Vanwege bekkenklachten en de slechte start van mijn dochter na mijn bevalling jaren terug is er gekozen om eerder in te leiden bij 40 weken.
Nu komt het hele euvel , vanwege mijn laagliggende placenta was een ballon geen optie . Heb inmiddels 4 dagen met misoprostol achter de rug , totaal van zeker een 6/7 giften oid . Al dagen nare weeën , maar blijf hangen op 1 cm.
Ik zat er gister compleet doorheen en na goed overleg met meerdere artsen en 2 maak beoordelen is er toch een ballon geplaatst . Dit is vanmorgen gebeurd. Maar je raad het al ik voel niets , gisteravond zijn de weeën compleet weggevallen en lijkt dit allemaal eindeloos te duren. De afspraak is gemaakt dat ze hoe dan ook morgenochtend die ballon gaan verwijderen en beoordelen of ik dan hopelijk op 3 cm zit zodat ze de vliezen kunnen gaan breken.
Maar zoals ik al zei, ik voel helemaal niets meer . Kleine jongen lijkt geen stress te hebben na zoveel dagen geklungel .
Nu ben ik dus bang dat ze me morgen naar huis willen sturen met het verzoek om over een paar dagen opnieuw een poging te gaan doen tot inleiden.
Maar echt ik ben gesloopt , ik ben op, mentaal gesloopt en wat mij betreft zou een keizersnede dikke prima zijn.
Uiteraard ben ik me bewust van het feit dat dit een buikoperatie is ed en dat het herstel veel langer duurt .
Maar heel eerlijk vind ik dit nier echt menselijk meer, voel me niet gehoord en heb eerder het idee dat ze denken stel je niet aan.
Wie heeft een vergelijkbaar verhaal? Sta ik in mijn recht om een keizersnede te “eisen”?
Als iemand een vergelijkbaar verhaal heeft dan hoor ik dit heel graag!
Ik geloof echt dat het nu loodzwaar is (moet er niet aan denken zo lang bezig te zijn) maar een ks is niet de easy way out. Helaas.. Nu heb ik een vertekend beeld door eerst complete bevalling incl 2 uur persen en toen alsnog een spoedks, maar mijn herstel was vreselijk. En nee, ik overdrijf niet. 2e vaginaal bevallen en ondanks dat ik echt heel veel last heb gehad van de knip en het vele bloedverlies teken ik echt 100x voor haar bevalling.
Maar goed, een inleiding is ook niet niets en een inleiding die zo lang duurt is ook heel heftig. Om me heen hoor ik dat een geplande ks qua herstel echt heel anders is (bij vrouwen die de vergelijking kunnen maken doordat ze beide hebben gehad). Wellicht wordt het nog voorgesteld als er echt geen schot in zit?
Moest ook nog denken aan de 'cascade of interventions': bij inleidingen is er een verhoogde kans op een spoedks. Ik heb de kennis en feiten niet meer helemaal paraat want ruim 2 jaar geleden bij bevalling nummer 2 vanalles over gelezen, maar wellicht interessant voor je, of handig om je voor te bereiden ;)
Maar eigenlijk hoop ik vooral dat je nu hard aan het werk bent om je baby op aarde te zetten! 💪🏻😘
Ik Ben met 42 weken ingeleid, ik op woensdag het zh in. Mijn baarmoederhals zat nog hoog en potdicht. Kreeg cervidil. Na 2de dosis en 48 uur later kreeg mijn stress en zat op een hartslag van 72. Dus moest van de medicatie af. Kreeg direct weeen opwekkers voor 12 uur Lang. Begin iets krampen te krijgen. Maar dat viel ook weg met een uur. Die ochtend van zaterdag werd ik weer gechecked en totaal geen resultaat. 45 min lag ik op OK en kreeg een KS. Was best heftig omdat ik hoopte dat ik nog proberen en binnen een uur was het allemaal gebeurd. Achterraf zat mn zoon vast met zijn hoofd in mn cervix. Ze hebben aardig eruit moeten trekken. Dus Ben blij dat het zo gegaan is. Daarbij Wil ik ook zeggen onderschat een KS niet. Het is een zware buikoperatie, plus dat je direct voor een baby moet zorgen. Het vraagt heel veel van je lijf. Vooral bij een eerste ks. Ik vond de 2de en 3de erg meevallen.
Ik hoop voor je dat je niet meer Lang hoeft te tobben. Het wachten is echt vreselijk of het nu voor bekken is of dat je over de 42 weken loopt, je wilt het kind eruit hebben Vooral gezien jouw ervaringen, lijkt mij het vreselijk. Veel succes.
Ik had zwangerschapsvergifteging en lag al een tijdje in het ziekenhuis. Ik heb een ballon gehad met ruim 36 weken, verder niks. Maar mijn lichaam rommelde ook al wel echt een paar weken. Rond 35 weken was ik ook opgenomen omdat ze toen dachten dat ik accuut zou bevallen omdat ik echt enorme pieken had die ook vrij regelmatig kwamen, maar toen toch niet al bevallen. Maar een poosje daarna was ik wel bevallen. Want direct toen de ballon geplaatst werd met ruim 36 weken, toen kreeg ik nog meer pieken. En toen ging het snel. Ongeveer 15u na het plaatsen van de ballon was ik bevallen van een dysmatuurtje, vlak na middernacht met precies 37 weken.
Och, wat vervelend zeg!! Ik kan me voorstellen dat je gesloopt bent.
Ik heb in een situatie gezeten van wekenlange sterkevoorweeën, die ook iedere week tot een cm ontsluiting leidden. Het begon met 34 weken en eindigde met 38+3 met een inleiding.
Ik kreeg een huilbaby, een huilpeuter, een huilkleuter en nu een huil 8-jarige 😅 Pas twee jaar na haar geboorte las ik iets over schade aan een kind dat sneller geboren wordt dan wanneer het er klaar voor is. Maar ja, toen was het kwaad al geschied.
Overigens heb ik bij beide kinderen een spoedkeizersnede gehad en ik begrijp niet hoe mensen zo licht over zo'n grote operatie kunnen denken. Het is het écht niet waard!! Het deed bij mij zo enorm veel pijn, ik kon wekenlang nauwelijks lopen en heb nu (5 jaar later) nog altijd last van het litteken.
Dus probeer vol te houden. Nog een paar dagen afzien versus je lijf verminken. Dat is hard gezegd, maar ik bedoel het goed. Probeer het grotere plaatje te zien.
Een ander verhaal is het natuurlijk wanneer er sprake is van medische noodzaak.
Ja toch weer met miso gestart , die ballon heeft iets gedaan, wel heel minimaal . Nog steeds geen sprake van vliezen kunnen breken. Tot hoever ze willen gaan weet ik echt niet . Ik verwacht dat ze morgen opnieuw willen beoordelen.
Pff jeetje , ongeloolijk klote voor je . Kan je wel je bed uit en eventueel lekker even wandelen etc? Misschien dat dat het net even het laatste zetje geeft .
Nogmaals veel succes deze komende dagen en hopelijk zet het snel door !!!
Ja het lopen gaat moeizaam door die weeen , heb echt een enorm pijnlijke druk naar beneden . Maar ondanks dat loop ik geregeld , ga zelfs geregeld de trappen hier op en af.
Ugh verschrikkelijk. Ook die weeen al dagen. Mijn inleiding duurde 3 dagen uiteindelijk idd ook met die weeën erbij en daar was ik ook goed klaar mee, dus ik heb wel een idee wat je bedoelt ja, behalve dat het bij jou nog veel langer duurt. Ik kan alleen maar zeggen: doorsta het. Vraag ondersteunende maatregelen waar nodig (bijvoorbeeld slaaptablet als je slecht slaapt, ik ben de laatste nacht zo ongeveer gedwongen tot een injectie voor slaap en tegen pijn omdat ik het zelf eng vond, en dat was toch wel een goed idee). Zoek afleiding. Misschien mag je even naar buiten, al of niet in een rolstoel? Ik mocht toen met m’n zus en moeder even een blokje om gaan wandelen en dan ben je er toch even uit. Probeer niet te ver vooruit te denken. Je baby komt uiteindelijk linksom of rechtsom echt.
Ja vergelijkbaar verhaal maar ik had zwangerschapsvergiftiging. Inleiding met ballon, hormoonveters, alles geprobeerd met 37 weken. De vergiftiging werd stabiel…de inleiding duurde uiteindelijk ruim 3 weken. Daarna met 1cm vliezen gebroken….niks hielp, kindje kwam niet. Daarna hartslagdips en ikzelf werd niet lekker dus uiteindelijk spoedkeizersnede. Niet echt leuk verhaal natuurlijk, maar hier gingen ze vrij ver in rekken van de bevalling.
Jeetje wat een verhaal zeg , ik begrijp zoiets echt niet . Hoe kan zoiets nou positief zijn vraag ik mij af, alles om een natuurlijke bevalling maar te willen nastreven, wat ik begrijp hoor , maar tot hoe ver ga je . Heb je de situatie nadien besproken met je toenmalige arts?
Jazeker, het was mijn eerste kindje, dan ben je toch onwetend. Eigenlijk kwam de paniek en het gevoel pas echt scherp terug toen ik de 2e verwachtte. Ik heb toen echt geweldige begeleiding gehad en dat werd een geplande keizersnede ivm te smal bekken. Er was dus uiteindelijk een reden gevonden plus dat kindje 1 ook een sterrenkijker was.
Ja dat begrijp ik, heftig hoor! Wat goed dat jullie er toen over hebben gesproken! Ik snap inderdaad dat bij een tweede die angst gevoelens terug komen. Heel erg herkenbaar!
Als een keizersnede niet medisch nodig is, gaan ze dit volgens mij niet zomaar doen. Dit is een zware buikoperatie. Ik denk dat je daar iets te licht over gaat. Het herstel duurt veel langer, je kan de eerste dagen niet uit bed en het is heel pijnlijk. Ik had zelf de keuze niet en kreeg twee keer een keizersnede. Ik zou hier zelf niet voor kiezen zolang het niet medisch nodig is of het kindje in nood is. Wacht gewoon morgen af. Mss is er wel opening of mss zijn er nog andere opties om het op gang te brengen.
Heb geen vergelijkbaar verhaal maar in principe is een zwangerschap het meest menselijke dat er is 😬. Het is even doorbijten. Hier tot 41,5 weken kindje blijven zitten, 5 weken lang ieder dag pittige voor weeen gehad en weinig tot niets kunnen doen, laat staan slapen. Maar het is wat het is. Ik zou pas voor inleiding of een keizersnede gaan als dat echt noodzakelijk is voor de veiligheid/gezondheid van jou of je kind. Klinkt wellicht wat hard maar het is nu eenmaal zo. Blijkbaar is je kindje er niet klaar voor, als inleiding niet voor doorzetten van de bevalling zorgt. Succes de komende dagen! Het komt zoals het komt 🍀
Haha ja praat me er niet van ik begrijp uiteraard dat een bevalling menselijk is . Echter willen wij met realistische rede dat deze baby er tijdig uit komt . Dus voor de 42 weken. Wij willen geen risico lopen dat we nogmaals met een doodzieke baby zitten . En ja die risico’s nemen toch echt toe na de 42 weken. Dochter is geboren met 42 weken d.m.v. inleiding , en allerlei ellende nadien. Dat gun je geen mens . En al helemaal zo’n kleintje niet.
Komt zoals het komt, tja daar denk ik in sommige gevallen toch echt wat anders over . Als Dochter toen niet gehaald was door die inleiding was ze overleden in de buik of tijdens /na de bevalling .
Zit inmiddels op 1 dag na op 41 weken. Dus ja ik krijg daar wel stress van .
Is ook niet echt nuttig die reactie van possi , elke vrouw en zwangerschap is gewoon anders .
En snap jou heel goed dat je er zo over denkt en zo mee zit , hoop van harte dat het vannacht of morgen de ontsluiting vordert,
Nogmaals heel veel succes de komende dagen, het moet er hoe dan ook toch uit hihi , maar op zo manier word je gewoon moedeloos van dat snap ik heel goed .
Hoop nog te horen hoe het is gegaan.
Probeer wat te rusten en te slapen in hoeverre het gaat en duimen dat er snel meer ontsluiting bij komt !!
Dat begrijp ik heel goed! Dat hebben jullie vast ook goed besproken met de artsen, jullie angsten en zorgen hierover. Hopelijk komt de baby snel en worden jullie gehoord.
Mij is trouwens bij de 2e een ks aangeboden. Ik ben vaginaal bevallen, dat was mijn keuze, maar achteraf veel langer herstel dan bij een spoedkeizersnee bij onze eerste. Dat viel mij dus alles mee!
Ik vond 2 dagen al lang duren, dus kan het me heel goed voorstellen!! Bij mijn 2e ballonnetje en dezelfde dag bevallen dus ik dacht dat moet bij de 3e toch ook wel zo ongeveer gaan. Ballon lukte niet, dus inderdaad ook pilletjes en er gebeurde Niks. Ik weet niet hoe jouw dagen er nu uit zien? Ik lag nl eerst vooral op bed naar het scherm te staren of er een wee zichtbaar was, totdat ik het zo zat was en zei ik wil NU ijs, naar het restaurant beneden ben gegaan, ijs heb gegeten en daarna flink aan de wandel ben gegaan. Denk niet dat het zozeer aan het ijs lag hoor hahaha, en anders adviseer ik je het ben & Jerry ijs wat ik toen nam, maar misschien helpt wandelen voor zover mogelijk? Sterkte en succes!
Haha ik ga hem onthouden! Ik wandel al heel veel , en loop continue de trap op en af . Kan niet veel meer als dit doen ben ik bang . Ik heb afleiding zat , krijg veel bezoek .. dus geen idee wat ik nog meer zou kunnen doen.
Tja wellicht veel aannames inderdaad , zou best kunnen, maar neemt mijn zware beladen gevoel niet weg , en zelf zien ze ook echt in dat dit niet eindeloos door kan gaan . Daarom hebben ze die ballon ook geplaatst . Dit is uiteraard in goed overleg gegaan en niet ge eist .
Echter vind ik dat in bepaalde situaties waar een evt slechte start je weer boven het hoofd hangt , ze op een gegeven moment ook verder moeten kunnen en willen kijken.
Natuurlijk weet ik verstandelijk gezien dat er een kleine kans is dat er morgen wel voldoende ontsluiting is . Maar nogmaals dit neemt mijn gevoel niet weg van wat als .
Ik geef het je te doen als je na zo’n lange weg naar huis gestuurd wordt om vervolgens opnieuw aan zoiets te moeten beginnen .
Ik snap helemaal dat jij je ellendig voelt nu het primen niet lukt zodat de inleiding nog niet gestart kan worden. Je had een andere verwachting hiervan. Echter, ik snap niet dat jij je niet gehoord voelt. Op jouw verzoek heb je groen licht voor inleiding. Ondanks dat een ballon niet ideaal is vanwege de ligging van de placenta, wordt het toch geprobeerd. Waar voel jij je niet gehoord? Je loopt nu al op de zaken vooruit door aan te nemen dat je morgen naar huis gestuurd gaat worden als er niet ingeleid kan worden maar waarop is dat gebaseerd? Heb je het al over een keizersnede gehad met de artsen? Ik lees veel aannames in jouw verhaal. Voor hetzelfde heb je wel voldoende ontsluiting morgen en kan de inleiding gestart worden. Kan dat niet, overleg dan met de artsen over een plan van aanpak ipv meteen te gaan eisen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (36) Verversen