Even off topic, maar ik ben erg benieuwd naar jullie advied. Ik zit al een tijd niet zo lekker in mijn vel. Ik heb paniekaanvallen en voel me licht depressief. Nu wil ik graag therapie, maar ik twijfel of ik dat met of zonder verwijzing moet doen.
Zonder verwijzing maakt dat je niet altijd een geschikte therapeut vindt, omdat het niet beschermd is. Het kost daarnaast ook veel geld. Met verwijzing is een langer proces via de huisarts en ik weet niet of ik daar wel zin in heb. Daarnaast zijn de wachttijden langer.
Ik vroeg me ook af of er nadelen zijn als je een stempel krijgt (een diagnose van een persoonlijkheidsstoornis bv). Is dat iets waar je last van kan krijgen in de toekomst, bv bij het vinden van een baan?
Erg benieuwd naar jullie adviezen en/of ervaringen!
Altijd via doorverwijzing is mijn advies. En een stempel heeft jouw werkgever niets mee van doen, die zal ook geen inzicht hebben in jouw dossier. Wat vind je belangrijker, de juiste hulp krijgen of wat anderen er van vinden. Je doet het voor je zelf om er beter van te worden en niet voor je lol. Daarnaast is een stempel een bevestiging van wat er gaande is en zegt niets over jouw als persoon of jouw werk kwaliteiten. Vind zelf dat men te moeilijk doet over hulp zoeken op welke manier dan ook. In mijn ogen vind ik in jouw situatie geen hulp zoeken onverantwoord en naïef.
Ik heb diagnose ADHD. Het stempel an sich geeft geen problemen bij een baan. Ik benoem het ook nooit bij sollicitaties omdat het geen meerwaarde heeft (dat is per persoon/ diagnose natuurlijk verschillend). Ze trekken je medische gegevens niet na ofzo.
En wat betreft werk: je hoeft het niemand te vertellen . Bovendien als je iets fysieks mankeert ga je toch ook naar een arts? Een werkgever heeft liever een werknemer die hulp zoekt waar nodig dan eentje die alles negeert
Met een verwijzing kun je ook terecht komen bij een waardeloze psycholoog, maar wordt het vaak wel vergoed of weet de huisarts wel een manier om het vergoed te krijgen. Mijn ervaring is eenmaal het label stress, kom je er nooit meer van af. Recent nog zeer vervelende ervaring mee gehad. Was, dertien maanden na hersteld te zijn van een burn-out, wéér ontzettend moe. Zat nog geen minuut bij de huisarts en ja hoor, ik had zogenaamd een terugval. Nou heb hemel en aarde moeten bewegen om een verwijzing naar een internist te krijgen. Eentje die gelukkig wél luisterde, en me naar weer een andere specialist stuurde, die me de juiste medicatie voorschreef. Overigens had die terugval zomaar gekund, maar ik had er nog een hele berg klachten bij die ook duidelijk bij de juiste diagnose pasten. Sorry moest even mijn frustratie kwijt🤭. Zoek een praktijk waar jij je goed bij voelt en vraag of je daar naar verwezen kunt worden. Heel knap van je dat je aan de bel trekt💪
Ik zou voor de verwijzing gaan je hoeft niet direct naar een organisatie maar kan ook voor de vrijstaande psychiaters/psychologen kiezen, vaak kun je voor de overbrugging gebruik maken van de POH-ggz van de huisarts. Ik zou in elk geval niet te lang wachten. (verwijzing is gewoon verzekeringstechnisch aan te raden)
Wat voor nadelen kan je bedenken? Een werkgever maar er niet naar vragen en je hoeft er als het niet werkgerelateerd is ook niets over te vertellen. Maar mijn ervaring...een goede werkgever geeft om personeel en zal dus gewoon normaal reageren, mocht er ooit eens iets van de sluiter getipt worden.
Ik zou een doorverwijzing vragen, zodat het (deels) vergoed word. Qua tijd ligt het sowieso aan de praktijk waar je naartoe wkl en niet aan wel/niet een doorverwijzing.
Een stempel verandert niets aan jou en je bent het ook nooit verplicht om te delen, tenzij je bij de politie of in het leger wilt.... Hier maakt het qua wachtlijst niets uit of je hulp krijgt met of zonder verwijzing. Het heeft alleen invloed op de vraag of de hulp vergoed wordt.
Therapie is heel goed. Als je ergens solliciteert en men zou er naar vragen, dan kun je altijd nog zeggen dat je je dingen graag op orde hebt en problemen dus aanpakt. Maar ik vind het gedurft om het aan te kaarten bij iemand die je niet kent, zoals een sollicitant. Het gaat diegene geen moer aan. Tenzij het echt een specifiek beroep is waar je echt gescreend wordt. Maar dan nog, je bent iemand die zorgt voor zichzelf, dat maakt je iemand die zich verantwoordelijk opsteld. Therapie is ook geen schande ofzo. Het gaat hier niet om tbs of dwangverpleging, maar om gewoonweg beter in je vel te zitten. Genoeg mensen die welleens Therapie gehad hebben, depressie kan de beste overkomen
Een basispsycholoog mag geen diagnoses stellen, dat mag alleen door klinisch psychologen, GZ psychologen of psychiaters.
Huisartsen hebben vaak ook praktijkondersteuners, ik denk dat dit voor jou misschien wel de eerste stap is. Je hebt dan op korte termijn al een aantal gesprekken. En als deze ondersteuner het gevoel heeft dat ze je door moet verwijzen naar één van deze richtingen dan overlegt hij/zij dat met jou. Soms is een bezoek een paar sessies bij de praktijkondersteuner al genoeg.
De huisarts stuurde me door naar de poh-gzz, dat zit bij de huisarts. Heb een paar gesprekken gehad wat ook al erg fijn was en heb zelf om een doorverwijzing gevraagd, die kreeg ik meteen en heb binnen een maand al een gesprek bij de psycholoog gekregen die aansluit op mij. Het was wel een kortdurend traject van 10 gesprekken maar heb er echt veel aan gehad!
Volgens mij heb je voor een psycholoog geen verwijzing van de huisarts nodig (net als bij fysiotherapie). Het is aan jou of je eerst naar de huisarts gaat of niet. Als je zelf gaat zoeken, zoek dan een psycholoog aangesloten bij de NIP.
Werkgevers hebben niets te maken met stempels/medische gegevens dus daarover hoef jij je niet druk te maken.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen