Voor nu even lijstje maken met 1) mentaal moe, 2) fysiek moe en 3) emotioneel moe. Wat is er geweest de afgelopen maanden/jaren aan moeheid en in welke box hoort dat. Dan weet je ook wat je er tegenover moet stellen om weer energie te krijgen. Fysiek moe = slapen, mentaal moe = fysiek bezig gaan/muziek maken/creatief bezig zijn, lezen etc, emotioneel moe = uitlaatklep zoeken voor emoties (muziek luisteren, fysiek bezig zijn, praten, tegen een tennispaal meppen etc). Als er weer een klein beetje batterij is kan je voor jezelf een lijstje gaan maken met waar je energielekken zitten en energiebronnen. Vaak ben je energiebronnen eraf gaan halen. Kunst is die terug erin te krijgen en voor de energielekken oplossingen te zoeken (of hulp te vragen). Kijk daarna eens waar je staat (dit proces kost wel een maand of 2-3). Dan weet je namelijk waar je hulp voor nodig hebt en kan je bij de huisarts aankloppen. Succes!!
Lastig, als je het overzicht kwijt bent en zo met jezelf in de knoop zit. Het lijkt verstandig om met hulp te kijken wat er precies gebeurt en hoe je de weg terug omhoog weer kunt vinden. Bel de huisarts. Via de praktijkondersteuner GGZ kun je waarschijnlijk al stappen zetten, gewoon bij je huisarts en laagdrempelig.
Lastig zeg, heb je geen burn-out? Een depressie is niet zo zwart-wit, zou het wel kunnen zijn, de tip onder mij van POH-GGZ is een goed idee, heeft mij iig veel geholpen
Ik zou eerst eens even naar de huisarts gaan. Ik denk dat het fijn voor je kan zijn om met iemand (zoals POH GGZ) te praten om dingen op een rijtje te zetten voor jezelf.
Lastig als je zelf de vinger er al niet op kan leggen. Had je dit al tijdens je werk of ervaar je het pas na je ontslag. Niet iedereen kan 24/7 thuis mama zijn als je door het bomen het bos niet meer ziet, raad ik je aan hulp te zoeken
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen