Ik vind het lastig om alle ballen in de lucht te houden, heb al jaren chronische haast. Ben altijd moe, maar niet depressief. Ik ervaar weinig structuur in m'n hoofd en zou graag blijvend energieker zijn en meer rust ervaren. Wat ik tot nu toe geprobeerd heb, heeft geen blijvend effect gehad. Ik ben benieuwd wat bij anderen hèt verschil geeft gemaakt? Wat ik geprobeerd heb: - praktijkonderstener huisarts (poh) - psycholoog - ggz (geen onderliggende stoornis kunnen diagnostiseren) - bloed geprikt - 1,5 jaar sport en voedingscoach, 3x per week - Nei therapie - anti depressiva - structuur junkie plan methode - reflex therapie - revalidatie post covid - ergo therapie
Ik wil graag hulp, maar ben beetje kwijt wat me zou kunnen helpen. Herkenbaar voor iemand?
Hier een vergelijkbare situatie en een paar van de dingen die jij noemt overweeg ik eigenlijk ook. Zijn er een paar waar je toch een redelijk goede ervaring mee had? Of zou je het meeste afraden?
Wat vervelend voor je! Je klinkt overspannen. Misschien eerst eens kijken naar dit overzicht en herkennen in welke fase van overbelasting je zit: https://www.ppmr.nl/wp-content/uploads/2023/12/NIP_whitepaper_BurnOut_oktober2020.pdf
Ben je daarnaast al eens aan de slag gegaan met die POH/psycholoog om je angsten, onzekerheden, familieopstelling, mogelijke trauma’s etc. te bespreken? Daar kan onbewust echt veel uit voorkomen en enorm veel energie uit weglekken! Anderen hebben hier al nuttige dingen over gezegd, lees ik 🫶🏼
Andere gedachte: heb je een leuke doelloze hobby of tijdsbesteding? Ik ben jaren zwaar burn-out geweest en deed zo hard mijn best om het te fiksen, dat ik het gedrag van vóór de burn-out (altijd aan staan, alles willen oplossen, altijd nuttig proberen te zijn) eigenlijk lang herhaalde in het proberen beter te worden. Dat was contraproductief. Ik heb nu doelloze lol en doelloze ontspanning herontdekt (dus niet mediteren, journallen, koud douchen, yoga, enz., maar in bad met kaarsen en koekjes oid, creatief bezig zijn, enz.) en het gaat veel beter met me. Misschien heb jij daar ook wat aan 🤍 (Alhoewel ik echt veeel meer heb gedaan dan dat hoor. Het was heel heftig bij mij, ik verloor mega veel hoofdhaar ook, was fysiek compleet ingestort, werd mentaal en emotioneel gillend gek van overprikkeling, intense emoties, etc. Maar dat is een te lang en persoonlijk verhaal voor hier. Je mag me wel een PB sturen als je wil!)
En tot slot: ben je altijd maar bezig met anderen? Dan is het tijd jezelf op 1 leren te leren zetten met hulp van therapie! Ikzelf kwam altijd op plek 30. Na werk, vrienden, familie, buren, etc. Dat was niet houdbaar. Door mezelf te prioriteren, kan ik er uiteindelijk ook beter voor anderen zijn. Dat zeiden de tegeltjeswijsheden al, maar ik ben blij dat ik dit nu zelf ontdekt heb ☺️ Met kids is het wat anders natuurlijk, daarbij trek je snel aan het kortste eind, maar ook dáárin is zelfzorg heel belangrijk, je grenzen (er)kennen en uitspreken, en zeker dan ook niet nog een hele horde mensen voor jouzelf laten gaan!
Sterkte en succes 🍀 En doe niet te hard je best, want daar komt het allemaal vaak uit voort helaas (zo stom) 😘
Ik moest ook aan je slaap denken. Sinds ik zelf visolie + magnesium slik, slaap ik vele malen beter en dieper en helpt me dat ook om overdag energieker te zijn (ook bij gebroken nachten door de peuter).
Mag ik vragen welke visolie en magnesium je slikt? Ik ben een slechte slaper, ik word in de nacht minstens 2x wakker. Dus ik zou dit weleens willen proberen.
Ik slik op dit moment visolie (1400 tg + vit D3) van Vitakruid; magnesium een gecombineerde; nu van Solgar geloof ik, maar kan ook prima van Vitakruid. Wel belangrijk om hoogwaardige supplementen te slikken als je dit wilt gebruiken, niet iets van Davitamon ofzo.
Hoe gaat het slapen? Heb je wel een vast slaap patroon of lig je 's avonds of 's ochtends wakker? Ik heb zelf altijd veel moeite hiermee, maar heb recentelijk eigenlijk ontdekt dat ik (omdat ik slecht slaap) te veel waarde hecht aan "genoeg" slapen. Ik voel me nu eigenlijk beter nu ik (gedwongen) minder slaap en vroeger moet opstaan. Als jij ook rommelt me je eigen nachten, dan zou ik je aanraden te beginnen met het lezen van "slapen is niets doen". Dit heeft mij veel rust in mijn hoofd gebracht. Daarnaast is het belangrijk dat je op gezette tijden (zeg aan het eind van de week) bij jezelf kan nagaan of je gedaan hebt wat je had moeten doen zodat je echt kan zeggen dat je je doelen haalt in plaats van voor je uit schuift. Mij hielp het enorm om telkens op te schrijven wat die week echt moest, en aan het eind van de week keek ik of het gebeurt was. Het doel is om tenminste 80% af te kunnen strepen zodat je die periode goed afsluit.
Zeg tijdelijk al het vrijwilligerswerk op. Komt wel weer als kinderen groter zijn. Weet niet hoeveel tijd je kwijt bent aan huishouden maar stel je dweilt of stofzuigt elke dag doe het dan om de dag of maar 1 x per week. Neem werkster voor de grote klussen . Maak to do lijstjes die kan je lekker afvinken . Laat de kinderen helpen met klusjes. Bv vaatwasser hoef je in principe nooit zelf uit te halen en tafel dekken en afruimen dat kunnen de twee oudsten makkelijk zelf. Maak eten voor twee dagen of kook tegelijkertijd twee maaltijden dan sta je maar 1 avond achter de pannen en andere avond alleen snel opwarmen .
Een lijst maken, en dingen schrappen die niet nodig zijn, bepalen wat noodzaak is wat niet. Enkel heb je al zo veel geprobeerd vraag me af of er wel iets is aangezien dat je allemaal niet geholpen heeft.
Lieve mama, de vraag is volgens mij waar het vandaan komt. Zit het in zelfbeeld wat je vanuit het verleden hebt meegemaakt waardoor je patronen laat zien of heb je adhd. Ik noem maar 2 voorbeelden. Dat maakt nogal uit in waar de oplossing zit namelijk.
Heel praktisch wat ik doe om structuur te hebben en rustmomenten (ren ook altijd door en als ik iets zie ‘pak ik het even mee’): - elke zondag met partner weekkalender doorlopen wie wat doet. Die kalender hangt in de keuken. Staat alles op voor iedereen, elke dag heeft ieder zijn eigen vakje. Dus niet alleen wie haalt/brengt kids maar ook boodschappen, was, aannemer bellen, etc Verder hebben we een uitwisbaar bordje ernaast voor partner en mij waar alles op wordt gezet wat je tegen komt. Prullenbak legen, wasmand boven opruimen, kattenbak verschonen, geld pinnen voor de schoonmaakster, kadootje regelen voor etc. Heb je tijd vink je der eentje af. Zo zie je allebei wat er moet (een van de 2 heeft meestal meer oog voor wat er moet gebeuren maar zo hoeft die niet alles te doen). Als je partner dus wel structuur heeft moet hij in de lead zijn om dingen op te schrijven .. superchill om af te vinken en je ziet in 1 oogopslag nog wat moet (geeft leger hoofd) - in de weekplanning altijd moment me-time. 1 doordeweeks en 1 in weekend - niet proberen alles in de tijd te proppen dat de kids wakker zijn. Hier blijft de vaat tot ‘s avonds laat op het aanrecht, zo kan je eerder rustmoment pakken en vlak voor naar bed gaan ruim je snel even op - in vakanties koken wat vriezer in kan. In weekenden gezond koken. Doordeweeks kan dan uit de vriezer of juist pizza erin waardoor koken minder vraagt mentaal en qua tijd. Dat schrijf ik dus ook in mijn agenda, echt alles gaat in de agenda hier anders vergeet ik het of wordt het chaos in mijn hoofd. Heb een fysieke agenda, makkelijker voor overzicht
Doe vast nog meer maar dit zijn wel de belangrijkste
Misschien kun je eens gaan praten met een psycholoog om de boel op een rijtje te zetten? Vaak komt de onrust van veel dieper dan wat je aan de oppervlakte ziet: angst voor afwijzing, perfectionisme, onzekerheid of je wel goed genoeg bent... Door daarover te praten en te kijken naar het ontstaan van die gevoelens/denkpatronen, kan er genezing komen... Meestal kun je de problemen pas oplossen, als je bij de onderliggende kern durft te komen. Anders blijft het "pleisters plakken"... Niet gemakkelijk, wél lonend! Ik vond zelf Contextuele therapie erg goed. Sterkte!
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar vaak kunnen ze wel een handje meehelpen in het huishouden. Kattenbak, was sorteren, tafel dekken/afruimen, eigen spullen opruimen. Bed afhalen. Tijdens een burn-out kreeg ik de tip om minder te gaan “ moederen”: wat een kind zelf kan, doet ie zelf. Ik liep bijv nog altijd mee naar school ( 1 min lopen 🤦♀️), maakte hun ontbijt en lunch, verschoonde hun bedden…dat doen ze sinds groep 5&6 zelf. ( bed verschonen alleen wat lukt). Daarnaast heb ik me-time ingezet: als de kids naar boven moeten voor het slapen ( mogen altijd eerst nog een half uur lezen of spelen boven) begint mijn me-time. Tot die tijd mogen ze me alles vragen en vertellen, vanaf die tijd heb ik rust aan mijn kop. 1 middag per week als mijn man thuis is sluit ik mezelf op in de badkamer en die is dan verboden terrein voor iedereen. Als ik me gestrest voel ga ik wandelen of diamond painten, leuke dingen doen waar ik blij van word. Hou een dagboekje bij waar je je frustratie kwijt kunt, ga op bokszaktraining ( lekker alles eruit rammen), doe een meditatie, En benoem als je in je bed ligt om te gaan slapen 3 dingen waar je dankbaar voor bent en drie dingen die je goed hebt gedaan. ( en die 10 dingen die slecht gingen die dag doen er op dat moment niet toe) zo ga je met een positief gevoel slapen
Ik kan je niet helpen aan hulp, omdat ik daar geen ervaring mee heb. Ik heb wel bewuste veranderingen doorgevoerd sinds ik kinderen heb. Het zal op een ander niveau zitten dan jij denk ik, maar het gevoel constant achter de feiten aan te rennen, en geleefd te worden, dat heb ik wel gehad. Wat mij hielp:
Ik vond zelf 2 dagen werken te weinig. Ik kreeg m’n werk niet goed gedaan in die tijd waardoor ik daarna in eigen tijd weer werkte. Dat ging door elkaar lopen en de balans raakte zoek. Het was geen kwestie van minder taken doen ofzo, 2 dagen is gewoon weinig als ik dan ook nog iedereen moest spreken en m’n mail moest bijwerken etc. Ik was vaak niet aanwezig als er anderen bezig waren met die projecten en dan zat ik er minder goed in, dat gevoel. Gek genoeg was net iets meer werken dus voor mij rustiger. Ik ben eerst naar 3 gegaan en later naar 3,5 waarvan die halve dag onder schooltijd valt. Ik ben ook een tijd thuis geweest, maar niet werken is voor mij niet de beste optie.
Daarnaast de mental load goed verdelen met je partner. Dingen als de boodschappen, klusjes, cadeautjes en kinderfeestjes, dingen voor school, sport, etc. Je moet met een gerust hoofd dingen aan je partner over kunnen laten.
En jezelf niet zoveel opleggen. Moet ik dit nu doen? Dat is een ideale vraag, die stel je jezelf 5x met elke keer de klemtoon op het volgende woord. MOET het? Moet IK het regelen, hoort het bij mij? Moet DIT of kan het ook anders? Moet het NU? En moet ik het DOEN of kan ik het ook uitbesteden oid?
Maak tijd voor je relatie en jezelf. Zorg dat je niet alleen moeder en werknemer bent, maar ook nog kunt lachen, kletsen en relaxen met je partner, vriendinnen, etc.
Elke avond is kinderbedtijd een heilig momentje. Dimlicht, iedereen nog even langs voor een verhaaltje, wat kletsen een knuffel of een liedje. Al is het maar een paar minuten per kind, maar de dag positief afsluiten geeft mij veel rust.
Dat laatste is echt een goed punt. Ik weet nog dat mijn moeder het druk had, maar dat gezellige bedtijd momentje was er altijd. Voor een kind is het iets magisch en een kind vergeet dat nooit. Veel dingen uit je jeugd vervagen, maar juist die dingen blijven hangen.
Waar zit het hem in dat je dit zo voelt? Waar komt dit volgens jou door? Zou het helpen om minder te gaan werken, minder sociale activiteiten te plannen voor jezelf, minder verwachten van jezelf? Waar zit precies je probleem?
Wist ik het maar. Ik ben op adrenaline aan het doorjagen. Ik maak veel meer uren op m'n werk dan waar ik voor in dienst ben maar voel me minder effectief waardoor ik dat schuldgevoel compenseer door meer te werken. Ook trek ik vrijwilligerswerk naar me toe omdat ik op die manier bevestiging voel dat ik iets bijdraag ofzo. Soms denk ik dat een laag zelfbeeld mijn probleem is, maar ik kan ook eigenlijk wel benoemen waar ik goed in ben en wat me trots maakt in m'n leven. Mijn kinderen zijn niet extreem moeilijk ofzo. Maar toch. Uitgeput
Je draagt ook heel veel bij. Jouw intentie om de wereld beter te maken, betekent al dat je een mooi mens bent.
Dat je voor je gezin zorgt, is de belangrijkste bijdrage. Jouw gezin zal, als jij je stabieler voelt, beter meedraaien in de maatschappij. Je bent moeder en vrouw. De rust die men bij haar vind, is met niks te vergelijken. Je bent dus belangrijk en je doet iets belangrijks.
Het is prachtig dat je je inzet op je werk, maar hoe mooi is het als je ook kunt genieten van de resultaten die je op je werk behaald? Daarom beter iets minder, zodat je zowel thuis als op het werk in je element kunt zijn.
Proberen kun je het zoiezo, dan zie je vanzelf hoe het loopt. Succes
Ik heb via maatschappelijk werk een schema gemaakt. Per dag, en wat moet ik op zo'n dag van mezelf. Ik kwam er toen achter dat ik best wel ruimte in mijn tijd had. Die ik kon opvullen of gewoon niet, een stukje mijtijd maken. En wat ik moet van mezelf hoeft niet altijd dezelfde dag te zijn, niet alles is even belangrijk dat het gelijk hoeft te gebeuren. Door het schema kreeg ik overzicht. En misschien een rare vraag, hoe sta je op? Gelijk in de haaststand of komt dat later? Ik probeer de dag te beginnen met een meditatie, via de vgz app kun je die gratis beluisteren. En 's avonds de dag afsluiten door te douchen bijvoorbeeld, of een uur voordat je naar bed gaat geen telefoon of tv meer, maar een boek lezen.
Ik ben na de zomervakantie begonnen om een uur eerder op te staan dan de rest van mijn gezin. Ik 6.00u, de kids (en m'n man haha) mochten pas om 7.00u van hun kamer. Bracht wel wat rust en structuur maar nu is mijn peuter ook steeds om 6.00u wakker en wil ze "gezellig" bij mama zijn waardoor ik m'n doel voorbij schiet en zij een slaapgebrek aan het oplopen is.. Is wel een goeie, geen scherm meer. Ik ben alleen bang dat ik verslaafd ben aan m'n telefoon inmiddels. Lekker snelle dopamine.. douchen en zelfzorg zou ook wat meer mogen. Dat wel..
Hier werkte vanaf 2 jaar de slaapwekker. Hij moet in zijn bed blijven totdat de tijger wakker is. 7 uur in jou geval. Even volhouden, maar dan heb je er wat aan.
Ik ervaar precies hetzelfde, maar ik heb iets gevonden dat echt helpt! (Bij mij dan) ik heb sinds kort therapeutische massages. En het is de laatste keer zelfs 2 keer gelukt om 'niks' te denken. En dat met mijn ADHD brein. Ik heb dat gevoel nog dagen terug kunnen halen. Overdag heb ik nu meer rust en kan prima even thee drinken ookal staat er nog heel veel op mij te wachten. Ben nog steeds wel moe, maar dat komt omdat nog steeds 2 van mijn 3 kinderen niet doorslaapt en ik bij elk zuchtje, windje, katten miauw buiten ik wakker ben
Lijkt me heerlijk, die massages!! Ik ben alleen zo bang dat ik overal geld aan uit geef, zonder dat het blijvend helpt. De dalai Lama zei ooit: wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij zijn gezondheid opoffert om geld te verdienen en vervolgens dat weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen. Haha!
Ik haal rust uit het geloof. Het leven is namelijk als een oceaan met steeds een golf van voor of tegenspoed die zich afwisselen. Dit komt vaak terug in de koran. Dit leven is niet gemaakt voor ultiem geluk en ultiem geluk nastreven in deze wereld, maakt je moe. Die wetenschap geeft mij persoonlijk rust in slechte dagen.
En weet, je bent een mens. Ieder mens wordt het welleens te veel. Je bent gemaakt met gebreken en gemaakt met een niet eindeloos uithoudingsvermogen. Dus het is niet erg. Probeer geduld te hebben.
Een mooi boek, een ware bestseller op bol.com is "win je hart terug" van Yasmin Mogahed. Dat gaat over hoe je met dingen kunt dealen als depressies en tegenslagen. Hoe je het leven in de hand houdt, in plaats van in het hart. Ik snap waarom het een bestseller is. Als je graag leest km je hoofd leeg te maken, kan ik die zeker aanraden.
Ik ben geen psycholoog of kenner, maar ik vind dus steun in het feit dat het leven niet perfect te krijgen is. Klinkt ingewikkeld, maar het kan helpen.
Kan het helpen km tegen jezelf te zeggen: Ik ga wat minder ballen hooghouden? Liever één bal in de hand, dan toen in de lucht. Liever één ding goed kunnen doen, dan tien dingen half. Cijfer jezelf niet weg en wees realistisch. Ook met minder ballen hooghouden, mag je er zijn
Bonustip: niet alles wat kan, moet. Soms kun je dingen ook skippen uit je planning of zelfs uit je leven.
Klopt, maar wel in de juiste proporties. Overdaad schaadt. Alles in de juiste balans en je kunt volop genieten van de dingen die je belangrijk vind.
Als ik 7 afleveringen van een serie ga kijken achter elkaar dan val ik bij aflevering 3 ergens in slaap. Dan kan ik niet volop genieten van de andere vier afleveringen. Beter om dan te zeggen, ik kijk er twee, de rest komt later. Dan is de focus altijd scherp. Oké, dit is wel een dom voorbeeld. Maar je begrijpt het vast wel
Ook met chocolade. Ik wil altijd een hele reep naar binnenwerken, maar je wordt na de helft misselijk. Als je doorgaat, geniet je niet echt meer.
Dat is met alles zo. Zelfs het leukste moet niet overheersen. Daarom is het leven niet altijd 'wauw'. We zouden het niet aankunnen en we zouden niet kunnen groeien.
Continu gelukkig zijn, dat is niemand. Maar wil je er het dichtstbijzijnde in de buurt komen, dan doe je er goed aan om tevreden te zijn met wat je hebt. Is je dag niet perfect? Jammer. Maar zelfs in een slechte dag zit altijd een gunst.
Er schieten tranen in m'n ogen van al die lieve reacties. Bedankt dat je zo de tijd neemt om zo'n uitgebreid bericht te typen aan iemand die je niet kent!!! Ik ga het boek bekijken. Grote dank je wel voor deze lieve reactie.
Graag gedaan. Ik ben blij dat ik je gerust heb kunnen stellen. Als je je hart wilt luchten, mag je altijd een pb sturen. Ook al ken ik je verder niet, ik begrijp het gevoel heel goed. Ik heb een lange weg gehad om rust in mijn hoofd te krijgen. Ik heb heftige dingen gezien die nooit meer van mijn netvlies gaan, is dus wat anders, maar ik begrijp je wel. De onmacht omdat je je onrustig voelt, kan echt moeilijk zijn.
Daarom gestopt met werken... nu moet ik wel zeggen dat wij een melkveehouderij thuis hebben, dus ik werk thuis nu mee.. Maar toen ik dat nog niet deed, 2 kleine Kids had en buiten de deur werkte had ik precies hetzelfde als jij... ik stond een soort van 24/7 aan, weinig rust in kop en kont. Er voor gekozen om te stoppen met werken, dat gaf gelijk rust. T leven stond absoluut niet stil, maar ik had gewoon veel meer tijd en rust om thuis alles te regelen en op orde te houden.. Toen de kids wat groter werden langzaamaan steeds meer in ons eigen bedrijf op gaan pakken en nu een mooie balans gevonden.. En is spreek regelmatig een (dagje uit) af met een vriendin om even op te laden....
Ik weet niet of jij werkt, hoeveel etc.. of je dat kan minderen of zelfs tijdelijk stoppen?
Ik werk 2,5 dag (+0,5dag ouderschapsverlof). Alle kindervakanties ben ik vrij. Ik heb op het werk aangegeven dat t niet meer gaat, ik ben nu 35% ziekgemeld voor zolang het nodig is. Maar ik zou graag die tijd goed inzetten en niet verzanden in scrollen op mijn telefoon of me voor andersmans karretje laten spannen. Mijn probleem was dat ik niet meer kon stoppen met werken.
Dus eigenlijk weet je wel waar het probleem zit.. je werk, en geen nee kunnen zeggen als gevraagd wordt extra te werken... ik denk als je daar eens mee aan de slag gaat je al een heel stuk rust voor jezelf gaat creëren.. je werkt meer uren dan je contract, maar die halve dag ouderschapsverlof heeft nu dan ook geen nut als je meer uren werkt... Ha met je werkgever om tafel, geef je probleem aan en ga gewoon de uren van je contract werken en je ouderschapsverlof gebruiken waar deze voor bedoeld is.. Je loopt jezelf nu voorbij, als je overspannen raakt of een burnout ben je nog verder van huis...
Kan ook helpen ja, maar dan moet je ook de dingen die je niet hebt afgevinkt, zonder schuldgevoel door kunnen schuiven naar een andere dag. Is mijn ervaring! Afstrepen geeft een heerlijk gevoel, maar een afvinklijstje kan iemand juist ook druk opleggen
Lief juist al die vragen! En idd fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Ik ben 37 en denk dat mijn klachten mentaal zijn maar weet de oplossing niet. Ik herken mijn haast niet in mijn ouders. Mijn zus heeft wel een burnout gehad, maar ik geloof niet dat ik zo diep zit als zij ooit zat. Dat mijn dal minder diep is maar lang gerekter ofzo?
Hoelang heb je al last van deze klachten? Is het pas sinds enkele jaren? Heeft het samenhang met hoelang de kids er zijn? En ik ben van mening dat de ene diepte de andere niet is, maar dat er ook diverse gradaties van hoever je zit er zijn. *knuf*
Ik heb een afsprakenagenda gekocht. Hierin blok ik al mijn afspraken af en zie ik exact hoeveel tijd er nog over is.
Hierdoor meer gefocust dus ook op mijn vrije tijd en dit geeft een minder drukkend gevoel!
Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat wat je tot je neemt van invloed is. Dus je darmflora invloed heeft op jouw hormonen en dus ook op jouw mentale gesteldheid. Om deze reden ben ik naar een orthomoleculair therapeut gegaan.
Daarnaast heb ik al mijn financiën op een rij gezet en plan van aanpak gemaakt wat dat betreft. En dit geeft ook rust.
Alles opschrijven. Want wat je opschrijft, hoef je niet te onthouden. Best handig, zo’n agenda.
Korte situatieschets: alleenstaande moeder, bezig met HBO opleiding en werkt 28 uur in de week, daarnaast relatie op afstand (uur heen en uur terug), geniet van sporten etc.
Bedankt, fijn die herkenning. Ik schrijf idd ook veel. Ik geloof ook dat wat je eet je zijn bepaalt maar ik vind het zo moeilijk om mijn slechte eetgewoontes blijvend te doorbreken. Tips?
Helaas ook heel herkenbaar! Ik ga nu proberen met weekmenus en mijzelf budget geven.. zodat ik en beter kan sparen, en weinig mogelijkheid heb om voor het ongezonde te kiezen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (51) Verversen