Eerder schreef ik al dat mijn jongste dochter een beetje van de leg was door het verzetten van de klok. Langzaam aan begint dat een beetje bij te trekken. Echter is haar gedrag nog steeds behoorlijk pittig. Ze is altijd al wel een temperamentvol meisje geweest alleen nu weet ik af en toe niet wat ik met haar gedrag aanmoet. Ze heeft op een of andere manier haar grote zus al concurrent gekroond en wil letterlijk alles hebben of doen wat haar grote zus ook heeft. Zelfs dingen die ze nog niet kan omdat ze gewoon te klein is. Als ik haar bij dingen wegzet of dingen afpak waar ze nog te klein voor is word ze echt heel boos, gaat hard huilen, zeesterren op de grond en met dingen gooien. Als we haar op haar sodemieter geven slaat ze boos haar armpen over elkaar en kijkt boos of gooit met datgene wat ze in haar hand heeft. Ook mept ze en trekt (vooral bij haar zus) regelmatig aan de haren. We pakken haar dan weg en zeggen duidelijk nee! Vervolgens zegt ze aaien en wil haar zus aaien en knuffelen. 10 min later als haar zus weer in de weg zit of die iets heeft wat de jongste wil hebben gebeurd gerust hetzelfde. In een boze bui heb ik mijn jongste wel eens een tik (niet hard) op haar handje gegeven als ze sloeg. Ze schrikt daar dan enorm van en moet hard huilen waarna ze aaien zegt en een knuffel geeft. Onze oudste is echt niet altijd heilig maar die is 7 van de 10x degene die het krijgt te voorduren zonder dat ze iets verkeerds doet. Ik weet af en toe niet wat ik met de jongste aanmoet. Wel is me duidelijk dat ze alles zelf wil doen. Helpen met een beker word ze bijv boos. Als ik vraag gooi dit in de prullenbak of zet je bordje maar op het aanrecht dan doet ze dat allemaal netjes. Laatste in de stad heeft ze net zolang gekrijst totdat ze naast papa zelf op de roltrap mocht staan en ze keek zo trots! Wat is dit voor gedrag en vooral waar komt het vandaan? Ze kan ook nog helemaal niet zo goed praten (19 maanden oud) dus ze kan het me ook niet vertellen. Bij de opvang is ze af en toe ondeugend maar voor de rest niks bijzonders. Hoe kan ik het beste met dit soort gedrag omgaan?
Ik lees niks geks in het gedrag van je kind. In jouw reactie op het gedrag kun je zoeken wat helpt. Het is jouw rol om grenzen te stellen. Maar ik zou kijken hoe je dat op een de-escalerende manier kunt doen. Een pittig kind heeft autonomie nodig. Ga samen op zoek naar een oplossing, ook al praat ze nog niet goed. Natuurlijk vind ze het niet leuk als je zomaar speelgoed van haar afpakt omdat ze te jong is. En is er echt een probleem als ze ermee speelt? Zo ja, leg het aan haar uit: dit is wat gevaarlijk, wat gaan we nu doen? Zeg alleen “nee” als je zelf goed uit kan leggen waarom. We zijn soms wat geneigd om gewoon veel nee te zeggen. Kijk hoe je belangrijke grenzen echt kunt stellen en hoe je verder wat flexibel met haar mee kunt buigen en haar autonomie kunt respecteren. Een tik op haar hand is niet schadelijk dus dit is geen kritiek maar het is wel een uiting van JOUW frustratie. Jij moet er wat mee en een weg zoeken die past bij dit kind
Ik lees niks geks in het gedrag van je kind. In jouw reactie op het gedrag kun je zoeken wat helpt. Het is jouw rol om grenzen te stellen. Maar ik zou kijken hoe je dat op een de-escalerende manier kunt doen. Een pittig kind heeft autonomie nodig. Ga samen op zoek naar een oplossing, ook al praat ze nog niet goed. Natuurlijk vind ze het niet leuk als je zomaar speelgoed van haar afpakt omdat ze te jong is. En is er echt een probleem als ze ermee speelt? Zo ja, leg het aan haar uit: dit is wat gevaarlijk, wat gaan we nu doen? Zeg alleen “nee” als je zelf goed uit kan leggen waarom. We zijn soms wat geneigd om gewoon veel nee te zeggen. Kijk hoe je belangrijke grenzen echt kunt stellen en hoe je verder wat flexibel met haar mee kunt buigen en haar autonomie kunt respecteren. Een tik op haar hand is niet schadelijk dus dit is geen kritiek maar het is wel een uiting van JOUW frustratie. Jij moet er wat mee en een weg zoeken die past bij dit kind
Dankjewel voor je reactie. Ik ga nu proberen indd een weg te zoeken naar tegenmoet te komen. Maar ik merk dat ik na weken dit gedrag momenteel weinig geduld ermee heb. Dus indd de tik op de hand is frustratie van mijn kant. Ze kan er waarschijnlijk zelf niet zoveel aan doen maar ik vind het wel een pittige tijd en ern uitdaging.
Alsof je mijn dochters (15 maanden en 3,5) omschrijft. Hoe gek wij er soms ook van worden, ik denk dat het normaal en gezond gedrag is. Zeker voor een tweede die alles ziet wat haar grote zus al mag, kan en doet. Ik ben heel duidelijk en consequent in ja / nee en laat haar maar tieren als ze haar zin niet krijgt. Mijn Apple Watch geeft regelmatig aan dat er te hoge geluidsniveaus zijn bereikt. Daarnaast probeer ik tegemoet te komen aan haar grote autonomiebehoefte. Zo ben ik er bijvoorbeeld net achtergekomen dat ze alles zelf wil doen met eten, dan wordt het een grote smeerboel maar is het wel een stuk gezelliger aan tafel. En soms laat ik haar bewust lopen ipv in de kinderwagen en houd ik er rekening mee dat ik een stuk langer onderweg ben en veel meer moet opletten. En zoals ik al zei, vaak is het ook gewoon ‘nee’ hier en gaat het zoals mama het zegt, bijvoorbeeld als ze zich niet laat verschonen (draaien, gillen, schoppen etc - niet heel chill nu in m’n zwangerschap 😂) en merk ik dat, als ik maar duidelijk en consequent ben, zij het op een gegeven moment wel accepteert en kalmer wordt. Ik vind het ook belangrijk richting mijn oudste om haar te laten zien dat haar zusje grenzen van ons krijgt, ook al wordt ze daar heel boos om. Succes, volgens mij doe je het al heel goed 😘
Bedankt voor het openen van dit topic want het lezen van de andere reacties helpt mij ook weer.
Bedankt voor je reactie, ik ga nu ook proberen haar meer zelf te laten doen. Haar helpen met eten kan hier al lamgere tijd niet meer. Dan word ze zo boos dat ze helemaal niet meer eet. Ook dat stukje met verschonen en omkleden is heel herkenbaar. Soms denk ik wel eens dat mensen buiten op straat denken dat ik mijn kind vermoord als ze een nieuwe luier krijgt zo tekeer gaat ze. Sinds kort gaat mijn oudste naar de basisschool. De jongste breekt daar de tent af in de buggy omdat ze eruit wil. Heb haar wel eens los gelaten in de klas en ze dook daar de poppenhoek in. Het moment dat ze mee moest naar huis nouuuuu als een gillende zeester heb ik haar de school uit gedragen. En die ouders maar kijken pfffff.
Staand verschonen werkte hier als een trein. En lekker alles zelf laten doen. Voor na het wegbrengen van school ook iets leuks, zodat je haar mee kan ‘lokken’. Loopfietsje mee, samen even naar de winkel, eendjes voeren, zoiets. En wordt het toch drama, dan hop onder de arm en jammer dan.
Aan die ouders moet je schijt hebben laat maar lekker kijken, die zullen dit ook wel eens meegemaakt hebben .
Meine is precies zelfde als jou dochter mij dochter komt zelfs snachts haar bed uit om haar zussen een paar tikken te verkopen.
Ik ben nu heel streng geworden , elke keer als ze wat doet pak ik iets af waar ze graag mee speelt , van week hele stapeltje speelgoed toen kreeg ze in gaten mama meent het ,
Elke keer als ze lief doet en doet wat ik vraag mag ze 1 speelgoed ervan terug pakken en net een uur geleden is de stapeltje speelgoed weer weg haha . Maja voor hoe lang haha
Meine deed ook driftbuien in winkel ik ging met der mee doen en na 2 x was het afgelopen met haar driftbuien buiten.
Heel veel succes ermee want soms wil je echt je hoofd tegen muur slaan haha ze kunnen soms zo volhardend zijn pff
Ik heb 3 dochters van 3 , 10 en 16 dus vaak strijd met elkaar .
Vooral de jongste en middelste zijn echt chaos af en toe
Nou kan precies onze dochter zijn met een zus van bijna 7 jaar. Als ze ploft zet ik haar gillend op de gang. Binnen 10 tellen is ze wel weer terug en zegt ze dat het weer afgelopen is. Spookt kleine dingen uit en is zeer ondernemend. Een echte boef maar zo leuk! In de ochtend geef ik haar net zoals haar zus gelijke opdrachtjes. Ga je schoenen maar halen en je jas. Waar is jou tas? Bij de weg houd ze mijn hand vast, dat moet. Maar ze wil het liefst zelf lopen. Ze is super actief. Ik begrens haar wel door aan te geven dat gillen en slaan niet kan. Hierbij houd ik de uitleg kort
Hier 20 maanden en dat gedrag is heel normaal, ze herkennen hun eigen ik en willen zelfstandig worden. Ik laat mn dochter zoveel mogelijk vrij, zij wil ook alles wat haar broers en zus hebben maar soms gaat dat niet, dan gaat ze huilen en dan leg ik uit dat ze te klein is.. ze mag komen knuffelen oid.
Gelukkig doet ze niet aan haren trekken, maar ik merk dat je dochter erg boos is, laat je haar ook veel zelf doen en kiezen? Hier werkt dat namelijk heel goed, duurt het lang? Ja ontzettend maar daar hou ik rekening mee, iets was 10min lopen is, is met haar zo een half uur.. soms rent ze het fietspad op en dan pak ik haar en leg ik duidelijk uit dat dat gevaarlijk is en niet mag. Blijft ze het doen? Dan geef ik een waarschuwing dat ze anders in de kinderwagen gaat bv.
Gewoon wat tips. Deze leeftijd is ontzettend pittig!
Ja ze is heel boos! Vd week heeft ze zelf de crackers en de chocopasta gepakt en op het aanrecht gezet. Toen ze de besteklade opentrok heb ik maar ingegrepen. Sommige dingen is ze nog echt te klein voor haha
Die wilde ze zelf smeren? Ja.. ik zou haar in de eetstoel zetten met een cracker en wat chocopasta op een onscherp mes, ga maar lekker je gang en daarna in bad haha
Kan natuurlijk niet altijd maar ja zoveel mogelijk in oplossingen denken. Tis echt een intensieve tijd, maar wel heel goed voor je dochter
Ja dat was haar plan indd. Dus de volgende keer gaat ze in de stoel en gaat ze het maar zelf doen. Probeer alle tips van hier mee te nemen komende weken en eens kijken of ze dan iets rustiger word hier thuis.
Haal van die kinderbestek zo bordje mesje en vork en laat haar zelf maar aankloten , dat hielp hier goed ondanks dat het vaak een hele bende werd haha maar ze at dan wel meer
Pittige dreumessen hebben vaak een grotere behoefte aan autonomie. Waar mag ze zelf al keuzes maken en dingen zelf doen? We willen vaak dat kinderen doen wat wij van ze verwachten maar is dat het beste voor een pittig kindje? Onze pedagoog leerde ons er is één grens en dat is veiligheid. Zo leerde onze dreumes knippen voor 2 jaar, schonk zelf drinken in (en ja dat gaat wel een mis maar is dat erg..) en snijdt vanaf 2,5 jaar haar eigen brood en fruit als ze wilt (met gewone messen). Onze regel was met oversteken een hand bij de grote weg bijv. Nu is ze 3 jaar en komt ook daar geen handje meer aan te pas maar houd ik haar capuchon vast met uitleg. Kleine voorbeelden hoor maar misschien heb je hier iets aan. En bij ons is het een blijvend iets, minder autonomie is veel discussies/ negatief gedrag gedurende de dag. Vandaag wilde ze perse een skelet onesie aan van Halloween, niet mijn idee maar dan maar zo naar het kdv 😉
Ik herken echt zoveel van wat je schrijft. Wij pakken het op dezelfde manier aan, dus ze doen ook echt vanalles zelf hier. Helpen ook mee met ramen zemen bv, alleen met nat maken, hun deel is altijd blinkend schoon gepoetst 🤭 Zoonlief wilt altijd stofzuigen, mijn zegen heeft 'ie. Alleen handje geven bij oversteken blijft hier verplicht, geen discussie over mogelijk. Wonen aan een vrij drukke weg waar altijd veel harder wordt gereden dan toegestaan. Dan maar gillend mee, die hand zit klemvast in die van mij 🤭
De grote behoefte aan autonomie herken ik zeker! Van zelf de jas aan doen tot zelf het brood en crackers uit de lade pakken. Ze wil heel veel zelf doen. Eigelijk is klein zijn gewoon niks voor haar denk ik. Zeker niet als ze ziet wat haar zus allemaal kan.
Ik vind dat je het prima doet. Wees strak en consequent. Als ze een driftbui heeft en onwenselijk gedrag vertoont, biedt haar dan een alternatief. Zeg dat emoties mogen, maar dat ze wel op de juiste manier geuit moeten worden, in de woorden die zij begrijpt uiteraard :)
Op die leeftijd is structuur en voorspelbaarheid door de dag heen, ook belangrijk. Kijk of dat voldoende het geval is bij jullie.
En lees veel voor, over personages en verhaaltjes die een beetje over haar karaktertje gaan. Niet te zwaar, gewoon een leuk boekje waar je achteraf ook kort over kan praten.
Nou dat voorlezen is dus best een rot iets. Ik hou er heel erg van. Heb het vaak geprobeerd maar ze blijft 1 sec stil zitten en gaat dan aan het boek trekken, haar zus vervelen of van het bed af op haar kamer spelen. Voortaan gaat de jongste dus (hoe erg ik dat ook vind) zonder verhaaltje naar bed terwijl de oudste daarna nog een verhaaltje voorgelezen krijgt. Ik vind dat best verdrietig voor de jongste maar het gaat gewoon niet met haar erbij.
Ik zou ze apart van elkaar voorlezen. Voor de jongste is dit misschien iets. Ze kan vijf dieren aaien en dat duurt hooguit een minuutje of twee. Misschien is dat voor nu precies goed. Zo heeft ze toch even één op één tijd met jou en hoe kort het ook is, dat vind ze zeker leuk.
Doe iets met de jongste wat zij leuk vindt in de avond. Zing samen liedjes in bed, zeg samen al haar knuffels of alle tien de teentjes een voor een welterusten, maak een eigen ritueeltje. Misschien een zoekboek proberen? Dat is wat meer interactief 😊
Een zoekboek zou ik kunnen proberen maar samen spelen op het grote bed vind ze ook heel leuk. Ik ga iig een ritueeltje bedenken voor ons 2e. Dankjewel.
Zoekboek werkte hier wel. En bij ouder worden een wereldkaart en landen/steden zoeken. Tezamen met lol maken en kietelen. Hier nu een baby die met boekje lezen echt niet stil kan zitten. Als we hem wat te frunniken geven in zijn handen kijkt ie wel naar de plaatjes. Tis even zoeken en uitproberen wat voor jullie werkt. Gouden tip die ik ooit kreeg bij ouderbegeleiding van onze oudste (ASS): laat verwachtingen los van hoe het hoort, hoe jouw ideaalplaatje is of wat anderen vinden dat hoort. Wat werkt voor jullie en is fijn en past binnen jullie normen en waarden..
Ze is echt nog heel jong. Voorlezen gaat nu puur om de gezelligheid en woorden horen. Een verhaaltje met inhoud is echt nog veel te hoog gegrepen. Zing elke dag hetzelfde liedje voor haar, voor het slapengaan. Dat is óók fijn. Probeer ze iig niet samen voor te lezen: de niveaus liggen nu te ver uit elkaar. Als je ze allebei wilt voorlezen, doe dat dan een voor een, bij ieder op de eigen kamer.
Hier precies zo met de jongste. Bij de oudste kon ik teugels best laten vieren, bij de oudste niet. Dus hier was ik heel consequent en duidelijk naar de jongste, dit kan wel, en dat kan niet en geen discussie. Het is vaak heel erg veel frustratie en ik merkte dat ik hem dan juist moest troosten. Vaak zag ik dan dat de boosheid omsloeg in verdriet omdat hij dus iets niet mocht en dat hij dat dan echt niet leuk vond. Dus in plaats van zelf ook boos worden, probeerde ik te troosten. En daarna kwam ook sneller de acceptatie dat ze het dan niet mochten en was het ook duidelijk dat ik bij mijn standpunt bleef. Dan leren ze ook meteen dat stennis schoppen geen zin heeft. Maar dan moet je wel echt consequent zijn. Als je haar dan toch naar lang gillen haar zin geeft dan heeft dat gedrag dus iets opgeleverd. Volgende keer dus gewoon laten gillen, dan doen ze dan echt een paar keer en dan is het klaar.
Ook ging onze jongste gooien of dingen stuk maken, dus dan moest hij verplicht bij één van ons op schoot zitten tot hij gekalmeerd was. De eerste tijd was dat reden voor nog meer frustratie, maar op den duur snapt hij ook dat zo gefrustreerd doen geen zin heeft en werd hij snel rustiger. Succes!
Dat helpt hier ook echt! De ruimte voor de emotie. Zeker als ze zo klein zijn benoemde ik voor ze de emotie. Dat gaf nog steeds drama maar steeds sneller berusting. En inderdaad echt ultra ultra consequent zijn. Het werpt echt zijn vruchten af. Nu tieners en volgens anderen hebben we lieve wel opgevoede kids (die thuis nog steeds hun temperament laten zien ;-)) maar pfff dat heeft wat gekost
De oudste is indd een heel lief en zelfstandig meisje. Word ook wel eens vervelend maar alleen als ze moe is. Pikt ook wel heel veel van haar zusje. De jongste begrijp ik soms ook gewoon echt niet dan is ze boos om iets maar heb geen idee waarom. Met de oudste ging ik gezellig boodschappen doen, samen keuvelen enz de jongste gilt als als die in het karretje moet, is boos als.ze niet meteen een banaan krijgt en gooit de halve winkelkarinhoud er weer uit. Echt werkelijk die meid.
Ja ik weet niet of je het boodschappen moment op een moment kan doen zonder kinderen? Want soms het ook het je zelf onnodig moeilijk maken door met kinderen boodschappen te gaan doen. Hier ging hij gewoon niet mee. tot dat hij een leeftijd had bereikt waarbij we goed duidelijk konden maken welk gedrag we verwachten en dat dit dan ook af en toe beloond werd met wat lekkers uit zoeken. Hier mogen ze bijvoorbeeld elke week hun eigen chips en snoep van de week kiezen. Maar alleen als er goed geluisterd wordt. Want ik leg het subiet weer weg.. hoef je maar één keer te doen en dan is het klaar. Maar dat is wel weer iets als ze een stuk ouder zijn.
Een tweede groeit echt anders op. Bij de eerste was jij het voorbeeld...bij de tweede is haar zusje het voorbeeld... Dat geeft een hele andere dynamiek. Blijf duidelijk en laat je zelfvertrouwen niet lijden onder de ingewikkeldheden van je kleintje. Dan komt het echt goed!
Mijn man zegt wel eens zo was (naam oudste) echt niet! Die huilde niet zoveel en was niet zo moeilijk en dan breekt mn hart wel want je kunt dat niet met elkaar vergelijken.
Nee, je mag ze idd niet vergelijken. Ieder kind is anders en wordt op een andere plek in het gezin geboren.... Natuurlijk zie je verschillen. Dat kan niet anders....
O ja zo was onze dame ook (10 inmiddels). Ik liet daar waar autonomie kon dat toe. Geen sokken aan al vriest het, dan niet. In je glitterjurk met pyjamabroek eronder naar de crèche, tuurlijk kind. Maar wat echt moest moest. En ja dat was volhouden. Pas met 5-6 jaar kwam er veel meer rust. Nog steeds een eigengereide dame die volgens klasgenoten een geheel unieke toffe kledingstijl heeft (het komt dus goed ;-) maar daar heb je nu niks aan). O ja en bij wat echt moest gaf ik wel 2 keuzes. Maar dat hielp ook lang niet altijd hoor. Humor hielp vaak wel ..
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (36) Verversen