in Nov hebben wij onze eerste afspraak in het ziekenhuis in de hoop daar hulp te krijgen en zwanger te mogen raken. Nu vraag ik me alleen af dat stel er wordt een traject in gang gezet en je hebt vaker afspraken in het ziekenhuis hoe doe je dat met werk? Het is vrij lastig op mijn werk last minute vrij te krijgen dus nu twijfel ik of ik het als we straks duidelijkheid hebben over wat er gaat gebeuren op mijn werk bespreekbaar moet maken of niet. wat hebben jullie gedaan of wat zijn jullie tips?
Mijn werk was op de hoogte van de situatie. Kon niet anders met een icsi traject. Gelukkig gingen ze daar heel goed mee om. Nooit een uur hoeven in te leveren. Maar ik deed ook nooit moeilijk als ik wat langer moest overwerken. Mijn mannelijke baas (zeer mannelijk) stond bijna te huilen van blijdschap toen hij hoorde dat ik zwanger was. (Zo blij was hij voor ons na 6 jaar)Tranen stonden in zijn ogen. Mooi moment wat ik nooit meer vergeet.
Bij mij ging het eigenlijk zo, wij kwamen in het ziekenhuis voor een intake en omdat wij onverklaarbaar niet zwanger raakten mochten wij starten met IUI. Ik was daar vlak na mijn menstruatie en er was op dat moment geen wachtlijst dus ik mocht meteen starten met de medicatie. 2 dagen later mocht ik weer komen voor een echo en later bleek dat ik overstimulatie had dus een maand moest wachten.
De afspraken waren bij mij altijd in de ochtend en het voordeel van mijn werk is dat ik thuis of op locatie kan werken, dat kan natuurlijk niet iedereen. Als ik een inseminatie kreeg dan moest ik vroeg het zaad brengen en dan 2.5 uur wachten, ik werkte dan vanuit het restaurant van het ziekenhuis en ging daarna naar mijn werk toe.
Ik heb alleen ervaring met IUI en bij mij was het 1x in de maand een week hectisch met afspraken ( vaan om de dag ) en daarna weer afwachten of het is gelukt. Mijn werk wist van het traject af, ik ben daar erg open over en kreeg daar ook gewoon verlof voor. Voor mijn vriend was het niet zo makkelijk om steeds mee te gaan dus ik ben eigenlijk altijd alleen geweest naar de afspraken en mocht zijn potje ook inleveren met zijn paspoort.
Bespreekbaar maken als je zicht hebt op wat de gevolgen zijn voor werk. Weet dat je ook altijd naar een preventief consult van de bedrijfsarts kan. Zou terug te moeten vinden zijn in HR beleid of verzuimbeleidsdoc. Kan je dus afspraak maken zonder dat je leidinggevende dat weet als je wilt.
Hiervoor kreeg ik gewoon verlof, nooit één dag vrij hoeven nemen. Nu wist mijn leidinggevende van het traject af maar dat komt omdat zij echt een soort moeder gans is met wie ik dat prima kon bespreken.
Je staat trouwens aan het begin. Voordat je vaak naar het ziekenhuis gaat, als het al zover komt, ben je maanden verder. Ik zou het pas bespreken met je leidinggevende als je echt in de knoop komt met je werk. Zover is het nog niet.
Ik zou afwachten. 1: welk traject je ingaat. En 2: hoe dat wel/niet te combineren is met je werk. Vriendin van mij had het er praktisch erg lastig mee. Moest erg vaak terug naar het ziekenhuis voor echo’s. Hele traject liep gewoon niet vlekkeloos, overstimulatie en veel ‘gedoe’. Ze werkt in de zorg en kan dus erg lastig eventjes vrij nemen. En helaas zijn die dagen ook allemaal niet van te voren te plannen. Het is vaak ‘morgen ovulatie, moet dus naar het ziekenhuis’. In het begin nog geprobeerd met ‘huisartsbezoek’ en dat soort excuses. Maar na 2x ging haar baas vragen dat of dat niet gewoon op haar vrije dag kon. Daarna is ze het gesprek open aangegaan met baas.
Hoe je een traject ervaart en hoeveel tijd, controles etc het kost kan heel erg verschillen. Ik heb 6 IUI's en een IVF gedaan zonder dat mijn werk er vanaf wist. Ik werkte parttime en met soms op een vrije dag, soms een (halve) dag thuiswerken, soms een 'tandarts/huisarts bezoek' en een enkele vrije dag (punctie bijvoorbeeld) heb ik dat gewoon kunnen regelen. Mijn behandelingen gingen volgens het boekje, heel weinig echo's nodig en redelijk te plannen allemaal. Ook lag het ziekenhuis vlakbij mn werk waardoor ik er weinig reistijd aan had. Het spuiten van medicijnen deed ik als het zo uitkwam ook wel eens gewoon op de wc op werk.
Ik vond dat goed te doen en ik vond het het heel fijn dat niemand er vanaf wist. Ik wist zelf nog maar half wat ik er allemaal van vond en had geen behoefte aan goedbedoelde woorden van collega's of dat het onderwerp steeds zo in de lucht hangt, ik ging juist naar mijn werk voor afleiding. Daarnaast weett je niet hoe je traject loopt en of je dat wel wil blijven delen, maar eenmaal 'in de lucht'dan hangtt het daar wel de hele tijd. Wij vonden het behapbaar omdat het niet overal in ons leven aanwezig was. Wij wilden het dus heel erg samen doen, dat voelde voor ons goed. Maar er zijn genoeg mensen die juist steun halen uit het delen. En soms heb je geen keuze, als het traject echt veel van je vraagt (mentaal of simpelweg praktisch). Ik zou het even aankijken, en het met werk bespreken als dat goed voelt en pas wanneer het nodig is.
Ik heb kort tijd in een traject gezeten. Ik heb gewacht tot ik duidelijk had wat er van mij gevraagd werd. Toen heb ik het pas bespreekbaar gemaakt met mijn werkgever. Die was erg begripvol en ik heb de dagen dat nodig was aangepast werk gekregen. Ik vond het een erg lastig onderwerp en niet alle collega's heb ik verteld over het hoe en wat. Het is erg intensief, en het vergt veel van je. Zowel fysiek als emotioneel. Ik had al een vast contract, maar het contract van mijn zus is tijdens haar traject gesneuveld.
Zou het wel bespreekbaar maken op je werk dan zijn ze ervan op de hoogte als je afspraken heb en hebben ze er meer begrip voor.
Afspraak weet je meestal van te voren allemaal al dus dan kan je dat weer doorgeven aan je werk . Misschien hoef je nie eens hele dag vrij te nemen maar paar uurtjes dat scheelt dan ook voor je baas .
Veel succes ermee hoop dat deze traject helpt om zwanger mogen te worden
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (9) Verversen