Mijn dochter is 15 jaar en helemaal verliefd op een jonge van 16. Ze kennen elkaar 2 maanden. Ze werden aan elkaar voorgesteld door beste vriendin dochter. Ze hebben best veel afgesproken tot nu toe. Ze zijn toevallig allebei kortgeleden jarig geweest en mijn dochter werd uitgenodigd naar de verjaardagsfeestje met familie en naar die met vrienden dus ze is aan ouders voorgesteld. Een week geleden kreeg ze haar eerste kus vertelde ze helemaal in de wolken. Ik ben blij voor haar maar ik maak me zelf veel zorgen voor in het geval dat haar hart wordt gebroken. Hij heeft haar nog geen verkering gevraagd ,vriendinnen zeggen ook tegen haar dat ze moet weten waar ze aan toe is en dat zeg ik eigenlijk ook. Zij durf niets vragen en waarom hij niks erover zeg is mijn een raadsel. Ze spreken af meerdere keren in de week,hij heeft haar een ketting gegeven maar de vraag wordt niet gesteld. Ik weet niet waarom maar het houdt mij echt bezig zelfs dat ik een beetje slecht van slaap. Wat is raadzaam? Gewoon afwachten?
Ik weet mijn eerste verkering nog toen ik net 16 was. Heerlijk en heeft 2,5 jaar geduurd. Verkering vragen was er toen al niet meer bij en dat is 20 jaar geleden. Laat je dochter genieten en ben er voor haar als ze vragen heeft over seks of als de liefde over is. Wel raadzaam om het nog even te hebben over anticonceptie en het wel of niet blijven slapen bij elkaar.
Je kunt je dochter helaas niet behoeden van een gebroken hart. Het is aan haar om haar eigen ervaringen te maken, lessen op de doen, fouten te maken. Super lief dat je je hier zorgen om maakt, maar volgens mij is zij dolgelukkig en is hij “a green flag” met die ketting en het voorstellen aan zijn ouders! Komt wel goed joh. Fijn dat je meisje zo blij is 🥰
Verkering is van de vorige eeuw. Maar het feit dat ze en gezoend hebben, elkaar vaak zien, voorgesteld aan ouders en de ketting lijken me wel duidelijk toch? Kan me voorstellen dat een eerste echte “ relatie” onzeker maakt. Niet jouw zorgen overbrengen op haar. Ze zal het toch zelf moeten doen. Zou wel zorgen dat ze goed is voorgelicht en laat haar weten dat je er voor haar bent als ze iets wil vragen. Gebroken hart is vreselijk, nog erger als het je kind betreft, maar ik denk dat bijna iedereen die jong is geweest dat wel een keer heeft meegemaakt.
Ik zou mijn dochter wel het één en ander uitleggen. Als je jezelf respecteert als vrouw en alleen een respectvolle houding van een man accepteert, dan bespaar je jezelf veel problemen en pijn. Al gaat een gebroken hart vast wel eens voorkomen. Of dat nou door de liefde is of een andere situatie, dat is wat bij deze wereld hoort. Ze moeten het allemaal zelf leren, maar als moeder heb je levenservaring. Als je dit op de juiste manier overbrengt, op een goed moment, is dat waardevol. Pas op dat je dit niet op een betuttelende manier zegt. Zoek vooraf de juiste woorden. Breng het op een liefdevolle manier over.
In mijn cultuur en geloof is er niet zoiets als verkering voor het huwelijk, maar in gezinnen waarin dit wel voorkomt, zou ik een goed gesprek en advies zeker niet achterwege laten. Maar alles valt op staat op de manier waarop bij tieners. Misschien kun je wat moois opschrijven, zodat ze dat kan bewaren, of deel een ervaring van jezelf met haar van toen je haar leeftijd had. (Veel praten met elkaar, zorgt dat ze je in vertrouwen neemt als het misgaat)
Neem haar een dagje mee om te shoppen, ga ergens een warme choco drinken. De sfeer is dan goed en zo kun je het er eens rustig over hebben. Het is ook nog een idee om die warme choco met hem erbij te doen. Hem spreken en weten wie hij is, is ook belangrijk. Gewoon even voorstellen enz.
In jouw cultuur / geloof komt verkering weldegelijk voor, alleen gaat dat allemaal stiekem omdat ze bang zijn wat anderen ervan vinden en Maagd voor het huwelijk zijn bij lange na niet alle moslims. Sex voor het huwelijk is eigenlijk best normaal tegenwoordig in jullie cultuur. Een goede vriendin van mij is Marokkaans en moslim, we zijn al vriendinnen sinds we 15 waren en ik heb door je jaren heen zoveel verhalen gehoord hoe nep iedereen is tegen elkaar, maar ondertussen doet iedereen hetzelfde maar ze durven niet eerlijk tegen eigen ouders te zijn want dan wordt je met de nek aangekeken.
Ik snap heel goed dat je bang bent, maar haar hart kan ook gebroken worden als hij haar wel verkering had gevraagd.. Ze leert daarvan, probeer blij voor haar te zijn en steun haar als ze dat nodig heeft. Je kan haar best wel eens vertellen wat je dwars zit of dat je het moeilijk vind maar niet verder mee bemoeien! Komt vast wel goed heb vertrouwen in je dochter :)
Is verkering vragen nog een ding dan? En waarom begint zij er niet over? Ach, ik zou me daar niet zo druk over maken. Al vraagt ie het wel, op die leeftijd kan het dan net zo goed een week later uit zijn. Ik zou dat stuk loslaten. Dat haar hart gebroken gaat worden is denk ik gewoon alleen om de leeftijd al grote kans, maar dat hoort er ook een beetje bij. En soms is dat jonge hartje sneller gelijmd dan je verwacht ook hoor. Met je dochter zou ik inderdaad vooral over eigen tempo, consent en voorbehoedsmiddelen en dat soort onderwerpen praten. Niet teveel van vinden, vooral beschikbaar en open zijn.
Inderdaad alleen uitleggen wat echt belangrijk is (seks/waar wel of niet aan toe wat dat betreft en nee is nee/anticonceptie) en ondersteunen als ze vragen heeft. Ongevraagd advies echt voor je houden.
Wijs haar er vooral op dat zij niks doet wat zij niet wil. Maar verder gewoon op een afstandje mee kijken. Misschien is het een tijdelijk vriendje en misschien ook niet. Vertel haar gewoon dat ze jou alles mag vragen en vertellen. En laat haar vooral vrij, maar wel met bepaalde afspraken en regels. Tenminste zo zou ik het denk ik aanpakken.
Dat je je zorgen maakt over een gebroken hart, is begrijpelijk vanuit je moederrol. Tegelijkertijd is het vrijwel onmogelijk om op te groeien zonder liefdesverdriet. Je kunt en moet haar daar niet voor behoeden. Het hoort bij het volwassen worden van je dochter. Jouw rol is om haar op te vangen als het gebeurt.
Verder moet je je nergens mee bemoeien. Het concept verkering is trouwens ook niet meer hetzelfde als toen jij een tiener was. Laat ze gewoon met zijn tweeën ontdekken. Geef ze de tijd en ruimte zonder het gelijk in een vorm te willen duwen.
Het is wél belangrijk dat je met haar praat over consent en voorbehoedsmiddelen. Als zij graag wil weten waar ze aan toe is, gaat dat ook over grenzen aangegeven dus moet zij dat met hem kunnen bespreken. Bij mijn oudste is door hem én aan hem de vraag gesteld of ze exclusief zijn. Je hoeft je als meisje daarin echt niet afhankelijk te stellen van de jongen.
Moet hij dan verkering vragen? Dit is het leven. Teleurstellingen horen daar ook bij. Supergoed voor de weerbaarheid. Lekker van genieten dus hoe het nu gaat
Iedereen hart is wleeens gebroken vroeger. Het hoort erbij. Als je haar op meot vangen ben jij er voor haar❤ Het hoort er echt bij. Ik zou haar wel waarschuwen voorzichtig te zijn wat betreft dat sommige jongens alleen sex willen en zich niet zomaar moet geven.
Niet mee bemoeien. En ook niet tegen haar zeggen wat hij volgens jou allemaal wel en niet zou moeten. Dit is echt wat ze zelf moet ervaren. En er hóeft toch ook niet eens meteen wat gevraagd worden. Laat die twee elkaar rustig leren kennen en als het vertrouwd voelt komt het allemaal vanzelf. Of hebben jouw ouders destijds ook met jou lopen bemoeien wat je wel en niet moet doen? Ik zou knetter worden. Gewoon vragen stellen uit interesse, maar niet haar gaan lopen uithoren en je mening rondbazuinen. Die houd je gewoon voor je.
Denk je dat haar hart nooit een keer gebroken gaat worden? Ze moet het zelf leren. Dat kan jij niet voor haar doen. Je zit er veel te hard bovenop. Ik was trouwens zelf 15 toen ik mijn man leerde kennen. Hij was 17. We zijn dit jaar 20 jaar samen en 13 jaar getrouwd. Wij hebben nooit ‘verkering gevraagd’. Na de eerste kus waren we samen.
Laat het haar lekker uitvogelen allemaal en laat het ze op hun eigen tempo ontdekken wat ze willen. In het ergste geval wordt haar hart gebroken, maar daar leert ze toch alleen maar van? Zulke dingen kun je niet voorkomen en moet je ook niet willen. Ik denk dat we allemaal in het leven een stuk wijzer zijn geworden door relaties die gestrand zijn en dingen die we daar van hebben geleerd. En dit zal vast niet de laatste keer in haar leven zijn.
Niet mee bemoeien. Dit is echt iets dat zij zelf moet uitvogelen. Geef bij je dochter aan dat als zij vragen/zorgen oid heeft, ze bij jou altijd terecht kan, maar houd je verder afzijdig. Liefdesverdriet hoort ook bij het leven dus je hoeft haar niet daarvoor angstvallig te behoeden. Dan zou ik het eerder hebben over anticonceptie en consent.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen