Oké vooropgesteld zit ik zelf niet lekker in mijn vel, ben ik uitgevallen op het werk en druk aan het solliciteren. Wellicht heeft dit invloed op de hele situatie... Maar goed, de oudste is af en toe echt niet te doen. Hij wordt bijna 5. We zitten in de eerste vakantie week en hij loopt alleen maar te vervelen en te klieren. Broertje pesten, springen op de bank, zichzelf of een ander volledig nat gooien, continu de grenzen opzoeken en negatieve aandacht vragen. Hij is bepalend en dwingend en als het niet gaat zoals hij wil kan hij compleet door het lint gaan met gillen, schoppen, slaan... Laatste maanden liepen we hier sowieso al tegenaan. De juffen herkennen dit gedrag totaal niet. Op school is hij gemotiveerd, geconcentreerd, heeft veel vriendjes met wie hij super leuk speelt, nooit ruzie of gedoe.... Aan de ene kant heel fijn om te horen, hij kan het blijkbaar wel. Dan denk ik: als hij autisme, adhd of weet ik veel iets zou hebben, zou je verwachten dat dit gedrag ook op school zichtbaar is... Toch? Ik twijfel ontzettend aan mezelf. Mede door hoe het met mezelf gaat en op mijn werk. Mijn vertrouwen is zoek. In mezelf en in de ander... Net kreeg ik een opmerking van een familie lid over mijn oudste: hij heeft echt een probleem, dit is geen normaal gedrag. En inderdaad ik word er af en toe stapelgek van. Ik probeer 1 op 1 dingen met hem te doen, maar toch is er vaak weer iets waardoor ik hem moet corrigeren. Ik probeer al te benoemen wat hij WEL moet doen ipv niet, maar het lijkt echt niet te helpen.. Denken jullie dat er iets mis is met hem? Of is dit een fase en komt het door de vakantie, minder structuur en dat hij zich verveelt waardoor z'n gedrag nu nog meer verergert? Zouden jullie hulp inschakelen? Ik weet gewoon niet meer waar ik goed aan doe... Of iemand tips om dit gedrag om te buigen? Blij dat we bijna op vakantie gaan. Dan is hij de liefste en meest enthousiaste van allemaal. Daar geniet hij dan weer onwijs van. Lekker zwemmen, spelen met water en zand vindt hij fantastisch.. Dat probeer ik thuis dus ook de doen : kinetisch zand binnen of naar een speeltuin met water en zand, die zit hier vlakbij.. Maar het lijkt alsof ik het nooit goed doe. Soms maakt het me zo verdrietig.. Ik wil niet de hele dag politie agent spelen..
Ik vindt dit echt lastig ! Er waren tijdens mijn zwangerschap wel periodes dat ik echt niet lekker in mijn vel zat, door hg en erg ziek zijn . En dit had invloed op mijn dochter . Als ze zich nu verveelt vertoont ze dit gedrag ook . En ik ben echt zeker van als kinderen vervelend zijn vaak zich toch echt vervelen. Als ik mijn dochter aan tafel zet met bv knutsel spullen is ze echt een ander kind . Wanneer ze niks te doen heeft en mij loopt te uitdagen . Kijk eerst of je hem bezig kunt houden en of hij dan een andere gedrag vertoont
Het is te kort om hier een oordeel over te vellen. Ik weet wel dat hoe jij je voelt het extra erg kan maken, zowel zijn gedrag maar ook hoe jij je erbij voelt.
Ja ik zou zeker hulp zoeken, je zegt zelf dat je er last van hebt. Een orthopedagoog zoeken en je verhaal voorleggen. Probeer altijd de fout bij jezelf te zoeken, als dat uitgesloten is zou het eventueel iets anders kunnen zijn.
Het is een kleuter en dan is het heel lastig te zeggen of er verder iets is is mijn ervaring. Mijn autistische zoon merkten ze ook niks aan op de kleuterschool. Wij thuis wel. We liepen echt vast. Ging naar een orthopedagoog/psycholoog in 1e lijn .. lag aan onze opvoeding. Hoe dan? Want ons andere kind werd op dezelfde manier opgevoed en daar hadden we dit soort problemen niet mee. Na een half jaar adviezen gekregen te hebben die we allang toepasten doorverwijzing gekregen en de ggz instelling had al heel snel de conclusie autisme te pakken. Daarop ouderbegeleiding gekregen (en zoon sensorische integrarietherapie en begeleiding op school want vanaf groep 3 ging zijn gedrag wel opvallen) en nu (hij is 13) gaat het supergoed! Dus ik durf echt niet te zeggen of het normaal kleutergedrag is obv wat je hier schrijft. Dat kan en het kan aan je opvoedstijl liggen. Hij kan ook een brein hebben wat net anders werkt. Wie zal het zeggen .. desalniettemin loop jij vast. En als jij het gevoel krijgt dat je iemand nodig hebt om mee te sparren, met je mee te denken etc dan kan je altijd eens bij centrum voor jeugd en gezin aankloppen. Zorg dat je jouw hulpvraag goed in kaart hebt zodat ze je ook bieden wat je nodig hebt en niet wat zij denken uit jouw verhaal op te pikken ;-) Succes mama! Het is niet altijd even makkelijk
Lieve mama, wat ben jij goed bezig zeg. Ik lees allemaal goede dingen die je doet. Positief benaderen, dingen benoemen die hij Wel moet doen, 1 op 1 dingen doen. Het is ook zwaar, zeker als je niet lekker in je vel zit en je omgeving ook nog opmerkingen maakt over dat waar je al onzeker over bent. Respect voor jou. Je kunt altijd centrum voor jeugd en gezin of het consultatiebureau of de huisarts mee laten denken over opvoed vragen of evt diagnostiek. Helpend is dan als je filmpjes verzamelt van zijn buien.
Verder werkt het hier om beloningen te geven bij goed gedrag. Hele dag lief voor je broertje? Dan krijgt hij een letter. Dat vormt aan het einde van de vakantie een woord dat de verrassing prijs geeft.
En tot die tijd: veel sterkte en succes met deze lastige "fase"?
Klinkt als kleuter puberteit. Ik zou samen kijken welke regels met hem gemaakt dienen te worden. Zo geef je hem verantwoordelijkheid, maar jij bepaalt. Samen nadenken over de consequenties is vaak ook een succes.
Hier ook precies zo. En nee, ik denk niet direct dat je zoontje iets heeft waarop hij onderzocht moet worden. Als jij twijfelt kan je natuurlijk altijd verder kijken. Voor nu is het gewoon begin van de vakantie. Hij is moe. Structuur valt weg. Laat hem gerust vervelen, maar wel met respect voor de anderen in huis. Hier moeten ze van mij iets kiezen om mee te spelen, of ze mogen mij helpen (spullen pakken voor vakantie, poetsen in huis etc). Als ze dat niet willen mogen ze op hun kamer vervelen. Dan zoek ik ze daar wel even op (ga even op zijn kamer de was vouwen oid), maar dat gehang en geklier beneden trek ik echt niet. Ze zijn hier 3 en 5. In de middag gaan we op pad (speeltuin, kop thee bij oma oid). En als ze zich niet gedragen zijn we heel snel weer thuis. Succes.
Ik lees niets geks over je zoontje, hier ook zo een 🤪. tegenwoordig worden op heeeeeeeeeeel veel kindjes zulke labels snel geplakt en wil men hulp en een diagnose maar vind ik echt onzin bullshit en veel te overtrokken. Ik heb helemaal niks met dat gezeik en vind dat mensen wel wat meer terug naar de aarde mogen worden getrokken 🙈. Het is gewoon een kind, het ene drukker en lastiger dan het andere. Loopt wel los :-).
Ik denk ook dat jouw kindje jou spiegelt en jou laat zien hoe jij je voelt. Althans, als mijn zoontje vervelend, gefrustreerd of boos is dan kan ik dat heel goed herleiden naar mezelf. Zij voelen alles haarfijn aan.
Zo gaat hier het begin van de vakantie ook, ik lees niet geks. Hoewel het gek klinkt, onderneem de eerste vakantieweek dingen, zwemmen, speeltuin, wat dan ook. Hier helpt dat ontzettend! Tweede week is vaak al beter, krijg je een vakantie ritme.
Ik lees eigenlijk een heel normaal begin van de vakantie. Hier was het op die leeftijd ook altijd de eerste week drama, structuur van school weg. Ik probeerde altijd wel een soort van structuur in te bouwen.. 's morgens zelf vermaken om het huishouden te kunnen doen, s middags na de lunch tijd alle aandacht voor de kids, niet perse buiten de deur maar ook gewoon gezellig een spelletje, wat koken/bakken, knutselen... Is er bij jullie in de buurt geen bouw/speelweek of iets van een vakantiebijbelweek van een kerk (ook leuk voor als je niet kerkelijk bent)? Hier vonden ze dat altijd super leuk...
Misschien wat speelafspraakjes maken met vriendjes van school?
Zo gaat het bij ons thuis er ook aan toe. Ik moet mijn jongens echt “uitputten”, wil ik dat ze zich rustig gaan gedragen. Soms stel ik zelfs voor om rondjes te rennen in de tuin. Zij hebben zooooveel energie.
Check ook of je niet teveel energierijke voedsel geeft. Zoetigheid maakt ze ook al heel snel hyper. En daarnaast zit je ook met het ritme dat wegvalt tijdens vakantie.
De eerste week vakantie is voor veel kinderen acclimatiseren. Dat komt er vaak zo uit. Kunnen ze niks aan doen en is heel normaal. Ik lees ook niks geks, en zou echt niet meteen aan autisme of adhd denken. Gewoon een strong willed kind, met een sterk karakter en een eigen wil. Elk kind is anders.
Ik denk dat hij merkt dat jij niet lekker in je vel zit, en hij voelt dat jij als ouder heel onzeker in je schoenen staat. Hulp inschakelen kan natuurlijk altijd, maar ga ook aan jezelf werken ik denk dat dat al heel wat doet.
Hij vindt school juist heel leuk. Dingen leren, samen spelen. Volop gemotiveerd en geconcentreerd dan.. Maar zodra hij geen uitdaging heeft gaat hij de grenzen opzoeken
Koop anders zo’n denkspelletje voor 1 persoon voor hem, ga naar de bieb voor leuke (doe) boeken, geef hem een vakantieboek of knutselwerkje. Ga nu het vakantie is wat vaker naar de speeltuin of ballenbak. Vriendje mee, jij een boek of muziekje mee: iedereen blij en jij je rust
Hier een kind met autisme en mijn ervaring is dat ze zich best goed kunnen houden op school, hij kon zich heel groot houden in groep 1 en 2. Groep 3 werd moeilijker. In vertrouwde omgeving ishet makkelijker om te ontprikkelen. Bij hem is het vooral onmacht en verwerken van alles. Als dan zijn broertje in de buurt komt is het huis te klein en dat kan dor vanalles getriggerd worden
Hulp inschakelen kan altijd. Al is het alleen maar voor een eerste gesprek, kan jou net iets anders naar de situatie laten kijken.
Ik merk hier wel heel erg dat als ik niet lekker in mn vel zit dit invloed heeft op de kinderen. Ze pikken het toch op. En de ene reageert daar sterker op dan de andere (vaak in negatieve zin).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen