Moederschap is mooi en puur maar wordt zeker onderschat en het is soms heel zwaar. Wat vind jij mooiste en minst mooiste aan moederschap, ik trap af.
Mooiste; Mijn kindjes zien opgroeien in een liefdevol thuis, waar zij zich zelf mogen zijn en zich zelf mogen ontdekken, het zien van alle mooie ontwikkelingen die zij individueel en samen door maken, de liefde je onvoorwaardelijk van ze krijgt en dat ze laten zien waar het echt om draait, dat ze mij bewust maken dat het leven al snel gaat en een stapje terug zetten helemaal niet erg is.
Het minst mooiste; De gebroken nachten, de fases, het geduld, de eeuwige strijd met gedachtes zoals (doe ik het wel goed, wat als ik dit/dat, komen ze niets te kort etc), het uiten van emoties die je als persoon triggert, het plannen en time management nu ben ik thuis mama dus goed te doen maar soms 😂
Ik geniet van de liefde voor en vrolijkheid van ons kind, ik ervaar dat als puur geluk om mee te mogen maken. Ik geniet heel bewust van elke dag met haar.
Chronische pijn maakt het moederschap uitdagend omdat 2 behoeftes aandacht vragen tegelijkertijd, dit vraagt veel bewust doseren.
Mooiste: - dat het voelt alsof je hart groeit als je een kind krijgt en er ergens in je binnenste een bak van die bijzondere liefde opengetrokken wordt - de trots - al die kleine momentjes van liefde - het gezinsleven, een huis vol kinderen en familieliefde, een warm nest - het zo ontzettend belangrijk voor iemand zijn
Moeilijkste: - dat je dus altijd mama bent. Uiteraard kun je tijd voor jezelf nemen en is er ook een vader om mee te delen, maar je bent gewoon altijd moeder. Soms zit ‘m dat in zorgen maken, of simpelweg druk met de praktische dingen of gewoon de hele dag ‘mama’ horen. Soms is het ook wel eens een beetje veel, en je kunt niet altijd als je wil even een moment voor jezelf pakken. - dat je ze los moet laten in een wereld die gewoon ook een hoop narigheid heeft. Voor elke leeftijd zijn dat weer andere zorgen.
Het mooist vind ik dat je ze met juiste begeleiding ziet groeien tot zelfstandige volwassenen. Ik heb tijdens hun jonge jaren ingezien dat ik heel bemoederend was, hierdoor was mn oudste heel voorzichtig en zoals ze zeggen "te" lief, hierna heb ik hem echt gepusht om dingen te ondernemen, om leren nee te zeggen met vallen en opstaan, maar ik zie de verandering zo duidelijk en gewoon de trots die je voelt als je kinderen iets goeds doen voor anderen of zichzelf inzetten om iets te doen.. ook voor later hoop ik dat we gezellig samen zitten, luisteren naar elkaar en de gezelligheid voelen die ik zelf nooit heb gehad..
Het moeilijkste: lastig.. de tropenjaren vind ik pittig maar elke leeftijd heeft iets moois en niet moois. Mijn 2de zoon is zo ongeorganiseerd, chaotisch in zn hoofd en ik weet dat hij er helemaal niks aan kan doen maar ik heb soms ogen te weinig om hem ook in de gaten te houden. Je kan hem bv maar 1 taak geven en zelfs die voert hij half uit, dan heb ik soms het idee dat ik liever oudste zoon vraag, maar wil niet oneerlijk zijn kwa taken uitgeven. En nog een moeilijke, om iedereen genoeg 1-op-1 aandacht te geven, met 4, waaronder een dreumes en zwanger zijn is dat echt heel pittig!
Mooiste is echt de vrolijkheid die zij met zich meebrengt, ze kan ondeugend maar ook zo enorm grappig en leuk zijn. Wordt echt gelukkig van haar en ook als ze met mijn partner aan het dollen of kroelen is, gelukkiger kan je me niet maken.
Moeilijkste; haar soms niet kunnen lezen, vooral toen ze nog wat kleiner was. De zorgen of ik haar wel alles kan geven financieel ( tot een bepaalde hoogte ) De gebroken nachten al gaat dat gelukkig beter inmiddels. De tijd nemen om ook nog geliefden te zijn i.p.v. enkel papa en mama.
Mooiste: Ik kan mijn liefde kwijt bij ze. Ze geven mijn leven extra doel. Minst mooi: Het constant politieagent zijn tussen de twee broers. De liefde die ik geef voor mijn gevoel niet terugkrijg. De oudste heeft een lichte vorm van autisme en is thuis constant op een negatieve manier aanwezig. De jongste heeft daar veel last van en ondanks alle hulp en tips die we krijgen van instanties, lukt het maar niet om die negatieve spiraal te doorbreken. Het is zeer frustrerend om te zien en horen dat de oudste buitenshuis zich keurig netjes gedraagt en sociaal doet, maar thuis het tegenovergestelde laat zien. Aan de andere kant maakt mij dat wel weer trots dat hij het zo goed doet. Dan doe ik kennelijk toch nog iets goed. Maar wat is opvoeden vermoeiend....
Mooiste: de onvoorwaardelijke liefde die ze je geven en an al hun kusjes en knuffels (het zijn echt knuffelkonten). Minste: alle extra zorgen die je erbij krijgt.
Het mooiste dat ze mij "compleet" maken als mens, en ik iedere dag iets leer. De onvoorwaardelijke liefde naar hen. Hun gelach, hun humor.. hun macht om mijn dag in 1 klap goed te maken...en nog veel meer Het mindere is de verantwoordelijkheid en de opvoeding. Poeh dat blijft erg moeilijk
Mooie: hoe de kids zich ontwikkelen en de liefde die je voelt, geeft en krijgt. Minder mooi: de zorgen die bij het moederschap horen. Zijn ze wel gelukkig, doe ik het wel goed, komen ze veilig thuis…
Mooiste: om te zien hoe mijn pubers de afgelopen 2 jaar zo enorm zijn gegroeid. Letterlijk en figuurlijk . Wat een leukerds zijn het 🥰. Minst mooie: dat ik onrustig word als ze te laat thuis komen
Het mooiste: De kids zien opgroeien tot hun eigen ik. Met hun eigen talenten, kwaliteiten, grapjes. En de knuffels, het gelach in huis. Hoe ze voor elkaar opkomen
Het moeilijkste: Vooral nu ze ouder zijn .. het gevoel van machteloosheid als ze gepest worden, als het minder goed met ze gaat, het gemis om het weekend van een deel van ons gezin, het geruzie om niks
Mooiste: De liefde die je krijgt van deze kleintjes🩷. Het alles willen delen en je aan je vinger pakken dat je moet meekomen want ze hebben iets geweldigs gezien en willen het met je delen. Je kindjes zich zien ontwikkelen tot echte mensjes🥰. De knuffels en de kusjes. En dat ze je bij zich willen hebben in de mindere momenten waarbij je ziet dat je echt belangrijk voor ze bent.
Minst mooie: De gebroken nachten, de krijsbuien als ze hun zin niet krijgen. De twijfel of je het wel goed doet en ze je een goede moeder vinden.
De kusjes en de knuffels. Onze meiden houden niet van kussen en knuffelen, dus wat we krijgen is fijn. De gesprekken met onze oudste dochter. De humor van onze jongste dochter. De fijne connectie met onze honden.
Minder mooi: Strijd tussen de meiden. Ouder zijn van een hb kind en kind met voorsprong is pittig! Ik heb zelf een angst- en paniekstoornis, waardoor ik de meiden voor mijn gevoel tekort doe. We mogen wel een wekelijkse update hebben van de handleiding 🤣
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen