Mijn zoontje zit nu sinds augustus op de basisschool, hiervoor is die sinds dat die 3 maanden is naar de kinderopvang geweest 3 dagen per week.
Hij heeft het ontzettend naar zijn zin op de basisschool en de overgang is gelukkig echt heel soepel en fijn verlopen. Echter merk ik nu na 1,5 maand dat ik een totaal ander kindje thuis heb.. daar waar hij eerst ontzettend lief, zorgzaam was en goed luisterde lijkt er nu alsof er geen weg mee te bezeilen is.
Alles waarbij ik aangeef om iets te doen, dus als ik aangeef we gaan de jas aandoen; de tv gaat nu uit, we gaan nu eten, echt alles wat je maar kunt bedenken krijg ik een weerwoord op. Buiten dat, schreeuwt die sinds deze week ook ontzettend erg. Uiteraard heb ik hem duidelijk gemaakt dat dit niet de manier is hoe we met elkaar omgaan alleen merk ik dat hij toch snel gaat schreeuwen, wellicht dat die dit ziet op school? (Geen idee)
Eergister kwam hij ineens met woorden als ‘hou je bek’ en ‘laat me met rust’, van het eerste wist hij geeneens wat het inhield en wat het betekende; Ik ben eerst erg boos geworden en heb vervolgens met hem gepraat dat dit absoluut geen leuk woord is en dat we dit niet gebruiken, ik heb alternatieven gegeven en aangegeven dst dals die voortaan iets hoort wat die niet kent dat die het aan mij kan vragen en dat we het er samen over gaan hebben.
Ik merkte wel dat die enorm schrok van mijn eerste reactie omdat die het zelf niet in de gaten had wat die zei.
Maar nu mijn grootste vraagstuk; is dit herkenbaar voor iemand en hoe kan je hier het beste mee omgaan? Ik baal er zi erg van dat die qua gedrag zo erg is omgeslagen. Hij is altijd zo ontzettend lief geweest en dat lijkt nu volledig verdwenen te zijn, sterker nog elke dag is een strijd
Ik heb wel eens gehoord dat je in de eerste 4 levensjaren een heel belangrijke basis legt. En die heb je gehad. Als die basis goed is (veiligheid, hechting, vertrouwen, waarden etc) dan zal het daarna heus in golfbewegingen gaan, maar kun je terug naar die mooie basis. Voor nu denk ik dat je goed bezig bent. En bedenk ook dat deze tijd van het jaar extra spanningen en drukte meebrengt.
(En ja, er zullen uitschieters zijn van jongeren met een goede basis, die verkeerde vrienden tegenkomen of anderszins en die je volledig kwijtraakt, maar laten we niet uitgaan van de uitzondering).
Pff zo herkenbaar! Onze dochter gaat sinds oktober naar school en het leven lijkt ineens heel zwaar. Als je haar iets vraagt "houdt je mond" "laat me met rust" "stop hou op". Of zelfs "die zei dat ik tegen jou moet zeggen dat je stom bent". Ook sinds deze week schreeuwt ze het in plaats van dat ze het zegt. Terwijl ze inderdaad altijd naar de opvang ging en ze juist altijd heel lief, netjes en behulpzaam was/is.
Ik herinner haar de regels van hier en dat ik het niet leuk vindt. Dat ik niet haar vriendje ben, maar haar moeder. En dat ik het ook niet leuk zou vinden als ze zo tegen haar vriendjes doet. Want hoe vindt jij het als ik zo tegen jou doe?
We proberen consequent te blijven en hopen dat we dan toch nog een goede opvoeding mee geven😅 maar men wat ze allemaal over neemt en hoe lang onze adem soms moet zijn..😲
Heel herkenbaar maar gewoon consequent zijn en grenzen trekken. Komt door de vele indrukken, en de kinderen in zijn klas hebben wellicht al oudere broers en zussen in hogere groepen en ja daar hoort ook dat taalgebruik bij. Ze pikken het op maar vaak weten ze nog niet eens wat het allemaal betekent en wat ze roepen.
Blijf wel rustig en wordt niet meteen té boos. Hoe bozer en harder jij er op reageert, des te interessanter wordt het of ze zeggen helemaal niets meer thuis uit angst voor jouw reactie. Dus duidelijk grenzen aangeven, consequent zijn, maar niet boos worden. Verder heeft het ook met vermoeidheid te maken. De dagen zijn lang en intensief en thuis is het als het goed is veilig en dan komt alles eruit en kan alles net te veel zijn. Hier bouwde ik de basisschool tijd ook op. Ik ben thuisblijfmoeder dus eerst gingen ze alleen de ochtenden, daarna de middagen opgebouwd. En soms gewoon de donderdag thuis gehouden want dat was vaak zo'n dag dat het net te veel werd. En lukt dat niet, bouw dan na school gewoon echt even rust in zodat hij even wat kan bij tanken. Succes!
Nou doet me denken aan toen ik met een vriendin in de speeltuin zat. Mijn zoon is echt heel lief, verlegen, doet niemand een vlieg kwaad (te lief) en was toen 4,5. Wij zaten rustig te kletsen, hij draaide zich om en schreeuwt uit het niks "mama, jij bent KUT!"
Nou ik was zo geschrokken.. heb hem later pas aangesproken want deze woorden kwamen absoluut niet voor in zijn vocabulaire..
Maar ja heel normaal, dat brutale. Kan zijn dat hij heel erg moe is, maar kan ook een normale ontwikkeling zijn, ze gaan nog meer hij eigen keuzes doordrukken en ja de kunst vind ik om ze zoveel mogelijk met begeleiding los te laten. Zo leren ze veel en komen ze niet in opstand.
Schreeuwen werd hier meteen afgekapt, daar luister ik niet naar. Huilend praten, ik snap dat je verdrietig bent maar probeer eerst rustig te worden en dan te praten want zo verstaat mama je niet zei ik dan.
Enja rustig blijven! Moeilijker gezegd dan gedaan maar het doel is een onafhankelijke jonge man te maken, die zijn moeder niet meer nodig heeft op den duur!
De combi overprikkeld in de nov maand en dingen op school horen klinkt heel logisch. Ik zou zorgen voor genoeg rustmomenten en verder taalgebruik consequent mee omgaan. Dan komt het wel goed hoor
Consequent zijn en blijven in wat jullie thuis wenselijk vinden en wat niet. En wat hij op school doet en zegt heb je helaas geen invloed op, er maar op vertrouwen dat de juf ingrijpt. T kan verschillende oorzaken hebben, kopieer gedrag van andere kinderen, vermoeidheid. De tijd van het jaar (sinterklaas)...
Ik ben leerkracht van beroep, vooral kleuters gedraaid en Dit is best herkenbaar gedrag bij deze leeftijd. Al die indrukken, alles wat hij leert, vermoeidheid, het “zichzelf zijn” toch, zeker in het begin, een beetje onderdrukken. Thuis komt alles eruit, thuis is z’n veilige haven.
Vroeger werkte ik in de kinderopvang en dan zag je al dat zodra ouders binnen kwamen het gedrag van kids veranderden naar ouders toe. Klieren, zeuren, schreeuwen, huilen. Geen sokken/schoenen aan willen. Meteen om speen vragen terwijl ze dat de hele dag niet hebben gedaan. Ga zo maar door..
Veel blijven praten met je mannetje, je hoeft zeker niet alles te accepteren dus blijf ook voet bij stuk houden. Maar als je het voor jezelf kan plaatsen op deze manier, dan is het misschien een minder grote shock voor je. Hoop ik? 😊
Deze periode is vreselijk druk voor kinderen. Halloween, Sint Maarten, Sinterklaas, kerst, de dagen worden korter en het weer slechter waardoor ze meer binnen zitten. Elk jaar weer énorm toe aan de kerstvakantie hier 😅 Ik herken opstandig gedrag en snel boos worden zeker deze periode. Dat ze lelijke woorden meenemen van school, herken ik ook wel. Maar daar zijn we hier heel streng op, komt er niet in. Verder bouw ik deze periode zoveel mogelijk rust in thuis. Pyjamadag in het weekend, een boswandeling met het gezin, puzzelmarathon op woensdagmiddag (alle puzzels die we hebben maken), voorlezen in de middag, etc. Ook wat eerder naar boven in de avond zodat we nog even wat langer kunnen kletsen om die dag te verwerken.
Voor mij niet herkenbaar: mijn kinderen namen dit doort gedrag niet mee van school... Maar blijkbaar hoort en ziet hij dit gedrag van klasgenoten en herhaalt hij dit... Klinkt niet heel gezellig 😬 Gaat hij de hele week naar school? Mijn kinderen hadden het soms nodig om tussendoor even bij te tanken, als ze erg moe waren. Vermoeidheid kan maken dat grenzen vervagen...
Fijn dat die van jou er geen last van hadden! Helaas is t hier wel echt een probleem, opzich heeft die een ontzettend leuke klas en valt die ook leuk in de groep. Gezellig is het wel zeker alleen denk ik dat het lastig tegen te houden is wat andere kids allemaal eruitgooien qua woordenschat en gedrag. De juf geeft ook aan dat die met iedereen weleens speelt, dus ik weet ook niet direct vanwie dit gehoord zou hebben. Ik vind het alleen ontzettend vervelend dat ik er in die zin geen invloed op heb wat er op het schoolplein allemaal gebeurd en gezegd word en dat vind ik erg lastig.
Hij is woensdagmiddag en vrijdag vrij, dus opzich genoeg tijd om bij te tanken. Hij geeft zelf ook aan dat die graag naar school wilt.
Mijn kinderen hadden het eerste halfjaar niet genoeg aan twee middagen vrij. Maar dat zal per kind verschillen. Ging hij eerder 5 dagen naar de opvang? Dan is het anders dan wanneer hij bv alleen gewend was om 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal te gaan... 4 jaar is echt nog jong. En hoe graag ze ook naar school gaan, de emotionele draagkracht is niet altijd groot genoeg voor zóveel prikkels....
Hier hebben we precies hetzelfde, we wonen in België en gaat dus al hele tijd naar school, dit schooljaar echter dus een heel brutale jongen, snel prikkelbaar en soms om achter het behang te plakken. Toevallig had ik gisteren oudercontact en de juf zei dat echt elke ouder precies hetzelfde zei. Is toch de vermoeidheid die heel erg op speelt, doet ook helemaal geen dutjes meer hier. Ben maandag ook gestart met multivitamine en misschien toevallig, maar hij is nu echt een stuk minder moe en prikkelbaar. Dus dat zou ook nog kunnen. Succes nog ermee, ik vind het ook heel lastig!
Hier een dochter van 3 jaar en 7 maand. Misschien niet helemaal te vergelijken maar als zij vermoeit is dan wil ze ook weleens buien hebben, niet persee schelden of iets dergelijks. Maar wel tegendraads, niet luisteren ect. Het scheeld wel dat zij al heel jong kon duidelijk maken wat zij voelde.. en waarom. Ze geeft dan ook aan dat ze moe is, rustig nodig heeft en zegt sorry voor haar gedrag. Misschien met hem in gesprek gaan?
Heel herkenbaar. Gekscherend zeg ik vaak dat de opvoeding lukte, totdat ze naar school gingen... Ze komen inderdaad snel met een andere vocabulaire thuis, het is aan ons om ze uit te leggen wat wel en niet geaccepteerd wordt. Maar lastig, want het is ook interessant. Ik denk dat je het goed doet zoals je het opgepakt hebt. En verder kan de vermoeidheid hier ook zorgen voor strijd. Onze dochter mist heel erg de samenmomenten en komt dus ook heel bewust even op schoot knuffelen.
Dat was bij ons ook een oorzaak. Erg moe zijn van alles, veel prikkels te verwerken en daarnaast alles oppikken van andere woorden. Bij ons was het gelukkig meer in de trend van ik blijf nog even chillen, hadden we haar nog nooit horen zeggen. En de gvd kwam ook eens voorbij, maar was gelukkig snel weer weg. Maar erin doorslaan was vooral als ze te moe was en t eigenlijk allemaal niet meer weet.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (18) Verversen