Ik kan nergens een antwoord op mijn vraag vinden. Mijn zoontje van 2 jaar en 7 maanden kan nu al zinnen van 3 tot 4 woorden maken (al is de grammatica niet kloppend) Hij maakt zich wel duidelijk. Hij kan vertellen wat hij wil. Hij kent veel liedjes uit zijn hoofd. Honderden woorden. Kan alles benoemen. Hij kan al tellen tot 10. Zelfs letters en kleuren op correcte wijze benoemen. Alleen ik krijg dus geen antwoord op mijn vragen. Wat ben je aan het doen? Wil je dit? Wat heb je op school gedaan? Welke van deze 2 wil je? Ik krijg geen antwoord. Nu moet ik er wel bij vertellen, wij zijn vorig jaar naar de kinderneuroloog geweest omdat hij gekke bewegingen maakte, wij twijfelden aan epilepsie. Gelukkig was dat niet! Maar hij heeft met de tijd mee steeds meer dingen laten zien. Zoals: erg vasthouden aan alle rituelen en ritmes. Op teentjes lopen.. Nooit leuk vinden om aangeraakt te worden.. en 't liefst geen oogcontact maar wel als hij het zelf wil..
1 plus 1 is 2.. kinderarts, jeugdarts, kinderneuroloog en de consultatiebureau vermoed heel sterk autisme. Maar wel de asperger syndroom.
Hebben jullie hier ervaring mee? Past het eenzijdige communicatie bij het autisme? Zal hij later nog wel ooit kunnen communiceren?
Ik hoop dat jullie met mij ervaring kunnen delen. Op internet kan ik hier niets over vinden..
ASS kan ook zeker gevolg hebben voor je taalontwikkeling. Sommige kinderen met ASS blijven hun hele leven non-verbaal, andere kinderen gaan helemaal praten zoals verwacht maar hebben bijv wel moeite met de ongeschreven, sociale regels van taal. En alles er tussen in.
Als hij nu al zelf zinnetjes maakt van een paar woorden en wel ook uit zichzelf kan vertellen met woorden wat hij wilt, vind ik dat heel positief klinken en helemaal leeftijdsadequaat. Antwoord geven op vragen is echt weer een andere vorm van taalgebruik, en dat is ook iets wat alle kinderen moeten leren. De ene doet dat heel snel, de ander vindt dat lastiger, en je hebt daar ook fases in.
Ik vind het niet onrealistisch met de signalen die je al hebt en wat de artsen zeggen, om rekening te houden met ASS als een optie, en ik snap dat je dan ook hier extra alert op bent. Aan de andere kant is het risico dat je nu alles wat hij doet alle door die bril heen gaat zien. Terwijl peuters van 2,5 echt nog volle bak in alle ontwikkelingen zitten, en een bepaalde koppigheid, verlegenheid, vasthouden aan voorspelbare rituelen ook bij die leeftijdsfase houden.
Je kan altijd eens aankloppen bij een logopediste als je je zorgen blijft maken. Mocht je kind inderdaad ASS hebben en mocht dat van invloed zijn op zijn taalontwikkeling (wat dus 2 aannames zijn he, hoeft beide niet waar te zijn), dan zijn er zeker veel dingen die je kan doen om hem daarin te ondersteunen, en zal hij nog lang niet uitontwikkeld zijn. De Hanen-cursus is een bekende aanpak waarin ouders leren hoe ze hun kind dat ofwel door autisme, ofwel door andere redenen, moeite hebben met taal en/of communicatie, te ondersteunen. Zijn vaak heel simpele tips die je elke dag thuis gewoon kunt toepassen. Zoek bijvoorbeeld eens naar het boek "meer dan woorden" van Fern Sussman. Niet dat ik het je nu aanraad omdat dat zou moeten, maar misschien stelt het je gerust te weten dat dit er is, als het nodig is.
Mijn half broer is autistisch Hij heeft her verstand van een peuter. En is inmiddels even oud als mij 33. Hij kan wel zelfstandig, eten. Opruimen etc maar terug praten kan hij niet. Als je wat aan hem vraagd dan moet dit kort en bondig zijn. Zoals het eten staat op tafel. Pak je schoenen. Dan begrijpt hij dit.
De woorden wat wil je
dit of dit begrijpt hij niet. Zijn comminucatie bestaat veel al dat hij zelf wat pakt. Als hij wat wilt dus bijv chocopasta op brood dan pakt hij dit.
Jou kleine kan zich wel versttaan baar maken alleen misschien zou je je vraagstelling anders moeten doen is even wennen in het begin maar je leert er wel mee omgaan
Maak het concreter voor je kind. ‘Wat heb je vandaag gedaan?’ Is best een moeilijke vraag voor een peuter. Dat vraagt al veel cognitieve en taalvaardigheid. Daarnaast hebben niet alle kinderen zin in deze vragen, het stuurt ze in een bepaalde richting, geeft weinig vrijheid. Dan ontbreekt vaak intrinsieke motivatie bij kinderen. Mijn peuter heeft soms ook geen zin in die vragen (bijvoorbeeld van opa/oma/buurvrouw), en zegt dan ook lekker niks. Ik zou je kind meer gaan volgen en vanuit daar uitbreiden en de vaardigheden verder ontwikkelen. Tip: boek beginnende communicatie
Of en hoe de communicatieve ontwikkeling van jouw kind zal verlopen is van zoveel dingen afhankelijk. Daar kunnen wij niets over voorspellen. Bovendien is een diagnose ass nog te vroeg.
Hier een zoon met ASS (inmiddels 13 en op reguliere middelbare school). Communicatie vooral concreet maken. Kan je het boek geef me de vijf aanraden. Hoe was het op school is voor zo’n kleintje zonder ASS al een moeilijke vraag, met ASS veel te groots. Want wat bedoelt mama? Het eten, de les maar welke les dan? De kindjes? Dus alles klein maken en concreet. Ik vraag mijn ASSer dus ‘heb je gelachen vandaag op school?’ Bij ja stopte hij vroeger want hij had antwoord gegeven tegenwoordig vertelt hij dan wel waarom. Maar vroeger vroeg ik dan ‘waarom moest je lachen’ Ook altijd checken of je wel contact hebt. Dus kind met naam aanspreken, naast hem staan en zeggen dat je iets wilt vragen/bespreken en dan eerst toetsen of hij met zijn gedachten bij jou is. Want kan anders zijn dat hij in zijn eigen gedachten zit.
Hmmm hier een meisje van 10 met diagnose ADHD. Tijdens de diagnosticering vielen wel wat ASS'dingetjes op. Ze is daar nog extra op getest maar scoorde niet hoog genoeg. Wel is het nu al 3 schooljaren achtereen dat leerkrachten aan mij vragen of de ADHD-diagnose wel klopt, omdat ze meer ASS zien. Dus ik elk jaar weer uitleggen hoe dat gegaan is, lekkere communicatie tussen de leerkrachten onderling 😄. Nu is ASS vaststellen bij meisjes ongelooflijk ingewikkeld omdat ze heel goed zijn in kopieer-gedrag waardoor ze 'doen alsof ze normaal zijn'.
Maar goed... ik herken wat jij zegt over vragen beantwoorden. Als kleuter haalde ze standaard haar schouders op als de juffen wat vroegen. Ook simpele rekensommetjes haalde ze haar schouders op terwijl de thuis monopoly speelde en moeiteloos met het geld kon rekenen. Rekenen kon ze dus écht wel, maar de vraag beantwoorden blijkbaar niet. Ze is nu 10 en ik merk dat open vragen lastig zijn. Wat heb je gedaan? Is meestal 'gewoon, van alles, zoals altijd' Als ik een meer gesloten vraag stel, merk ik dat ze in haar antwoord dezelfde woorden gebruikt als in de vraag 'Heb je lekker geslapen' wordt dan 'lekker geslapen!' Heb je je huiswerk gemaakt' is 'mijn huiswerk gemaakt' Van de week had ze een spreekbeurt, ik was erbij omdat ze het over haar huisdier deed die ze mee wilde nemen. Juf vraagt of ze nog iets nodig heeft voor als ze een PowerPoint-presentatie heeft gemaakt, dan antwoord ze ook letterlijk: 'powerpoint-presentatie gemaakt'. Ze lijkt niet in staat te zijn om haar antwoord anders te formuleren dan in de vraag gesteld wordt. Overigens kan ze verder wel gewoon een verhaal of vraag formuleren ofzo. Dan heeft ze ws in haar hoofd al bedacht wat ze gaat zeggen, waarbij een vraag onverwacht komt. En in gesprekken kan ze ook gewoon haar zegje doen. Het gaat echt om het beantwoorden van vragen. Ze gaat op school bijv ook discussie aan met de meester omdat ze de manier van een som uitrekenen niet logisch vond.
Buiten communicatie om: - ze wriemelt vaak met haar vingers tussen een stukje stof (bijv shirt). Dit doet ze ook onbewust. Gekke bewegingen maakt ze verder niet. - heel rechtlijnig in dingen. Gisteren had ik een hele discussie met haar omdat ik zou liegen. Ze had gezegd 'ik NEEM het mee op schoolreisje' maar ik had gezegd dat zij had gezegd dat ze het mee WILDE nemen'. - die rituelen is wisselend. Ze heeft wel een periode gehad dat ze vóór het plassen al door ging trekken (en dus na het plassen weer) en dat kreeg ik er bijna niet uit. Dan weer een periode dat ze lichtknopjes meerdere keren aan en uit deed voor dat ze definitief aan of uit gingen. Maar dat zijn dan periodes die ook weer stoppen. - aanraken vooral op haar tijd en manier. Toen ze kleiner was wilde ze vaak wél op schoot als ze verdrietig was, maar ik mocht dan niet mijn armen om haar heen doen. Dat is nu wel voorbij, ik mag haar vaak wel terug-knuffelen maar als ik haar ineens aanraak wordt ze weleens boos dat ik het eerst moet vragen. Dat kan natuurlijk ook weer zo'n rechtlijnig iets zijn dat ze geleerd heeft dat mensen je niet zomaar aan mogen raken, dus dan mag mama je ook niet zomaar even een aai over je bol geven 😄. - oogcontact lijkt ze ook lastig te vinden. Ik zeg elke keer dat als mensen haar iets vragen of zeggen, bijv met feliciteren, dat je mensen dan even aankijkt en 'dankjewel' zegt. - haar gedrag komt op mij vaak wat gemaakter over.
Mijn 2e is een echte klets (2jaar + 10maanden). Ook hele mooie zinnen als die praat. Maar als ik wat vraag en het antwoord is meer dan 1 woord dan is het standaardantwoord: hè?
Mijn kinderen negeren dit soort directe vragen ook vaak, vooral de 3 jarige is behoorlijk koppig. Als ik vraag wat ze op school/opvang hebben gedaan krijg ik bijna standaard "weet ik niet meer". Dus tja ipc wel een antwoord, maar niet eentje waar je iets aan hebt 😅 reageert hij wel als je een fysieke actie verwacht? Dus niet vragen welke van deze 2 wil je, maar bijv pak maar welke van deze 2 je wil?
Als hij praktische vragen ook niet altijd lijkt te begrijpen zou ik beginnen met contact zoeken met een logopedist. De signalen die je aangeeft kunnen zeker bij ASS passen, maar het zou bijv ook een taalontwikkeling stoornis kunnen zijn waarbij je zoontje dus duidelijk in staat is zelf taal te produceren, maar wellicht gesproken taal vanuit anderen niet goed begrijpt.
Het helpt wel om wat gerichter te vragen. De meester van mijn jongste is een enorme grapjas, dus dan vraag ik of hij nog een goeie grap had vandaag. De gymmeester schijnt nogal streng te zijn, dus vraag ik hoeveel kinderen deze keer aan de kant moesten zitten enzo.
In jouw geval dan misschien vragen als 'hebben jullie nog leuke liedjes gezongen? Welk boek van de opvang vindt je het leukste? Heeft er nog iemand heel hard moeten lachen vandaag?' maar over het algemeen vertellen kinderen op de ene plek vrij weinig over de andere plek.
Mijn zoon heeft geen diagnose maar herken ik in je verhaal. Hij is gisteren getest op hoogbegaafdheid. Op vragen gaf hij geen antwoord, want domme vraag je weet het antwoord toch al?! Hij heeft het sociale echt moeten leren nu is het zo dat jongens in zijn klas meer op hun uiterlijk gaan letten... Mijn zoon van 8 vind dit een bijzonder fenomeen en komt elke dag met fantastische verhalen over anderen thuis. Hij heeft als kleuter geen rollenspel gespeeld want hij is grote broer, geen vader of moeder etc. Mijn sociale goudvis noem ik hem ook wel. De jongste is een sociale tijger. Altijd bezig met wat ander denken en vinden. Gewoon verschillende persoonlijkheden die je kan trainen.
Hij is nog te jong om te zeggen dat er sprake is van ASS... ieder kind ontwikkeld zich op eigen manier.. en ja deze kenmerken kunnen op ASS duiden maar kan ook gewoon zijn manier van ontwikkelen zijn. De kinderneuroloog en consultatiebureau gaan niet echt met de tijd mee.. Tegenwoordig vallen allen vormenen van autisme onder de noemer ASS en is er spraken van verschillende niveaus daarin..
De kinderen die ik persoonlijk ken, met autisme/asperger hadden dit zeker niet. En zij wilden juist geaag geknuffeld worden. Maar ieder kind is anders.
ASS is tegenwoordig de alles omnoemende, asperger wordt niet meer benoemd. Los daarvan, denk ik dat deels de leeftijd nog is en lees ik niet iets volledig geks.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen