Ons 2e zoontje wordt volgende maand 6. Hij is sinds een jaartje heel erg georiënteerd op meisjes dingen. Ons eerste zoontje heeft dat ook een poosje gehad. Wilde alles roze. Maar ons tweede houdt dat heel lang aan.. inmiddels wel al een jaar denk ik. Hij is gefascineerd door meisjes dingen. Kettinkjes, geurtjes, kleuren, knutselen, hartjes, glitters, roze dingen, echt echt meiden dingen. En ik verbiedt het niet. Omdat hij zich zelf mag zijn. Hij zegt ook vaak dat hij van meisjes dingen houdt. En ook wel 's dat hij een meisje wil zijn.
Herkennen jullie dit? Is dit een fase die past bij de leeftijd? Gaat de fase over.. of...
Ik ben misschien hard en kort door de bocht maar als hij mega gek geweest was op Dino’s. Elke dag dino kleding aan wilde, alleen maar met Dino’s speelt, dino geluiden maakt. Dan verander je hem toch ook niet gelijk in een dinosaurus?
Ik heb vast geen populaire mening maar ik vind dat je enorm verwarring zaait door met deze signalen te bevestigen dat een jong kind een ander geslacht is. Jonge kinderen hebben een grote fantasie, ander beleving en perspectief van hun omgeving . Daarbij worden kinderen opgevoed met gender specifiek speelgoed, waar niks mis mee is , maar er zijn ook kinderen die dan juist iets anders willen. Omdat het zo mooi glittert of felle kleuren heeft. Om daar gelijk een label aan te hangen vind ik persoonlijk heel ver gaan en verwarrend voor de kinderen in kwestie .
Laat kinderen lekker kind zijn en voorkom de focus op vragen als ik wil liever ander geslacht zijn. Of ik voel me zus en zo .
Ik heb genoeg mensen in mijn werkveld gezien die deze route hebben doorlopen , en ook van jonge leeftijd ‘het al zeker wisten’ en met dat idee dus verder zijn ontwikkeld en opgegroeid. Puntje bij paaltje : mensen vergissen zich enorm in een geslachtsoperatie, infectie gevaar van heb ik jou daar , hormonen , maar ook de error wat het brein heeft als er ineens een geslachtsdeel mist of toegevoegd is. Dat is niet zomaar vind ik en word enorm onderschat. Gevolg : nog meer verwarring en spijt .
Geen ervaring als ouder mee, maar zelf was ik ook echt een jongen qua gedrag. Nooit willen winkelen, kleren kopen drama, geen jurkjes, rokjes of tutten met make up. Ik speelde buiten, klom overal in of op. Ving kikkers met mijn blote handen, speelde met Dino, (technisch) lego, auto's, liep altijd in voetbal shirts op vakantie en broeken met stoere shirts en petten. Meisjes uit mijn klas die kwamen spelen en dan vader en moedertje wilde doen vond ik verschrikkelijk, heb wel eens gevraagd of ze niet al naar huis moest omdat het tijd was aan mijn moeder. Op sommige punten had ik echt wel een jongen willen zijn, zeker toen de puberteit kwam met menstruatie en jongens dat niet hadden en ongestoord met alles door konden enz of als vrienden onderling praatjes hadden en ik daar niet bij mocht zijn omdat ik een meid was voelde ik me ook echt wel eens buitengesloten. Ik wilde namelijk ook niet tussen de meiden praat zitten, wat een geneuzel haha, maar heb nooit het gevoel gehad of uitgesproken dat ik in een verkeerd lichaam zit ofzo. Dus kan alle kanten nog op zou ik zeggen op deze leeftijd. Maar er zijn zeker verhalen bekend van kinderen die het al heel vroeg weten en dan is het alleen maar top dat hij de vrijheid krijgt van jullie om te doen wat goed voelt voor hem.
Hier net zo! Ik droeg zo graag de kleren van mijn neef.. ik klom in bomen en was geen jurken type. En nog steeds niet echt. Ik heb wel altijd iets make up op om toch war vrouwelijk te zijn en ben ook wel een vrouw! Maar geen meisje meisje zeg maar hahahaha!
Mijn dochter heeft dit ook, maar dan als jongen. Ze is nu 11 en zegt al zeker 5 jaar dat ze zich een jongen voelt. Ze draagt het liefst broeken en truien/shirts. Rokjes en jurkjes zijn echt een hoge uitzondering. Maar nu ze wat ouder wordt krijgt ze wel belangstelling voor make-up etc. Het is misschien dus wel een lange fase 😊
Het kan een fase zijn … maar goed er zijn natuurlijk ook kinderen waarbij het geen fase is. Ik zou er voor nu in mee gaan. Lekker zichzelf laten zijn. Het is super mooi dat je zoontje zijn eigen weg kiest en zich niet laat beïnvloeden door leeftijdsgenootjes. Mijn ervaring is dat kinderen in de kleuterklas al heel erg bezig zijn met: ‘dit is voor jongens’ en ‘dit is voor meisjes’. Mijn zoontje wilde hierdoor ineens geen roze meer aan terwijl hij dat daarvoor juist heel mooi vond. Maar je zoontje heeft daar dus lak aan wat ik echt super krachtig vindt!! Trots op zijn! Hij zal het je later ook in dank afnemen als hij zijn eigen weg heeft mogen kiezen.
Hier ook een tijdje de opmerking dat hij een meisje wilde zijn. Was iets eerder, voor hij 5 werd. Is weer volledig gepasseerd. Denk dat het was dat hij in die periode vooral heel dol was op mij en daarom zoals ik wilde zijn :)
Lekker laten doen. Mijn jongste heeft ook een periode alleen maar "jongensdingen' gehad, zoals dino's en autootjes. Ging vooraan staan als er gevochten werd, had vooral vriendjes ipv vriendinnetjes. Ik was hoogstverbaasd toen ze ineens een pop wilde voor haar verjaardag en een heuse poppenkast brak aan.
Ze heeft nooit gezegd dat ze een jongen wil zijn, ik heb het ook nooit gevraagd. Als ze aangegeven zou hebben een jongen te willen zijn, had ik ff gepolst waarom. Het is namelijk lang niet altijd een daadwerkelijke wens tot geslachtsverandering. Overigens heeft ze inmiddels een klasgenoot die een ander geslacht wil hebben. Toen heb ik ff gevraagd of zij dat ook zou willen, maar het was gelijk van 'Waarom zou ik dat willen??'
Hier had zoon het ook enigszins maar dat stopte rond de 4/5 jaar. Vaak zie je wel dat het tegen groep 3 aan verdwijnt. Ik heb een buurjongetje gehad die al vanaf jaar of 2 alles deed wat meisjes deden + kleding etc en dat bleef heel sterk. In groep 3 hebben mijn buren de naam verandert, gewoon in het openbaar/op school etc nog niet officieel en ze is nog steeds een blij meisje. Ik weet dat zij toen bij verenigingsdagen zijn geweest. Daar zou je ook eens je vragen kunnen stellen wellicht?
Hoe dan? Vanaf 2 jaar?? Hier spelen ze dan gewoon met van alles en nog wat. En ik koop hun kleding... Dus dat ligt in de kast! Ja met verkleden, dan trekken ze alles aan. Maar verder...
Bij onze dochter hebben we ook kleding gehad die ze nooit aan heeft gehad. Ook vanaf 2 een hele sterke mening in leuk of stom en als ze t stom vond ging het ook echt niet aan bij haar. Of ze had het heel snel weer uit als we het wel gewoon aan hadden gedaan. Dus kan best zo'n sterke mening
Ja hier ook hoor. Mijn dochter voelt zich echt meisje maar heeft nog nooit een pop aangeraakt en ik mocht ook nooit staartjes maken. 90% van de jurkjes liet ze links liggen. Tegenwoordig heeft ze geheel haar eigen stijl maar met 2 vertelde ze echt wel duidelijk wat haar smaak was haha!
Haha de pop die ik kreeg heb ik direct kaal geknipt en een andere van sinterklaas (oma) is geruild in de speelgoedwinkel, moest een foutje zijn want sinterklaas weet toch dat ik daar niet van houd! Werd mooie bestuurbare auto 😅
Tja kind is nu jaren verder en echt een meisje meisje. Ze voelt zich echt totaal geen jongen en nooit gedaan. Ook altijd als een meisje gepraat. Geen idee, ik ken de genderdysforie ontwikkelingsbiologir ook niet uit mijn hoofd maar het was daar echt overduidelijk. Ouders dachten eerst ook zal wel een fase zijn maar dat bleek toch niet. Natuurlijk is het dat meestal wel maar het zal maar niet zo zijn, best fijn dat je je kind dan erkend in diens gevoel toch?
Voor nu er gewoon in mee gaan, maar ik zal er verder zelf niet extra aandacht aan besteden, door middel van vragen aan hem stellen hierover, tot hij uit zichzelf vragen gaat stellen...
Mijn oudste heeft dat ook een poos gehad. Ook rond die leeftijd. Uiteraard hier over gepraat. Bleek dat hij moeder wilde worden. Uitgelegd dat dat niet kan, maar dat hij wel ooit vader zou kunnen worden. Toen was het over.
Ons oudste zoontje heeft dit ook, al vanaf zijn derde en hij is nu bijna 8. De meeste mensen die hem niet kennen denken ook dat hij een meisje is, vanwege zijn kledingsmaak en zn lange haar. Het lijkt hier dus niet echt een fase te zijn, maar ik heb toch wel begrepen dat het tot ver in de puberteit nog kan veranderen... Ik en mijn man proberen er zo luchtig mogelijk mee om te gaan. Het is een vrolijk kind met veel vriendinnetjes. Hij vindt het moeilijk/niet leuk om er over te praten, maar ik probeer regelmatig aan te geven dat hij altijd met ons kan praten en dat hij het echt moet zeggen als kinderen vervelend tegen m doen. Gelukkig doen school en de bso er ook heel relaxed over!
Vanalles😅 Van panterlegging, tot minirokken en van joggingbroek, tot flared spijkerbroeken met een t shirt. Hij heeft een hele duidelijke eigen mening over wat ie wel en niet wil dragen.
Het kan een fase zijn maar dat hoeft niet. Mijn nichtje begon op 3 jarige leeftijd dat ze een jongen wilde zijn en dat wilt ze nu 10 jaar later nog steeds🤷🏻♀️ Ik dacht hetzelfde als kind, ik vond jongens dingen leuker maar ben toch blij dat ik vrouw ben gebleven🙈 Kan allemaal dus.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen