Mijn man en ik twijfel heel erg of we nog een kindje willen. We zijn gezegend met 2 meiden oudste is 3,5 en jongste 1,5. Wij hebben altijd gezegd we willen er 2 maar na de eerste hadden toch sterk het gevoel dat we een groter gezin wilde en mis wel 3 of in geval van tweeling 4 ook prima zou zijn. Nu heb ik 2 dames met nogal een karakter en vooral de jongste heb je je handen aan vol! Doet alles wat niet mag je moet echt ogen in je achterhoofd hebben. We hadden gezegd als de oudste naar school gaat dan gaan we proberen voor een derde. Maar de laatste tijd twijfelen we beide. Vooral als je voor en tegen kijk. Want tegen is dat ik baby’s echt niet leuk vind en heel zwaar. Het eerste jaar is echt overleven met veel moeite, boosheid en ruzie. Kan slecht tegen huilende baby’s en de onzekerheid of je het goed doe. Tegen is ook dat 3 ongelijk aantal is, niet handig met auto die we nu hebben, geen geld voor nieuwe auto nu. Je bent nu al naar meer vrijheid aan het bewegen. Oudste gaat zo naar school over 2 jaar jongste ook. En met baby begin je weer bij 0.
Maar daarin tegen zie ik later een groter gezin, in het huis past het makkelijk, financieel moet het ook kunnen. Vooral het idee dat ik nooit meer zwanger zou worden gaat er niet in bij mij. Of dat als we niet voor nog een kind gaan we nu de box en kleren enz kunnen verkopen. Dat voelt absoluut niet goed!!
Hoe wisten jullie of je wel of niet nog een kind wilde en voor de mensen die er 3 hebben is het echt zo een ding dat je ongelijk aantal hebt?
Zoals iedereen zegt: wacht nog even met een definitieve beslissing te nemen. Het klinkt alsof je nog niet klaar bent, maar momenteel heb je je handen vol. Gun jezelf dan ook die rust.
Wij wilden altijd een groot gezin. Ik haat zwanger zijn (geef bijna heel de zwangerschap over) en vind de babyfase ook maar niks. Maar dit heeft ons niet tegengehouden en we hebben nu 4 kinderen (5jaar, 4jaar, bijna 3 jaar en 1,5jaar). Ik werd na de geboorte van de 4e echt gek. Had echt geen mentale ruimte meer en kon 4 kids maar net aan. Maar nu wordt het gelukkig allemaal wat rustiger en verlangen we opnieuw naar meer kindjes 🥰 we nemen wel nog sowieso even een pauze van 1-1,5 jaar
Ik heb twee vreselijke zwangerschappen gehad en 1 vreselijke bevalling, bovendien heb ik nooit een groot gezin gewild, dus voor mij was het al snel duidelijk dat ik het bij 2 zou houden. Je tegens vind ik hele belangrijke punten, waaronder geld en vooral ook plezier het eerste jaar. “Geen geld voor een nieuwe auto maar financieel kan het makkelijk” is een beetje tegenstrijdig. Een kindje kost uiteindelijk veel meer! Ik proef bij jou meer “ niet doen” dan “ wel doen”. Succes met je keuze!
Bij twijfel (nog) niet aan beginnen. Ik vraag me trouwens oprecht af of vrouwen niet altijd ergens moeite hebben met het afsluiten van een kinderwens. Weten dat het goed is, maar wel afscheid moeten nemen van ... Ofwel, wil je het derde kind echt, of is het meer het moeite hebben met afsluiten 😉
Ik ben na de 3e ook compleet afgeknapt op baby's 🤣🤣 de wens voor een 4e is er nog wel ergens. Maar niet nu in ieder geval 😅 en misschien wordt die ook nooit meer sterk genoeg.
Ik denk dat het een beter idee is, wanneer de jongste ook naar school gaat. Dat zou ik doen. Een paar jaartjes ertussen moet kunnen, tenzij je tegen de 40 bent. Maar dan zou ik het laten zoals het nu is. Twee kinderen is ook mooi.
Als ik je verhaal nu lees zou ik zeggen wachten. Kijk over een jaartje nog eens. Kunnen jullie ook nog sparen voor een andere auto, want 3 kinderen kunnen vervoeren is natuurlijk wel handig.
Leeftijd heel snel achter elkaar kan super zwaar zijn hoef natuurlijk niet dat lig ook aan het karakter van je kind. Toen mijn meiden 2 en 4 waren vond ik het wel heel zwaar. Nu zijn ze bijna 8 en bijna 6 en 3 maar van 6 en 3 kunnen er wat van hoor hahahaha. Ze kunnen elkaar goed gek maken.
Hier kriebelt ook heel erg om toch een 4e nog krijgen. Jullie moeten gewoon alles goes op rijtje zetten en naar je gevoel luisteren. Maar soms is 2 jaartjes wachten beter omdat er dan meer leeftijd tussen zit en soms het net wat makkelijker gaat.
Na nr 1 wilde ik niet meer ivm vreselijke zwangerschap (HG) en bij 9 cm spoed keizersnede doordat de baby in nood was.. toen werd mijn vader heel ziek en stonden ik en mijn broertje er samen voor.. hierdoor besefte ik dat alleen maar alleen was.. dus toch die stap gezegd voor nr 2.. deze zwangerschap viel mij mee en gelukkig geen HG toen de baby geboren was (tevens geen leuke bevalling in Corona tijd zonder mijn man bevallen middels geplande keizersnede) wist ik al na die week dat ik niet zeker wist of dit de laatste was hierna hebben ik en mijn man er af en toe over gehad meestal rondom het jaar van hoe de vlag erbij hing.. ik merkte aan mijzelf dat ik het steeds meer aan het afsluiten was (dochter is 6 en zoon 3) ik was lekker aan het sporten, opleiding afgerond en zat goed in m’n vel met lekker wat vrijheid omdat mijn zoontje ook zelfstandiger werd … echter zei mijn man ineens .. als we nog willen dan moet het wel nu gebeuren (man is 37 en ik 34)… toen dacht ik weer aan mijn droom die ik ooit had om op het strand te lopen met zijn 5e… hierna er weer voor gegaan en alles in mij roept dat dit de laatste keer is en heb daar helemaal vrede mee .. dus nummer 3 de hekkensluiter komt in december .. hierna gaat mijn man er de knip in zetten ;-)
Heel herkenbaar. Hier een dochter van 3,5 en zoon van bijna 14 maanden. Wij gaan er waarschijnlijk december/januari weer voor. Ene kant zo'n twijfel en spanning hoe het uitpakt.. onze zoon was zoveel aan het huilen als baby en nu nog af en toe wel, als ik een baby hoor huilen in een winkel of dergelijke, dan krijg ik nog spanningen/flashbacks. Ben daarom ook bang stel het kindje is er, of in de zwangerschap al, niet durf te genieten door die angst. Onze dochter sliep pas met 2 jaar door. En onze zoon dan wel weer met 9 maanden "al". Ik bedenk mijzelf maar dat onze oudste dan zo wie zo al op school zit en minstens 4,5 jaar zou zijn. En onze zoon dan ookal minimaal +2 jaar. Onze kids zijn zo wie zo allebei wel erg ondernemend met een ondeugend randje. De zwangerschappen echter enorm pittig wegens mijn bekken, en mijn de oudste heel veel overgegeven ook dat brengt wel spanning met zich mee. Maar we hebben echt wel een wens voor een 3e, misschien zelfs wel een 4e. En ik wil echt niet over een x aantal jaar weer opnieuw beginnen met de luiers en die fases ect. We praten er regelmatig over en de voordelen die wij ervan zien, wegen er niet tegenop.
Even nog als aanvulling op de al gegeven reacties: ik vind het in zekere zin ook juist weer drukker wanneer ze op de basisschool zitten. Of logistiek soms wat lastiger: zwemles, sportclubs, speelafspraakjes, feestjes, etc
Ik vond het flink schakelen van luie ochtenden naar elke dag om 8:20 op het plein met alles aangekleed en wel paraat. En dan met halen rond 15:00 sliep de kleinste altijd net precies. Die heeft zoveel onderweg geslapen ipv in een bed 🫣 maar het went inderdaad. En stress ken ik gelukkig niet. Maar het was wel duidelijk drukker
Toen er geen twijfel meer was gingen we voor nog een kind. Bij de zwangerschap van onze jongste dochter zei ik al dat dit de laatste keer zou zijn. Moet niet denken aan nog kind.
Onze buren hebben 3 meiden. Nu ze groter zijn is het goed. Mijn buurvrouw gaf aan vroeger altijd een hand tekort te hebben. Als je een partner hebt, dan kun je allebei een kind onder je hoede nemen, maar de derde blijft altijd 'hangen'. Zeker gelukkig met haar meiden, maar had liever een even aantal gehad. Het is regelmatig ook 2 tegen 1.
Wij dachten er altijd twee te willen. Maar toen de tweede een jaar werd durfde ik te uiten dat ik eigenlijk nog een wens had. Het idee van afscheid nemen van spullen brachten me letterlijk tranen en verdriet. Ik zag geen nadelen 🤣 Mn man had het er moeilijk mee als kind van 3 thuis.. Nu zijn we spontaan zwanger van een 4de kindje en na een medische derde hadden we er nooit meer bewust voor gekozen maar superdankbaar en het even aantal voelt vooral voor mijn man als beter en kloppender. Maar bij veel twijfel zou ik het nog even de tijd geven, jullie ontdekken dan vanzelf hoe groot de wens is.
Ik wist het doordat ik het prima vond spullen weg te doen, uitkijken naar wat meer tijd voor jezelf, vlag uit met elke stap die de kindjes groeien ipv weemoedig terugkijken met het gevoel dit is de laatste. Toen ik net bevallen was en de maanden daarna kon ik me niet voorstellen dat het de laatste zou zijn, zo’n roze wolk!! Maar nu is hij 2,5 en ben helemaal klaar om moeder te zijn van ‘grotere kids’.
Ik kijk nog steeds met veel bewondering en liefde naar zwangere vrouwen, ben enthousiast als mensen me vertellen over hun kinderwens en als er nieuwe baby’s geboren worden. Wil ook heel graag kroelen met baby’s en kijk ook echt terug op fantastische baby tijd bij mijn kids. Maar ik voel in de kern: dit is goed :) het idee van groot gezin lijkt me leuk later. Maar ik ben ook erg op mezelf en mijn tijd, was jong bij de eerste, ben nu 31 en twee gezonde kids. Kijk uit om de komende jaren weer wat meer aan mezelf te werken (al blijft dat altijd wel op een lager pitje met jonge kids, ook als ze geen baby zijn, is ook oké)
Wij hebben ook deze discussie gehad met onszelf. We zijn er gewoon voor gegaan. Andere auto hadden we al, maar voor de rest was alles aanwezig. Een nieuwe slaapkamer gemaakt en klaar. Sinds het moment van ervoor gaan vielen alle apen en beren eigenlijk wel weg. Nu is onze jongste 2 en ze is een dikke boef, maar had haar voor geen goud willen missen. Ik vind het eerste jaar ook wel pittig, maar het viel me bij de derde baby eigenlijk heel erg mee. Je hebt meer zekerheid of ervaring en kennis en niet zo gauw meer onzeker. Je moet natuurlijk wel weer je baby leren kennen. Dat is altijd weer nieuw. Maar vond het nu meer genieten van de baby tijd. Heel grappig
Ik begrijp even de reacties van wachten totdat de eerste naar school gaat niet helemaal. Maar dat ligt hem waarschijnlijk in het verschil tussen wel/niet werkende moeder? Mijn zoontje van inmiddels 4 ging altijd naar de opvang op de dagen dat wij beiden werkten. Nu gaat hij 2 dagen per week, na school, nog naar de BSO. Dus het wachten totdat kind 1 (of kind 1 en 2) naar school gaat geldt uiteraard lang niet in alle gevallen. Kind 1 gaat naar de opvang, jij thuis met baby 🤗. Maar dan spreek ik dus namens werkende moeders onder ons! Even on topic; volgens mij voel je ergens in je hart altijd wel of je er klaar voor bent. Veel succes met het maken van een keuze! Onze tweede wordt in november verwacht en ik vind het heel fijn dat er dan 4,5 jaar verschil in leeftijd zit. Dat zit hem voor mij vooral gewoon in dat ons zoontje steeds zelfredzamer wordt, dat scheelt wellicht wat in zorg- en aandacht verdelen. Maar ieder z’n ding 😀.
Als je oudste naar school gaat en jij parttime werkt of niet werkt, dan ben je dus 1 of meer dagen thuis en onder schooltijd zit je dan alleen met baby. Als de oudste naar Kdv gaat ipv school, is dat vrijwel altijd op de dagen dat je zelf werkt. Dus de dag(en) dat jij dan thuis bent, heb je beide kinderen thuis. Alleen als je beiden fulltime werkt, maakt het niet uit of je oudste al naar school gaat of nog naar de opvang, want dan heb je sowieso beide kinderen elders.
Je kindjes zo kort op elkaar krijgen, is echt heel slopend. Als je nog een 3de wilt, zou ik persoonlijk wachten tot de jongste ook naar school gaat. Kijk even of je er dan ook nog zin in hebt. Je hebt dan tijd voor de baby overdag en dat maakt echt een heel groot verschil. Mijn dochter was 2j9m als zoontje geboren werd en dat was super. Ze hielp mij met pampertje aangeven, ze begreep dat ze even moest wachten en ze is zo’n lieve grote zus. En ze ging al naar school waardoor ik het gevoel had evenveel tijd aan haar broertje te kunnen besteden overdag als ik toen bij haar ook had als ze baby was.
Dat is heel persoonlijk hoor, ik heb er 3 in 3 jaar en vind dat heerlijk. Heb ik nooit als zwaar ervaren en had gewoon tijd voor de baby en de anderen. Mij lijkt een groter leeftijdsverschil juist veel minder praktisch. Elke situatie heeft voor- en nadelen, het verschilt alleen per persoon wat je als voordeel ervaart en wat als nadeel ☺️
Ja elke situatie is ook anders natuurlijk. Of je er ook nog voltijds bij werkt of je bent thuis bijvoorbeeld, maakt al een groot verschil. En hoe makkelijk of moeilijk elk kindje is. Maar ik geef enkel maar mijn ervaring. 😉
Hier twijfelden wij ook. Tussen de jongens zit 1j10maanden. Ons 2de zoontje is een heel sterk pittig karakter en sliep gedurende 3j zeer slecht. (10/15x eruit zelfs naar een prof gestuurd en kwam uit is zijn karakter 😅) We zeiden dit kunnen we echt niet nog eens dus 2 ik kindjes is ok. Maar toch bleef het rondspoken en kwa'het onderwerp met momenten terug. Terwijl ik dit typ ligt ons dochtertje van 12 dagen oud op me 😄. Onze zoontjes zijn ondertussen 8j en 6j en zijn op de moment helemaal zot van hun kleine zusje. 🥰 En ik zie op de moment ook veel voordelen van een tijdje tussen de jongens en haar terwijl ik oorspronkelijk ook kindjes kort achter elkander wilde. Maar het leven loopt soms anders 😉 en uiteindelijk hebben we dan toch 3 kindjes nu. 🥰❤️
De moment dat we beslist hebben dat er nog eentje kwam, was ik wel heel snel zwanger 🍀
Nou ik weet niet hoe oud ze bij jou zijn maar vanaf een jaar of 6/7 .. ruzie! Altijd eentje die buiten de boot valt… maar op zich prima oplossingen voor te vinden hoor alleen 3 vind ik echt lastiger dan nu 4 ..
Ik heb ze van bijna 7, 8 en 10. Ze spelen met 3, met 2 of alleen, gaat prima. Met 3 zelf beter dan met 2. Maar heeft er 1 geen zin, dan wil de ander vaak wel. Of als er 2 gedoe krijgen tijdens een spel dan ‘neutraliseert’ de derde dat vaak. Levert voor mijn gevoel juist veel minder gedoe op dan met 2. Af en toe heus ruzie, dat hebben alle kinderen, maar dat had ik vroeger ook met mijn broer van 6 jaar ouder. Denk echt dat het ligt aan karakters en persoonlijkheden, niet zozeer aan leeftijd/leeftijdsverschillen.
Ik ben zelf ook 1 van 3 kinderen, ook daar was dat geen ding ofzo.
Ja dat zal denk ik .. hier echt haat liefde verhoudingen ;-) terwijl toen ze klein waren alles leuk was .. soms als ze zo superlief zijn denk je ‘waarom willen jullie elkaar zo weer de hersens inslaan’
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik zou echt wachten tot de jongste (bijna) naar school gaat. Met een pittig kind is de leeftijd van 3,5 tot 4 jaar echt een superpittige periode (want: toe aan school, gaan zich lopen vervelen en worden daardoor steeds minder gezellig). Als je dan nog een baby/dreumes hebt die veel verzorging nodig heeft, dan wordt het niet echt een feest.
Ik ben zelf de jongste thuis. Het kind boven mij is ruim 4 jaar ouder. Mijn moeder zegt altijd dat ze van mij het meest heeft kunnen genieten, omdat ze mij nog 4 jaar alleen thuis heeft gehad.
Ik heb 3 kids en de jongste is echt een terror eerste klas haha.
Meer als er twijfels zijn . Zou ik het nog even laten voor wat het is . Zijn er geen twijfels meer dan lekker voor gaan of misschien nog even wachten tot de jongste wat ouder is vanwege dat je de handen vol heb aan der hihi.
Ligt ook aan je leeftijd natuurlijk . Maar zolang er twijfels zijn zou ik het nog eventjes parkeren .
Vind 3 niet onhandiger . Pas makkelijk in de auto maar dat komt dat me oudste natuurlijk al 16 is en geen zitje nodig heb en de middelste is 10 dus hoef ook heen zitje meer dus het past net achterin met de autoatoeltje van de jongste van 3 jr .
Als je twijfelt, zou ik het nu niet doen... Wie weet gaat het over een jaar (of 2) wel enorm kriebelen en krijg je er wel zin in... Gezien hoe het nuet je jongste gaat, zou ik echt even wachten met het nemen van beslissingen... Er moet eerst wat rust in de tent komen en ruimte in je hoofd en hart...Eerder is het gewoon te vroeg.
Hier kwam de derde toen de andere twee 6,5 en 4,5 waren...
Ik wil juist een ongelijk getal haha mijn man doet superveel voor ons en helpt me overal mee maar ik zie hem soms als mijn volwassen kind haha dus dat maakt het een soort van even in mijn hoofd haha
Maar ik zeg doen.. ik denk dat je eerder spijt krijgt van het niet doen dan van het wel doen. En je moet idd dat eindplaatje in je hoofd zien, elke dag ook op de zware dagen.
Zou me wel afvragen of een psycholoog niks voor je kan betekenen, dat eerste jaar. Ruzie kan voor een verstoorde hechting zorgen en dan heb je later misschien niet zoveel aan een groot gezin..
Succes met de knoop doorhakken, je kan sws nog even wachten, vind 1,5 (zo oud is mn dochter nu ook) echt wel een pittige leeftijd!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (41) Verversen