Nou van vrijwel zelden topics openen naar 2 in 24 uur😅 Voorwie mijn vorige topic heeft gelezen kwam mijn zoontje ineens met brutale woorden thuis die die heeft opgepikt van school. Nu is dat een beetje gezakt en heb ik vanochtend wederom met hem gepraat en hem duidelijk gemaakt dat als die iets hoort op school en niet weet wat het betekent hij dit altijd kan vragen thuis, maar dat we dit soort taalgebruik niet goedkeuren en absoluut niet willen.
Vanochtend werd die wakker en eenmaal beneden aan het ontbijt zei die; mama, 2 kindjes uit de klas noemen mij stout en dat vind ik echt niet leuk.
Nou; nu weet ik dat mijn zoontje af en toe eens dingen kan doen die hij zelf erg leuk en grappig vind (clown uithangen is zijn favohobby en bezigheid) maar dat andere kindjes dat soms niet kunnen waarderen. Ik reageerde eigenlijk dat het inderdaad niet leuk was, maar dat iemand hem stout noemt betekent jiet dat die dat ook daadwerkelijk is. Ik heb wel gevraagd of er een aanleiding is geweest dat die kindjes dat zeiden, of er vooraf iets was gebeurd en hij zegt zelf van niet.
Hij werd boos toen ze dat zeiden en heeft naar eigen zeggen tegen de kindjes gezegd; ik ben niet stout, ik ben gewoon lief!
Hierna bleven de kindjes het herhalen en blijkbaar had het beat indruk gemaakt omdat die dus aangaf dat dit een paar dagen geleden al is gebeurd.
Ik vind het ontzettend lastig hoe hiermee om te gaan. Ik ben zelf vroeger jarenlang gepest en ik merk aan mezelf dat ik gelijk iets wil oplossen om maar te voorkomen fat die buiten de groep valt.
Overigens zegt die wel dat die het leuk heeft op school en ook met anderen speelt soms maar dat die dit echt heel vervelend vind. Ik merk dat het mij echt heel veel doet om hem zo ‘aangeslagen’ ervan te zien omdat ik het zelf jarenlang heb meegemaakt.
Mijn partner vind hierin dat ik overdrijf omdat die aangeeft dat er nog genoeg momenten gaan komen dat kinderen ergere dingen faan roepen en zeggen en hem de kans moet gunnen om zijn plekje in de groep te vinden, hij is na de zomervakantie gestart op school en de meeste kindjes uit zijn klas zijn al 5 jaar. Ik ben gewoon zo ontzettend angstig dat die buiten de boot valt en geen aansluiting kan vinden.
Iemand wellicht tips of herkenning? Is het inderdaad overdreven dat ik mij om deze opmerkingen zorgen maak
Ach, wat vervelend dat het je zo raakt. Ik wil gelijk even zeggen dat het logisch klinkt, als je zelf gepest bent, dat het iets in je oproept. Wellicht noemt een ander dat overdrijven, ik vind daar nogal een oordeel in zitten. Het is heel logisch dat het dingen in je oproept en geeft ook wel aan waar je nog mag helen.
Je zoontje heeft er indd niets aan als jij iets voor hem gaat oplossen. Er valt ook niet zoveel op te lossen. En de weg tussen stout worden genoemd en gepest worden is heel heel lang. Je kan hem erkennen in zijn gevoel, joh schat, ik zie dat je het echt vervelend vindt dat de kindjes jou zo noemen, klopt dat? Hem kroelen, aangeven dat je hem fantastisch vindt en je kan evt hem vertellen dat wanneer hij zelf met woorden aangegeven heeft dat hij iets vervelend vindt en kinderen gaan door, hulp vragen bij de juf.
Dit stukje klinkt als heel gewoon, normaal kleutergedrag, zowel van je zoontje als van de klasgenootjes. Zij moeten de vaardigheden nog ontwikkelen op dit sociale stuk, dat gaat met oefenen en vallen en opstaan.
Je kan bij de juf je zorgen even bespreken en haar visie hierop vragen, hoe ligt hij in de klas? Ziet zij iets wb sociale vaardigheden die totaal buiten het normale stuk vallen? Etc et En daarna proberen los te laten. Geef je kind de ruimte om moeilijke situaties te mogen doorleven. Probeer onderscheid te maken tussen jouw eigen kindpijn wat geraakt wordt door zijn emotie, en daadwerkelijke alarmsignalen wb pesten.
Mocht je merken dat het een terugkerend thema is bij jezelf, kan je altijd bijv bij de POH huisarts een keer dit stuk in jezelf onderzoeken. Zo lang dat niet geheeld is in jou, geef je dit onbewust door aan je kind (door bijv te veel te willen oplossen waardoor hij niet zelf de vaardigheden eigen maakt).
En leg uit aan je man wat dit intern met je doet, zodat hij niet het woord overdrijven in de mond neemt maar begrijpt waarom dit je diep raakt. Zijn steun is belangrijk.
Ook weer herkenbaar gedrag van kleuters.. Het ene moment zijn ze elkaars beste vrienden, volgende moment mogen ze niet meer bij elkaar op het feestje komen. Waarschijnlijk had je zoontje op dat moment iets gedaan waar de anderen het niet mee eens waren, denk aan, een schep gepakt die zij net wilden pakken, of die ene puzzel.
Komt vast en zoals ik het nu snel lees, is je zoontje mondig genoeg om z’n mannetje te staan in deze groep. 🥰
In die fase roepen ze van alles. Mijn dochter zit in groep 3 en komt ook wel eens thuis met dit soort dingen. Op doorvragen valt het reuze mee en maken ze het groter dan het is. Past zeker dit gedrag bij deze leeftijd. Je kan eens aan de juf vragen hoe hij het in de groep doet op school.
Zit er niet bovenop, maar hou alles wel in de gaten. Leer je zoon hoe hij netjes voor zichzelf kan opkomen. Niet te passief, niet te agressief etc. En aangeven dat als dat niet lukt, dat hij altijd hulp kan vragen aan de juf of jou. Maar ook dat de clown uithangen soms leuk is, maar dat het niet altijd gepast is. Hij is klein, dus het gaat met vallen en opstaan, Rome is ook niet in één dag gebouwd.
Ik denk dat je partner gelijk heeft... Hij is net begonnen op school en moet nog leren hoe hij zich sociaal hoort te gedragen om aansluiting te vinden. Sociale ontwikkeling is ingewikkeld helemaal voor kleuters. Zelfreflectie kennen ze nog niet dus als andere kinderen vervelend tegen hem doen zal dat altijd aan een ander liggen en niet aan hemzelf. De ene dag is een kind stom en de volgende dag zijn ze de dikste "vrienden". Wat jij moet proberen is je eigen ervaring/angsten niet te projecteren op je zoon. Je kan het bespreken met de juf tijdens de gesprekken die je hebt op school, die heeft een duidelijker beeld van hoe het werkelijk gaat dan je zoontje van 4.
Helemaal mee eens! Er is niks aan de hand hoor. Je kunt je zoontje leren wat hij kan zeggen als iemand lelijk doet en dat hij naar de juf kan gaan. Maar dit is geen pesten of buiten een groep vallen. Bij kleuters heel normaal dit. En je hebt inderdaad kans dat ie binnenkort ineens beste vriendjes met dit kind is
Jouw eigen verleden moet je echt parkeren wat dit betreft en je zoontje zijn eigen pad laten bewandelen. Je kan gewoon eens aan de juf vragen hoe je zoontje is en dit voorval voorleggen en vragen of ze dat herkent. Hoor je vanzelf of het gewoon eenmalig iets was of een patroon. Je zoontje zal ongetwijfeld iets hebben gedaan maar het zelfreflecterend vermogen nog niet hebben dat iemand anders dat niet leuk vond ;-) nou nu weet ie dat en leert ie ervan
Jaaaaa totale herkenning! Hier een mama met een dochter die 2 weken voor de herfstvakantie is gestart. En de angsten die jij hebt die heb ik ook! Mijn dochter vind het heel moeilijk dat ze niemand kent in de klas en heeft moeite om wat aansluiting te vinden wat natuurlijk logisch is. Laatst vertelde ze me dat ze had gevraagd aan kindjes of ze mee mocht spelen en dat die nee hadden gezegd. Dan ga ik maar alleen buiten spelen mama. Ja dan breekt m'n hart in 1000 stukjes. Nou hebben wij een hele lieve juf dus ik ben daar wel met mijn dochter naartoe gegaan en met mijn dochter samen verteld aan de juf waar ze momenteel mee zit. En de juf pakte dit super op en stuurt daar waar kan mn dochter een beetje in de momenten dat ze het moeilijk vind zich bij kindjes aan te sluiten. Tuurlijk moeten ze zelf hun draai vinden maar ik heb wel tegen mijn dochter gezegd dat als je ergens mee zit of je iets lastig vind dat de juf er dan is om te helpen. Dus ik vind het absoluut niet overdreven dat je je zorgen maakt want ik voel precies wat jij voelt. Het hoort er een beetje bij. Loslaten is ook gewoon best moeilijk. Gelukkig hoor ik van veel mama's dat alles uiteindelijk wel goed komt maar de weg daar naartoe is voor zowel mama als kind soms best hobbelig.
Ik denk dat het goed is dat je benoemt aan je zoontje dat anderen zijn gedrag "stout" kunnen vinden, maar dat hij niet stout is. Verder zou ik het los laten. Mijn zoontje had in groep 1 een beste vriendje. Op school speelde ze enkel met elkaar en spraken ook na school regelmatig met elkaar af. Ineens wilde het andere jongetje niet meer afspreken. Mijn zoontje vond namelijk de verkeerde auto's mooi. Mijn zoontje was daar verdrietig over, het maakte indruk. Het niet met elkaar spelen duurde een ruime week, toen waren ze het beide alweer vergeten 😅 ook de grote mond en nieuwe uitspraken herken ik. Ik benoem altijd maar dat ik die woorden hier in huis niet wil horen. Sinds een tijdje roept hij bij alles "oh my God!". Toen ik vroeg weet je eigenlijk wel wat dat betekent antwoorde hij "nee, maar x op school zegt dat altijd". Het gaat allemaal weer voorbij 😉
Ik denk dat je het iets teveel uit z’n verband rukt, zulk soort dingen zeggen kindjes nu eenmaal tegen elkaar. M’n zoontje komt ook regelmatig met dit soort dingen thuis, hij zit sinds eind mei in groep 1 en vindt verder genoeg aansluiting. En ik ga er vanuit dat de juf of meester wel bij je aan de bel trekt als er extremiteiten worden waargenomen :-).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (10) Verversen