Mijn dochter van 4.5 is een leuke vrolijke slimme kleuter. Maar ze begint soms uit het niets over de dood. Zij: "mama, ik wil niet dat je dood gaat, dan ga ik je missen". Ik: "Hopelijk duurt het nog heel lang voordat ik dood ga". Of zij: "ik wil niet dat oma dood gaat". Ik: "hopelijk duurt dat nog heel lang". Of zij: "wat gebeurt er als je dood bent". Ik:"dan is je lijf kapot en kan je niets meer, niet meer praten, luisteren, voelen, eten, je ligt dan stil in een kist". Zij: "ik wil niet dat oma in een kist ligt, dan ga ik haar missen". Zij: "wie gaan er dood". Ik: "iedereen gaat een keer dood, maar vaak gaan mensen pas dood als ze heel oud zijn, maar soms ook als ze niet heel oud zijn als hun lichaam ziek is en kapot gaat en ze niet beter kunnen worden." Daarna bespraken we wie ze kent die oud zijn (de oma's en opa's) en wie nog jong zijn (zus, nichtjes, ed) Van de week zei ze: "als ik dood ga, ga ik van iedereen afscheid nemen". Vaak praat ze er over als we samen in auto naar huis rijden van zwemles, of soms bij naar bed gaan. Ik heb geen idee hoe het komt dat ze er dan over begint. We hebben ook geen zieke mensen of overlijdens in omgeving. We hebben alleen 2 kattem die afgelopen jaar zijn overleden. Zijn er mensen die zulke gesprekken herkennen (van kleuters). Ik weet van mijn moeder dat ik vroeger als kleuter tegen haar zei "ik wilde dat ik niet geboren was, dan hoefde ik niet dood". Dus wellicht dat dat nadenken over de dood "erfelijk" is;-)
Herkenbaar! Hier ook veel vragen (gehad) als ‘wanneer ga ik dood?’ Of ‘ik hoop niet dat jullie dood gaan hoor’. Ze is ook 4. Ik luister naar haar en probeer wat antwoorden te geven maar als ik het niet weet zeg ik dat Ook, bedoel niemand weet wanneer de dag komt 😅
Deze gesprekken had ik ook geregeld nadat onze kat dood was gegaan. Ik zei ongeveer hetzelfde terug als jij. Eerlijk zijn, maar ook wel wat geruststellende woorden.
Hetzelfde hier! Toen ik mijn kind vertelde dat het leven na deze wereld prachtig is in de hemel, waar we samen zullen zijn, de mooiste dingen zullen beleven en alles kunnen doen wat we willen, begonnen we heerlijk te dromen en te fantaseren over wat we daar zouden doen. Toen vond ze het leuk en was het onderwerp snel gedaan. :)))
Ja herkenbaar! Bij de oudste en de derde speelde dit ook erg. Bij vlagen nog. Het past ook bij de emotionele ontwikkeling. Soms kan het door iets in de omgeving extra getriggerd worden, maar dat hoeft niet. Wel is het zo dat mijn oudste ook hooggevoelig is, dit lijkt ook een rol te spelen hierin.
Mijn jongste heeft momenten als ze naar de foto van m’n moeder kijkt. Dan zegt ze: oma is dood en ze is bij God. Of oma is nu bij God hè mama, want oma was ziek.
Ze was net 2 toen mijn moeder overleden was dus ze herinnert zich haar niet meer en ze begon een paar maanden geleden te vragen waar mijn mama is. Dus ik heb haar uitgelegd dat ziek was en overleden is. Nu is oma bij God.
Heel af en toe gebeurd t ook op random plekken. Dan slaat het haar op de een of andere manier, ook al er is geen aanleiding voor.
Mijn dochter zei toen ze 3 was regelmatig (soms met tranen in haar ogen) ‘als ik later dood ben, wil ik bij jullie blijven wonen’. Tuurlijk schat, is goed 😉 dat kwam dan ook uit het niks, ze had allerlei vragen beschikbaar angsten. Ondertussen is er een oud tante en een overgroot opa overleden en hebben we er gesprekjes over gehad, maar lijkt het niet meer zo’n groot onderwerp op dit moment.
Hier ook zo hoor, al sinds hij 3 was veel gesprekken over de dood. Laatst (nu is hij 4,5) was de conclusie van hem samen met grote zus, dat onze ziel dan terugkomt in een nieuw baby'tje. (Hebben ze zelf zo geredeneerd) Loste voor hem ook meteen het andere grote vraagstuk op van 'waar waren wij dan voor we in jouw buik zaten?' heerlijke kleuterlogica
Hier ook herkenbaar. Hier hebben ze alledrie die fase gehad als kleuter. Ze horen er ergens iets over, zien het bijvoorbeeld in een teken/Disneyfilm, leggen wat verbanden, maar zo’n breintje moet dat allemaal verwerken. Later hebben twee van de drie hier nog een vervolgfase gehad rond 8 jaar dat ze ‘‘s avonds in bed lagen te denken over dood en mensen die ze niet wilde verliezen of ‘wat als mijn hart er mee stopt’. Ik ken het ook nog wel van mezelf van vroeger.
Ze praat er net op die momenten over omdat ze dan kwetsbaar is.. ik lees verlatingsangst, dit had ik heel erg als kind. Ze beginnen steeds meer te beseffen. De radertjes gaan aan en beginnen verbinden. Gebeurtenis en gevoelens worden gekoppeld, samen met nadenken over wat nog zou kunnen gebeuren.
Je doet het goed mama! Moeilijke vragen, je beantwoordt ze heel goed 🥰
Oh is bij mij ook! Zeker na ziekte/overlijden overgrootmoeder, toen was hij ook ongeveer die leeftijd. Hele wijze uitspraken deed zoon af en toe. Maar het lijkt me iig niks afwijkends, als ze er niet te veel last van heeft.
Yup kleuters .. Hun hersenen gaan steeds meer beseffen en dus ook oorzaak gevolg inzien. Iemand dood is iemand nooit meer zien etc en dus missen. Het “verlaten” worden vinden kids het ergste wat er is. Zo moet je het zien denk ik.
Herkenbaar! Mijn meisje (6) haar tweelingzusje is 18 dagen na de geboorte gestorven. Zij heeft het vooral de laatste maanden heel erg dat ze zomaar over de dood begint en vaak moet huilen om haar zusje. Gaan nu met rouwtherapie starten, kijken of dit helpt. We hebben toevallig gisteren het kennismakingsgesprek gehad en die therapeute zei dat het juist heel goed is om open over de dood en in ons geval, haar zusje, te praten. Ik doe dit gelukkig altijd al en ze gaat ook altijd mee naar de begraafplaats enz. Maar als ik het zou lees doe je het goed hoor, door er open en eerlijk over te praten. Is er misschien een kindje in haar omgeving of klas die pas iemand is verloren? Dat zou natuurlijk ook kunnen
Mijn oudste zoon vroeg hier ook altijd veel over, maar toen hij in de kleuterklas zat overleed het zusje van een klasgenoot. Mijn middelste is nu een kleuter maar stelt er ook veel vragen over. Ik antwoord gewoon eerlijk zodat ze het in hun hoofd niet enger maken dan het is. Laatst had ik het er weer over met mijn middelste omdat hij vragen had over wat er met je gebeurd als je in de grond ligt. Zijn oplossing voor mijn botten was ze om op te graven en aan een hond te geven, want die vinden botten lekker toch. Ietwat luguber maar pure kinderlogica
Herkenbaar hoor! Onze zoons zijn overleden, dus de dood hoort ook bij ons gezin. Ik probeer altijd zo goed mogelijk en eerlijk mogelijk antwoord te geven en sommige dingen weet ik ook gewoon niet
Wel herkenbaar op die leeftijd en wij bespreken alles openlijk. Vorige week nog met onze 5 jarige waarbij de conclusie was je weet eigenlijk niet hoe oud iemand zal worden en wie wanneer dood zal gaan.
Mijn dochter doet dat ook, zij is 5, kan me soms opeens huilend roepen dat ze niet wil dat ik dood ga. Komt hier in periodes dat ze het erover heeft of ernaar vraagt. Mijn vader is 3 jaar geleden overleden. Ze was toen nog te klein om het echt te begrijpen maar we hebben wel een boek van kikker en Woezel en Pip over doodgaan toen gelezen.
Hier hetzelfde, zoontje van 4,5. Soms best lastig om het zo eerlijk mogelijk maar toch níet beangstigend aan hem uit te leggen. Denk ook dat het er bij hoort, bij deze leeftijd. Ze proberen dingen te begrijpen.
Het zo praten over de dood hoort bij de leeftijd. Mijn jongens hebben die fase ook gehad. Toen we onze hond lieten inslapen, werd het meer duidelijk voor ze.
Het kan van alles zijn, kinderen hoeven maar ergens iets op te pikken en vragen ernaar of denken erover na. Ik zou er zelf niet zoveel achter zoeken. Enkel vind ze het waarschijnlijk gewoon fascinerend dus meer dan dat je nu doet qua uitleg kan je niet. Je zegt dat Er niemand in omgeving overleden is, maar wel twee katten, dus het kan zijn dat dat ermee te maken heeft, maar ze kan het ook op straat of op school of iemand hebben horen zeggen. Bijna alle kinderen hebben op die leeftijd en ouder wel een bepaald onderwerp waar ze vaak de aandacht aan geven. en vaak kan het een onderwerp zijn waarvan wij denken hoe kom je daar nou weer bij of waar heb je dat dan gehoord
Zo heeft mijn dochter dat ze heel vaak begint over tanden uitvallen. Dat is nog niet iets wat wij ter sprake hebben gebracht thuis. Maar opeens begon ze over mama mijn tanden gaan ook uitvallen doet dat zeer heb ik dan bloed en dit werd echt wel een paar keer per week herhaald. Nu achteraf zijn er achter dat ze dit opgepikt heeft via een kindje uit de klas maar dit houdt haar dus wekelijks bezig. we leggen uit wat het inhoudt wat er gaat komen en blijkbaar vindt ze het heel fascinerend
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen