Ik ben hier al enige tijd lid, maar wil voor dit toch ff een nieuw account aanmaken ivm bekenden.
Ik ben ongepland, onverwacht en onbedoeld zwanger van ons 2de kindje. En hoe, geen idee… Het is maar omdat ik na 17 dagen nog altijd een positieve ovulatietest had. Ik testte opnieuw omdat mijb borsten niet ontzwollen (wat na ovulatie wel gebeurd bij mij)
Ik gebruik ovulatietesten om mijn cyclus in kaart te brengen, omdat ik ff geen hormonale conceptie meer gebruik vanwege hormonale hoofdpijnen. Dan kan ik ook beter weten of het daardoor komt. Slecht voor mijn endometriose maar het was ff chose your battles.
We zijn altijd veilig, in de “vruchtbare window” heel veilig zelfs. In de periode na de eisprong (ovulatietest) zondigden we wel eens maar dan was het nog steeds met “voor het zingen de kerk uit”. We hebben ook zelden gemeenschap (2 keer afgelopen 2 maanden), dus hoe?? Ja ik weet hoe maar brr. Ik ben overrompeld. Was mijn vorige menstruatie dan geen menstruatie? Want de test is zo knal als maar kan. En als ik van de eerste positieve ovulatietest uit ga, ben ik amper 3 weken. Bij mijn eerste was dit niet zo knal 2 dagen voor nod. Het lijkt me al langer. Ik deed een test vanwege de misselijkheid en plotse afkeer voor favoriet voedsel, en extreme vermoeidheid. Allen zeer herkenbaar
Mijn eerste gevoel is nee, en zeker niet opnieuw een huilbaby. Ze zullen amper 2j schelen, dit kan ik niet aan 😭. We wisten dat er een heel klein risico was, maar door onderliggende aandoeningen had men ons gezegd dat ivf wellicht nodig zou zijn in de toekomst.
Het is een wonder. Maar ik ben zo bang. Wil ik dit wel? Ik wil dit eigenlijk eerder niet maar ik ben anti abortus als er geen onderliggende medische aandoeningen zijn. Dus de keuze is gemaakt.
Nu nog mijn man inlichten. Hij was me al van de eerste dag na de geboorte van mijn eerste mij aan het pushen voor een tweede.
Verstandelijk zeg ik ja, maar gevoelsmatig schreeuwt alles nee. Trekt dit nog bij?
Iemand ervaring met 2j leeftijdsverschil? Iemand ervaring met onverwachte zwangerschap?
2 jaar en 2 maanden zo'n beetje, ik vond het heerlijk. De oudste kon lopen en praten, je kon haar dingen uitleggen ed.
Geen last van moeilijke nachten gehad, dat helpt mee.
Maar alles valt of staat ook met mindset. Je hebt nog maanden om je voor te bereiden, gelukkig maar. Je groeit dan vanzelf ook in je rol. Blijf wel met je partner praten.
Wat zijn je reeele angsten en verwachtingen, wat is irreëel
Vraag evt hulp bij je verloskundige als je het echt heel spannend vindt.
Wat een wonder dan als ik jullie verhaal zo lees dat deze kleine zich aanmeldt.
Ik heb ze alle 6 met ongeveer 2 jaar ertussen. Minste is 22 mnd, meeste is 2,5 jaar en dat is de uitschieter. Gaat goed hoor 😊. Geef het even de tijd om te landen , dat hoeft niet meteen.
Gefeliciteerd! Volgens mij is vaak dat wanneer de 1e een huilbaby is, de volgende juist veel rustiger is. Ik heb ook 2 hele verschillende babies gehad. Ook 2 jaar ertussen en vind het een geweldig leeftijdsverschil. Enige pittige was dat de 2e zs zwaarder was en m'n eerste rond 18 maanden liep. Verder zijn het elkaars beste vrienden en de oudste is echt een mega zorgzame en lieve broer.
Onze 4e kwam onverwacht. Zeven jaar naar de 3e. De 3e was ook een flinke huilbaby en pittige dreumes/peuter.
Laat het lekker landen. Daar mag je best rustig de tijd voor nemen. Angst, verdriet en blijdschap kunnen ook echt naast elkaar bestaan. Het hoeft niet het een of ander te zijn.
Uit ervaring kan ik zeggen: het komt goed! Wat genieten we toch dubbel en dwars van ons cadeautje!
Aww ik ben momenteel 38.6 weken van onverwacht en ingepland kindje nummer 4. Mijn eerste gevoel was blijheid maar na het landen (plusminus een week) heb ik tot 6 maanden opgekeken tegen deze baby.. nu het bijna zover is heb ik er echt veel zin in. Maar heel apart, bij de eerste was het zo geplant (heb 8 ronden gehuild toen het niet gelukt was), en toch tranen met tuiten want ik wilde het toch niet..
Heel raar hoe hormonen werken! Ik denk dat je er wel aan went en als je man ingelicht is kan je net iemand praten, dat lucht eventueel ook op.
Desalniettemin.. gefeliciteerd, het blijft een wonder!
2 jaar leeftijdsverschil hier en was echt goed te doen. Mijn eerste was geen echte huilbaby maar wel een heel snel overprikkeld kind en (mede daardoor) een slechte drinker + flesweigeraar, vaak wakker ‘s nachts, en met daarbij nog een boel medische rompslomp vond ik de babytijd echt behoorlijk zwaar. Ik zag best op tegen de babytijd bij de tweede. Nou, nergens voor nodig. Mn dochter had echt een heerlijke babytijd. Tuurlijk, het is weer wennen en vermoeiend maar je kent “the drill” ;) rust en regelmaat, ik wilde liggend leren voeden omdat dat ik bij m’n zoon te laat ben gaan proberen en hij dat niet meer wilde, daardoor dronk ze supergoed. Ze sliep al vrij snel langere stukken door. Al na week of zes vast ritme op de dag.
Je weet niet hoe het loopt :) komt vast goed met die babytijd, en zo niet, dan niet, maar elke babytijd gaat weer over. En echt, je kinderen gaan zoveel aan elkaar hebben.
Scheelt hier 20 maanden. Ook niet gepland. Maar helemaal welkom. Ze zijn nu bijna 7 en 5 jaar. En spelen zo leuk samen! Bij mij huilde m'n 2e veel. Maar is helemaal goed gekomen! Laat het even landen en praat erover met je man. Ik zeg altijd, het leven geeft je alleen wat je aankan. Jij/jullie gaan dit aankunnen. Gefeliciteerd met dit mooie wonder, hoop dat je snel je rust erin vindt!
Oh wat even schrikken zeg! Ik snap dat het nog niet landt, maar wat bijzonder dat je wel zwanger bent geraakt! Het moet zo zijn blijkbaar en het gaat zeker goedkomen! Even laten landen en het genieten komt vanzelf wel weer. Onze eerste was ook pittige en zag ook wel tegen een 2e baby op, maar die was zo makkelijk, dat kan ook echt! Je hebt al wat meegemaakt qua huilen, zo wordt het nooit precies weer. Gefeliciteerd trouwens! ; ) Komt goed!
Oei lijkt mij ook heel erg schrikken. Maar je zal vast even de tijd nodig hebben om te wennen aan het idee. Gefeliciteerd! Maar heel eerlijk, als je echt geen kind had gewild op dit moment, had je beter moeten verdiepen in anti conceptie. Niet dat je daar nu wat aan hebt, maar misschien voor als je straks bevallen bent kunnen jullie je er in gaan verdiepen.
Ik was ook onverwacht, ongepland en redelijk ongewenst zwanger van onze jongste. Maar één keer gemeenschap gehad die maand, enkele dagen na mijn eisprong.
Mijn oudste was een huilbaby en ik had pre- en postnatale depressie.
Maar goed, deze verrassing bleek uiteindelijk een onwijs groot cadeau. Door hem heb ik meegemaakt dat je ook leuk zwanger kunt zijn en een roze wolk echt bestaat.
De eerste 2 schelen hier 18 maanden. Dat vond ik heel leuk maar ook heel intensief. Wij wilden daarom de eerste tijd daarna echt niet nog een zwangerschap maar ik raakte na 15 maanden toch zwanger. Ik vond de emoties enorm dubbel, ik was zo enorm bang…zou ik dit aankunnen, mijn lichaam, mijn hoofd, ons huwelijk. Mijn man verteld en 2 dagen later hadden we het er nog eens samen over en zei mijn man: je praat er op zo’n manier over dat als je een miskraam zou krijgen dat je het tóch heel erg en jammer zou vinden. Toen viel het kwartje en kon ik ondanks alles blij zijn met de zwangerschap en voelde ik hoe welkom dit kindje al was. Sterkte, en gun jezelf ook de tijd om hieraan te wennen!
O dat is even schrikken! Ik heb 2 jongetjes met 23 maanden ertussen en het is echt zoooo genieten! De interactie tussen die twee, het samen opgroeien en allebei nog lekker thuis… na een huilbaby snap ik dat je in paniek raakt, maar je krijgt een ander kindje. Grote kans dat dit geen huilbaby wordt. Was er een medische oorzaak voor het huilen? Succes en heb vertrouwen, je kan dit! Vele moeders gingen je voor♥️
Hier schelen ze 20 mnd, de jongste was een huilbaby. Ik vind het nu onwijs leuk, zijn echt vriendinnetjes en doen zoveel samen. Eerste jaar was ff pittig, vooral omdat ze dus een huilbaby was en dat ook weer z'n weerslag had om m'n 1e. Zou niet anders gewild hebben dan een klein leeftijdsverschil. Vooral omdat ze ook veel dezelfde dingen leuk vinden omdat ze weinig schelen. Zoals in pretparken willen ze beide de achtbanen, en niet 1 in de achtbaan en 1 in de speeltuin.
Tuurlijk is het schrikken maar uiteindelijk wen je er ook wel aan en dan kan je niet wachten tot de baby er is.Vaak lost het vanzelf wel op eenmaal routine straks weer hebt gaat het allemaal vanzelf.
Logisch dat je schrikt als het niet de bedoeling was, en ook niet gek dat je dan eerst aan de beren op de weg denkt. Maar geef jezelf even tijd om het te laten bezinken. Je hebt een huilbaby overleefd, je kunt heel wat hebben en het is echt niet gezegd dat de volgende weer een huilbaby is. Je hebt een man die er voor wil gaan. Je hebt nog maanden om aan het idee te wennen en je voor te bereiden. Het komt echt goed. Vertel het je man snel, dan kun je dit samen doen en heb je steun.
Het is voor iedereen anders, maar ik ben fan van kleine leeftijdsverschillen. Hier 3 in 3 jaar, 1x ruim 1,5 jaar er tussen en 1x krap 1,5 jaar. Ik vind het heel fijn en het lijkt me veel makkelijker dan grote leeftijdsverschillen. Volgens mij is 2 jaar er tussen een heel gemiddeld leeftijdsverschil, voor veel ouders juist de ideale gezinssamenstelling.
Twee jaar is een leuk leeftijdsverschil. Bij mij spelen ze heel leuk met elkaar. Het is even wennen omdat het onverwacht is, dat snap ik, maar waarom denk je dat je het niet aan zou kunnen? Ik denk dat alles helemaal goed gaat komen, hoe bijzonder is het dat je zwanger bent, zonder ivf?
Ik denk dat je de situatie anders moet gaan zien, door een wat positievere bril. Jij kan dit aan, je bent sterker dan je denkt!
Tja meis, aan deze vorm van anticonceptie zit een hogere risico op zwangerschap dan bij juist gebruik van deugdelijke anticonceptie. Ovulatietesten zijn niet heilig en zaadcellen kunnen zomaar langer leven dan gedacht. Ik denk ook dat je al langer zwanger bent. Een echo zal dat uitwijzen. Laat het even bezinken want het is natuurlijk schrikken. Bespreek het vooral snel met je man. Hij wil al graag een tweede dus hij zal vast blij verrast zijn.
Mijn kinderen schelen trouwens iets meer dan twee jaar. Was prima te doen. Daarbij is de kans ook aanwezig dat je dit keer geen huilbaby krijgt he.
Alles komt goed meid. Je ziet een hoop beren op de weg, maar straks loopt alles wrss op rolletjes. Mijn oudste was ook een ‘moeilijke’ baby en huilde veel, oversensitief enz.. dus ik heb lang getwijfeld over een tweede. Maar er toch voor gegaan. Ik was ook zwanger van 1x onbeschermde seks dus het kan zomaar. Mijn jongste was een zalige baby. Met alles tevreden. Ik voelde me een veel betere moeder en het ging allemaal vanzelf. Hier schelen ze 2j9m. Laat het even bezinken en probeer je te focussen op de mooie kanten. Een gezinnetje van 4. Een broertje of zusje voor je zoon/dochter. Jullie familie word groter. ❤️
Mijn dochters schelen 1 jaar en 10 maanden met elkaar en ben er zo blij mee. Natuurlijk is het soms even pittig, maar dat is ook als ze 4 jaar zouden schelen. Ik zou het echt niet anders willen. Ze zijn zo gek op elkaar en vinden het heerlijk om samen te zijn. Ik snap heel goed dat het schrikken is voor jou, aangezien het ongepland is. Maar niks valt te plannen. Jij kan dit. Jij bent hiervoor gemaakt! ❤️
Onze jongste dochter was heel welkom, maar wel eerder dan verwacht. We zouden niet veel later toch zijn begonnen hoor. Door ziekte hadden we maar 1 keer seks en dan ook nog na mijn vruchtbare periode (dacht ik). Ze wordt in maart 1 en onze oudste dochter is net 3 geworden. Ik vind het wel pittig. Onze oudste dochter heeft een ontwikkelingsvoorsprong en is vermoedelijk hoogbegaafd. Onze jongste dochter is een handenbindertje en heeft nog geen nacht doorgeslapen. Achteraf had ik er voor mezelf wat meer tijd tussen willen hebben. De meiden zijn super gek op elkaar. Voor hun is net 2 jaar verschil ideaal!
Ja, hier ervaring met 20 maanden leeftijdsverschil. 2x zelfs. En o wat hebben die kleintjes een schik.met elkaar. Ze groeien echt samen op. Voor jezelf moet je daarin even je draai vinden, maar dat moet ik altijd.
Dan je onverwachte zwangerschap.. heb ik ook ervaring mee. Dat is pittig voor je hoofd. Er komt vast vanalles in je op: kan ik dit, wil ik dit, weer een huilbaby, hoe moet het allemaal..? Maar echt: geef het de tijd en praat er vooral over. zsm je man inlichten, zodat je er over kan praten. Ook bij de verloskundige straks kan je dit aangeven, dan kunnen ze je daar in begeleiden. Ik kon rond de 8 weken de zwangerschap echt accepteren en ervan genieten kwam rond de 12/14 weken. En toen ik hem in mn armen had (hij was de 5e) heb ik me zo schuldig gevoeld over al mn gevoelens die ik had gehad. Al wist ik best dat dat er gewoon even mocht zijn.
O dat is even schrikken! Ik heb 2 jongetjes met 23 maanden ertussen en het is echt zoooo genieten! De interactie tussen die twee, het samen opgroeien en allebei nog lekker thuis… na een huilbaby snap ik dat je in paniek raakt, maar je krijgt een ander kindje. Grote kans dat dit geen huilbaby wordt. Was er een medische oorzaak voor het huilen? Succes en heb vertrouwen, je kan dit! Vele moeders gingen je voor♥️
Kan alleen zeggen dat onze oudsten 17 maanden schelen en middelste en jongste schelen 2,5 jaar. De oudsten trekken echt zoveel met elkaar op! Vanaf dreumes tot nu kleuters zijn ze echt zooooo blij met elkaar als speelmaatjes. Vanuit dat oogpunt alleen maar positiefs voor ons dus ☺️
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (35) Verversen