Beste mede mama's Ik heb last van een postnatale/ postpartum depressie of eigenlijk Angst. Het ging allemaal goed tot zo n 5 dagen voor menstruatie. Kreeg al last van minder goed slapen s nachts. Warm in me lichaam. En kreeg paniek aanval. Paniekaanval toen een tijd niet gehad maar wel onrust in het lichaam. Ik kan wel hier en daar genieten van me dochter. Voel dus wel liefde voor haar. Al heb ik ook wel even gedacht waar ben ik aam begonnen met haar vele huilen toen en nachtvoeding. ( inmiddels is ze al even op flesvoeding en huil ze amper)zelf ging naar pratijkondersteuner maar was erg moeilijk en besloot om medicijnen te gaan nemen eerst gewoon oxepam, maar een beetje, maar later een antidepressiefe die geeft alleen veel bijwerkingen en is lastig vol te houden. Heb inmiddels iht erbij van ggz. 7 jaar geleden hielp deze antidepresiva wel, Maar nu is nog wachten dat het gaat werken. Wat hebben jullie gedaan om van onrust af te komen? Sublementen vitamine of de pil of antidepresiva en/ of praten. Ik wil weer super graag me zelf weer voelen. Eventueel zoek ik een plek om te praten met andere moeder en elkaar zo te steunen
Ik ben al even thuis gezet en ga bij een psycholoog in opleiding want de erkende psychologen zitten volzet en sta daarvoor op de wachtlijst. Dat ik even niet moet werken helpt al veel! Maar bij mij begon het allemaal door postnatale uitputting omdat mijn zoontje met 9 a 10 maand nog niet doorsliep en elke 2u/elk uur wakker werd voor borstvoeding.. nu slaapt hij grotendeels door maar hebben we te horen gekregen dat hij waarschijnlijk een aandoening heeft waardoor hij motorisch beperkt is. Er zullen veel onderzoeken komen en we zijn al volop bezig met kiné, osteopaat, gezinsondersteuning, binnenkort waarschijnlijk centrum voor kinderen met ontwikkelingsstoornissen, enz… dus deze klap was echt de druppel waardoor ik momenteel heel diep zit.. ik heb moeite met alles.. eten, slapen, denken, huishouden, er voor mijn kinderen zijn,.. ik doe het wel maar echt op automatische piloot. Ik heb het heel moeilijk en ben ook nog steeds zoekende.. maar ik heb gelukkig een mooi netwerk om me heen die mij helpen waar ze kunnen en dat helpt mij het meest! Erover praten en hulp vragen en aanvaarden. Ik probeer weg te blijven van medicatie omdat ik daar slecht op reageer & ik ben bang verslaafd te raken dus da’s geen optie voor mij. Ik hoop echt dat je moed en rust vindt & alvast veel sterkte, je kan dit, maar op je eigen tempo🫶
Hier denk ook wel combinatie uitputting te weinig slaap rn hormonen. Jij heel veel sterkte met alles ! Is niet niks zo en dat breekt je ook op zo vaak voeden. Fijn dat je een goed netwerk om je heen hebt. De Mijne is erg beperkt, me man is dagen thuis vooral afgelopen week ivm de bijwerkingen te extreem waren. Me moeder komt kort langs een keertje in de week en heeft me eens mee naar haar huis genomen. verder app ook met een familielid die dingen herkent.
Iht mensen van ggz die bij je thuis komen. Vooral omdat moeite heb met de bijwerkingen van medicijnen. En extra piep voel daar door. Ik had aangegeven bij de huisarts dat het niet meer ging veel paniek aanvallen meer door de medicijnen . Bij opbouwen ervan wordt alles eerst erger.
Maar waar ik veelal tegen oploop is dat mensen dit aannemen van een huisarts en niet doorvragen naar psycholoog en psychiater. Het afstommen van je gevoelens is maar een pleister plakken op een doorbloedende wond.
Ik kreeg eerst niet eens herkenning van de huisarts op een pnd. Nog eens gebeld en aangedrongen op extra hulp wat ze toen gelijk heeft geregeld de ggz. Ook kort gesprek gehad met psychiater maar dat ging dan deels kort over hoe ik me voelde en de medicijnen. Vrijdag pas weer praktijkondersteuner maar wellicht stap zelf nog over naar ander hulp. Ik merk dat bij 1 huisarts erg moet aandringen en op me strepen staan.
Psycholoog, en af en toe echt even proberen wat tijd voor jezelf te nemen . Koffietje drinken ergens of even de stad in of een masseur gewoon even je hoofd leeg maken en tot rust komen.
Weinig slaap maakt het idd slechter en kun je dingen niet goed relativeren. Ik zat er ook aan te denken om psygeloog te zoeken, misschien zijn er geschikte in de buurt. ( de wachttijden zijn wellicht lang)
Wat vervelend dat je je zo voelt.. Ik lees dat je met de poh hebt gesproken, maar heb je ook een doorverwijzing gekregen naar een psycholoog, dat heeft mij heel erg geholpen. Ik heb sws meer last van angst en depressie als ik zwanger ben en jonge kinderen heb 0-3 jaar ongeveer omdat ik me dan wegcijfer voor hun en je hormonen gaan alle kanten op.
Hier heeft de psycholoog dus heel veel geholpen. Maar ja bij slecht slapen is het echt vervelend want dan worden alle klachten erger..
Ik zou echt blijven praten met een professioneel iemand, als je het idee hebt dat het niet werkt, dan een andere zoeken want ja het moet maar net klikken.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen